Where are you? [open] [spt]

Die nacht kon Embershine niet slapen. Omdat hij toch niet in slaap zou komen, besloot hij dat hij beter nuttig voor de clan zou kunnen zijn. Hij liep de Warriorsden uit en haalde diep adem. De geuren drongen zijn lichaam in en hij hield van de geur van thuis. De geur van dennennaalden, de geur van prooi, zelfs de geur van het Thunderpath. Hij sloop het kamp uit en trippelde een eind van het kamp vandaan. Daar sloot hij zijn ogen en hij opende zijn kaken. Zijn ogen gingen wijd open van geluk. Hij was in een keer wakker. Hij rook zoveel prooi als h nog nooit geroken had! Hij besloot om zo lang mogelijk door te jagen als hij maar kon. Hij concentreerde zich op de sterkste geur en hij liep eropaf. toen hij merkte dat hij dichtbij genoeg was, liet hij zich in sluiphouding zakken, de gene voor de muis natuurlijk, en hij sloop op zijn prooi af. Een tijdje later zag hij een muis, die rustig zijn oortjes aan het wassen was. Met een harde Mrauww stortte hij zich op zijn prooi, en voor deze prooi het doorhad was hij al gevangen in twee klauwen en met een simpele beet maakte Embershine hem af. Zo ging hij door tot zonsopgang, toen hij een stem hoorde die zei: "Met al dat lawaai van je jaag je alle prooi nog weg!"

Een kleine poes trippelde langs de Marshlands. Haar witte buikvacht van zwart geworden door het ploeteren door het moeras. Het was zonsopgang. Het licht weerkaatste op het water, waardoor het straalde. Softberry sloot een paar tellen haar ogen. Plotseling hoorde ze luid gekraak en spetterend water. Haar goede humeur was meteen verpest. "Met al dat lawaai van je jaag je alle prooi nog weg!", miauwde ze bruusk. Het moerasgras week uiteen en een gevlekte kater kwam te voorschijn. Meteen bedacht de witte poes een andere tacktiek. Ze knipperde met haar ogen en trippelde naar de kater toe. "Sorry voor daarnet.", miauwde ze vriendelijk. De stem van Softberry was zoet en zacht. De poes streek met haar staart zachtjes onder de kin van de kater. "Ik ben Softberry." Ze glimlachte naar hem. "En... hoe heet de knappe kater?" Haar stem klonk vleierig. Na een paar keer rond hem te stappen ging ze zitten. Haar glimlach was zo uitgesproken dat het treiterig werd.