You'll like her.. I hope.. {Specklepaw en Sugar}

Zachtjes liep hij door het bos, zo nu en dan een nerveuze blik werpende op zijn compagnon. Beide katten zwegen. Het leek haast fout om een ochtend als deze te doorbreken met onnozel gezwets.

Een waterig ochtendzonnetje scheen door de dichtbegroeide bomen, recht op de vacht van Speck.
Pepper had besloten om hem maar zo te noemen, sommige Rogues waren niet heel sympathiek tegenover clankatten.

Hij neusde de kleine kater door de bosjes naar een open plek, en gebood hem om te volgen. Snel liep hij over de plek en rende door een paar hazelbossen een andere kleinere open plek op. Deze plek was goed beschut, en rook naar Fresh kill. Pepper liep recht op een klein stapeltje af, en gooide ook meteen een muis naar Specklepaw. "Die heb je vast nodig. Het was een lange reis"

~ Sugar en Specklepaw

Nieuwe energie stroomde door hem heen. Nieuwsgierig besprong Specklepaw elke struik. Hij liep voor Pepper uit en rende terug. Zijn vacht stond overeind van vrolijkheid. Omdat zijn vriend zweeg verbrak hij de stilte niet. Het landschap was hier prachtig.

Een waterig zonnetje verwarmde Specklepaws vacht. De energie was weggevloeid en moeheid had de plaats vervangen. Zijn kop hong laag bij de grond. De jonge kater kreunde bij elke stap. Zijn poten deden nu echt pijn. Elke keer dat hij ze op de grond zette schoot er een pijnscheut door. Zuchttend keek hij zo nu en dan naar Pepper. Wanneer zouden ze stoppen?

Specklepaw voelde een natte neus in zijn rug porren. Vermoeid en met stramme poten liep de jonge kater naar een paar hazelbossen. Zijn vacht stond rechtovereind en piekte door het zweet. De kater zijn neus was droog en hard. Had hij maar meer gedronken toen hij aan deze reis begon. "Die heb je vast nodig. Het was een lange reis" Verward keek hij naar Pepper. Hij snapte niet wat de kater bedoelde. Pas toen een heerlijke geur zijn neus bereikte merkte Speckle de muis op. Het water liep hem in de mond. "Is dat voor mij?", vroeg hij met een schorre stem.

"Is dat voor mij?" Pepper keek achterom naar het katertje, en zag dat die doodop was. "Ach sorry!" Hij rende naar hem toe en zette hem neer, duwde de muis voor zijn neus en rende weg om even later terug te komen met doorweekt mos.
"Hier drink en eet, dan zul je je beter voelen." Hij keek naar het katertje en liep toen terug naar zijn eigen plek. Sugar zou zometeen wel komen.
Aangezien de grote kater zich redelijk verveelde begon hij met het wassen van zijn vacht, alleen kwam hij er al snel achter dat dit onnodig was. Elke keer als hij zich verveelde deed hij dit, en nu was zijn vacht brandschoon...
Hij wierp weer een blik op Specklepaw en pakte toen ook zelf een muis. Sugar had een mooie stapel klaarliggen, ze was altijd al een goede jager geweest. Ze scheen er alleen niet van te houden, iets wat Pepper nog steeds niet snapte.
Hij voelde de drang om zich te verontschuldigen, maar nam genoegen met: "Je zal er gewend aan raken..."
Verder kwam hij niet, want voor zijn ogen zakte het katertje in elkaar van vermoeidheid. Hij grinnikte, en ging naast hem liggen, wachtend op zijn zus.

~ haha, eerste wat ik zei toen ik die post gelezen had was zo van
"What the heck!?"
xD YOLO!

"Hier drink en eet, dan zul je je beter voelen." Specklepaw voelde dat de wereld draaierig werd. Hij knipperde met zijn ogen. Om helder te worden schudde hij met zijn kop. "Je zal er gewend aan ra..." Verder hoorde Specklepaw het niet meer. Kreunend viel zijn kop op de grond. Een zucht verliet zijn lippen. Daarna werd alles zwart.

-Je zult je post op het einde even moeten veranderen ^^, Speck is een watje i now-