First Sight { Coppersong }

Met zachte passen liep de poes door het territorium. Haar blik ging rustig van de ene plek naar de andere. Het was rustig, Newleaf was weer aangebroken, wat betekende dat ook de voedselvoorraad weer steeg. Dit zorgde voor een zekere rust die weer aanwakkerde in de clan. Ze hadden Leafbare weer overleefd, gelukkig. Haar poten leidden haar naar de grens. Ach, een keer de grenzen nakijken kon geen kwaad, toch? Niet dat ze veel durfde te doen tegen indringers, maar ze zou het proberen. Ze was nog niet veel verder gelopen of ze hoorde plots geluid achter haar. Of het nu van de ene kant of andere kant van de grens was gekomen, wist ze niet echt goed, maar licht angstig draaide ze zich om. Zeker toen een Skyclan geur haar neus binnendreef. 'Wie is daar,' siste ze, al klonk het niet erg overtuigend, eerder als een kleine schattige kit.

{ C o p p e r s o n g }

De birmaan kleurige kater had de opdracht gekregen om de grenzen te checken. Zijn blauwe ogen schoten heen en weer, hij moest alert zijn voor eventuele indringers. Hij trippelde door het dichte struikgewas, toen een geur zijn neusgaten binnendrong, WindClan. Wat wantrouwig trippelde hij verder, op de geur afgaand. ''Wie is daar,'' Hoorde hij iemand sissen. Zijn ogen namen een kat waar, die aan haar eigen kant van de grens stond. Zijn forse gestalte werd nu zichtbaar voor haar, hij bevond zich voor haar. Zijn blauwe ogen stonden vriendelijk. ''Hallo,'' miauwde hij en zette zich neer, nog altijd op SkyClan gebied. ''Ik ben Coppersong, en jij?'' Zijn blauwe blik stond zowel vragend, als intelligent.

- Kort&flut, moet eten x'D

Een forse kater kwam plots in haar gezichtsveld en even deinsde ze wat achteruit, weg van de grens. Daarmee wou ze liever niet vechten. Zij was maar een windclankat, welke dus een kleinere gestalte hadden, en was sowieso niet de beste vechter. Deze kater in tegendeel was van redelijke grootte en zag er ook vrij sterk uit. Daarbij kwam het feit dat meestal katers beter waren in vechten dan poezen. Nee, vechten zat hier niet in. Had ze ook helemaal geen zin in, als het aan haar lag. ''Hallo,'' miauwde hij, ''Ik ben Coppersong, en jij?'' Ze keek hem even aan. Hij bevond zich nog altijd op Skyclan gebied, dus zo lang hij daar bleef, was het goed toch? 'Ehh.. Linesong,' antwoordde ze voorzichtig. Ze wist eigenlijk niet goed of dit wel het juiste was, wat ze deed. Immers was hij een vijandelijke kat, toch? Of mocht dit gewoon? Ze wist het niet goed. Het zou wel, toch? Even richtte ze haar blik op de lucht, waar waarschijnlijk haar oude mentor nu verbleef. Zij zou er op toezien dat ze niet tegen de regels in ging. Dat wist ze haast zeker. Hollystar... May Starclan light your path...

~ Ik neem aan dat Copper nog niks weet over Holly's verdwijning, immers is dit voor de gathering :'D

De poes leek nog al te twijfelen, tsja, waarom deed hij eigenlijk zo vriendelijk tegen haar? Nu ja, ze toonde niet echt een bedreiging, de meeste WindClan katten waren nu eenmaal niet zo groot. ''Ehh.. Linesong,'' antwoordde de poes wat voorzichtig. Linesong. Hij knikte eventjes als bevestiging. ''Aangenaam, Linesong.'' Miauwde hij en glimlachte vervolgens. Hij keek in haar appelgroene ogen, die op de lucht gericht waren. ''Is er iets..?'' Vroeg hij voorzichtig, niet wetend of de poes het fijn zou vinden als hij dit vroeg. Wie weet was ze wel een dierbare verloren, maar het kon net zo goed zijn dat ze keek naar het weer die op komst was. Hij sloeg zijn staart om zijn poten heen, in de verte kwam inderdaad een wat donkere lucht aanzetten.

- Dat weet hij inderdaad niet xp

''Aangenaam, Linesong.'' Met die woorden maakte de kater haar blik weer los van de lucht, ''Is er iets..?'' Even keek ze hem aan, maar schudde al snel met haar hoofd, 'Ehh, n..nee, niet echt,' miauwde ze als antwoord. Voorzichtig ging ze zitten op een veilige afstand van de grens. Haar staart tikte ondertussen wat zenuwachtig op de grond. 'W..Wat was je naam ook alweer?' vroeg ze toen voorzichtig. Ze was gewoon vrij nerveus, bang dat ze iets fout deed op dit moment en betrapt zou worden. Al wist ze niet eens of ze iets fout deed. Dat was misschien ook wel het probleem. Als ze het immers wist, zou ze er sowieso tegenin zijn gegaan. Dan zou ze nu hier niet zitten, nu ja zitten. Je kon zo zien dat ze op alles was voorbereid en zo zou wegspringen als er iets zou gebeuren, maar dat was bijzaak. Als ze nou maar zeker was dat ze nu niet tegen de warriorcode inging, had ze hier veel rustiger gezeten. Dat was zeker. Dan had ze hier geen probleem mee gehad. Als dit op de gathering was geweest ofzo, dan had ze het niet zo erg gevonden.

~ Ik geloof dat Line nog niet op de gathering is o.o Laat ik dat snel even rechtzetten xD

De poes keek hem even aan, maar schudde snel haar hoofd. ''Ehh, n..nee, niet echt,'' miauwde ze. Haar staart tikte op de grond, ze was nerveus. ''W..Wat was je naam ook alweer?'' vroeg de poes toen voorzichtig. ''Coppersong,'' herhaalde hij zijn naam, en glimlachte toen kalmpjes. Zomaar, uit het niets, stak een wind op. Zijn haren werden alle kanten op geblazen, en hij stond uit een reflex op, zijn hoofd naar de hemel gericht. Dikke, donkere, grauwe wolken trokken over hun heen. Het leek in eens een stuk donkerder dan net. Zijn blauwe ogen gingen even naar de poes, iet wat vragend, had zei een verklaring voor dit plotse omslaan van het weer? Vast niet. Dit was vast een van de voorjaarsstormen, die had je wel vaker rond deze tijd. Een lichtflits deed hem weer tot de realiteit komen, en al snel een oorverdovend gedonder, wat zijn nekharen overeind deed zetten.

- Copper komt ook niet op de Gathering, hij zal in het kamp zijn tijdens de ramp x]

''Coppersong,'' herhaalde de kater zijn naam. Ze knikte even ter bevestiging. Natuurlijk, Coppersong. Plots stak een wind op. Donkere wolken hadden zich bij elkaar gevoegd tot een grauwe massa. Een lichtflits deed haar direct recht springen en direct keek ze omhoog. Was dit een teken dat ze tegen de warriorcode bezig was of was het gewoon een voorjaarsbui? Op dit moment waren beide opties voor haar mogelijk. Haar vacht stond recht overeind, toen de donder met luid gebrul van zich liet horen. Kon het niet gewoon ophouden. Even keek Linesong in de richting van de kater, en nu? Als het echt zou gaan regenen, was het misschien beter om terug te gaan naar het kamp of ergens te gaan schuilen. Nee, schuilen was het beste, de meeste voorjaarsbuien waren na een paar minuten weer over. Een harde windvlaag woei haar kleine lichaam bijna omver, terwijl ze zonder nog veel te zeggen onder een struik dook. Daar lag ze dan, helemaal in een gedoken onder een struik. Veel kon ze ook niet anders, zo hoog was dat ding nou ook weer niet. Vanaf hier kon ze Coppersong nog net zien, toch nog licht in de gaten houdend of hij de grens niet overstak.

De kater keek wat vreemd op toen de poes onder een struik dook, daar zou ze niet echt droog blijven. ''Linesong!'' Probeerde hij tussen de gierende wind uit te roepen. Hij had onder een van de andere struiken een konijnenhol gevonden, en deze leek hem nog wel groot ook. Hij zwiepte een keer met zijn staart. Dikke druppels kwamen nu uit de hemel vallen. Wat maakte die grens nu toch uit, dat hol lag nauwelijks een meter van haar territorium af, dat zou ze toch wel durven, zo erg was dat toch ook weer niet? Hij bleef staan, in de regen die onderhand wel een tikkeltje erger begon te worden, als ze nu niet snel kwam kon het niet meer, want hij moest haar dan natuurlijk wel in zijn gezichtsveld houden, zonder zijn bijzijn of toezien mocht ze vast en zeker niet over de grens heen, maar die ene meter?

Natuurlijk werd ze nat onder die struik. Ze wist ook wel dat dat ding haar niet geheel droog zou houden. Maar het was droger dan er naast. De regen viel nu met bakken uit de hemel en de druppels kletterden hard tegen de grond. Vaag door het gieren van de wind hoorde ze haar naam. Haar ogen bewogen zich in de richting van de kater van wie het geluid waarschijnlijk was gekomen. Hij stond nog steeds in de regen, aan zijn kant van de grens. Waarom had hij haar naam geroepen? Wat wou hij? Een beetje wantrouwend keek ze naar hem. Ze wist immers niet waarom hij riep. Het kon heus zijn dat hij een betere schuilplek had gevonden, of misschien had hij een vos gezien, of misschien wou hij wel gewoon zeggen dat hij terug ging naar het kamp. Haar naam alleen bevatte maar weinig informatie, niet? Ze hield haar blik op Coppersong gericht en wachtte rustig op een volgende zin. Iets waardoor ze misschien wat meer wist. Door de regen kon ze ook niet echt goed naar de omgeving om hem heen kijken, want een paar vossenlengtes achter hem was het zicht gewoon slecht.

De poes snapte hem niet. Dat was voor hem al snel duidelijk. Hij zwiepte nog een keer met zijn staart, in de richting van het hol. ''Kom!'' Zijn woord was nog niet geheel uitgesproken of hij werd al overweldigd door de donder, die zelfs de grond wat liet trillen. Hij besloot niet langer te wachten, de poes kwam zelf maar, en als ze niet wilde, jammer dan, dan kreeg ze wel een nat pak, want dit zag er niet uit als een kleine regenbui. Hij schoot het konijnenhol in, waar qua ruimte meeviel. Er konden makkelijk twee katten in. Hij legde zich neer en begon zijn vacht te wassen, zodat deze er niet meer zo viezig uitzag van opspattende aarde. Met hoopvolle ogen keek hij naar de ingang van het hol, zou Linesong hem volgen? Het rook hier best wel sterk naar SkyClan, misschien had een van zijn Clangenoten hier ook wel geschuild.

De donder overstemde de woorden van de kater, maar de zwiep met zijn staart zei voldoende. Even volgden haar ogen de kater, voor zover ze hem nog kon zien en aarzelde toen even. Haar ogen gingen van de grens, naar waar ze de kater voor het laatst gezien had en weer terug. Het was maar een paar stappen over de grens en waarschijnlijk een droge plek. Het klonk zo verleidelijk, maar haar hersens protesteerden. Ze zou tegen de warriorcode ingaan... Maar zou het niet mogen als het voor eigen gezondheid was? Daarbij, ze zou niet ver gaan, als het verder dan 5 vossenlengtes was, zou ze het niet doen. Het was maar voor even en anders zou ze waarschijnlijk verkouden worden. Nog een keer keek ze twijfelend naar de grens, om daarna met haar kop te schudden. Ze moest nu even al haar gedachten op nul zetten. Het was niet erg, voor een keer zou het wel goed zijn en zo niet zou Hollystar over haar waken. Dat wist ze zeker. Ze haalde nog een keer diep adem en racete toen snel door de regen in de richting die ze de kater had zien opgaan. Al snel kwam er een konijnenhol in zicht, nog geen vossenlengte afstand van de grens. Dit zou goed zijn, dat wist ze zeker. Niemand die hierop een opmerking zou maken. Ze schoot het hol in. Het hol was niet ontzettend diep en ze had moeite niet tegen de kater op te botsen. Net voor hem kwam ze dan ook tot stilstand. Het rook wel erg naar Skyclan en omdat dat nou niet bepaald een geur was, die ze elke dag zo sterk rook, kon ze een zachte nies even niet tegenhouden, al kwam dit deels ook door haar natte vacht en de kou.

Voordat hij het wist stond de kattin voor zijn neus, en nieste toen eventjes. Hij grinnikte. Eigenlijk was dat wel schattig. ''Neemt u plaats.'' Miauwde hij en sloeg uitnodigend naast zich op de grond met zijn staart. Ja, hij kon wel charmant doen en hij had manieren. Zijn blauwe ogen stonden vriendelijk, maar toch ook een tikje speels. Een vrolijke glimlach sierde zijn lippen, en hij gaf een paar snelle likken over zijn borst, om ook deze haren weer netjes recht te strijken. De wind had alles nog al in de klit gebracht, en hij wilde niet als een of andere voddenbaal overkomen. Zeker niet bij Linesong.

Ze keek even van Coppersong naar het hol en weer terug. Het was best ruim voor een konijnenhol, té ruim zelfs. Zou het misschien een verlaten vossenhol zijn? Het kon best, maar de vos was in ieder geval in geen verste verten meer te ruiken. Dat was maar goed ook, want dat was wel het laatste waar ze op dit moment zin in had. Achter haar ging de donder verder en verlichtte de bliksem de pikzwarte lucht. ''Neemt u plaats,'' klonk het toen voor haar. Ze richtte haar blik weer op de kater, welke met zijn staart op de grond naast hem sloeg. Echter ging ze op een veilige afstand zitten, echt vertrouwen deed ze immers nog steeds niet. Hij deed heus wel vriendelijk, dus misschien was er helemaal niks aan de hand. Het was alleen het feit dat haar mentor de leader van de clan was geweest, wat haar zo voorzichtig maakte. Immers als ze de warriorcode overtrad, zou ze - vroeger althans - bij Hollystar terecht komen en ze wou haar mentor niet teleur stellen. Als ze een gewone mentor had gehad, zou ze misschien anders gereageerd hebben, er wel op ingegaan zijn. Echter kon ze hem niet negeren. Ze zat nu immers met hem opgesloten in hetzelfde hol, met de storm als bewaker. Nee, ontsnappen was onmogelijk. Of ze dat wilde? Ze wist het niet, hij kon vast aardig zijn, maar ze zou zich zeker beter hebben gevoeld, moest ze nu op zijn minst op Windclan gebied zitten. Haar blik was afgedwaald naar de uitgang van het hol en rustig richtte ze hem terug op de kater. 'En nu?' vroeg ze voorzichtig, terwijl ze hem even goed bekeek.

Toen de kater zijn schouders ophaalde, richtte Linesong haar blik even op de grond onder haar poten. De bruine aarde licht bewerkend met haar klauwen. Echter hield ze hier mee op, toen de kater verder ging met zijn antwoord, 'Wachten tot de storm voorbij is?'' Een grijns was op zijn gezicht verschenen en voorzichtig gunde ze hem een klein glimlachje. ''Dus, Linesong, vertel eens wat over jezelf.'' Miauwde hij en glimlachte vriendelijk naar haar. ''Wacht, ik doe het wel eerst. Ik ben dus Coppersong, 14 moons oud.. Euhmm.. Ik kom van SkyClan.. En heb blauwe ogen! Nu jij!'' Wow, dat was zeer... leerrijk, drie van de vier dingen wist ze al. 'Eehm...' begon ze twijfelend, over zichzelf vertellen, goed dat werd leuk. 'Eehm, dus mijn naam is Linesong,' begon ze stil, met haar ogen op de grond gericht, '12 moons oud, uit Windclan en...' Even dacht de tabby poes na, wat kon ze nog vertellen? Ze had genoeg te vertellen als je er over ging nadenken, maar tegelijkertijd wou ze geen van al die dingen ook daadwerkelijk zeggen. Het was te persoonlijk, dingen die een warrior buiten de clan helemaal niet hoefde te weten. 'En..' begon ze weer en keek even naar de uitgang van het hol, 'En ik heb een zus?' Het kwam er nogal twijfelend, haast vragend uit. Maar ze had dan ook geen flauw benul of dat ook maar een beetje interessant was. Waarschijnlijk niet, maar zijn blauwe ogen waren dat ook niet, dat had ze heus wel zelf kunnen zien. In ieder geval was dat het meest zinnige wat ze op dit moment kon verzinnen. Applefrost...

Haar appelgroene blik hield ze schichtig op haar zus gericht welke met een vijandelijke kater aan het praten was alsof het iets was dat ze elke dag deed. Niet dat ze haar zus niet vertrouwde, maar toen ze haar geurspoor had gevolgd en ze haar daar met een SkyClan kat zag praten kon Applefrost er gewoon niets aan doen dat ze slechte gedachtes kreeg over de twee. En toen ze opmerkte dat Linesong zonder enige aarzeling de kater volgde en samen met hem een konijnenhol insloop gingen haar pelsharen ietwat overeind staan. Hoe kon ze? Samen met zo'n stinkende haarbal vanuit een andere Clan gezellig gaan praten in een hol? Ze dacht vast heel goed over zichzelf. Met sierlijke pootstappen sloop ze achter de twee aan, en volgde ze hen het gat in de grond in. Daar eenmaal ingeslopen spitste ze haar oortjes en ving ze de woorden die de twee uitwisselde moeiteloos op. Ze had gelijk, ze waren gewoon hierin gekropen omdat ze elkaar beter wilden leren kennen. Ze had toch gedacht dat haar zus een betere smaak had qua katers. "Zo zo, is het hier gezellig?" Vroeg ze met samengeknepen ogen.

Had toestemming

'Eehm...' begon de poes twijfelend tegenover haar. 'Eehm, dus mijn naam is Linesong,' zei ze en richtte haar ogen op de grond. '12 moons oud, uit Windclan en...' hij zag dat de poes nadacht, en hield zijn mond nog even. 'En ik heb een zus?' Zei ze toen wat twijfelend, zelfs wat vragend. Hij greens kort, buiten rommelde het nog steeds, en de regen kwam met bakken uit de hemel. ''Lines...'' verder dan dat werd hij niet, aangezien hij een rode gestalte voor hen zag opdoemen. "Zo zo, is het hier gezellig?" Vroeg de kattin met samengeknepen ogen. Coppersong stond langzaam op, zijn oren in de nek leggend. Ze rook sterk naar WindClan. ''Wat doe jij op dit territorium?'' Blies hij haar dreigend toe. Hij wist het, Linesong was ook op SkyClan gebied, maar hij had haar uitgenodigd, en ze zag er niet echt uit als een kat die veel kwaad kon, maar deze rode poes daar in tegen. ''En wie mag jij wel niet zijn, om je zo stoer te voelen je op SkyClan gebied te begeven?'' Met zijn ogen wat samengeknepen, keek hij de poes doordringend aan.

''Wat doe jij op dit territorium?'' Blies de kater haar toe. Ongeïnteresseerd richtte ze haar groene blik op de kater. ''En wie mag jij wel niet zijn, om je zo stoer te voelen je op SkyClan gebied te begeven?'' Een sadistische lach verscheen op haar gelaat en met samengeknepen heldere groene ogen keek ze hem aan. "Haar zus," Miauwde ze koeltjes terug. "En wat denk je eraan te gaan doen? Me verjagen? Veel succes daarmee." Vervolgde ze droogjes terwijl ze haar blik weer naar Linesong liet verschuiven. En wanneer kwam haar verklaring? Wáárom zat ze hier samen met die kater? Ze kon evengoed ergens in haar eigen territorium zijn gaan schuilen.

De kater kon haar naam nog niet eens geheel uitspreken, toen een andere stem ertussen kwam. "Zo zo, is het hier gezellig?" De arme poes schrok zich dood en draaide haar kop snel om naar de rode kattin. De geur van haar zus dreef haar neusgaten binnen, ''Wat doe jij op dit territorium?'' Blies de kater, ''En wie mag jij wel niet zijn, om je zo stoer te voelen je op SkyClan gebied te begeven?'' Zelf wist ze niks uit te brengen. "Haar zus," Miauwde de poes koeltjes terug. "En wat denk je eraan te gaan doen? Me verjagen? Veel succes daarmee." Met grote bange ogen keek ze haar zus aan, waarna ze haar ogen weer op de grond richtte. Haar staart tikte nerveus, haast bang, tegen de grond en keek haar uiteindelijk weer aan. 'A..Apple, e..eehm,' stotterde ze, maar verder kwam ze niet. Waarom gebeurde dit nu weer? Waarom moest het haar weer overkomen? Haar oren lagen plat in haar nek. Ze hoopte nu gewoon dat haar zus haar niet zou verraden, zoals voorheen. Maar ze durfde er geen uitspraak over te doen. Op dit moment zou ze het liefst gewoon verdwijnen, maar helaas was dat onmogelijk. Ze was geen tovenaar en zonder behulp van enige magie, zou ze niet zomaar kunnen oplossen. 'I..ik,' begon ze weer, maar keek daarna maar een beetje schuldbewust naast zich. Ze had gewoon geen idee wat ze hier nou weer op moest zeggen. Ze had geen grote mond, en ze kon niet echt liegen. Echter was de waarheid vrij hard en durfde ze deze niet uit te spreken, bang dat het verkeerd zou overkomen op haar zus.

"Haar zus," Miauwde de poes koeltjes terug. "En wat denk je eraan te gaan doen? Me verjagen? Veel succes daarmee." Hij zag hoe de ogen van de rode kattin naar Linesong gingen. Zijn wat verdedigende opstelling bleef zo, maar hij wist niet precies wat hij nu moest doen. 'A..Apple, e..eehm,' stotterde Line. 'I..ik,' Het was Coppersong wel duidelijk dat Linesong erg opkeek tegenover haar zus. Wat verward trok hij zich terug, maar bleef wel tussen de twee poezen instaan, hij draaide zijn kop naar Linesong, en keek haar wat vragend aan, hij kon haar zus toch niet aanvallen ofzo? Verward keek hij van de een naar de ander, hoe moest hij zich hieruit redden? Het moment wat voor dat de rode poes binnen was gekomen, was veel fijner geweest. Na de storm had hij vredig afscheid kunnen nemen van Linesong, en haar misschien nog wel eens spreken op een Gathering. Maar nee, nu was het anders. En hij wist echt niet wat te doen in deze situatie. Hij kon de twee poezen wegsturen, allebei. Maar dat vond hij gewoon niet kunnen tegenover Linesong, hij zou de problemen met haar delen, en niet alles op haar schouders leggen. Hij kon natuurlijk ook de rode poes wegjagen, maar daar leek hij Linesong ook niet echt mee te helpen.