I screwed up and this is my reward.. [+Ivyleaf]

S H R E W S T A R

Een wat slepend gevoel ging door haar lichaam heen en een kat trok haar omhoog via haar nekvel. Maar de poes was bijna al het gevoel in haar lichaam verloren, lucht kreeg ze niet meer en haar blik begon steeds zwarter te worden. Shrewstar hing op het randje van de dood en probeerde nog te vechten. Maar voordat ze ook maar de zachtheid van mos kon voelen of de warmte van de Clan zelf, dolf ze onder in het gevoel van duisternis.

Langzaam knipperde de tweekleurige poes en hervond ze haar gevoel weer. Dit keer vond ze zichzelf terug in een lichtere wereld, waar ze de warmte nog op haar vacht kon voelen en geen sneeuw kon zien in welke ooghoek dan ook. Plots kwam het weer boven wat er zojuist gebeurd was en sprong ze weer op haar poten. "Waar is iedereen?" Riep ze met een wat angstige piep uit en draaide haar kopje wild rondom haar omgeving. Smokebreath en Littlepaw waren verdwenen evenals Firepaw. Shrewstar slikte en draaide zich wat meer om, de omgeving nog steeds in zich opnemend. Niemand. Er drong een lichte ShadowClan geur tot haar door en Shrewstar draaide zich weer om naar waar de bron zich waarschijnlijk bevond. Het was hier veels te warm en te licht, dit kon niet dezelfde aarde zijn waar ze zich net had bevonden. Wild begon de poes haar kop te schudden. Nee. Dat kon niet. Ze had dat niet zojuist gedaan. Een dwaze glimlach verscheen op haar gelaat terwijl ze zich wild omdraaide en probeerde te ontsnappen van de open plek, maar waar ze het ook verliet, ze kwam er gewoon weer op uit. "Nee.." Mompelde ze toen verslagen en liet haar kopje ongelovig hangen. Dit was StarClan en ze had zojuist haar eerste leven verloren. Wat een geweldige Leader..

IVYLEAF

301

TY SARA

Haar melkwitte vacht lichtte zachtjes op door de zonnestralen die van hooguit in de hemel op haar werden afgevuurd. Ivyleaf's amberkleurige ogen keken zoekend en zelfs deels vragend achterom toen een plotse wind tegen de spierwitte vacht op haar rug blies. Eerst had ze moeite met de zwart witte poes te herkennen, maar nadien sprong de naam Shrewleap algauw haar gedachten stroom binnen. De kattin was nog een gewone warrior geweest terug in de tijd dat ze zelf nog leefde. Maar ondertussen waren er al drastische besluiten genomen, waaronder het besluit om Shrewleap leader te maken. Zijzelf vond de poes wel geschikt, echter vond bijna de helft van Shadowclan dat niet. Uiteindelijk stond ze op en liep ze op haar gemak naar de poes die ze herkende als Shrewleap, maar eigenlijk Shrewstar heette, toe. Met een zucht ging ze weer voor de kattin zitten en krulde ze haar witte staart rond haar lichaam. "Welkom in Starclan, Shrewstar," Miauwde ze Shrewstar die zich voor haar bevond toe. Een klein glimlachje dat een begroetende uitstraling had speelde met haar lippen en deed haar mondhoeken zachtjes omhoog rijzen. "Je hebt je eerste leven verloren, maar voordat je verkeerde gedachtes krijgt; Je kon er niets aan doen. Iedereen kon je ziekte hebben gekregen en daardoor zijn gestorven. Dat jij het nu net moest krijgen betekend dat het zo voorbestemd was, je lot." Ze maakte even een respectvolle knik met haar kop en ging nadien rustig verder. "Je doet het uitstekend als leader." Prees ze de Shadowclan kat.

S H R E W S T A R

Ze hoorde pootstappen naderbij komen en een sterke vlaag van ShadowClan geur. Maar de Clanleader waagde het niet om op te kijken, bang om een afkeurende blik te zien die op haar gericht zou zijn. Ja, ja, ze wist het zelf wel, ze kon deze taak niet aan. "Welkom in Starclan, Shrewstar," Met een zucht kek Shrewstar op, niet omdat ze het wilde, maar uit respect voor een StarClan kat. Een glimlach sierde het gezicht van Ivyleaf en voor een moment voelde de Clanleader zich beledigd. Zat de Warrior toch nog in haar eerdere mening over haar, een slechte moeder en Warrior? Shrewstar hield haar woorden maar voor zich en wachtte af. "Je hebt je eerste leven verloren, maar voordat je verkeerde gedachtes krijgt; Je kon er niets aan doen. Iedereen kon je ziekte hebben gekregen en daardoor zijn gestorven. Dat jij het nu net moest krijgen betekend dat het zo voorbestemd was, je lot." Shrew legde haar oren wat dichter tegen haar kop, nee, haar lot kon ze nog ombuigen. Ze was gewoon dom geweest, dom, dom, dom! "Je doet het uitstekend als leader." Shrewstar begon met haar kop te schudden. "Zou Brokenstar dit hebben gedaan dan? Ging Rushspirit binnen een Moon dood? Geen enkele Leader is binnen een Moon zijn eerste leven kwijtgeraakt! Waarom neem je ze niet allemaal af? Ik ben een last voor de Clan, te onvoorzichtig geweest, Innerghost zal het vast beter gaan doen dan ik.." Haar kopje begon weer te hangen en haar groene ogen bleven gericht op het gras.

IVYLEAF

256

TY SARA

Ze keek niet verbaasd op toen de poes haar woorden niet serieus nam en haarzelf zowat in de grond begon te boren. Typisch voor een Clanleader die haar eerste leven pas verloren had.. "Zou Brokenstar dit hebben gedaan dan? Ging Rushspirit binnen een Moon dood? Geen enkele Leader is binnen een Moon zijn eerste leven kwijtgeraakt! Waarom neem je ze niet allemaal af? Ik ben een last voor de Clan, te onvoorzichtig geweest, Innerghost zal het vast beter gaan doen dan ik.." Ze schudde afkeurend haar kopje en liet haar mondhoeken weer dalen tot ze in een loodrechte streep kwamen te staan. Ook haar blik hardde wat aan. "Brokenstar heeft ook veel fouten gemaakt in zijn leven, maar het punt is dat jij géén fout bent begaan. En Rushspirit... Hij was een tiran die de Clan nog wel eens de hel in kon leiden, een kater waarover ik niet graag praat. Ik wil nu niet zeggen dat moorden een goed ding is, maar wat jij toen had gedaan was de juiste beslissing; Hem doodden." Ze nam even een adempauze en richtte haar harde blik op de kattin. Als Shrewstar het niet begreep wanneer ze aardig deed kon ze niets anders meer doen dan het er in drammen. "En ik heb helemaal geen enkele reden om al je levens af te pakken, Shrewstar. Wat als jij nu sterft, huh? Dan zal Shadowclan hopeloos worden, denkende dat ze vervloekt zijn. En Innerghost heeft nog niet genoeg ervaring." Ze schudde weer haar kopje en keek de kattin recht aan.

S H R E W S T A R

"Brokenstar heeft ook veel fouten gemaakt in zijn leven, maar het punt is dat jij géén fout bent begaan. En Rushspirit... Hij was een tiran die de Clan nog wel eens de hel in kon leiden, een kater waarover ik niet graag praat. Ik wil nu niet zeggen dat moorden een goed ding is, maar wat jij toen had gedaan was de juiste beslissing; Hem doodden." Ze voelde de harde blik op haar gericht worden, maar richtte haar kopje niet op. "En ik heb helemaal geen enkele reden om al je levens af te pakken, Shrewstar. Wat als jij nu sterft, huh? Dan zal Shadowclan hopeloos worden, denkende dat ze vervloekt zijn. En Innerghost heeft nog niet genoeg ervaring." Shrewstar zuchtte wat vermoeid. "Heb ik dan ervaring ermee gehad? Ik ben nooit Deputy geweest, zoals elke Clanleader nu. De helft van de Clan toont geen loyaliteit dus waarom zouden ze zich zorgen maken? De nieuwe tiran is dan ook gelijk weg.."

IVYLEAF

161

TY SARA

"Heb ik dan ervaring ermee gehad? Ik ben nooit Deputy geweest, zoals elke Clanleader nu. De helft van de Clan toont geen loyaliteit dus waarom zouden ze zich zorgen maken? De nieuwe tiran is dan ook gelijk weg.." Ivyleaf vernauwde fel haar ogen en keek de zwart witte poes venijnig aan. Hoe kon ze nou ooit tot haar doordringen als ze zo bleef denken? Een zucht verliet haar bekje en hierna wierp ze haar blik op haar melkwitte pootjes. "Je bent pas leader, ze draaien wel bij. En zo niet, dan hebben ze pech. Er was niemand beter geschikt om leader te worden dan jij, dat is ook de reden waarom we je hebben geaccepteerd toen je je levens kreeg." Sprak ze, haar stem zo koud houdende dat als haar woorden gemeen waren geweest die zouden aankomen als vlijmscherpe ijspegels. Toen ze nog leefde wist iedereen wel dat Ivyleaf geen klein mondje had en dat je haar ook beter niet kon uitdagen. Ja, ze wist nog goed hoe andere katten op haar aanwezigheid reageerde. Maar dat was verleden tijd, nu moest ze eerst een bang leadertje helpen dat de weg kwijt was.

S H R E W S T A R

De venijnige blik die op haar werd geworpen deed haar niets, het kon haar ook niet meer schelen. "Je bent pas leader, ze draaien wel bij. En zo niet, dan hebben ze pech. Er was niemand beter geschikt om leader te worden dan jij, dat is ook de reden waarom we je hebben geaccepteerd toen je je levens kreeg." Bijna had Shrew hierdoor haar mond opengetrokken om hierop een kwaad antwoord te geven, maar wist dat als ze StarClan begon te beledigen dat ze hen nooit meer zouden helpen. Dan zou ShadowClan al helemaal verdoemd zijn. "Zolang er katten zijn die me verachten, zullen ze nooit verdwijnen. Ik kan er ook niets aan doen, ze zullen dit nog meer als reden zien om me een zwakke Leader te vinden." Haar oortjes lagen bijna plat tegen haar kop aan, terwijl ze haar kopje langzaam wat opgeheven had en Ivyleaf strak aankeek.

IVYLEAF

150

TY SARA

Ivyleaf haakte haar stralende amberkleurige blik in die van de zwart witte kattin voor haar en bleef dit volhouden. Ze zou tot Shrewstar doordringen, hoe dan ook. "Zolang er katten zijn die me verachten, zullen ze nooit verdwijnen. Ik kan er ook niets aan doen, ze zullen dit nog meer als reden zien om me een zwakke Leader te vinden." De sneeuwwitte poes haalde haar schouderbladen op en gaapte even, als teken dat Shrewstar's verklaring nogal saai begon te worden. Hoe kon deze kat nou zo over zichzelf nadenken? Ze moest wel heel diep gezonken zijn in haar zelfmedelijden, anders had ze die woorden nooit zo onbeschaamd kunnen uitspreken. Ivyleaf zou haar eer nooit opzij zetten, zelfs wanneer ze op sterven lag zou ze er nog niet aan kunnen denken. Ze zag al wat de Clanleader haar probleem was: Zelfvertrouwen. Een zucht rolde over haar tong en het bolletje lucht kwam nadien in de lucht terecht. "Shrewstar," Begon ze, zo serieus als maar kon. Hoe zou ze dit nu perfect kunnen verwoorden? Ivyleaf was nooit iemand geweest waar je steun bij kon vinden, dus doordat ze nu psychiater moest spelen voor een Clanleader wist ze helemaal niet wat te zeggen of te doen. "Sinds wanneer ben je zo slap geworden? Mentaal zwak?" Ze vernauwde haar amberkleurige ogen en snoof even. "Ik weet nog goed toen wij ruzie hadden door Thrushkit. Je was toen zo veel zekerder over jezelf. Ik weet niet hoe, en wie je zo onzeker heeft gemaakt, maar waar is die oude Shrewleap? Verman jezelf eens." Miauwde ze luid en helder. De bedoeling was geweest om de poes te laten beseffen dat ze een echte zwakkeling was geworden. Maar nu ze zelf nog eens de zinnen in haar hoofd herhaalde vond ze dat ze het toch nog beter had kunnen hebben verwoord. Ach ja, ze was nou eenmaal niet geschikt voor deze dingen.