>> I wish you prosperous lifes...

Zwijgend lag Strawberry in haar nest, haar poten naar de zijkant uitgespreid. Op haar buik liggen ging niet meer, iets wat haar vreselijk ergerde. Haar favoriete positie was immers gewoon lekker op haar buik, op tussen haar voorpoten. Maar goed... Er was niks meer aan te doen. Zachtjes gaf ze een paar likjes over haar buik. "Het spijt me dat jullie op deze manier verwekt hadden moeten worden..." Mompelde ze tussen een paar likken door, met naar achter gelegde oren en ietwat vochtige ogen. "Ik zal beloven jullie zoveel mogelijk te steunen en ik weet zeker dat Twirlfang dat ook doet.." Mompelde ze vervolgens. Als bijna op cue, ging er een steek van pijn door haar buik heen. Ze kermde eventjes en viel stil. Was dit het? De geboorte? Eventjes twijfelde, maar toen er weer een wee door haar lichaam rimpelde, begon ze toch te roepen. "J-Jayfeather! Maskpaw!"

{Twirlfang, Maskpaw/Jayfeather als ze tijd hebben, de kits zometeen :3 (Als iemand nog specifieke volgorde wil, PM dan eventjes vlug! }

Maskpaw was bezig met een aantal dingen in de medicine den toen hij plotseling iemand hoorde roepen. "J-Jayfeather! Maskpaw!" Hij herkende de stem als die van Strawberry en wist meteen wat er aan de hand was. Hij pakte de kruiden die hij nodig zou hebben en liep de den uit. Eenmaal buiten ging hij direct naar de nursery toe en liep er naar binnen. Hij zag de poes in haar nest liggen en kreeg meteen een bevestiging voor wat hij had gedacht dat er aan de hand was. Hij legde de kruiden neer en legde een poot voorzichtig op Strawberry's buik. "Het komt allemaal wel goed, probeer rustig adem te blijven halen." Zei hij tegen de poes om haar wat meer gerust te stellen. Hij pakte een takje dat hij had meegebracht en legde het naast Strawberry neer. "Je kunt het takje gebruiken als er een wee komt." Het was nu afwachten tot de eerste kitten zou komen.

Hij spitste zijn bruinkleurige oortjes richting de Nursery zodra de stem van Strawberry zijn gehoorsysteem binnendrong. Was het tijd? Nu al?! Met gehaaste pootstappen baande hij zich een weg richting de kraamkamer en met een ietwat bezorgde blik keek hij Maskpaw aan. Moest hij zich nu schuldig voelen omdat hij pas na de Medicine cat's apprentice was gearriveerd, of niet? Hij schudde even onopvallend zijn kopje en keek de tweekleurige kater vragend aan, wachtend op enige reacties van de kat. Nee, hij wist hier totaal niets van af, dat was duidelijk. Hierna richtte hij zijn blik weer op de poes en keek hij haar zacht aan. "Het komt allemaal goed, dat beloof ik je!" Probeerde hij haar wat moed in te spreken. Als hij zich nu maar wat volwassener had gedragen was dit nooit gebeurd...

Gelukkig kwam Maskpaw al vlug ter plaatse met de juiste kruiden en middelen. Een bedankje mompelend nam ze de stok in haar mond terwijl er een wee door haar lichaam heen trok. Ze kreunde eventjes zachtjes en haar adem stokte in haar keel. Pas toen besefte ze zich Maskpaw's woorden. Rustig, blijven, ademhalen. De woorden werden apart in haar hoofd herhaald, allemaal belangrijk. Ze haalde huiverig adem, in en uit. Twirlfang kwam ook de den binnen gestormd. "Het komt allemaal goed, dat beloof ik je!" Miauwde de kater, op een afstandje blijvende. Wat houterig knikte Strawberry, waarna weer een pijnlijke kreet uit haar mond ontsnapte. De eerste kitten kwam eraan. Instinctief begon ze te persen tot het bundeltje op het mos viel. Huiverig haalde ze adem, maar de weeën vertelden haar dat dit niet de laatste was... De poes huiverde weer terwijl ze haar kop even vermoeid op het mos liet vallen. Wat moest ze doen..? Wat moest ze doen?! Wat aarzelend begon ze de kitten droog te likken, tot de volgende alweer op zijn pad was. Ze sloeg haar klauwen eventjes in de aarde en zette haar tanden diep in de stok toen het volgende bundeltje naar buiten kwam. Hijgend nam ze adem, haar ogen even sluitende. Ze zou nooit meer twijfelachtig zijn naar de kreten van een queen, of ze zich toch niet aanstelden. Nee, daar zou ze nooit meer over nadenken. Starclan gunde haar ook nog geen rust, want een derde en ook zelfs nog een vierde kitten kwam. Maar toen... eindelijk.. rust. Wat voorzichtig likte ze over de vier kittens heen, een blik werpende op Twirl.

{Marrow eerst ^-^, de rest maakt niet uit. }

De.. sfeer voelde niet anders aan. De kitten, wiens naam nog nooit over iemands tong was gekomen, voelde een soort rilling over zijn rug gaan. Ook al had hij nog geen enkele gedachte gehad over wat er nog meer te zien was van een onbekende wereld, wist hij dat er een verandering aan zou komen en niet zo'n kleine ook! De wereld die voor hem bekend was als een warme knusse plek, begon langzaam te veranderen. Verschillende dingen begonnen te bewegen en ook hij werd in beweging gebracht. De nog ongeboren kitten wilde iets vast grijpen, maar wist niet hoe, hij had immers zijn poten nog nooit gebruikt. Plots werd hij met een harde ruk weg gehaald van zijn warme plek.

Het voelde als een vreselijke wereld om geboren in te worden. Zijn ooit zo warme en knusse plek, werd vervangen door een donkere en koude wereld. De kitten voelde onder zijn zwakke pootjes een harde ondergrond en de wind streelde zijn natte korte vacht, die tegen zijn lijfje aangeplakt zat. De kitten slaakte plots een hoge piep uit en voelde zijn longen ontklappen en koude lucht in zich opnemen. Een warme tong raakte hem plots aan, maar in plaats van weg te duiken bleef de kitten gewoon zitten. Pas toen zijn vacht droog was, verdween de warme tong. Een zoete geur dreef zijn neus binnen en een soort instict deed hem opstaan. Zijn poten trilden onder zijn gewicht en half strompelend volgde hij zijn neus, nog steeds blind zijnde. Hij voelde een zachte ondergrond onder zijn pootjes en vervolgens ook een soort zachte muur. De geur kwam daar vandaan en al snel vond hij een tepel waar hij zich aan vast klemde. Een zoete vloeistof stroomde zijn mond binnen en toen zijn maagje gevuld was, nestelde de kitten zich in de zachte stof en begon half snorrend in slaap te vallen.

De ruimte waar het kleine katertje zich in bevond werd plots wat leger. Met zijn pootjes die de afgelopen manen flink waren gegroeid trappelde hij in het rond in de hoop er zo achter te kunnen komen wat er aan de hand was. Maar er gebeurde niks, behalve dan dat een lastig gevoel hem steeds verder van de andere begon te duwen. Totdat hij uiteindelijk via een smalle gang in een andere ruimte terecht kwam. Meteen waaide een kille wind tegen zijn zwart witte vachtje en begon het katertje hevig te rillen. Waar was de warmte die hij zonet nog had gevoeld naartoe? En waar waren de anderen waarmee hij samen al die manen had doorgebracht? Een antwoord kreeg hij niet, maar gelukkig begon hij wel al weer wat warmte op te slagen doordat een ruwe tong hem droog begon te likken. Hierna kreeg hij ook een zoete geur te pakken. Zacht piepend kroop hij in de richting van de zoetigheid en begon hij met zijn kleine pootjes te kneden zodra hij iets te pakken had gekregen. En ja hoor! Een warme vloeistof kwam zijn mondje binnengestroomd en met een tevreden gevoel in zijn maag dronk hij verder totdat hij genoeg had en na enkele minuten stopte. Misschien dat deze wereld hem toch nog ging bevallen! Een plotse moeheid overviel hem en als een baksteen viel hij neer tegen zijn moeders buik om nadien in een diepe slaap weg te zinken.

De naamloze kleine poes bleef opgekruld in haar donkere ruimtetje zitten. Over de laatste weken was het krapper en krapper geworden en af en toe had ze dan ook een trap gegeven om weer wat meer ruimte te vergaren. Maar nu begon de ruimte om haar heen zich onplezierig te verkrampen en samen te trekken. Wat protesterend duwde ze met haar pootjes tegen de wanden van haar ruimte aan, maar er gebeurde niks meer. Er was meer ruimte... of niet? Nog een maal vond dit plaats, deze maal begon ze te verplaatsen. Ze werd weggeduwd uit haar ruimte! Wat was dit nou weer? Het werd alleen maar benauwder en kleiner en uiteindelijk... Werd alles koud. Iets warms begon haar te likken en ze uitte een zachte en hoge piep, het laatste vocht uit haar longetjes verwijderende en haar eerste adem naar binnen zuigende. Door een zachte neus werd ze naar een warme pels gedirigeerd en geleid door haar instinct en een heerlijke geur, klampte ze haar kaken om de dichtst bijzijnde tepel. Al vlug kwam wat ze geroken had haar mond binnen gevloeid en begon ze tevreden te drinken. Hierna, doezelde ze langzaam weg uit pure vermoeidheid, tot ze diep sliep.

De kleine kitten dreef vredig rond. Of nou ja, vredig... Ze was behoorlijk aan het trappen. Wat had ze anders te doen? Ze hoorde een zacht en warm stemgeluid, dat ze inmiddels al herkende als dat van haar moeder. Plotseling begon de ruimte om haar heen zich samen te trekken. Dat was nog niet eerder gebeurd. Ze vond het dan ook best interessant, al was het wel wat ongemakkelijk. Ze merkte dan de andere kittens één voor één verdwenen. Even later kwam ze erachter waar ze naartoe verdwenen waren: naar de wereld buiten de moeder. Ze dreef nu niet meer rond, maar lag op een of ander zacht spul. Iets ruws gleed over haar rug, haar moeders tong. De kitten haalde diep adem, voor de eerste keer, en zette het op een piepen. Ze probeerde zich met haar pootjes vooruit te duwen, maar dat werkte niet zo goed. Iemand duwde zachtjes tegen iets aan. Instinctief duwde de kitten er met haar neusje tegenaan en zocht het af tot ze had gevonden wat ze zocht: voedsel. Ze stopte met piepen en begon meteen te drinken.

Hijgend keek Strawberry naar de vier bundeltjes die tegen haar buik aangenesteld lagen. Meteen ontstond er een lichte vertedering in haar lichaam die haar aderen vervulde van warmte. Haar blik verzachte met een warme glimlach. Zachtjes boog ze haar kop naar voren om een zachte lik over de ruggetjes van al haar kits te geven. Eentje was sneeuwwit, zoals haar zusje was geweest. De volgende was zwart met wit, een beetje zoals zij. En de laatste twee waren onmiskenbaar van Twirlfang, met hun gekromde strepen over hun pels. Twee zoontjes en twee dochters. Het maakte nu niet meer uit dat ze niet gepland waren of dat zij en Twirlfang geen partners meer waren. De kittens waren perfect... Maar toen hief ze onzeker haar kopje weer omhoog. "Hoe.. hoe wil je ze noemen?" Murmelde ze naar Twirlfang.

Met een gepijnigde blik keek hij naar de tweekleurige poes genaamd Strawberry. Hij haatte het om haar pijn te zien lijden, en al zeker wanneer dat kwam omdat hij weer eens de domme had gespeeld. Maar zodra de kittens in zijn zichtveld verschenen begon hij zachtjes te glimlachen. Ze waren prachtig, gewoon perfect. "Hoe.. hoe wil je ze noemen?" Murmelde de poes tegen hem. Hij schudde even zijn kopje om terug helder na te kunnen denken en keek haar warm aan, al was er een hele mengelmoes van gevoelens te herkennen in zijn gele ogen, de geluk die van zijn pels droop was niet te missen. "Salmonkit," Miauwde hij terwijl hij naar het laatst geboren poesje wees. "De kleur van haar vacht doet me denken aan zalm." Het was misschien niet echt een ThunderClan naam, maar hijzelf vond toch wel dat het bij de kleine poes paste. Hierna draaide hij zijn kopje richting de zwart witte kater en begon hij weer zachtjes te glimlachen. Er kroop net een spin voorbij de kleine kit, een spin met precies dezelfde kleuren als de kit. Spiderkit? Zou Strawberry dat wel een goede naam vinden? Maar goed, nooit geschoten is altijd mis. "Spiderkit." Murmelde hij nadien, waarna hij haar aankeek. Hij zou haar de keuze geven om de namen goed te keuren, en ook mocht ze de twee laatste namen kiezen, zodat ze beiden hebben besloten.

Haar adem rolde in hijgende puffen uit haar mond en een vermoeide glans hing in haar ogen. Ze had nooit durven denken dat geboorte geven zo zwaar en vermoeiend was, ze had de verhalen nooit geloofd en afgedaan als lichte aanstellerij. Nou, het viel toch echt heel erg tegen. Toch maakten de warme, kleine bundeltjes die zich tegen haar buik aangenesteld hadden heel erg veel goed. Voorzichtig gaf ze een lik over de koppies van haar kittens, stuk voor stuk een geschenk, allemaal perfect. "Welkom in Thunderclan, kleintjes." Murmelde ze zachtjes op een vertederde toon, terwijl haar ogen licht begonnen te glanzen van het vocht. Het was niks voor haar, zomaar emotioneel worden, maar dit was dan ook een bijzonder moment.

Ze hief haar kop toen Twirlfang begon te spreken, zijn stem ook zacht. Ohja, ze had hem gevraagd namen te geven aan de jonkies. Salmonkit en Spiderkit. "De namen zijn perfect..." Murmelde ze zachtjes, "Salmonkit en Spiderkit." Ze snorde zachtjes terwijl ze een lik gaf over de koppies van de twee kittens. Hierna drukte ze haar neusje voorzichtig tegen het kopje van het grijsgestreepte poesje aan. "Saltkit, haar pels lijkt net op zout op de rotsen." Murmelde ze zachtjes, ook een likje gevende over de kop van het poesje. Als laatste raakte ze de witte kitten aan met haar zachte neusje. "Zijn pels is zo wit als bot... Marrowkit." Snorde ze zachtjes, ook hem een naam gevende. Hierna keek ze weer even op naar Twirlfang, wachtende op bevestiging of instemming.

>> I wish you prosperous lifes... Rripdz

(JKFSDSDF Ik had deze post al een keer geschreven en toen besloot Chrome: NEE)

Zijn blik werd wat wateriger en toen hij zijn ogen dichtkneep wist een klein randje van vocht zich te plaatsen onder zijn oogleden. Algauw schudde de brede bruine kater wild met zijn kopje in de hoop dat de klein gevormde tranen zo zouden verdwijnen. Hij was een man, hij moest zich sterk houden. En zeker nu dat Strawberry zo moe was moest hij laten zien dat hij haar en hun kittens zou beschermen, zelfs met zijn eigen leven als dat nodig was. De Clan beschermen was nu zijn tweede prioriteit geworden, Straw en de kits gingen voor. Twirlfang knikte instemmend toen de tweekleurige kattin de namen voor de andere overgebleven kittens had opgenoemd. "Ze zijn prachtig." Miauwde hij zachtjes, zijn stem amper onder controle houdende. Hij had geen idee waarom het hem zoveel pakte. Hij had nooit gesnapt hoe gezinnen zoveel van elkaar konden houden, hoe het kwam dat hun band zo intiem en sterk was. Maar nu werd alles plots helder voor hem en snapte hij maar al te goed hoe dat kwam.

Onderwerp: Re: >> I wish you prosperous lifes...