» Don't Fall Asleep At The Halm « [+Phantom]

I lost my heart, my home is the ocean.
The waves underneath will soon be my home.
I will fall asleep.
I'll close my eyes and dream of days when I wasn't all alone.

Timesong sprong behendig over geknapte takken heen en vermeed de stukken waar gaten zaten. Hij kon het territorium als zijn eigen vachtpatroon en wist dus ook precies waar de gevaarlijke punten waren. De tabby kater was op weg naar de border, om te kijken of alles in orde was. De laatste tijd waren er geen dreigingen meer geweest, maar hij wist dat Shrewstar er niet helemaal zeker over was. Windclan kon altijd een bedreiging vormen, ondanks dat ze eerst het thunderpath over moesten om in Shadowclan territorium te komen.
Timesong stopte eventjes, zijn bek half open om de lucht te proeven. Zijn nekharen gingen overeind staan. Bloodclan! De kater gromde zachtjes en sloop in de richting van de geur.
Niet veel later vond hij een zilveren kater, binnen Shadowclan territorium. Timesong had vandaag geen zin om eerst te vragen om weg te gaan, nee, vandaag zou hij de harde hand gebruiken! Met uitgeslagen klauwen kwam de kater opeens overeind, sprong op de zilveren kater en duwde hem tegen de vlakte. "Wrong time, Wrong place, kittypet!" snauwde hij tegen de kater, terwijl hij zijn nagels diep in diens vel probeerde te slaan.

All that I know is gone
(Take what is left of me now)
All that I know is gone
(Take what is left of me)
Fall deeper and deeper, the sirens are singing your songs.

Zoals altijd had hij geen boodschap genomen aan de grondgebieden van de clans. De grenslijnen interesseerden hem evenmin. Achteloos was de zilverig witte kater de grens overgestoken en het Shadowclan gebied ingegaan. Zijn witte pels glansde in het waterige licht wat tussen de dennennaalden doorscheen en hij keek eventjes rustig om zich heen. Hij had wel zin om wat stennis te schoppen, eventjes wat af te reageren. De tweebeenplaats was hem te benauwd geworden en hij was nog steeds niet vergeten dat hij vernederd was door een clankat. Tijd om de clankatten eventjes wat terug te betalen en hemzelf wat vermaak te bieden.
Alsof het bijna geplanned was, werd hij plots aangevallen en tegen de grond gedrukt. Eventjes was de kater oprecht verrast, maar al snel werd zijn blik kil. "Wrong time, Wrong place, kittypet!" Snauwde de kater in zijn gezicht. Oh, inderdaad, wrong place, maar niet voor hem. Phantom stootte een ijselijke lach uit. "Wrong place indeed, for you, vermin." Miauwde hij met zijn diepe stem, waarna hij met zijn achterpoten met uitgeklapte nagels de achterpoten van Timesong omvertrapte en zich loswurmde uit zijn grip met akelige precisie. Zonder tijd vuil te maken aan nog verdere chitchat, wierp hij zich op de kater. "Waar waren we? Zullen we dansen?" Miauwde hij toen kil.

De kater had al snel door dat hij werd aangevallen en reageerde snel met een tegenaanval. Timesong voelde hoe zijn achterpoten onder hem vandaan werden getrapt en hij verloor zijn evenwicht, en daarbij ook zijn grip op de kater. De kater rolde zichzelf om en keek de zilveren kat aan. Zijn gouden ogen blonken gevaarlijk en de adrenaline scheerde door zijn lichaam heen.
Timesong probeerde nog weg te duiken, maar de Bloodclan kater was sneller dan dat hij was en al snel voelde hij klauwen in zijn lichaam staan. "Waar waren we? Zullen we dansen?" hoorde hij een kille miauw dicht bij zijn oor. Timesong sloeg zijn voorpoten om de nek van de kater en wierp zijn lichaam om, waardoor ze met z'n tweeën over de grond heen rolde. Ondertussen probeerde hij de buik van Phantom open te krabben met zijn achterpoten, terwijl hij met zijn voorpoten diep in het vel van de kater stond, om zijn grip stevig te houden. De kater zou niet nog een keer ontsnappen. "Omdat je het zo vriendelijk vraagt," miauwde hij kil in het oor van de Bloodclan kater, voordat hij zijn tanden in diens nek zetten.

Kiss my eyes and lay me to sleep...

De kater was zeker niet gediend van het feit dat Phantom hem aanviel en reageerde dan ook meteen met een tegenaanval. De poten van de kater sloegen zich om zijn nek en al snel tuimelden ze beide op de grond. De poten van de kater krasten over zijn gevoelige onderbuik. "Omdat je het zo vriendelijk vraagt," Miauwde de Shadowclan kater kil. Hij was zeker een geduchte tegenstander, maar Phantom was zeker ook niet van gisteren en grijnsde alleen maar zijn pijn weg. Met een vlugge beweging, stootte hij zijn eigen kop omhoog, vol tegen de kin van de kater toen deze zijn bek bewoog van zijn oor naar zijn nek. Natuurlijk had de Shadowclan kater hem willen vermoorden. Zo waren clankatten. Maar ach, dat kon hij zelf ook. Hij draaide zijn lichaam met een flinke kracht uit oefening om de kater van zich af te werpen en hief zichzelf al vlug omhoog. Bloed van zijn buik en van zijn schouders drukte in helderrode druppels naar beneden. Maar hierdoor liet hij zich niet afleiden, meteen sprong hij voorwaarts en haalde hij uit naar het gezicht van Timesong, waarna hij langs hem heen dook en een flinke beuk tegen zijn vlak gaf om hem omver te werpen.

Timesong kreeg een klap tegen zijn kaak aan, waardoor deze dichtklapte en een scherpe pijn in zijn hoofd veroorzaakte. Hij proefde bloed, maar kwam erachter dat dat van zijn tong vandaan kwam, niets ernstigs dus. Pas toen de kater hem van zich afgooide en hij met een flinke klap op de grond terecht kwam, werd de lucht uit zijn longen geslagen en kwam hij hoestend weer overeind. De smaak van bloed werd erger en hij spuwde het uit, waarbij de grond werd besproeid met rode druppels. Zijn gouden ogen richtte zich weer op Phantom en merkte dat de kater ook aan het bloeden was, zijn aanvallen waren effectief dus! Gelukkig maar. Dan maakte hij nog iets van een kans bij de oudere katern.
De kater schoot op hem af, Timesong kon nog net wegduiken, maar kon de maaiende klauw niet meer ontwijken. Hij voelde hoe de nagels zich in zijn gezicht planten en pijnlijke strepen achterlieten. Direct gevolgd door bloed dat opwelde en naar beneden rolde. Snel daarna werd hij, alweer, omver gegooid en rolde hij over zijn rug verder. Ditmaal stond Timesong snel genoeg weer op en wierp zich met uitgeslagen klauwen op Phantom. Hij greep 'm bij de keel, dwong de kater op de grond en hielt zijn nek tegen de grond, door middel van erin te bijten en grote druk uit te oefenen. Ondertussen haalde hij met zijn klauwen de flanken van de kater op. Dit alles gebeurde in nog geen halve minuut, waarna Timesong weer weg sprong en zachtjes hijgend tegen over de kater stond. Zijn hoofd bonkte en hij spuwde nog wat bloed uit, dit gevecht moest snel gedaan zijn, anders kreeg hij een probleem!

Zijn aanval was wel degelijk effectief, maar de reactie had Phantom minder verwacht. Hij had al in geen tijden meer tegen een ervaren clankat gevochten en moest eerlijk toegeven dat hij de kater een heel klein beetje onderschat had. Hij werd tegen de grond gedrukt en de tanden in zijn nek lieten toch de alarmbellen bij de witte kater rinkelen, evenals de grote druk die uitgeoefend werd. Als clankatten getrained werden op doodsbeten, was dit zeker Phantom's einde geweest. Gelukkig miste de kater net die ene vitale plek die je moest bijten. De pijn was ondragelijk, maar Phantom wist dat hij dit anders moest spelen. Dus bleef hij slap en voor dood liggen, zijn ogen glazig vooruit starende. Dit hield hij even vol tot de kater wegstapte. Meteen raakten zijn ogen weer in focus. "Alsof het over is..." Siste hij. Hierna sprong hij met één vloeiende beweging overeind en begroef hij zijn nagels diep in het zachte vlees van Timesong's hals, deze openrijtende. Maar Phantom wist ook dat het genoeg geweest was. Veel aanvallen kon hij zich niet meer permitteren. Hij koos dan ook de eieren voor zijn geld en verdween in de struiken.

Timesong hoopte dat hij de kater goed genoeg te pakken had genomen, zodat 'ie zou verdwijnen van het terrein, maar blijkbaar dacht de zilveren kater daar anders over. Hij moest hier snel een einde aanmaken, hij was aan het einde van zijn krachten en dit gevecht zou hij niet lang meer vol kunnen houden. Toch plante Timesong zijn poten stevig in de grond, toen hij Phantom op zich af zag schieten. Hij probeerde zichzelf nog te verdedigen, maar voordat hij zijn poot had opgetild, klonk er een misselijkmakend scheurend geluid, samen met het zuigende geluid van huid dat wordt weggetrokken. Timesong's bek ging open, voordat hij weer bij zinnen kwam en er een helse pijn door zijn keel heen schoot en zich verspreiden door zijn lichaam. Bloed welde op en stroomde in zijn bek, wat hij direct weer uitspuwde. Vanuit zijn ooghoek, zag hij hoe de zilveren kater het hazenpad koos.
Timesong bleef staan, terwijl steeds meer bloed uit zijn keel druppelde en zijn ademhaling moeilijk ging. Het kamp! schoot er door zijn hoofd heen, hij moest terug naar het kamp en Shrewstar inlichten. Deze kater kon gevaarlijk zijn voor Shadowclan. Terwijl zijn hoofd bonkte en zijn zicht steeds troebeler werd, strompelde Timesong in de richting van het Shadowclan kamp.
Nog geen twee vossenlengtes voor de ingang, verscholen achter een bos, viel de tabby kater neer. Zijn ademhaling ging met hoten en stoten en bij elke tuig lucht hoorde je hem piepen van pijn. Hij wist dat hij niet lang meer te leven had, maar zijn eerste prioriteit was om Shrewstar in te lichten. Hij moest het haar eerst vertellen! Zijn gouden ogen waren dof, toen hij zijn hoofd op het mos neer legde en huiverde. In de verte, zo leek het, hoorde hij de stemmen van zijn voorouders, die hem riepen om zich bij hen te voegen. Maar hij kon nog niet gaan, hij moest eerst nog iets belangrijks doen! Als Shrewstar nu maar kwam …

[Shrewstar mag 'm vinden~]

Een klein muisje lag voor haar poten, maar de poes had meer aandacht voor haar vacht dan voor haar maal. Ze moest die vervelende stukjes mos weg krijgen voor ze het kamp uit ging. Wie weet kwam ze wel een patrouille tegen en dan zouden de andere Clans denken dat ShadowClan werd geleid door een sloddervos. Nee, die reputatie wilde ze liever niet direct op haar kop krijgen. Toen ze zeker was dat haar rug vrij was van het groene spul richtte ze zich tot de muis, haar maag begon wild te knorren bij het aanzicht.

Shrewstar voelde zich gelijk beter toen ze de restjes buiten het kamp had verborgen. Goed, haar maag was gevuld, nu moest ze haar deel van de prooistapel bijvullen. Vrolijk stapte de poes weg van het kamp, maar verstijfde toen ze een vreemde geur opving in haar neus. Bloed..? Shrew fronste wat verward. Had een Apprentice een vers stuk prooi op de grond laten liggen? Dat moest wel, want allerlei ShadowClan geur omving het dier. De Clanleader volgde haar neus en stapte door de struiken. Wat ze toen zag was echter helemaal geen prooidier. Bloed omringde de kater die op de grond lag, Shrewstar hoorde een piepende ademhaling, maar haar groene ogen bleven als steen naar haar vriend kijken. T-Timesong..? Haar poten begonnen hevig te trillen en langzaam werd haar blik steeds waziger door een dikke laag tranen die zich daar vormde. De stekende geur van bloed prikte in haar neus en toen ze zich wist te bewegen stortte ze ineen. Een deel van haar zwartwitte vacht werd bedekt met bloed, maar dat kon haar geen bal schelen. Hulpeloos drukte ze met haar snuit tegen Timesong's wang, hopend dat dit hem weer terug trok naar het leven. "..Timesong!" Piepte de Leader als een kitten die haar moeder dood op de grond zag liggen. Tranen rolden nu met vele tegelijkertijd over haar wangen en vielen deels op de tabby vacht van de Warrior. "Timesong! Kom terug!" Piepte ze weer en gaf de kater een por met haar voorpoten, haar ademhaling werd steeds groffer en verloor zijn regelmatigheid. Maar dat was niet erg, haar zorgen lagen nu alleen maar bij de kater, die hier lag.

I'll miss my breath, there's no more left.
I'll miss the sound of the wind at my back.
The depths have a number, they call you by name.
Fall asleep, Davy Jones calls you.
So fall asleep, fall asleep and dream.

Timesong voelde alle krachten uit zijn lichaam vloeien, dus deed hij een verwoede poging om bij bewustzijn te blijven. Hij weigerde om zichzelf nu al over te geven aan de machten van Starclan, waar hij langzaam maar zeker naar toe ging. Hij zuchtte zachtjes, zijn ademhaling ging langzamer, maar stopte nog niet. Alles deed pijn, alleen al het puntje van zijn staart beweging ging niet meer, zonder dat er een steek van pijn door zijn lichaam heen ging.
Toch maakte zijn hart een sprongetje toen hij de bekende geur van Shrewstar rook, al kon hij de geur maar moeilijk onderscheiden door de scherpe geur van zijn eigen bloed. "Shrew...star," miauwde hij, proberend zijn eigen vrolijke toon aan te houden. "Timesong! Kom terug!" hoorde hij de zwart/witte poes piepen. Met pijn en moeite hief Timesong zich iets overeind en gaf de kattin een lik tussen d'r oren. "Shrewstar," miauwde hij nog een keertje, iets sterker dan daarnet. "Het spijt ... me, ik was niet ... sterk genoeg," een zwakke glimlach sierde zijn gezicht, terwijl hij nog wat bloed op hoestte en uitspuwde. "Zorg goed voor je kittens en de ... clan. Je kan het, Shrew," Timesong zuchtte piepend en liet zichzelf terug vallen op de zachte ondergrond. Hij wist dat zijn tijd er bijna opzat, dat hij niet lang meer had. "Shrewstar, weet dat ik ... altijd van je gehouden heb. Be happy, even ... without ... me." Na nog een laatste lik over haar wang heen, legde Timesong zijn kop op de ondergrond en doofde het eeuwige licht in zijn gouden ogen en had zijn ziel het lichaam verlaten, om zich te voegen bij Starclan.

All that I know is gone
(Take what is left of me now)
All that I know is gone
(Take what is left of me)
Fall deeper and deeper, the sirens are singing your songs.

De kater sprak haar naam, en zelfs nu herkende ze een wat vrolijk toontje, maar een glimlach verscheen niet op haar gelaat. Er waren nu geen redenen om blij te zijn en al helemaal niet voor hem. Nogmaals begroef ze haar snuit in zijn vacht, proberende om zijn geur vast te kunnen houden. Een lik werd haar gegeven door Timesong en met tranende ogen keek ze hem weer aan. "Shrewstar," Haar naam werd wat helderder uitgesproken en een sprankje hoop verscheen. M-misschien kwam alles nu goed? "Het spijt ... me, ik was niet ... sterk genoeg," Shrewstar legde haar oren in haar nek toen de kater wat bloed uit moest hoesten. Nee.. Haar hoop werd weer aan stukken geslagen. Ze knipperde een paar keer, maar dit zorgde er alleen maar voor dat er meer tranen langs haar wangen liepen. "Zorg goed voor je kittens en de ... clan. Je kan het, Shrew," Die vreselijke piepende ademhaling kwam weer uit hem voort en Shrew begon wild met haar kop te schudden. "N-nee.. Dat kan ik niet.." Piepte ze weer hulpeloos en wierp een blik in zijn richting. Timesong had zich weer op de grond gevestigd. "Shrewstar, weet dat ik ... altijd van je gehouden heb. Be happy, even ... without ... me." Haar oren werden dichter tegen haar nek aan gedrukt toen de kater haar nog een laatste lik over haar wang gaf en nu voor de laatste keer zijn kop neerlegde op het gras. Hulpeloos keek ze naar haar vriend, misschien haar beste vriend, die het leven liet. Stilletjes zakte ze weer door haar poten en begroef ze haar snuit in zijn vacht. Een deel van het bloed kwam op haar gezicht, maar de poes merkte niets meer van wat bloed was of haar tranen. Ze wilde niet eens weten hoe ze er nu uitzag, het enige wat gold was dat ze nu een dierbaar iemand was verloren. Voor altijd..