[GANZENOPDRACHT-OPEN] OMG!

Onderwerp: [GANZENOPDRACHT-OPEN] OMG! wo 2 okt 2013 - 18:55

Zachte zonnestralen schenen door het bladerdak van een aantal bomen die net buiten het kamp lagen. De stammen waren vreselijk dik en de groene bladeren lieten weer reusachtige schaduwen over de grond vallen. Er dwarrelde wat blaadjes van de bomen en je hoorde het natuurlijke geluid van de wind die tussen de bomen door blies. Het was zacht, rustgevend geritsel. Je hoorde het gezang kleine meesjes, merels en mussen. De zon kwam langzaam op en verwarmde de harde bodem. Het voelde aangenaam onder je poten. Het onkruid kwam weer uit de grond en voelde nog nattig aan, van de dauw die er in de ochtend had gelegen. De bloemen stonden flnikt te bloeien, allerlei kleuren maakte het grasland prachtig. De knoppen kwamen langzaam weer aan de bomen en zouden ook weer prachtige bloemen geven. Het was immers lente, na die koude winter die veel katten niet overleefd hadden. Ook de BloodClan was wat verzwakt door de winter, maar bleef toch zijn zwakte niet tonen tegenover de clans en de kittypets. Ze waren berucht in de buurt, ze waren niet te verjagen. Veel katten, die het leuk vonden om hun tanden in vlees te zetten, konden wel tegen een stootje. Toch zaten er ook zat watjes in de Clan, katten die gedwongen werden om in de BloodClan te trekken. Wat had deze machtige clan aan zulke watjes, helemaal niets.

Een kleinere schaduw wandelde over het verlaten park, omringd door grote bomen die haar aankomst enigszins beschutte. Het grijze gedaante wandelde in sluipende houding, haar blik op scherp en haar oren naar voren gespitst. Een klein, bruin muisje scharrelde door het hoge gras, zoekend naar eten. De grijze poes, een slanke, kortharige poes, sloop dichterbij het dier dat vele malen kleiner was dan haar. Haar sterke poten bewogen zachtjes onder haar en haar spieren bewogen duidelijk met de beweging van haar poot mee. Haar rode ogen staarde het dier aan en keken of ze op de juiste positie stond. Het dier zat ondergedoken in het gifgroene gras, misschien een halve meter van haar vandaan en spitste ineens zijn oortjes. De poes dook in elkaar, in de hoop dat de muis haar niet had opgemerkt. Even was er een ijzige stilte, waar je alleen zachtjes wat vogeltjes hoorde fluiten en de blaadjes weg hoorde waaien. Even zag Shiva de neus van de muis bewegen. Maar algauw draaide de muis zich om en scharrelde verder. De poes wandelde met een sluipende pas dichterbij tot ze weer een halve meter van de muis vandaan zat en zakt door haar achterpoten. Met een krachtige sprong, maar niet té hard, sprong de poes op en landde vlak achter de muis, die ze met haar scherpe klauw de lucht in schepte. Ee luid gepiep, dat hard in de oren van de grijze poes klonk, klonk door het park en een siddering ging door de poes heen. Ze haatte hoge geluiden. De poes sloeg tegen de volgevreten muis, die met een harde klap op de grond kwam en even verdoofd op de grond lag. De poes stak haar klauw in het beest en voelde de warmte. Het dier was dood. De poes pakte de muis in zijn nekvel en verdween in de duisternis, waar ze genoot van haar verse maaltijd.

"Ahahahaha!" klonk er in de verte en de vacht van de poes schoot omhoog. Wat moest dit voorstellen. "Laloleeaa" klonk er. Twolegkits? Een rilling ging door haar heen en afschuw doorboorde haar. Wat deden die hier, wat deden die zo dichtbij het kamp, was haar vraag. Het gestamp en gegil werd steeds harder en de poes gromde. Ze wilde niet die ranzige geur zo dichtbij hebben. Ze sprong geschrokken uit de bosjes toen een van de kleine wezens vlak achter haar zat, maar dat was haar domste idee. Ze stond vlak voor de Clan, of hoe het daar ook heette. "Aawh, lief katje!" klonk er en de poes staarde de twoleg geschrokken aan. Als versteend stond de grijze poes vast genageld aan de grond. "Rode ogen!" gilde er eentje en de twolegkits en Shiva stonden elkaar aan te staren. "Aaien" klonk er ineens en en een van de kits, een met een zwart staartje liep op haar af en reikte haar hand uit naar de grijze poes. Shiva blies zachtjes en sloeg voorzichtig met uitgeslagen klauw naar de kit. "High five" zei ze hard en nu kwamen ook de andere kittens aan wandelen. Shiva staarde ze vol afschuw aan en keek van links naar rechts. Ze blies woedend naar de kleine wezentjes en rende naar links. De wezens keken elkaar aan en achtervolgde haar op een knik van één van de kits, misschien de leider. "Katje" gilde ze en Shiva rende zo hard ze kon. De kits trokken haar aan haar staart toen ze deze te pakken konden krijgen en sleurde haar mee. Shiva siste van pijn en draaide zich behendig om waardoor de kit die haar staart vast had los liet. "Gaat het?" vroegen ze en Shiva rende er, zwaar in schok vandoor, nog niet beseffend wat haar zojuist was overkomen.

Sunga trippelde achter haar kleine baasje aan, het kind van de grote baas. Het baasje ging naar andere tuinen, en Sunga wachtte netjes buiten de tuin, omdat ze niet in iedere tuin mocht komen. Haar baasje kwam naar buiten met een ander kind, en zo ging het een tijdje door. Toen ze met een paar kinderen waren, liepen ze in de richting van het bos. Sunga rilde, ze had veel verhalen gehoord over dit bos. Er schenen wilde katten in te wonen, van die hele grote sterke met lange klauwen. Maar toch ging ze mee, ze was toch zeker veilig bij haar baasje?

De takjes kraakte onder de kinderen hun poten, en blaadjes ritselden. Opeens rook Sunga wat. Ze sperde haar neusgaten ver open, dit was geen gewone geur van een kat, deze geur was niet zo zoet als die van haar thuis. Deze geur had ze een keer geroken, toen er een kat in een vuilnisbak vastzat. Ze schrok. Dit was vast een van die wilde katten! Net toen ze weg wilde rennen, zag ze een kat uit de bosjes voor haar schieten. Haar baasje rende erachteraan en trok aan de staart. Dat deed zeer, Sunga had het vaak genoeg zelf meegemaakt. Ze miauwde hard, om de aandacht te krijgen van de kinderen, maar het lukte niet. Arme poes, dacht Sunga en ze miauwde nog is. Opeens rende de grijze poes weg, en met een knik van haar baasje rende de groep haar achterna. Ook Sunga rende mee, ze durfde niet achter te blijven. Ze rende snel door, tot ze naast de grijze poes rende. "Het spijt me voor mijn baasje," Hijgde ze. "Hij bedoelt het goed, hij vind je lief!" Toen ze dit had gezegd, draaide ze zich weer om om naast haar baasje te rennen.