De grenzen waren altijd een wat mysterieuze plek voor Frostpaw. Je kon hier de andere clans wel ruiken, maar tot nu toe had hij ze er nog nooit ontmoet. Nou ja, hij had Winterpaw wel eens op de gathering ontmoet, maar dat was het. Maar deze keer zag hij wel een andere kat staan. Het Windclan katertje bevroor en liet zijn kopje ietsjes scheef hangen, wachtende tot de andere kater iets zou zeggen. Maar toen dit Frostpaw te lang duurde, wat niet lang was voor het ongeduldige zwarte katertje, begon hij zelf te spreken. "Hallo?" Vroeg hij, zijn stem een octaafje hoger van de spanning en het woord uitsprekende alsof ze een hele andere taal spraken. Zijn ogen had hij ook iets wijder opengesperd in nieuwsgierigheid.