Why am i the only one who survives? [SPT] open

"Hij is een Bloodclanner." Een beetje ongemakkelijk schuifelde Linx heen en weer. 'Inderdaad, ik kom uit de Bloodclan, maar ik ben oorspronkelijk een rogue.' Dat stelde Linx alweer een stukje meer gerust. Bloodclanners waren de enige katten waar ze bang voor was. Opeens knorde de maag van Linx heel hard. Wat verlegen kruiste ze haar poten en grinnikte. Ze liep naar de eekhoorn die James op de grond had laten vallen en met een vies gezicht at ze ervan.

~Flut

De kater bekeek de katten rustig, ze waren allemaal anders en alleen de bloodclanner en Kiba kende elkaar. De grijze kater grinnikte toen Linx de vraag stelde. Hij had het allang door, je kon het van een mijl afstand ruiken, yep. Definately Bloodclan. Hij grijnsde en verzat. Hij genoot ervan om de katten te kunnen bekijken, zonder dat een van de anderen echt op hem lette.
Het ging niet om kijken, het ging om zien. En Bond zag wat er allemaal gebeurde.
Linx grinnikte op het antwoord van Loci, waarschijnlijk omdat ze hem aardig vond. Kiba liep maar wat heen en weer, waarschijnlijk omdat hij het ongemakkelijk vond om met zoveel katten op één plek te zijn. En Crystal zat.
Ineens liep Linx naar zijn eekhoorn toe. Mooi niet! Die was van hem! En hij had haar geen hapje aangeboden!
De grijze kater sprong van de tak, grijnsde naar Linx, pakte de eekhoorn, en sprong, met een immense sprong, weer op de tak.
"Eerst vragen."

Loci voelde dat de kater in de boom naar hem keek. Loci zat misschien met zijn rug naar de boom toe maar hij moest niet kijken om te weten wat de kater aan het doen was. Hij hoorde de grijze kater grinniken. Maar als de kat dacht dat er niemand op hem lette had hij het goed mis. Linx grinnikte op het antwoord van Loci. Ze leek hem aardig te vinden. Dat was goed, voor Loci toch, of Linx hem nog van pas ging komen wist hij nog niet. Kiba liep maar wat heen en weer, hij voelde zich ongemakkelijk bij al die katten Loci vroeg zich af of Crystal nog iets ging doen.
Loci zag dat Linx honger had, en de poes liep naar de eekhoorn toe. James Bond, de grijze kater sprong uit de boom. En hij grijnsde naar Linx, pakte de eekhoorn, en sprong, met een immense sprong, weer op de tak.
"Eerst vragen." zei de grijze kat. 'Waar moei jij je opeens mee, boomklever.' riep Loci de kater na.

Loci wierp hem een vernietigende blik toe. Kiba keek verontschuldigend naar hem. "Inderdaad, ik kom uit de Bloodclan, maar ik ben oorspronkelijk een rogue."zei de zwarte kater. Kiba ging weer zitten en zat ter verveling de grond te bewerken met zijn klauwen. Opeens knorde de buik van Linx. De poes keek verlegen. Kiba moest glimlachen. De kattin liep naar de eekhoorn die Bond had laten vallen. Bond sprong van zijn tak pakte de eekhoorn en sprong weer terug op zijn tak. "Eerst vragen."zei hij. "Waar moei jij je opeens mee, boomklever."riep Loci naar de kater. "Geef haar gewoon die eekhoorn,ze heeft hem harder nodig dan jij."riep Kiba naar de kater. Hij had medelijden met de magere kattin. En hij wist zeker dat Bond die eekhoorn niet ging afgeven,dus liep hij weg en kwam een paar minuten later terug met een vogel in zijn bek. Hij legde de vogel voor de neus van de grijze kattin. "Je mag hem hebben."zei hij tegen Linx. Hij knikte naar de kattin als teken dat het oke was dat ze de vogel opat.

'Waar moei jij je opeens mee, boomklever.' Linx keek dankbaar naar Loci. Ze was blij dat hij het voor haar opnam. "Geef haar gewoon die eekhoorn, ze heeft hem harder nodig dan jij." Ook Kiba keek ze dankbaar aan, ook al liep hij net weg en zou hij haar blik niet zien. Net toen ze haar mond open wilde doen om het toch maar te vragen, kwam Kiba terug met een vogel in zijn bek. Hij legde hem voor Lunx haar neus neer. "Dankjewel! Zelf had ik geen energie om nog een keer te jagen." Toen de katten verbaasd keken, zei ze als uitleg: "Ik had daarnet wat gevangen in die boom, maar die heeft James dus van me afgepakt."

'Waar moei jij je opeens mee, boomklever?' Hij grinnikte, 'boomklever' die moest 'ie onthouden. Hij sprong op de tak waar hij allen goed kon zien, en hij was net op tijd om Kiba te horen zeggen "Geef haar gewoon die eekhoorn,ze heeft hem harder nodig dan jij." Hij knikte, dat was waar. Maar als je niet goed genoeg was om je eigen eten te vangen. Waarom zou je dan een Rogue zijn?
En daarom bleef hij zitten waar hij zat en gaf geen antwoord.
De grijze kater bleef wel kijken, en hij zag dat Kiba medelijden had met de poes. Bond gaf een zucht en nam nog een hap uit frustratie. Met medelijden kwam je nooit ver, dat had hij wel geleerd. Alles wat er van kwam was problemen. Hij zag hoe Kiba een vogel aanreikte aan Linx, en hoe zij hem dankbaar aanpakte. Serieus? Kon ze haar eigen prooi niet vangen?
"Dankjewel! Zelf had ik geen energie om nog een keer te jagen." Jaja, vast en zeker, waar was ze dan geweest dat ze geen energie meer had?
"Ik had daarnet wat gevangen in die boom, maar die heeft James dus van me afgepakt." Hij grinnikte. Oh ja... Daarom had ze geen prooi. Ze kon dus wel jagen...

"Waar kom je dan vandaan dat je zo moe bent?" Vroeg hij ietwat nieuwsgierig aan de poes. Informatie was altijd goed, en zo te zien had zij genoeg. Hij ging rechtop zitten en keek de poes in de ogen. Waarom was ze zo moe? Had ze ver gelopen? Of had ze gevochten?
Elke Rogue wist dat je de dagen voorzichtig moest inplannen. Elke dag een klein stuk lopen, dan jagen, en dan een plek om te overnachten. Misschien was ze nieuw als Rogue, en dan wist ze dat nog niet...
Nou, ze moest maar niet denken dat James het haar zou leren. Want dat ging hij mooi niet doen. Maar hij was wel nieuwsgierig naar de reacties van de anderen.

'Waar moei jij je opeens mee, boomklever.' Linx keek dankbaar naar Loci. Ze keek blij. Loci hoorde de 'boomklever' grinniken, terwijl hij op een tak sprong waar hij hen goed kon zien. "Geef haar gewoon die eekhoorn, ze heeft hem harder nodig dan jij." zei Kiba. De poes keek de kater dankbaar aan. Loci snapte echt niet waarom Kiba zoveel meedelijden toonde, ze was toch een rogue, ze had zelf voor dit bestaan gekozen, en daar hoorde honger lijden bij. Kiba verdween in een struik en kwam terug met een vogel in zijn bek. Hij legde hem voor Linx haar neus neer. "Dankjewel! Zelf had ik geen energie om nog een keer te jagen." Loci zag dat de andere katten verbaast keken. en daarom zei Linx als uitleg: "Ik had daarnet wat gevangen in die boom, maar die heeft James dus van me afgepakt." Loci proeste het binnen in zich uit van het lachen, gelukkig kon hij nog steeds zijn lachen inhouden, wat zelf voor hem op dit ogenblik moeilijk was.
"Waar kom je dan vandaan dat je zo moe bent?" Vroeg Bond ietwat nieuwsgierig aan de poes. Informatie was altijd goed, en dat leek deze kat ook door te hebben. de kater ging rechtop zitten en keek de poes in de ogen. Hij leek in gedachten verzonken. En hij leek ook nieuwsgierig naar wat de andere te zeggen hadden. 'En waar heb jij gezeten dat je alles wilt weten, of ben je zo irritant geboren.' zei Loci tegen de grijze kater.

"Waar kom je dan vandaan dat je zo moe bent?" Linx zuchtte. Was het goed om de informatie te geven die ze had? Iedere Rogue wist dat informatie heel kostbaar kon zijn. Maar ze wist dat ze nu als slappeling gezien werd, en dat wilde ze totaal niet, dus besloot ze om te antwoorden. Net toen ze haar kaken opendeed, kwam er al een ander antwoord. 'En waar heb jij gezeten dat je alles wilt weten, of ben je zo irritant geboren.' Linx grinnikte. "Omdat je het zonodig moet weten," Linx zuchtte toen ze alles weer voor ogen zag. "Ik wil jullie best waarschuwen, voor dit nieuwe gevaar. Ik ben verjaagd uit mijn territorium, door een kater. Ik had eerst een leuk gesprek met hem, maar toen was dat opeens over. Hij haalde naar me uit, ik zag de klap niet aankomen. Ik was bijna buiten bewustzijn, zo sterk was hij. Hij haalde mijn buik over, ik heb er een litteken van." Linx wachtte even, en ze rolde even op haar rug, waardoor haar lange litteken te zien was. Toen ging ze verder. "Ik ben weggerend, zo lang als ik kon. Maar hierdoor heelde de wond niet goed en kon ik niet jagen. Dus, dit was een beetje mijn verhaal. De kater had een lange, bruine vacht en scherpe tanden." Linx sloot haar ogen. Het werd haar weer te veel.

~ Note, ik gebruik hiervoor even de beschrijving van Sour. Die heeft achtergrond verhaal en t is dus niet verzonnen xx.

Het antwoord kwam niet meteen. Eerst moest de bijdehante kater Loci nog iets zeggen. 'En waar heb jij gezeten dat je alles wilt weten, of ben je zo irritant geboren.' Bond proestte het uit, dit had hij nog niet eerder gehoord. Irritant geboren? Hij? Nee, eerder gevaarlijk, onvoorspelbaar, knap, en opvliegend.
Hij stopte met lachen, hij had bijna Linx haar antwoord gemist. "Omdat je het zonodig moet weten," Ja dat moest 'ie ja. "Ik wil jullie best waarschuwen, voor dit nieuwe gevaar. Ik ben verjaagd uit mijn territorium, door een kater. Ik had eerst een leuk gesprek met hem, maar toen was dat opeens over. Hij haalde naar me uit, ik zag de klap niet aankomen. Ik was bijna buiten bewustzijn, zo sterk was hij. Hij haalde mijn buik over, ik heb er een litteken van." Hij keek verrast op. Een uitdaging! Eindelijk wat actie!
Hij zag hoe Linx zich op haar rug rolde om het litteken te laten zien.
Als reflex sprong Bond uit de boom, rende naar haar toe, en terwijl hij met een rol over haar heen sprong haalde hij uit naar haar buik, waardoor zijn Pads haar zachte vacht streelden.
Hij landde op vier poten en wierp haar een verontwaardigde blik toe. "Nooit. Maar dan ook nooit!" Hij wachtte even voor het effect en vervolgde toen. "Je buik blootstellen aan ook maar iemand! Rogues hoor je niet te vertrouwen. Als ik mijn klauwen uit had gehad, dan was je Crow-Food geweest!" Beet de grijze kater haar nijdig toe, waarna hij arrogant terugliep naar de boom en weer op zijn plek ging zitten.

Net toen Linx klaar was met vertellen, sprong de grijze kater zijn boom uit en maakte hij een rol over haar heen. Linx was bijna bang dat dit een aanval was, tot ze merkte dat hij zijn nagels niet uit geslagen had. Verbaasd keek Linx naar James. "Nooit. Maar dan ook nooit!"Hij wachtte even. "Je buik blootstellen aan ook maar iemand! Rogues hoor je niet te vertrouwen. Als ik mijn klauwen uit had gehad, dan was je Crow-Food geweest!" Linx knikte dat ze het begreep, maar vanbinnen zat ze vol vragen. Waarom gaf hij haar deze tip? Waarom had hij zijn nagels niet uitgeslagen? Hoe kon het dat hij zo snel was? Bedankt voor de tip..." was het enige wat ze kon uitbrengen en ze stond weer op.

Words: 129
With: Only Mr. Bond?
Mood: Shocked.

Why am i the only one who survives? [SPT] open - Pagina 2 Acz9r5

Loci had het hele gesprek en de daden van de grijze kater aandachtig gevolgd. 'Bedankt voor de tip..." zei Linx. Loki zuchte, rekte zich uit, en ging gaan liggen. Misschien was de grond wat stoffig, maar hij werd gewoon moe van het gezaag van die katten. En als die kater hem probeerde te waarschuwen voor mogelijke aanvallen zou Loci hem eens in Crow-Food veranderen.

Bond zat alweer terug in zijn boom toen hij de reactie van de poes hoorde. "Bedankt voor de tip..." het was zwakjes, en hij schonk er dan ook geen aandacht aan.
Hij liep over de boomstam naar de eekhoorn die hij daar had laten liggen toe, en begon weer met eten. Zo te zien was Loci best wel klaar met deze katten, en voor deze ene keer was James het met hem eens.
Hij genoot van de smaken die zijn mond binnendrongen, en keek ondertussen naar alle katten beneden hem. Linx staarde hem nog steeds aan. Dit maakte hem uiterst ongemakkelijk, en dus sprong hij een paar takken hoger, waar hij ongestoord verder kon eten.
Het lastige was dat hij nu niet kon zien wat er beneden gebeurde...

Sour geeuwde. Hij was wakker geraakt door gemopper en gemompel. Boos keek hij naar beneden van zijn hoge schuilplek. Hij zat in een hoge spar, vlakbij de mopperende katten. Hij zag een grijze kater een boom in klimmen. Waarschijnlijk was dit de sterkste kater, en kon Sour als de kater in zijn boom bleef zich uitleven. Sour sprong de spar uit en liep de vlakte op.Daar zag hij ook de poes die hij verjaagd had, van haar territorium af. Hij grauwde, waarschijnlijk had ze al te veel informatie weggegeven, en zou hij al deze katten moeten vermoorden zodat alle informatie verloren zou gaan. "Ik ben Sour. Wat leuk om jou weer te zien, alleen kom je hier dit keer niet leven vanaf." Hij grijnsde kwaadaardig naar de poes. "En jullie mogen in de rij staan, ik zal jullie allemaal vermoorden." Stiekem wist Sour wel dat dit hem nooit zou lukken en dat hij zou verdwijnen op het juiste moment, maar hij wilde bloed zien, veel bloed zien. Het mocht ook zijn eigen bloed zijn, hij had het te lang niet geproefd. "Dus, jij bent als eerste, daarna de rest. Netjes wachten, hé?"

Why am i the only one who survives? [SPT] open - Pagina 2 25uo5s9

Plots kwam er een bruin gestreepte kater uit de boom waar Bond in zat. De kater was groot en gespierd. De kater grauwde naar Linx. Deze kater kwam Kiba vaag bekend voor. "Ik ben Sour. Wat leuk om jou weer te zien, alleen kom je hier dit keer niet leven vanaf." Hij grijnsde kwaadaardig. Kiba grauwde,zijn vacht stond recht en zijn staart was dik. "En jullie mogen in de rij staan, ik zal jullie allemaal vermoorden."zei Sour. De spierwitte kater wist weer van waar hij die kat kende. Hij had bijna dood geweest door hem,de kat had hem aangevallen toen hij met zijn rug naar hem stond,hij had nog kunnen vluchten voor het er bloederig aan toe ging. "Dus, jij bent als eerste, daarna de rest. Netjes wachten, hé?"zei Sour. "Wegwezen hier!"zei Kiba terwijl hij rustig maar dreigend op de kater afstapte.

Linx veerde overeind. Dat was hem, dat was de kater... "Ik ben Sour. Wat leuk om jou weer te zien, alleen kom je hier dit keer niet leven vanaf." Hij heette dus Sour, wat een toepasselijke naam! Het beangstigde haar dat hij zei dat ze er niet levend vanaf zou komen. "En jullie mogen in de rij staan, ik zal jullie allemaal vermoorden. Dus, jij bent als eerste, daarna de rest. Netjes wachten, hé?" Linx ogen werden groot. Ze was nog steeds uitgeput en ze zou het niet overleven als deze Sour haar aan zou vallen. "Wegwezen hier!" De stem van Kiba sneed door de kille lucht. Linx hoopte stiekem dat Sour Kiba eerst zou aanvallen, puur omdat ze dan snel weg zou kunnen rennen. Het was niet heel aardig van haar, maar toch hoopte ze het...

Notes: Kan ik Kiba dan eerst aanvallen, of Linx? Sour is van mij btw (ja ik weet het xd).
With: Kiba, Sour (maybe Mr. Bond and Loci)
Mood: Scared.

Kiba zag dat Linx bang was en weg wou lopen maar de poes was verlamt van angst. Kiba keek de kater uitdagend aan als hij hem zou aanvallen zou hij zorgen dat hij die kater zou wegjagen. Hij zag er misschien mager uit maar hij was heel sterk.
OCC @Linx kies maar maakt mij niet uit zolang dat hij Kiba niet vermoord btw het zou eigenlijk nogal al raar zijn om met 2 van je accounts tegen elkaar te laten vechten

Sour keek naar de katten, wie zou hij als eerste aanvallen? Hij besloot om de witte aan te vallen, omdat hij de tabby al eerder had aangevallen en die kon wel tot later wachten. "Laat het gevecht beginnen!" Riep hij grijnzend en hij stortte zich op de witte kater. Een van zijn gigantische klauwen gingen langs het oor van de witte kater, en de andere klauw haalde de poten onder hem vandaan. Hij gaf een klap tegen de achterpoten waardoor de witte kater viel, en hij drukte de keel dicht. "Had je nu nog wat?" Met een grauw sprong hij weg. Hij zou de witte kater later afmaken, hij zou ze eerst is allemaal flink laten verzwakken.

OCC: Klopt ja haha.

"Laat het gevecht beginnen!"riep de kater grijnzend. Sour sprong op de kater. De aanval was totaal onverwacht dus Kiba was in zijn nadeel. Een van de gigantische klauwen ging langs zijn oor. Kiba voelde een brandende pijn in zijn oor. Hij blaasde en bewerkte de buik van de kater met zijn achterpoten. Met zijn andere klauw haalde de kater hem onderuit. De spierwitte kater viel op zijn zij. Sour drukte zijn poot op zijn keel. Kiba grauwde. "Had je nu nog wat?" De kater ging van hem af. Hij kwam langzaam overeind en schudde zijn vacht. Het bloed van zijn oor liep over zijn gezicht waardoor hij een rode streep op zijn gezicht had. Nu had de kater hem pas echt kwaad gemaakt. Hij sprong op de rug van de kater en beet hard in zijn nek.

"Ik ben Sour. Wat leuk om jou weer te zien, alleen kom je hier dit keer niet leven vanaf." Bond keek naar de, overduidelijk, kwaadaardige kater, en fronste. Wat deed die ooit hier? Waarom bemoeide hij zich hier eigenlijk mee?
De kater was nog niet klaar "En jullie mogen in de rij staan, ik zal jullie allemaal vermoorden." Zei hij tegen de anderen. Waar dacht hij dat 'ie mee bezig was? Bond was van plan om naar beneden te gaan toen hij besloot dat er twee andere katers stonden die vast ook wel iets van vechten af wisten. En inderdaad, Kiba was de eerste om te reageren. "Wegwezen hier!" Bond grinnikte, de witte kater was nog geen 10 moons old, dacht hij nou echt dat ook maar iemand onder de indruk zou zijn?
James zag hoe Linx verstijfde, en toen weer verslapte. Die blik had hij vaker gezien. Ze wilde niet dood, en daarom hoopte ze dat Kiba aangevallen zou worden. Begrijpelijk, maar watterig. Persoonlijk hield Bond wel van een vechtpartij, zolang er maar geen onschuldige katten overleden. Maar hier zat dat wel goed, Sour was zeker weten niet onschuldig.
Bond werd ruw uit zijn gedachten gewekt door de stem van Sour. "Laat het gevecht beginnen!" Riep de kater terwijl hij zich op Kiba stortte. James zuchtte, waarom kozen ze altijd de obvious ones?
Hij sprong een tak naar beneden, om het te kunnen zien. Hij zou zich er pas mee bemoeien zodra het de slechte kant uit ging. "Had je nu nog wat?" Zei de kater, na een paar zwakke, maar effectieve moves. James wachtte rustig op Kiba's antwoord, het was nog niet nodig om in te grijpen.
Kiba gaf echter geen antwoord en sprong op de rug van de kater, en beet hem in de nek. Dit kon nog wel eens spannend worden! Bond ging er eens goed voor liggen, en genoot van het schouwspel. Hij zou ingrijpen... Zodra het nodig was.

Sour voelde een scherpe beet in zijn nek, en boos keek hij om. Hij zag dat de grijze kater die zojuist nog in de boom had gezeten, nu van hem afsprong en ergens ging liggen. Sour grauwde, het was de bedoeling dat ze bang voor hem waren! Hij gaf de witte kat een laatste beet, waardoor de kater onder hem verslapte. Hij was niet dood, maar waar Sour gebeten had was een plekje waardoor je flauwviel. Hierna stortte hij zich op de grijze kat. "Kom maar op!" Sour grijnsde, en haalde uit naar de borst van de kater. Hij miste, maar toen hij met zijn andere poot een mep tegen het oor aangaf, was deze wel raak. Hierna kon hij snel weer toeslaan, en hij zou snel de genade beet kunnen geven. Opeens vloog hij weg. Met een harde smak kwam hij neer op de grond. Wat was er gebeurd?

OCC: Maakt me niet uit wie, als Bond me maar niet aan de kant slaat, want dat zou nogal raar overkomen haha ^^