Just walking with my sister..

Een klein en zacht briesje waaide door zijn vacht, de zon stond hoog aan de hemel en het gras kriebelde aan zijn poten. Het was zeker een mooie warme dag vandaag en dan ook nog niet zo héél erg warm. Shadowpaw had hier ergens afgesproken moet zijn zus, Buzzardpaw. Hij had gehoord dat ze een keer was weggelopen toen ze een kitten was! Dat had hij zelf nooit gedurfd, dan zou hij problemen krijgen en nog langer in de Nursery moeten liggen. Maar dat was zelfs niet gebeurd met haar, dus waarom was hij dan zo'n lafaard? Snel schudde hij zijn kop en trippelde weer verder, hij had altijd zo veel aan zijn hoofd. ALtijd maar zorgen maken, eerst om de ruzie van zijn ouders, of hij het wel goed zou doen als Apprentice en nu dat hij misschien te bang was om iets leuks te doen. Maar dat mocht hij nu even niet doen, hij zou vandaag een leuke middag hebben met zijn zus en dat mochten die gedachten niet verpesten! Al snel kwam hij aan bij de kleine stroom, ht geluid bracht hem helemaal tot rust en hij zakte neer om te gaan zitten. Zijn ogen volgden de rimpels op het water, het zag er zo mooi uit! Soms vloog er razendsnel een vis voorbij, maar zodra Shadowpaw zijn ogen snel knipperde was hij al weg. Na een paar minuten zakte hij op zijn zij en keek om zich heen. De boombladeren wuifden langzaam mee in het briesje en de struiken bewogen soms wat als er iets levends rond scharrelde. Een par dagen geleden had hij het hele territorium gezien met zijn mentor, Flameclaw, toen was hij niet bang. Had hij dat gevoel nou maar voor altijd, dan zou hij vast de beste Warrior worden van heel de RiverClan. Maar dat was natuurlijk de droom van elke Apprentice en dus was dat niet echt heel erg origineel. Maar toch zou hij niet domweg alles geloven wat er tegen hem gezegd werd, hij zou alles slim benaderen, zelfs bij een gevecht. Maar toen was hij weer in zijn gedachten verzonken en alleen een kleine plons water deed hem daaruit opschrikken. Een vis was uit het water gesprongen en op d eoever geland. Wat moest hij doen? Hem nu ter plekke vermoorden of hem weer vrij laten? Zijn Clan rekende er vast op om hem te doden, maar toch zei iets in hem dat dat niet echt eerlijk was. Zijn poot reikte naar de vis en duwde hem weer naar het water, bliksemsnel was hij weer verdwenen en alleen zijn natte poot was een bewijs dat hij er ooit was geweest. Hopelijk had niemand dat gezien, anders zou hij misschien wel een straf kunnen verwachten, maar in ieder geval had hij wel iets eerlijks gedaan. HIj wilde niet dat de prooi gewoon in zijn poten kwam lopen, hij wilde het zelf doen! Toch schaamde hij zich voor zijn openbare vertoning, straks dacht iedereen in de RiverClan dat hij niet durfde te doen! Nou, dan hadden ze het vreselijk mis! Zijn vacht ging beschaamd wat omhoog en hij keek voor de zekerheid nog een keer om zich heen. Toch was hij bang dat iemand he gezien had. "Vergeet gewoon wat er gebeurd is! Dan kan niemand er ook achter komen! Je moet je nu verheugen op je middag met Buzzardpaw!" Gromde hij snel in zichzelf, hij stond meteen op en liep weg van de Kleine Stroom en ging een paar vossenlengtes verder zitten. Zijn blik was nu alleen maar gericht op de struiken, wachtend op Buzzardpaw om alles te vergeten wat er net was gebeurd.

{Only Buzzardpaw!}

Stilletjes zat Buzzardkit naar de rivier te staren, het kleine stoormpje kabbelde rustig en dat gaf een rustgevend geluid, vond het poesje dat daar diep in gedachten verzonken zat, in gedachten verzonken, dat was ze de laatste tijd steeds vaker, vooral nu ze soms wel dagen uit het kamp weg was, al waren het meestal maar een paar uur, ze was zo min mogelijk in het RiverClan kamp omdat ze het te moeilijk vond dat haar ouders niet meer van elkaar hielden, ze hadden toch Smokekit en Mirrorkit en haarzelf? Waren ze dan niet blij met hun? De gedachten tolden rond in het kopje van de poes terwijl ze daar zat. Plotseling sloeg uit frustratie haar poot in het water en vlogen de spetters om haar oren, Waarom moest het leven nou toch zo ingewikkeld zijn? Zou het leven als rogue makkelijker zijn? Of misschien juist moeilijker? Ze wist het niet en had ook weleens plannen gehad het te proberen, maar ze had er nooit echt de moed voorgehad, waarom niet? Vroeg ze zich soms af, de clan had niks extra’s voor haar als haar ouders toch alleen maar ruzie maakten, maar toch kon ze het niet maar wou het wel. Misschien was dat wel een rede waarom ze zo weinig mogelijk in het kamp was, omdat een deel van haar clankat wou zijn en een deel van haar rogue, maar dat kon niet tegelijk wist ze als de beste, en als je eenmaal rogue werd, dan was er geen weg meer terug om weer clankat te worden dus om rogue te worden zou een fatale beslissing zijn. Met een grauw tegen zichzelf schudde Buzzardkit haar kop heen en weer, waarom al die twijfels? Ze moest ze even uit haar hoofd zetten ze had met haar broer, Shadowkat afgesproken, een stukje verderop bij de kleine stroom dus daar zou ze dadelijk wel heen gan, dan was het bijna zonhoog en dan zouden ze er zijn hadden ze dus afgesproken in een van de zeldzame keren dat Buzzardkit in het kamp was. Rustig stond ze op en ging vervolgens weer zitten, ze moest eerst maar een haar vacht wassen want die zag er dus niet uit op het moment. Vlug likte ze haar vacht schoon en trok met haar tanden een paar kleine takjes uit maar pluizige staart. Toen haar vacht weer schoon was, of iniedergeval iets wat daarop leek, stond ze op en liep langs de waterkant richting de plek waar ze hadden afgesproken, Shadowkit zat er al en met een enkel huppelpasje in haar lopen ging ze naar hem toe, haar enige broertje, maar ja, ze had dan ook alleen maar een broertje en een zusje dus Mirrorkit was ook haar enige zusje maar zij was niet het enige zusje van Shadowkit want Mirrorkit was ook zijn zusje. Eigenlijk was dat hele familie gedoe best ingewikkeld. ‘Hej Shadow’ zei ze terwijl ze naast hem ging zitten, eerst had ze zo veel tegen hem willen vertellen maar nu ze naast hem zat leken al haar woorden gewoon verdwenen.