It has become so cold [Camomilepelt]

Een zwart met witte kater liep rustig over de met sneeuw bedekte grond. Nu dat het leafbare was, was het lastiger geworden om prooi te vinden en het was ook een stuk kouder geworden. Shadowrush liep voorzichtig over de sneeuw heen en probeerde niet al te veel geluid te maken. Je wist namelijk maar nooit of er een prooi bij je in de buurt kwam en nu moest je alle kansen grijpen die je kon pakken. Hij had zelf niet helemaal door gehad waar hij naartoe was gelopen, maar al snel zag hij het kleine meertje en wist hij ook meteen waar hij was. Hij besloot dat het niet zo'n heel slecht idee was om hier maar te gaan jagen en liep dan ook voorzichtig verder terwijl hij de geuren van de omgeving in hem op nam.

[Camomilepelt]

Enkele sneeuwsporen lieten het pad tonen die de gevlekte poes had afgelegd maar het zou niet lang duren voor de sporen weer vervaagde. Met haar pootjes zakten ze snel weg in de sneeuw. De warmte verliet haar lichaam zo snel dat het leek alsof haar poten eraf zouden vriezen. Haar neusje whad een rode gloed gekregen maar verkouden was ze niet, nog niet. Ze hief haar kopje sierlijk in de lucht zodat de wind lang haar vacht streek. De poes was benieuwd naar hoe de rivier er nu uit zou zien. Hij zou wel bevroren zijn. Ze kroop door het struikgewas en zag een dik laagje wit spul dat de rivier bedekte. De kleine kristalletjes lichten op de de zon en even raakte ze het aan met haar poot. Ze trok met een snelle beweging haar poot terug van de koude en bleef op het randje van de rivier zitten.

De frisse lucht nam jammer genoeg niet veel prooigeuren met zich mee. Hij had gehoopt dat hij meer geluk zou hebben met het jagen, maar het leek er niet op dat het een groot succes zou gaan worden. Alleen hij wilde ook weer niet opgeven, terug naar het kamp gaan met niks gevangen was niet iets wat hij wilde doen. Hij bleef doorlopen tot hij een geur rook, het was niet die van een prooi maar het was wel bekend voor hem. Hij liep dichter naar de poes toe die hij had opgemerkt. "Hey Camomilepelt." Begroette hij de poes. Hij wist of ze hem al door had gehad voor hij wat zei, maar dat maakte nu niet meer uit.

Een bekende geur hing in de lucht. Ze keek op en zag al meteen de zwart-witte postuur van Shadowrush. "Hey Camomilepelt." begroette de kater. "Hallo Shadowrusch." begroette ze hem terug. Het was leuk om hem nog eens terug te zien, het leek wel manen geleden. De vacht van de kater leek dikker zijn geworden met de koude winter. Haar wintervacht was iets pluizerig geworden maar toch was hij nog altijd even lang. De witte tint in haar vacht tekende wel feller af met de sneeuw in de omgeving om haar. "Dat is lang geleden." miauwde ze met een vriendelijke glimlach op haar gezicht. "Hoe gaat het met je?" vroeg ze terwijl haar ogen even de blik van de kater vasthielden maar daarna weer de andere kant opkeken.

"Hallo Shadowrush." Begroette Camomilepelt hem terug. Het was al een tijdje geleden sinds hij de poes voor het laatst gezien had, maar dat maakte het alleen maar leuker om haar nu te zien. "Dat is lang geleden." Dat was het inderdaad. "Hoe gaat het met je?" Die vraag had hij eigenlijk wel verwacht, als zij hem niet eerst had gesteld had hij het wel gedaan. "Met mij gaat het goed, maar hoe gaat het met jou?" Het was best koud nu het nog leafbare was, maar het zou gelukkig niet al te lang meer duren, althans dat hoopte hij. Newleaf zou tenminste weer wat warmer weer brengen en ook weer meer prooi. Alleen hoe lang het zou duren voor er weer meer prooi kwam wist hij niet.

De koude lucht blies haar longen in maar dat leek alles wat haar warm hield. Ze liet haar ogen even rusten op de sneeuw, de kleine vlokjes glinsterde in het zwakke zonlicht. Het was mooi. Ze vroeg zich stilletjes af wat er onder de dikke lagen sneeuw overbleef. Was het echt allemaal dood? Waar was dat prachtige plaatje met bloemen gebleven? Betreurd bleef haar blik naar de sneeuw staren die alles had verwoest. "Met mij gaat het goed, maar hoe gaat het met jou?" vroeg Shadowrush. "Het gaat goed maar ik denk dat ik verkouden begin te worden met de koude." voegde ze er met een slap glimlachje aan toe. Een zucht verliet haar mond en ze werd afgeleid door de kleine dampwolkjes die uit haar mond kwamen. Het leken wel wolkjes. Ze grinnikte zacht bij de gedachte.

"Het gaat goed maar ik denk dat ik verkouden begin te worden met de koude." Kreeg hij als antwoord op zijn vraag. De kou was ook niet het fijnste wat er was en het was ook makkelijker om verkouden te worden. "Het gaat vast snel over." Zei hij terwijl hij iets dichter bij haar ging staan, zodat hun vachten elkaar net niet raakten, maar wel dat hij warmte af gaf aan haar. Hij hoopte dat het zo iets zou helpen tegen de kou en hij wilde haar ook weer niet aan het schrikken maken als hij haar plotseling zou raken. Misschien zou lopen of rennen hun ook wel opwarmen, maar dit was ook nog een goede manier om het te doen. Alleen hoopte hij wel dat ze het zou accepteren.

"Het gaat vast snel over." zei Shadowrush. Ze knikte instemmend. Ondanks haar rode neusje was het niet zo erg maar stiekem hoopte ze dat het snel weer over was. Zo een verstopt neusje was niet echt aangenaam. Shadowrush ging onverwacht dichter bij haar zitten zodat hun vachten elkaar net niet raakten. Ze deinsde achteruit. Ze wist wel dat de kater het goed bedoelde. Sinds Twilightmoon en Cherryleaf samen waren, had ze het wat moeilijk gevonden door haar afschuw voor Twilightmoon. Ze had opzich niets tegen Cherryleaf maar dat zijn pleegvader iets had met haar wel, het was gewoon bizar om te zien alsof Cherryleaf dan haar pleegmoeder werd. Ze had gevoelens voor Shadowrush maar ze wist niet of ze positief of negatief waren.

Hij voelde hoe Camomilepelt achteruit deinsde en hij wist meteen dat hij het niet had moeten doen. Hij moest zich verontschuldigen, hij had haar vast laten schrikken of misschien vond ze het wel helemaal niks wat hij had gedaan. "Het spijt me." Verontschuldigde hij zich. Ze zou nu vast het liefst bij hem weglopen en hem hier achterlaten. Hij had ook niet zo stom moeten zijn. Hij hield zijn blik op de grond gericht, bang voor wat hij zou zien in Camomilpelt's ogen als hij omhoog keek. Ze zou vast wel met afschuw naar hem zitten kijken en het zou waarschijnlijk ook niet lang duren voor ze weg ging en hij vond zelf ook wel dat hij het verdiende.

Onderwerp: Re: It has become so cold [Camomilepelt]