When the sun is going down [Hate]

Afwezig keek Featherleaf voor zich uit. De ondergaande zon gaf haar rug een gouden gloed, terwijl haar gezicht in schaduwen gehuld was. Ze zat hier nu al bijna de hele dag. Eigenlijk wist ze wel dat ze beter kon gaan jagen ofzo, maar ze had er de fut niet voor. Bij dageraad was ze uit het kamp geglipt voordat iemand haar op patrouille kon sturen. Ze was niet zeker wat ze hier aan het doen was. Steeds bleef ze wel binnen hun territorium, maar de andere kant van de grens lokte haar. Misschien heb ik daar een gelukkiger leven, misschien ben ik daar op mijn plaats, dacht ze bitter. Ze had weer zo'n dagje, waar ze alles van de slechte kant zag. Toch wist ze niet wat ze ertegen kon doen. Dus zat ze gewoon een hele dag alleen. En ze dacht dat dat hielp.

Hate schrok wakker. De ondergaande zon scheen op zijn gezicht en had hem gewekt uit een nachtmerrie. Alweer een nachtmerrie. Sinds vorige maan had hij ze iedere nacht. Hij werd er echt moe van. Zuchtend stond hij op. Hij had een rammelende maag te vullen.
Al snel merkte hij dat de jacht niet wou lukken. Boos begon hij tegen een boom te schreeuwen. Het had geen zin, de boom antwoordde niet op zijn woedende vragen.
Pissig begon Hate rond te lopen. Hij wist niet waar zijn poten hem heen brachten, en dat maakte hem ook niet uit. Ineens drong er een geur zijn neus binnen. SkyClan. Voorzichtig sloop Hate naar de poes. Hij dook achter haar op en ging voor haar zon staan. `Zo, en wat doe jij hier?' vroeg hij afkeurend.

Featherleaf was zo in gedachten verzonken dat ze deze kat niet had horen afkomen. Toen er opeens iemand in haar zon kwam staan schrok ze zich dood. Figuurlijk dan. De langharige poes sprong op en ze sloeg haar nagels in de grond. Vlug probeerde ze te verdoezelen dat ze geschrokken was door zich op te richten, hoewel ze niet zo groot was. Dan pas rook ze welke kat dit was. BloodClan! En zo dicht bij hun territorium! De haren in haar nek gingen rechtstaan en instinctief ontblootte ze haar klauwen.'Zo, en wat doe jij hier?' vroeg de kater voor haar. Haar lippen trokken op in een grauw. Featherleaf hield haar ogen gericht op haar vijand, alle bewegingen volgend. 'En wat doe jij zo dicht bij SkyClan territorium?' siste ze, met nauwelijks verholen vijandschap.

`Wat doe jij zo dicht bij SkyClan territorium?' siste de poes. Hate kneep zijn ogen tot spleetjes. `En wat gaat jou dat aan?' vroeg hij. Langzaam liep hij om de poes heen, nauwkeurig alles opnemend wat hij zag. Het was een langharige Warrior poes met blauwe ogen. Niet veel bijzonders dus. `Maar je ontweek mijn vraag met een andere vraag. Slim. Ik wil graag antwoord,' zei hij. Stiekem hing hij graag de slimmerik uit, hoewel het niet echt slim te noemen was, al vond hij natuurlijk het tegenovergestelde. Hij ging zitten en begon zijn poot te likken, hoewel hij niet naar zijn poot keek, maar naar de poes ervoor.

`En wat gaat jou dat aan?' vroeg hij. Featherleaf was stomverbaasd. Natuurlijk ging dit haar aan! Ze moest hun territorium beschermen tegen indringers. En de Bloodclan kat was dat zeker. Haar verbaasdheid was maar van korte duur. De kater begon langzaam om haar heen te lopen, en was haar blijkbaar aan het bestuderen. Wat dacht hij wel niet? De SkyClan poes volgde hem met haar ogen, alert op elk teken van een mogelijke aanval. Haar staart was dubbel zo dik als normaal en zwaaide geagiteerd heen en weer. 'Eigenlijk,' mauwde Featherleaf grimmig, 'Gaat dat mij wel aan, aangezien je net de grens hebt overgestoken.' Ze voelde er niet veel voor om in gevecht te gaan met een Bloodclan kat, maar het was haar plicht indringers weg te jagen. `Maar je ontweek mijn vraag met een andere vraag. Slim. Ik wil graag antwoord,' zei de vijandige kat. Featherleaf deed haar best hooghartig te klinken. 'Ik moet me helemaal niet verantwoorden tegenover jou. Ik bleef tenminste in mijn eigen territorium!' De laatste woorden spuugde ze in zijn gezicht.

`Ik moet me helemaal niet verantwoorden tegenover jou. Ik bleef tenminste in mijn eigen territorium!' De laatste woorden spuugde Featherleaf in Hates gezicht. Er schoten vonkjes in Hates ogen. Ze laaiden niet op. Nog niet. `Maar dat maakt mij niet uit, ik ben van BloodClan. Wij kunnen alles. Ooit wel eens een das vermoord met één poot?' Hij wachtte even. `Nee? Dat dacht ik al.' Hij liep een staartlengte verder op het SkyClan territorium en ging zitten. Snel genoeg dat het niet sullig werd, maar langzaam genoeg om de poes te pesten. `En kom je me nu afmaken?' vroeg hij spottend. `Ik wacht.'

OOC: Sorry dat ik zo laat reageer ^^

Er lag een gevaarlijke flikkering in de ogen van de BloodClan kater en Featherleaf voelde een steek van ongerustheid. Hij ging nu toch niet beginnen vechten? 'Maar dat maakt mij niet uit, ik ben van BloodClan. Wij kunnen alles. Ooit wel eens een das vermoord met één poot?' Featherleaf keek hem wantrouwend aan, met lichte afkeuring in haar ogen te lezen. Het katertje zag eruit alsof hij de helft jonger was dan haar, en nu beweerde hij dat hij met één poot een das kon doden? Zelfs de sterkste krijger had daar moeite mee op zijn eentje. Blijkbaar leerden ze je in de BloodClan ook hoe je moest liegen. 'Nee? Dat dacht ik al.' De poes besloot er niet op in te gaan, als ze een sarcastische opmerking gaf of zei dat hij loog, zou hij misschien agressief worden. Om haar te pesten liep hij een staartlengte het SkyClan territorium in en ging zitten. Featherleaf kneep haar ogen wat samen, maar zei niets. 'En kom je me nu afmaken?' vroeg hij spottend. `Ik wacht.' Ze aarzelde even, en er schoot een radeloze blik over haar gezicht. Hij leek maar niet weg te willen gaan! Ze wist wel dat hij dit enkel deed om haar te pesten, maar ze kon hem niet gewoon zijn gang laten gaan. Ook al had ze geen zin in een gevecht. Meteen stonden haar ogen weer kil, hopend dat de kater haar wanhoop niet had gezien. Nu ging zij hem eens pesten. Langzaam liep ze op hem af, al haar vrouwelijke charmes in de strijd gooiend. Dit had ze nog nooit gedaan. Ze probeerde er zo zelfzeker mogelijk uit te zien terwijl ze een rondje rond hem liep. 'Hmmm... Ik denk dat ik daarvoor eerst je naam moet weten, niet?' mauwde ze met zachte stem. Ze hoopte maar dat de kater voor haar toneel viel en niet zag hoe radeloos ze eigenlijk was.

Hate zag de poes aarzelen en er lag voor een moment een radeloze blik in haar ogen. Mooi zo, stomme poes, dacht hij. Meteen stonden haar ogen weer kil. Langzaam liep ze op Hate af terwijl ze hem charmeerde. Hate vond het eigenlijk wel leuk. Ergens wist hij wel dat het gespeeld was, maar dat ergens was ver weg... Ze liep een rondje om hem heen, en hij volgde haar met zijn ogen. Eigenlijk si het een knappe poes. `Hmmm... Ik denk dat ik daarvoor eerst je naam moet weten, niet?' miauwde ze met zachte stem. Hate dacht na. `Men noemt mij Hate,' zei hij na een tijdje. `Maar jij mag me wel anders noemen, hoor,' voegde hij er aan toe.

Hij bleef een tijdje stil. 'Men noemt mij Hate, maar jij mag me wel anders noemen, hoor', zei hij. Huh, toepasselijke naam, dacht ze verbitterd. 'Oh, ik vond Annoying nu iets beter bij je passen.' Ze kon het niet laten en hoopte maar dat Hate nu niet agressief ging worden. Daarom liet ze snel een glimlach over haar gezicht glijden, terwijl ze vanbinnen nu wel al redelijk opgefokt begon te raken. Hoe had ze kunnen denken dat ze beter af was zonder haar Clan? BloodClan katten zo onrespectvol, ze hadden geen morele waarden. Featherleaf probeerde de minachting uit haar ogen houden terwijl ze naar het katertje keek. 'Mwah, ik denk niet dat ik je ga vermoorden. Misschien komt je mentor dan op me af', treiterde ze hem nog een beetje. Ze wist niet zeker of BloodClanners wel mentoren hadden, maar Hate zag er jong genoeg uit om een Apprentice te zijn.

`Oh, ik vond Annoying nu iets beter bij je passen,' zei de poes. Ergens kwam er een vonkje in Hates binnenste, maar het laaide niet op. Nog niet. `Mwah, ik denk niet dat ik je ga vermoorden. Misschien komt je mentor dan op me af,' ging ze verder. Nu sprong de vonk wel over in een laaiend vuur. Hate keek haar misprijzend aan. `Praat me niet over mentoren!' siste hij. Zelf had hij er geen, maar daar zou snel genoeg verandering in komen, hoopte Hate. Hij keek boos naar Featherleaf. Wat dacht hij net wel niet? Dat zij anders zou zijn dan alle andere Clankatten, alleen maar omdat ze knap was? Die knapheid zal ik wel even verminderen. `Ik denk niet dat een oude sok als jij mij ook maar één schrammetje toe kan brengen,' zei hij minachtend.

Onderwerp: Re: When the sun is going down [Hate]