Sunrise, Sunset {Perishkit}

Langzaam begon Vixenkit wat weg te doezelen, haar koppie zakte steeds iets naar beneden en haar goudkleurige oogjes begonnen zo nu en dan dicht te vallen. Ze kon het niet helpen. Het was zo saai vandaag. Ze schudde haar pels uit en zette deze ietwat op om warmer te blijven. Het kwam gewoon omdat ze niks te doen had. Haar 'broertjes en zusjes' waren aan het slapen op het moment, dus daar had ze ook niks aan. Een gaap ontsnapte uit haar mond terwijl ze eventjes met haar voorpootje over haar slaperige gelaat wreef. Misschien moest zij ook maar gaan slapen als er niet snel iets te doen kwam...

{Eerste post gereserveerd voor Perishkit}

_{De tabby kleurige kitten lag dicht tegen zijn pleegmoeder aan. Hij rolde zich een keer om, en gaapte toen, slapen lukte ook al niet, al hoewel hij wel wat moe was. Zijn gifgroene oogjes vielen zeker wel op, niet dat hij daar zo trots op was, soms werd hij ermee gepest. Waarom had hij geen mooie blauwe oogjes? Een zucht ontsnapte uit zijn mond, en stond langzaam op. Hij klauterde over zijn pleegmoeder heen, maar deze hield hem tegen om hem vervolgens een uitgebreide wasbeurt te geven. Een wat geïrriteerde grom verliet zijn mond, wat maakte het nu uit hoe hij eruit zag? Toen hij helemaal fris en fruitig was mocht hij pas gaan. Zoekend keek hij de den rond, en zijn ogen werden naar een ander nest getrokken. Dat moesten de kittens van Firestar zijn, misschien wilde die wel met hem spelen. Opgewonden trippelde hij naar het nest toe. De Queen en de kittens sliepen, dus niemand had gezien hoe hij bijna over zijn eigen pootjes struikelde. Wat teleurgesteld keek hij naar het nest, niemand was wakker!}

Een gaapje ontsnapte uit haar mond, opnieuw deze maal. Ze smakte nog wat na, nadat haar tong eventjes tegen haar gehemelte was blijven plakken. Het was een vervelende sensatie, dus ze wilde er het liefst zo snel mogelijk vanaf. De poes tilde haar fluweelzachte voorpootje nog eens op en wreef ermee langs haar zachte snuitje en snorharen. Alles om wakker te blijven. Maar het kamp leek wel nagenoeg verlaten en ze had niks te doen. Ze liet haar oren eventjes wat hangen terwijl ze erover nadacht hoe saai ze het wel niet vond.
Uiteindelijk gaf ze zich dan ook maar gewonnen. Als ze nu ging slapen en daarna wakker zou worden, dan zou het misschien wel interessanter zijn. Langzaam hief ze zich omhoog uit haar zittende positie en rekte ze zich eventjes uit. Een slaperig geluid ontsnapte eventjes uit haar mond terwijl ze deze beweging maakte, maar hierna trippelde ze toch maar de nursery in. Het poesje bevroor echter ietsjes nerveus toen ze zag dat er wel iemand wakker was, iemand die ze niet kende en dat.. maakte haar een beetje zenuwachtig. Daarom zei ze maar niks, gewoon stil staan was de strategie...

_{Teleurgesteld keek de kitten naar de slapende katten. Nu, misschien moest hij dan ook maar weer gaan slapen? Zijn blik stond wat onzeker, maar toen draaide hij zich om, en deed een paar passen naar zijn eigen nest. Een merkwaardig uitziende kitten kwam in zijn gezichtsveld, ze leek wel rood! Zijn tabbykleurige pels was daar wel heel anders bij, en ze had lange haren! Hij zwiepte met zijn staartje, maar bleef op enige afstand. ''Hii!'' Miauwde hij met zijn pieperige stemmetje naar de andere kitten. ''Mag ik naar je toe komen?'' Piepte hij vrolijk, maar wachtte wel even haar reactie af.}

De andere kitten had gifgroene ogen en een korte pels. Ze bleef ietwat op afstand, niet zeker wetende hoe met de andere kat om te gaan. Toch boog ze wel eventjes beleefd haar kop toen de kitten tegen haar begon te spreken, net zoals mama haar geleerd had te doen. 'Hii!'' Miauwde de andere kitten en Vixenkit hief haar kop meteen nieuwsgierig en ietwat behoedzaam. ''Mag ik naar je toe komen?'' Vroeg de kitten vervolgens. Vixenkit hield haar kopje eventjes wat traagjes scheef maar knikte vervolgens. "Jawel," Miauwde ze, ietwat verlegen van toon.

"Jawel," miauwde de andere kit op een wat verlegen toon. De tabby kit glimlachte en dribbelde op haar af, voor de neus van de andere kitten stopte hij. ''Ik ben Perishkit!'' Miauwde hij opgewonden, met pretlichtjes in zijn ogen. ''Ben jij een kitten van Firestar?'' Miauwde hij meteen daarna, de kit vrolijk aankijkend. Hij glimlachte en bekeek het poesje, wat een rare kleur had ze! Nieuwsgierig keek hij haar aan, hoe cool zou dat zijn. Maar hij had geen ouders meer, en dat deed hem wel eventjes nadenken. Maar, dan had deze kitten ook geen moeder meer, maar wie was die poes dan die bij het neste was? Hun pleegmoeder? Net zoals hij ook een pleegmoeder had?

Vixenkit kon het niet laten om verlegen een pasje achteruit te zetten toen de andere kitten wel heel dichtbij kwam, vlak voor haar neus zelf. Wat gereserveerd krulde ze haar dikke, pluizige staart om haar voorpootjes heen toen ze weer ging zitten. Ze was niet voor niks Vixenkit genoemd, ze leek net op een vosje als je de kattenkenmerken weg zou denken. Mama vertelde haar dat ze dat van haar vader had, de vader die was meegenomen door de Starclan. ''Ik ben Perishkit!'' Miauwde de andere kat opgewonden. Vixenkit glimlachte wat voorzichtig terug. "Hallo.." Miauwde ze. ''Ben jij een kitten van Firestar?'' Vroeg het katertje vervolgens. Vixenkit fronste eventjes en hield haar kopje ietwat vragend scheef. Maar uiteindelijk schudde ze haar hoofdje ontkennend. "Nee.. Dat ben ik niet.." Miauwde ze wat voorzichtig. "Ik ben een kitten van mama.." Dat mama ook nog een andere naam had, was haar even ontglipt.

Het poesje fronste eventjes, en hij keek haar afwachtend aan, maar toen schudde ze haar kopje ontkennend. "Nee.. Dat ben ik niet.." Miauwde ze voozichtig. "Ik ben een kitten van mama.." Het katertje keek haar wat verbaasd aan, welke kat heet er nu mama? ''Heet jou moeder mama dan?'' Miauwde hij en keek haar toen aan. ''Maar, zullen we spelen? Ik verveel me dood.'' Op dat laatste legde hij nog wat nadruk en greens toen speels naar haar. ''Weet jij een leuk spel?'' Hij stuiterde zowat op en neer van blijheid, iemand ging met hem spelen!

Vixenkit schuifelde wat nerveus met haar voorpootjes over de grond. ''Heet jou moeder mama dan?'' Miauwde de andere kitten wat verbaasd. Op haar beurt, keek Vixen ook verbaasd. "Nee? Mama heet Scorchpath?" Miauwde ze wat voorzichtig. ''Maar, zullen we spelen? Ik verveel me dood.'' Miauwde het katertje vervolgens. ''Weet jij een leuk spel?'' Hij werd al helemaal wild, maar Vixenkit zette een stapje achteruit. "Ik.. Ik weet geen spel." Miauwde ze wat verward, "Ik.. Ik kan ook niet zo goed spelen." Gaf ze vervolgens wat stil toe. Een aantal andere kittens hadden haar laatst immers verteld dat ze niet mee mocht doen, juist omdat ze niet goed kon spelen volgens hen.

"Nee? Mama heet Scorchpath?" miauwde het poesje. ''Maar, zullen we spelen? Ik verveel me dood.'' Had hij gemiauwd naar haar. ''Weet jij een leuk spel?'' Hij keek haar verlangend aan. "Ik.. Ik weet geen spel." Miauwde het poesje wat verward. "Ik.. Ik kan ook niet zo goed spelen." Gaf ze toen stil toe. Het katertje keek op zijn beurt weer wat verbaasd. ''Maar, iedereen kan spelen!'' Hij keek naar het poesje, en glimlachte vrolijk naar haar. ''Wat is jou naam eigenlijk?'' Vroeg hij toen, aangezien ze haar naam nog niet had verklapt aan hem!

Vixenkit keek naar haar eigen pootafdrukjes in het stof. Steeds meer begon ze zich te voelen alsof zij de vreemde was in het nest van Firestar, in plaats dat zijn nest de vreemden waren bij haar... ''Maar, iedereen kan spelen!'' Reageerde Perishkit. "Ze zeiden dat ik niet kon spelen..." Niet dat de kittens van Firestar dat hadden gezegd, nee, dat waren een aantal anderen. Maar het had er toch ingehakt. ''Wat is jou naam eigenlijk?'' Vroeg de kitten vervolgens. "Mijn naam is Vixenkit.." Reageerde ze vervolgens.

"Ze zeiden dat ik niet kon spelen..." Miauwde het poesje. ''Wat is jou naam eigenlijk?'' Vroeg hij toen. "Mijn naam is Vixenkit.." Reageerde de kitten op zijn vraag. ''Wie zeiden dat je niet kon spelen?'' Miauwde hij tegen Vixenkit, het klonk iet wat strijdlustig. Hij zette een nep agressief gezicht op en schraapte met zijn pootje over de stoffige boden van de nursery. Hij stopte er mee en greens ondeugend naar Vixenkit. Iedereen kon toch spelen!

''Wie zeiden dat je niet kon spelen?'' Miauwde de kitten strijdlustig en Vixenkit schrok iets van de agressiviteit die het katertje vertoonde. De poes haalde haar schouders echter maar wat op als reactie. "Ik weet hun namen niet.." Gaf ze toe met een wat ongemakkelijke glimlach. "Ik weet niet hoe ze heten.." Ze haalde haar schoudertjes hierop opnieuw op. "Maar het maakt ook niet uit denk ik.."

Vixenkit haalde haar schoudertjes wat op. "Ik weet hun namen niet.." Zei ze wat ongemakkelijk, maar met een soort van glimlach. "Ik weet niet hoe ze heten.." Ze haalde haar schoudertjes opnieuw op. "Maar het maakt ook niet uit denk ik.." Hij knikte vrolijk naar haar. ''Natuurlijk maakt dat nu niet meer uit, want nu heb je mij!'' Miauwde hij haar en zwiepte vrolijk met zijn korte staartje. ''Heb je ooit al met een blad gespeeld?'' Miauwde hij vragend aan haar.

''Natuurlijk maakt dat nu niet meer uit, want nu heb je mij!'' Miauwde het katertje vrolijk en zwiepte met zijn staart. ''Heb je ooit al met een blad gespeeld?'' Vroeg hij vervolgens. Vixenkit hield haar kopje eventjes scheef. "Nee?" Miauwde ze, met een lichte frons op haar gelaat. Hoe werkte dat nou weer dan? "Ik heb wel met een balletje mos gespeeld, en gewonnen van mijn broertjes en zusjes." Verklaarde ze vervolgens trots, al was het ietwat gelijkspel toendertijd.

"Nee?" Miauwde Vixenkit, met een frons op haar kopje. "Ik heb wel met een balletje mos gespeeld, en gewonnen van mijn broertjes en zusjes." Hij keek haar vrolijk aan. ''Zie je wel, je kan wel spelen!'' Miauwde hij wat opgewonden, en keek rond. Nope, geen blaadjes in de nursery. Hij keek naar Vixenkit. ''Wacht even.'' Miauwde hij en holde de nursery uit, wat er nogal grappig uitzag omdat hij, zonder dat hij het wist, zijn achterpootjes wat te ver omhoog gooide. Het katertje keek rond in het kamp, en zag twee aardig grote bladeren liggen. Hij stapelde ze op en nam een stuk blad tussen zijn kaken, waarna hij deze naar de nursery toe sleepte. Omdat het nogal schuin liep naar beneden, kreeg hij een idee. Hij ging op het bovenste blad zitten en bewoog wat heen een weer, zodat het blaadje naar beneden gleed. Hij greens vrolijk toen het blad stil kwam te liggen voor de neus van Vixenkit.