I can't keep it for myself, any longer // Greentear

_{Ja, hier was het, hier in de buurt hadden ze afgesproken. Greentear's geur drong haar zalmroze neusje binnen. Deze geur herkende ze uit duizenden. Zo zacht, zo zoet, zo fris, zo... Greentear! Haar hart ging tekeer wanneer ze het geurspoor volgde. Ze had haarzelf beloofd dat ze het vandaag ging doen, dat ze het vandaag zou gaan zeggen. Haar staart zwiepte opgewonden heen en weer, haar ogen twinkelden, haar borstkas bewoog hevig op en naar. Kom op Rose, je kan het best! Ga er gewoon voor... Aanmoedigende woorden sprak de rosse poes uit in haar gedachten. Ze wandelde de geur achterna, tot hij hem zag. Daar zat hij dan, het moment was aangebroken... Ze hief haar tabby kop op een stapte stoer op hem af. "Hey Greentear", begroette ze hem met een knikje, gevolg door een kopje. "Luister, Green. We moeten eens praten. Ik heb je iets belangrijks te vertellen...", zei Roseheart moedig. Ze ging naast de kater zitten en wachtte zijn reactie af in spanning. Haar snorharen trilden zelfs!

+ Greentear}

_{Eindelijk kon Greentear eens rustig nadenken. Het was hier heerlijk stil, de kater had al gejaagd en had zijn taken als Warrior voor vandaag dus eigenlijk al volbracht. Maar Roseheart bleef door zijn hoofd spoken, hij kon haar geen moment los laten en ze domineerde zijn dromen. Waarom? Natuurlijk, de kater wist zelf het antwoord wel. Hij probeerde het te ontkennen, te vergeten. Misschien moest hij wat afstand van haar nemen, niet langer proberen om haar vriend te zijn. Het lukte immers niet, het werkte niet. Ja, dat zou hij doen. Hij zou haar precies vertellen waar het op stond, hij zou haar de reden precies uitleggen.... En dan zou hij haar de tijd geven daarover te denken, haar de ruimte geven, en afstand van haar nemen. Misschien was het iets als een verkoudheid of een klein wondje, zolang je het de tijd geeft lost het zichzelf vanzelf op. Een licht geluid haalde hem uit zijn overpeinzingen. Alsof hij over de duivel zelf sprak, kwam Roseheart met haar kop trots opgeheven zijn kant uit. 'Hey Greentear,' klonk haar stem terwijl ze hem begroette met een kopje en een knikje. 'Luister, Green. We moeten eens praten. Ik heb je iets belangrijks te vertellen...' Klonk haar stem opnieuw, en de kater kreeg een wee gevoel in zijn maag. Dit ging niet de goede kant uit. Maar dit was immers precies wat je zelf wilde doen? Ze maakt het enkel makkelijker voor je. Het stemmetje in zijn hoofd had gelijk. Maar dat betekende niet dat het leuk was. Met een enorme brok in zijn keel knikte hij, en keek haar aan. Hij merkte haar spanning op, zelfs haar snorharen trilden... De ernst lag in zijn ogen, terwijl hij haar in de gaten bleef houden. 'Ga je gang, ik luister.' Wist hij er uit te persen, met een waterig glimlachje. Ook hij was duidelijk gespannen.

OOC: Oef, ik wist niet dat ik dit nog kon... Voel je niet verplicht om er een grote post tegenover te zetten ;]}

_{Greentear knikte gespannen en keek de poes aan. De kater leek haar in de gaten te houden, met zijn ernstige blik. 'Ga je gang, ik luister.' Hij had een water glimlachje, en dat stelde Roseheart niet bepaald gerust. Ze slikte en maakte een klein knikje. Euh... Ja... Ik wil de dus zeggen, dat... Euh... Ach, wat ben ik om de pot aan het draaien, ik zeg het je gewoon!, zei ze die laatste zin nu echt luidop? Met neergeslagen ogen begon ze opnieuw te spreken. Ze opende haar mondje voorzichtig: "Green, ik vind je erg leuk, maar..." Ze had besloten om de kater eerst even in spanning te houden, dat werd het misschien zelfs nog wat grappig? "Ik... Ik ben verliefd op je. Elke keer als ik je zie gaat m'n roze hartje sneller slaan. Ik wil het gewoon niet meer verzwijgen voor je, ik bedoel... We zijn al volwassen en zo, weet je wel? En als jij niets voor mij voelt, laat dat onze vriendschap dan toch niet verpesten alsjeblieft? Ik geef gewoon veel om je, ook als vriend! Maar ik vond gewoon dat je dit moest weten...", sprak de poes in één adem. Wanneer ze begon met praten kon ze plots niet meer stoppen, en ze wilde alles gezegd hebben wat ze moest zeggen voor Greentear weer kon reageren. Helemaal gespannen wachtte Rose af. Ongeduldig zwiepte ze met haar rosse tabby staart. Ze hoopt echt dat dit hun vriendschap niet zou verpesten...

OOC; Jah! Ze heeft het over haar lippen gekregen! c':}

_{De poes knikte, en stak van wal. 'Euh... Ja... Ik wil de dus zeggen, dat... Euh... Ach, wat ben ik om de pot aan het draaien, ik zeg het je gewoon!' De kater kon het niet laten om zacht te glimlachen om haar laatste zin. Ze leek er veel moeite mee te hebben de woorden eruit te gooien, maar hij wist niet hoe hij haar kon helpen. Hij kon het immers niet voor haar zeggen. Immers, hij kon alleen maar hopen op een 'goede' afloop van dit hele verhaal, in plaats van hetgeen waarvan hij vreesde dat het zo over haar lippen zou komen rollen. Met neergeslagen ogen begon de poes opnieuw te spreken. 'Green, ik vind je erg leuk, maar...' De buitelingen van zijn maag begonnen opnieuw. Ze vond hem leuk! Maar even ineens als ze begonen waren, stopten ze ook weer. Er kwam een maar aan. 'W-wat is de maar, Rose?' Zijn stem trilde, maar sloeg niet over. 'Ik... Ik ben verliefd op je. Elke keer als ik je zie gaat m'n roze hartje sneller slaan. Ik wil het gewoon niet meer verzwijgen voor je, ik bedoel... We zijn al volwassen en zo, weet je wel? En als jij niets voor mij voelt, laat dat onze vriendschap dan toch niet verpesten alsjeblieft? Ik geef gewoon veel om je, ook als vriend! Maar ik vond gewoon dat je dit moest weten...' Sprak de poes in een adem, alsof ze bang was dat hij haar zou onderbreken. Met een gelukzalige glimlach en een stokkende adem bewoog de kater zich nog wat verder naar haar toe. 'Ik had je vandaag willen vertellen Rose, dat ik precies hetzelfde voor jou voel.' Klonk zijn stem zacht, terwijl hij zijn neus even in haar rode vacht duwde.

OOC: Oh jah, en hij ook <'3}

_{De bengaalse kater glimlachte gelukzalig en met een stokkende adem bewoog hij wat dichter in de richting van Roseheart. Wat zou hij gaan antwoorden? 'Ik had je vandaag willen vertellen Rose, dat ik precies hetzelfde voor jou voel.' Zijn stem klonk zacht en zijn neusje bewoog zacht door haar tabby vacht. Een hele boel druk viel van haar schouders af. Waarom had ze dit niet eerder verteld dan? Ze kon haar oren niet goed geloven: "W... Wacht... Meen je dat nu echt?!" Een gigantische glimlach verscheen op haar gezicht en haar groen-bruine ogen twinkelde, kijkend in de zijnen. Dit was het beste moment in haar leven...}

Een lach schoot over zijn gevlekte gezicht, terwijl hij de stem in zich op nam. 'W... Wacht... Meen je dat nu echt?!' Een gigantische lach verscheen op het gezicht van de poes. 'Vanwaar dat wantrouwen Rose?' Grinnikte hij zachtjes, terwijl zijn zwart-roze neusje loom door haar vacht streek. Zijn zelfvertrouwen had net een enorme boost gekregen, en dat voelde toch wel heel goed. Zijn hart leek groter, en gevuld met een warmte die zijn hele lichaam binnendrong, van zijn oren tot het puntje van zijn gevlekte staart. Met een plagerige blik in zijn groene ogen zocht hij haar blik op. 'Je weet toch dat je mij alles vertellen kunt?' In korte tijd was hij van een verlegen, niet erg spraakzame kater veranderd naar... naar... Naar wat hij nu was. Zelfverzekerd, hij had humor en hij wist wat hij zeggen moest. Meestal dan.

_{"Ja, weet ik! Vandaar dat ik ook zo mega blij ben!", sprak ze vol overtuiging in haar stem en met een grote glimlach op haar gelaat. Wat was het een fijn gevoel, om te weten dat de kater hetzelfde voelde voor haar, en dat ze nu de hele wereld kon laten zien hoeveel dat was. Zo voelde het dus om een stel te zijn met iemand waar je echt van hield. Er ontstond even een kleine blokkade in Roseheart's gedachtegang; Waren ze nu wel een stel? Want daar had nog geen van hen beide één woord over gezegd... "Greentear? We zijn nu een stel, toch?", vroeg de poes heel voorzichtig. Ze hoopte nu echt zó hard dat hij ja zou zeggen, dat ze bijna ter plekke begon te stuiteren van opwinding. Plots realiseerde ze zich hoe opdringerig ze nu misschien wel niet overkwam bij de bengaalse kater, en snel bood ze haar excuses aan: "Ach, wat maakt het uit. Zolang jij maar gelukkig bent! Ik hou van je, Greentear!" In haar ogen twinkelde een liefdevolle blik die volledig op Green gericht was.}