Leopardpaw stond midden in het donderclan kamp toen er iemand tegen haar aanbotste en op de grond viel. "Sorry jammerde een stem" "Geeft niet." zei Leopardpaw. Ze schudde even met haar kop. "Ik ben Leopardpaw, jij bent?" Leopardpaw kende de kater niet. Het was een grijze kater. Met heldere blauwe ogen. Ook een apperentice dacht ze. Ze wachtte op een antwoord van de kater. Zou het een leuke en aardige kater zijn? Of een stoere kater die alle poezen versierde? Leopardpaw bekeek de kater heel zorgvuldig. Een beetje gespierd. Met een mooie zachte vacht.