||More than only a N I G H T M A R E

F R O Z E N P A W

Ik opende mijn ogen, ik had Frostkits geur altijd geroken, en nu zag ik hem, hij was bijna het zelfde als ik, alleen was hij een tikkeltje donkerder. Hij zag er alleen niet blij uit, dat rook ik ook, hij was bang? Mijn ogen gelden veder en ik zag allemaal veren, en veder op lag een dode vogel, veren vlogen langs me heen, bevroren staarde ik voor me uit, ik hoorde verschillende kreten van angst en woede, ik wist niet wat het was, een gevecht? Ik kroop dichter tegen mijn broer aan ik keek hem angstig aan met mijn witte ogen. 'W-wat is er aan de hand?' piepte ik angstig waarna ik mijn ogen terug keerde naar de dode vogel. De kreten werden zachter, en ik kroop strakker tegen Frostkit aan. Frostkit drukte haar strakker tegen zich aan waardoor haar kopje in zijn pluizige vacht was verstopt, Frostkits staart lag om haar heen, en nog een paar kreten waren gaande, en daarna was het stil. 'Blijf hier, en hou je ogen gesloten,' beval Frostkit waarna ook hij de den uit liep. Ik sloot mijn ogen en begon een liedje te fluisteren. 'Everything is fine... There is nothing to fear... Go to sleep little one... Mummy will come to take your fears away... Go to sleep little one... Go to sleep... Close your eyes, and go to sleep,' ik sloot mijn ogen en probeerde alles te vergeten. Er was niks aan de hand, er was gewoon niks, straks zou mama komen en zeggen dat alles goed is...
Tranen gleden over Frozenpaw's wangen en ze sloeg haar poten over haar kop heen. Die dag zat nog zo goed vast in haar kop. Bijna elke nacht droomde ze er weer over. Het was een nacht merrie. Die dag waren haar ouders gaan vachten en was haar moeder vermoord, vlak voor de Nursery, haar vader was toen weg gerend en haar moeder had dood voor de Nursery gelegen. Frostkit toen destijds was toen naar hun dode moeder gegaan, en had iets gedaan om hun moeder voor haar te verstoppen, zins dien zorgde Frostpaw voor haar en waren ze bijna altijd samen. Frozenpaw snikte. Het maakte haar zo bang, zo verdrietig, ze wenste dat het nooit gebeurd was. Ze snikte en haar vacht werd doorweekt van tranen, ze lag een beetje afgezonderd van de andere apprentices en probeerde hun aanwezigheid zo goed mogelijk te negeren. Ik zou echt een waardeloze warrior worden met deze angsten zo... ging er door haar kop heen. Ze rolde zich meer op tot een balletje en snikte een zuchtje verliet haar bek. 'W...waarom?' Snikte ze verdrietig. Niemand, behalve de getuigen van die gebeurtenis wist er van. Niemand wist dat het haar vader was geweest die haar moeder had gedood, niemand wist dat, behalve zij en Frostpaw. Waarom was er niemand bij geweest? Waarom had haar vader haar moeder zo voor de Nursery kunnen doden? Waar waren de andere warriors en queens toen geweest? Allemaal vragen die tot haar dood onbeantwoord zouden blijven, alleen Starclan wist dat.

There is no one who I can trust,
except my only brother

Daar lag frozenkit... veels te oud om deze naam nog steeds te dragen ... al 8 maanden, al 8 maanden lang hoorde hij zo vaak van kijk uit het is een grote boze wereld... en zeker voor jou..... pffff zuchte frozenkit, terwijl hij smikkelde van de laatste restjes van een dikke mus. toen hij de mus helemaal ophad legde liep hij een beetje wat van de rest vandaan hij wilde even alleen zijn met zijn gedachten. maar hij merkte dat er al iemand anders lag daar waar hij wilde gaan liggen uitbuiken. frozenkit voelde aan de energie van deze ... poes, dat ze verdrietig was, hij rook een lichte vleug zoutige vloeistof ze huilde merkte hij. hij ging op een kleine meter afstand liggen en bestudeerde haar... op zijn manier dan, door middel va ruiken, en te checken hoe ze ademhaalde al ie dingen zeiden wat over hoe iemand zich voelde. ze kwam nogal triest op hem over en even later werden zijn bedenken over haar bevestigd, W...waarom?' snikte de poes die ongeveer 2 maanden jonger was dan hijzelf. nu herkende hij de stem dit was frozenpaw, hij had die dag niet vergeten, de arme schat dacht hij bij zichzelf en wist meteen waarover ze waarschijnlijk zat te snotteren. een verschrikkelijk familie drama had zij meegemaakt haar moeder vermoord door haar vader... en haar vader die vervolgens was weggerend... het was een nogal vage situatie geweest. hij had die dag dat moment weinig katten geroken... eigenlijk was hij écht een van de weinige die op dat ongelukkige moment aanwezig was. en alles gehoord had, en alles mee gekregen had behalfe hoe het eruitzag. maar zijn reuk en gehoor was genoeg om te begrijpen wat er gebeuert was. alhans de grote feiten... waarom en hoe... heeft frozenkit gene idee van.... althans nóg niet. terwijl hij naar haar toe mompelde hi wat inzchzelf... hoe kan het toch eigenlijk ook dat zoiets verschrikkelijks gebeurd binnen dezelfde clan?... vroeg hij zichzelf af, zacht BIJNA onverstaanbaar mompelend.
frozenkit stond rustig op en gaf een troostend kopje tegen de achter/zijkant vaan haar kopje. ''hey, gaat het wel frozenpaw?'' vroeg hij oprecht aan de poes. nadat hij haar naam gezegd had besefte hij dat hij haar naam al wist maar zij zíjn naam waarschijnlijk niet. hij ging nu tegenover haar liggen zodat zij hem kon zien, dat ze wist tegen wie ze praatte. ''ik ben frozenkit trouwe naamgenoot'' besloot hij zichzelf toch maar voor te stellen, ''tot u dienst'' grapte hij. al bloosde hij hierna wat hij besefte dat dit niet het juiste moment was om even grappig te doen. hij spitse zijn oren en beetje en rook snoof je omgevingslucht in zich op. om te kijken of er enige angst te bespeuren was of iets dergelijk, het leek erop dat hij lleen normale geuren rook. hij legde zijn kop op zijn poten en wachtte op hoe ze op hem reageerde.

(sorry t is een beetje n flut post xD... ben doodmoe... maar vond dat k och nog ff moest posten)

F R O Z E N P A W

Ze verstopte haar snoet tussen haar pootjes en kneep haar oogjes dicht terwijl en tranen over haar wangen rolde. Ze snikte en sloeg haar staart om haar heen om zich te verstoppen. Er waren nog enkele in de den, en ze hoopte dat niemand haar in de gaten had. Tenslotte sloeg ze er ook geen acht aan. Ze durfde niet tegen andere te praten. Ze kon alleen maar tegen Frostpaw praten. Voor de rest had ze geen stem, ja heel zacht en hees oké, ja, en sorry, of ik begrijp het, dankje kwam er heel af en toe uit. Maar dat was niet vaak. Frozenpaw probeerde zich zelf te stoppen, en wenste dat Frostpaw hier nu was. Maar dat was hij nu niet. ''hey, gaat het wel frozenpaw?'' Hoorde Frozenpaw. Frozenpaw verstijfde en haar haren rezen langzaam overeind. Wat moest ze zeggen. Ze wou haar bekje open trekken maar geen enkel woord verliet haar keel. Ze keek de kater aan en herkende de gene als Frozenkit, die sowieso drie moons ouder was dan haar. ''ik ben frozenkit trouwe naamgenoot'' Stelde de kater zich zelf voor. Frozenpaw kon nog steeds niks zeggen. Ze durfde niks te zeggen. Ze kon geen enkel woord uit brengen. ''tot u dienst'' Grapte Frozenkit. Frozenpaw kromp in één bij de drukte die van hem af straalde. Ze kon haar niet goed tegen en wist ook niet hoe ze daar op moest reageren. Ze ging met haar wollige poot over haar wangetjes heen om de tranen weg te vegen. Frostpaw, kom alsje blieft... Help me... Wenste ze. Maar ze wist dat er niks zou gebeuren. Zenuwen spatte van haar lichaam af en dat maakte de brok in haar keel alleen maar groter, maar ze hielt 'm in. Wat moest ze doen? Ze kon niks zeggen... Ze durfde niks te zeggen...

There is no one who I can trust,
except my only brother

Frozenit besloot meer rustig te gaan liggen, de poes frozenpaw hield blijkbaar niet van aandacht. Haar innerlijke energie voelde prachtig aan en bracht een soort sekere rust over frozenkit heen. frozenkit zat er nog steeds erg mee dat hij nog steeds geen apprentice was maar kon het ook wel begrijpen bluestar had het gewoon erg druk wist hij. en hij wist deze opfokkende irritatie nu opzij te leggen. het zat hem dwars dat iemand zo verdrietig was en te onzeker/verlegen was om ook maar een reactie uit te brengen. frozenkit richte zijn kopje naar de grond en schaamde zich even, waarom wist hij niet. maar hij hád kunnen bedenken dat frozenpaw zich alleen maar ongemakkelijker zou gaan voelen door zijn grapje. hij besloot maar rustig op een meter afstand van frozenpaw te gaan liggen al was het maar gewoon om frozenpaw het gevoel te geven dat ze niet alleen was. verder wachte hij af of ze nog iets zou zeggen. ergens hoopte hij van wel.

(sorry kon er niks anders op verzinnen)

Onderwerp: Re: ||More than only a N I G H T M A R E