[SPT][OPEN] Sniffing the Den.

Een dagje had ze besloten de kittens alleen te laten, ze mochten de Nursery wel uit, en de Warriors die de wacht zouden moeten houden, deden hun taak wel om de kittens in het kamp te houden. Shrewstar verliet de Nursery en trippelde wat langzaam naar haar nieuwe Den. Met grote passen beklom ze de rotsen en kwam bovenaan uit. Ze stak haar kop door de ingang, gelukkig was de geur van Rushspirit niet zo heel sterk geweest, omdat hij er niet heel lang had geslapen en de lichte geur van Brokenstar hing er nog rond. "En nu ik.." Mompelde ze terwijl ze helemaal naar binnen kwam en werd verrast door de grote ruimte. Het mos nest dat achterin lag, en vreselijk stonk naar die verrader van een Rushspirit, trapte ze meteen naar de ingang.

OOC; Open voor 1 kat (:

Strugglepaw

Nadat ze gesproken had met Frostlake had ze haar gedachten verandert. Ze zou al haar moed bij elkaar grijpen en haar moeder onder ogen zien. Ze zou zeggen hoeveel het haar speet, wat voor een idioot ze wel niet was geweest. Ze wou haar gewoon terug. Even keek ze het kamp door en zag de zwart-witte kattin al snel. Ze liep omhoog, de Leader Den in. Zou ze, nu Rushspirit dood was, leader zijn geworden? Zou het dan Shrewstar zijn? Misschien... Ze had het niet helemaal gevolgd, na Rush's dood, dus het zou best kunnen. Snel sprintte ze achter haar aan en werd bij de inkomst verrast door een hoop mos dat naar de ingang werd gesmeten. 'Eehm... Shrew?' begon ze zachtjes en keek lichtelijk beschaamd en nerveus naar haar poten.

Het zachte geluid van pootstappen negerend gooide ze de laatste beetjes oud mos op de stapel op de ingang. Veel katten trippelden langs haar Den, of er net onder, het volume maakte niet uit, dus hoefde het niet perse voor haar te zijn. Toch werd ze wel verrast door een stem achter haar. 'Eehm... Shrew?' Klonk een zachte stem en de Leader bleef even op haar plek staan. Was het ..? Ze weigerde haar kop nog te draaien, was het wel goed om dit te doen? Wat als ..? Maar nee, haar gevoelens dwongen haar zich om te draaien en ze deed dit ook. Strugglepaw stond aan de ingang van haar Den en ze had werkelijk iets tegen haar moeder gezegd. Er waren geen smoesjes te verzinnen om haar geluk nu te vernietigen. Als je iets wilde vragen aan de Leader gebruikte je zijn of haar hele naam, dus dit moest wel iets speciaals zijn niet? Shrewstar deed wat passen naar de kleine poes en keek haar nog wat twijfelend aan. Het kon altijd nog anders, though. "Wat is er?"

Strugglepaw

"Wat is er?" vroeg de poes en voor een klein tijdje bleef ze naar haar poten staren. Pas nadat ze al haar moed bij een had verzameld keek ze haar moeder weer aan. Haar staartje tikte wat zenuwachtig op de grond en even slikte ze zachtjes de krop in haar keel weg. 'Eehm... I..Ik...' begon ze stotterend en richtte haar blik weer op de grond, waarna ze even op haar lip beet. Ze kon haar gewoon niet blijven aankijken. Weer raapte ze haar moed bij elkaar en richtte haar ogen weer op, 'S... Sorry mama,' bracht ze uit, haast huilend. Snel kroop ze half tegen haar moeder aan. Ze wou haar weer terug! 'Ik ben een idioot geweest, gewoon ontzettend stom...' Even stopte ze, 'I... Ik w..wil j..je, gew..woon terug' stotterde ze uiteindelijk en drukte zich nog wat meer tegen haar moeder aan.

Struggelpaw keek haar achter niet aan. Was het dan toch iets serieus? Nee, want uiteindelijk zag ze de heldere groene ogen op haar gericht worden. 'Eehm... I..Ik...' En weer viel haar kopje naar beneden. Shrew wilde het bijna opgeven, maar toen begon het weer. 'S... Sorry mama,' Wat verbaasd liet Shrewstar haar kopje wat half hangen, wat had Strugglepaw zojuist gezegd? Het poesje kroop tegen haar aan. Liefdevol gaf de poes haar kitten een lik tussen haar oren. 'Ik ben een idioot geweest, gewoon ontzettend stom...' Het stopte even en Shrew keek Struggle aan. 'I... Ik w..wil j..je, gew..woon terug' De Clanleader bleef even een tijdje stil en liet haar kop wat rusten op het kopje van haar kitten. Maar uiteindelijk besloot ze toch maar iets te zeggen. "Ik neem aan dat je je les wel hebt geleerd, en ik heb je nooit losgelaten, dat zou ik bij geen van jullie kunnen." Zei ze en keek Strugglepaw weer aan. Alleen was zij de eerste die wat verstandiger deed dan de rest.

Strugglepaw

De stilte en aanraking van haar moeder kalmeerden haar wat. Liefst had ze gehad dat dit moment nog wat langer aanhield, "Ik neem aan dat je je les wel hebt geleerd, en ik heb je nooit losgelaten, dat zou ik bij geen van jullie kunnen." zei de zwart-witte poes. Snel knikte ze en gaf haar moeder snel een kopje. 'Ik durf alleen niet naar papa te gaan,' mompelde ze, 'Maar wat doe jij eigenlijk in de Leader Den?' Een klein sprankje hoop was in haar stem te horen. Ze zou eigenlijk wel willen dat haar moeder de leader werd, dan zou Shadowclan zeker goed geleid worden!

Het poesje begreep het en gaf haar moeder vervolgens een kopje. 'Ik durf alleen niet naar papa te gaan,' Shrew fronste even bij deze woorden, maar besloot dat ze beter nog niet kon spreken. 'Maar wat doe jij eigenlijk in de Leader Den?' Shrew glimlachte even bij deze vraag. "Nou, hoe zou ik het moeten zeggen? Je moeder heet nu Shrewstar." Met een glimlach keek ze Strugglepaw aan. "En wat je vader betreft," Haar glimlach verdween bijna geheel van haar gezicht. "Die spreek ik zelf ook niet meer, dus ik zou even uit zijn buurt blijven.." Mompelde ze wat en haar oortjes gingen wat in de richting van haar nek liggen.

Strugglepaw

"Nou, hoe zou ik het moeten zeggen? Je moeder heet nu Shrewstar." Met een glimlach keek ze Strugglepaw aan. "En wat je vader betreft," De glimlach die daarnet nog op haar gezicht te zien was, was nu haast geheel verdwenen. "Die spreek ik zelf ook niet meer, dus ik zou even uit zijn buurt blijven.." Mompelde ze en even keek Struggle naar de grond. 'Ow' sprak ze zachtjes, 'Maar mama, als jij nu Shrewstar heet...' Vrolijk keek ze op naar haar moeder, 'Dan kan jij me toch een nieuwe mentor geven?' Haar ogen glommen vrolijk, terwijl ze Shrewstar aankeek. 'Ik heb de mijne na de ceremonie niet meer gezien...'

~ Sorry voor de laatheid D:

'Ow' Shrew voelde zich nu een beetje schuldig dat ze Strugglepaw weer wat down had gemaakt. 'Maar mama, als jij nu Shrewstar heet...' Ze werd weer wat gerust gesteld toen de Apprentice haar wat vrolijker aankeek. 'Dan kan jij me toch een nieuwe mentor geven?' Shrewstar glimlachte naar haar dochter en drukte haar snuit weer in de witte vacht. 'Ik heb de mijne na de ceremonie niet meer gezien...' "Maar natuurlijk, ik zal er rekening mee houden bij de volgende ceremonie. Maar hoe gaat het verder met.. de anderen?" Ze had het onderwerp weer erbij gehaald, maar haar moederinstinct beval haar om tenminste iets te horen te krijgen.

Strugglepaw

"Maar natuurlijk, ik zal er rekening mee houden bij de volgende ceremonie. Maar hoe gaat het verder met.. de anderen?" Eerst had ze een vrolijke glimlach opgezet, maar deze verdween weer lichtelijk bij het volgende deel. 'Eehm...' begon ze en keek even naar haar poten, 'Goed... Denk ik...' Ze was er helemaal niet zeker over. Zeker niet bij Thrushpaw. Salt had ze nog wel gesproken, maar haar broer amper.