How come I did not see this Before?... [Clumb]

Wiebe keek om zich heen, het kamo was rustig, en de zon scheen door de bladeren. Hij zag andere katten rillen, maar hij niet, hij had lang haar en had het dus ook niet snel koud.
Hij keek om toen hij kleine stemmetjes hoorde en zag wat kittens spelen in het gras. Hij zuchtte, niet veel Bloodclan katten wisten het, maar wat zou hij toch graag vader zijn. Zo trots mogen zijn op je eigen kits, en ze zien opgroeien.
Hij wist wel dat veel katten hier in Bloodclan niets om familie gaven, maar hij wel, hij was bereid om voor zijn familie door het vuur te gaan. Helaas had hij geen familie.

Ineens hoorde hij zachte pootstappen zijn kant op komen, hij draaide zijn hoofd om en snauwde. "Kan een kat dan noo..." Hij stopte, dit was niet zomaar een of andere kat. Dit was haar!
Clumb kwam naar hem toegelopen!
Hij keek beschaamd naar zijn poten en zei zachtjes: "S-Sorry, ik wist niet dat jij het was.."

Clumb..

Clumb had net een tijdje met de kittens gespeeld. Veel katten keken haar raar aan, als ze zei dat ze graag met kittens omging, maar het maakte haar niet uit. Ze was een loyale Bloodclan krijger, maar dan net iets anders dan de rest, want ze hield van kittens. Opeens merkte ze Wiebe op, en ze kreeg kriebels in haar buik. "Ik ga nu even weg, kleintjes, misschien kom ik zo weer terug" zei ze met een glinstering in haar ogen en ze schudde een kitten van haar poot af, maar zo dat het geen zeer deed bij de kitten. Clumb huiverde, het was koud en ze had maar een korte vacht. Ze aarzelde nog even, maar toen liep ze op Wiebe af. Ze zag zijn oren bewegen en wist dat hij haar had opgemerkt. Een seconde erna zei hij: "Kan een kat dan noo..." Hij draaide zich om en stopte meteen met zijn zin. Clumb grinnikte wat. Wiebe boog zijn kop en zei: "S-Sorry, ik wist niet dat jij het was.." Clumb gaf hem een tedere lik om zijn oren, en wenkte met haar staart dat hij weer omhoog moest kijken. "Dat maakt toch niet uit, Wiebe! Ik snap je gevoel wel, dat heb ik ook wel is." Clumb sloot haar kaken weer, om Wiebe de gelegenheid te geven om te antwoorden als hij wilde. Toen er geen antwoord kwam, ging ze verder. "Jij vond kittens toch ook zo leuk? Oh, wat zou ik toch graag zelf kittens he-..." Clumb besefte wat ze had gezegd en klapte meteen haar kaken dicht, zodat deze met een harde klak tegen elkaar halen. Ze gaf een kreun van de pijn en schaamte en liet zich op de grond zakken.

"Jij vond kittens toch ook zo leuk? Oh, wat zou ik toch graag zelf kittens he-..." Hij wilde net antwoorden toen hij een klak hoorde, hij keek naar clumb en zag dat ze haar kaken op elkaar geslagen had en nu op de grond zat van de pijn.
Bezorgd liep hij naar haar toe en likte over haar neus, daarna drukte hij zich tegen haar aan. Ze moest het wel koud hebben...
Hij keek of er iemand anders dan Clumb binnen gehoorsafstand was, en toen hij zag dat dat niet het geval was zei hij zachtjes en teder.
"Ik zou ook dolgraag vader willen zijn, maar ik denk dat we iets vaker met elkaar zullen moeten optrekken voordat onze dromen werkelijkheid kunnen worden.." Hij zuchtte, ze konden veel commentaar verwachten als Clumb ineens zwanger zou raken, en misschien zouden ze haar wel wat aandoen. Dat wilde hij niet, en daarom vervolgde hij. "We kennen elkaar ook pas net, misschien zullen we gewoon wat vaker samen moeten jagen ofzo... Tenminste, als jij dat ook wilt..."
Hij wilde wel, maar was veel te verlegen om dat zomaar zo te zeggen, maar om toch maar iets te zeggen zei hij: "We kunnen anders nu beginnen, als we samen jagen warm je misschien wat op en dan kunnen we het samen op een leuke plek opeten..." Hij praatte veel te snel door de zenuwen, maar had dit niet door. Trillend van spanning wachtte hij Clumb's antwoord af...

Clumb voelde de tedere likjes van Wiebe, en ze zuchtte even toen ze zijn geratel aanhoorde. "We kunnen anders nu beginnen, als we samen jagen warm je misschien wat op en dan kunnen we het samen op een leuke plek opeten..." Ze knikte, en ze stond op. Dat vond ze best een goed idee. "Ja, dat is wel leuk om samen te doen ja." Ze trippelde naar de uitgang van het camp en zei: "Waar eigenlijk? We kunnen het bij die boskatten doen, daar is altijd veel prooi.." Ze wachtte op het antwoord van Wiebe.

"Waar eigenlijk? We kunnen het bij die boskatten doen, daar is altijd veel prooi.." Hij knikte bedachtzaam, dat was zeker waar, maar als ze gesnapt werden waren ze hun leven niet zeker. "Ze hebben veel prooi... Maar we kunnen het beter in de Kittypet buurt proberen, die zijn lui en dus zijn de vogels dat ook.." Hij hoopte maar dat deze redenatie klopte want anders zou Clumb hem vast een bangerik vinden, terwijl hij juist enorm goed kon vechten.
Hij knikte, dit was het beste idee. Hij stond op, gaf Clumb een likje over haar wang, en liep alvast naar de uitgang van Bloodclan camp. Waar hij stopte en omkeek, wachtend op Clumb....

Wiebe knikte en Clumb wilde net weglopen, toen Wiebe nog een antwoord gaf. "Ze hebben veel prooi... Maar we kunnen het beter in de Kittypet buurt proberen, die zijn lui en dus zijn de vogels dat ook.." Clumb knikte kort, en draaide zich weer om naar hem. "Je hebt gelijk," Ze zag Wiebe naar de uitgang lopen en volgde hem. Samen liepen ze een paar straten door, en ze vielen iedere tweebeen die ze tegenkwamen aan, gewoon voor de lol. Even later waren ze aan de rand van het tweebeengebied. "Waarschijnlijk is hier wel veel prooi te vinden, ja." Clumb snoof de geuren op en rook een lekker vers vogeltje. Ze keek naar de plek waar de geur vandaan kwam en ze liep eropaf. Opeens kwam een andere geur binnenstromen. "Hey Wiebe, ik geloof dat ik Kittycat ruik..."

"Hey Wiebe, ik geloof dat ik Kittycat ruik..." Wiebe keek Clumb aan, en rook het toen ook, een kittypet inderdaad. "Als we aan deze kant blijven zou het op zich goed moeten gaan, ik zie daar al wat vogels zitten." Maar de Kittypet bleef rondspoken in zijn hoofd. Wat als het niet goed ging? Hij keek bezorgd naar Clumb en probeerde zich toen op het jagen te richten.
Hij snoof, rook een vogel en liet zichzelf in de stalkhouding vallen. Snel, muisstil en beheerst sloop hij naar het beestje toe en sprong.
Net toen ging het mis, een boze Kittypet kwam uit de struiken tevoorschijn en haalde uit naar Wiebes neus. Wiebe snoof, deze Kittypet kater was boos, maar als hij Wiebe boos maakte zouden de poppen aan het dansen zijn.
Wiebe was namelijk niet meer te houden zodra hij boos was, en aangezien hij een van de grootste katten in Bloodclan was, was dat geen leuk gezicht.
Hij wendde zijn blik heel even tot CLumb en zei: "Wees voorzichtig, hulp hebben we niet nodig, maar ik wil niet dat jij gewond raakt, want, zoals jij ook wel weet, ben je niet echt een uit dde kluiten gewassen kat... Laat mij dit du maar doen.." Hij bedoelde niet om bazig te klinken, maar eerder bezorgd, hij wilde niet dat Clumb iets overkwam...

Clumb zag een flits zwart en toen wit, en net toen ze Wiebe wilde waarschuwen sprong er een boze Kittypet uit een tweebeennest en haalde hij uit over Wiebe's neus. "Wees voorzichtig, hulp hebben we niet nodig, maar ik wil niet dat jij gewond raakt, want, zoals jij ook wel weet, ben je niet echt een uit de kluiten gewassen kat... Laat mij dit du maar doen.." Clumb snoof. Niet uit de kluiten gewassen?
Ze kon het beste jagen van de Bloodclan en vechten kon ze ook goed. Ze vloog op de Kittypet af en ze zette meteen haar tanden in zijn nekvel. De Kittypet stribbelde niet eens tegen, en Clumb zou doorbijten tot hij dood was, als er geen tweebeen uit het tweebeennest gekomen was. Clumb haren schoten overeind en ze hoorde de tweebeen iets roepen. Opeens voelde ze tanden in haar nekvel. Het was een hond.

Hij rende naar haar toe, en kon een glimlach niet onderdrukken. Hij moest het haar nageven, standvastig was ze wel...
Hij sprong op de rug van de hond en beet in zijn Ruggegraat, de hond kaide en liet Clumb los. Snel gaf Wiebe het een kras over zijn neus en rende vlak voor de hond uit de weide gebieden in, hij moest dit beest wegkrijgen van Clumb, maar zijn benen werden moe, en nergens was een boom te bekennen...

~Sorry flutpost