[Clan-meeting] She is gone

Onderwerp: [Clan-meeting] She is gone za 7 sep 2013 - 18:36

_{Evergreen bereidde zich voor op het nieuws dat ze aan de clan moest brengen. Nieuws dat niemand zou willen horen, en wat ze zelf ook niet wilde brengen. Het nieuws over Hollystar.
Ze haalde die adem, bande alle tekens van nervositeit van haar gezicht en sprong op de grote steen.
"Laat alle katten oud genoeg om hun eigen prooi te vangen zich hier onder de hoge rots verzamelen voor een clanmeeting!" Het was de eerste keer dat ze deze woorden uitsprak tegenover de hele clan. Ze zweeg even om de katten tijd te geven zich te verzamelen.
"Ik heb treurig nieuws. Zoals jullie allemaal vast al gemerkt hadden, is Hollystar al enkele dagen vermist. De patrouilles die ik had gestuurd hebben haar spoor gevonden en dit gevolgd. Het eindigde aan de rand van het ravijn." Ze was even stil. "Ze is hoogstwaarschijnlijk naar beneden gevallen." De boodschap was nu wel duidelijk. Geen kat kon zo'n val overleven, zelfs een kat met meerdere levens niet. "Hollystar is er niet langer. Haar ster schijnt nu in Zilverpels," zei Evergreen op wat zachtere toon. "Vannacht zullen we een wake voor haar houden."
Ze gaf de katten even de tijd om dit alles tot zich door te laten dringen. "Ik wil iedereen vragen de komende tijd goed op te letten of ze Hollystar kunnen vinden."
Nu moest ze haar volgende mededeling doen. "WindClan heeft nu een nieuwe leider nodig. Als Hollystars opvolger zal ik morgen naar de moonstone reizen om mijn naam en levens te ontvangen," sprak ze. "Wij WindClanners hebben het voorrecht niet door andere territoria te hoeven reizen op weg naar moedermuil, dus het lijkt mij niet nodig warriors mee te nemen. Wel wil ik Brindlepool vragen mij te vergezellen." Ze keek even naar de medicine cat. Daarna sprong ze van de rots. Ze was opgelucht dat het moment voorbij was en dat de woorden gezegd waren. Het was niet fijn om de brenger van slecht nieuw te zijn. Ze keek naar de katten om haar heen, wiens gezichten schok en verdriet uitstraalden, en hoopte dat ze een waardige opvolger zou kunnen zijn.}

"Laat alle katten oud genoeg om hun eigen prooi te vangen zich hier onder de hoge rots verzamelen voor een clanmeeting!" Nors keek de kater op, en wat was er nu weer te melden? Tmberpaw trippelde ergens naar achteren en keek vanuit de schaduwen toe. Maar wie hij zag had hij niet verwacht. Evergreen? Waarom deed zij plots deze mededeling? Met een gefronst gelaat keek hij toe. "Ik heb treurig nieuws. Zoals jullie allemaal vast al gemerkt hadden, is Hollystar al enkele dagen vermist. De patrouilles die ik had gestuurd hebben haar spoor gevonden en dit gevolgd. Het eindigde aan de rand van het ravijn." Het was even stil en Timberpaw drukte zijn oortjes tegen zijn kop. Was.. Hollystar dan dood? "Ze is hoogstwaarschijnlijk naar beneden gevallen." Zijn ogen werd groot toen hij het voor zich zag gebeuren. Geen enkele kat verdiende zo'n einde niet zelfs.. Leafstorm niet.. "Hollystar is er niet langer. Haar ster schijnt nu in Zilverpels," Zelfs de stem van de Deputy was verminderd qua volume en Timberpaw keek wat naar zijn pootjes. "Vannacht zullen we een wake voor haar houden." Het voelde vreemd, een Leader was nu voorgoed weg uit de Clan, terwijl deze juist langer in de Clan moest blijven dan een gewone Warrior. "Ik wil iedereen vragen de komende tijd goed op te letten of ze Hollystar kunnen vinden." En nu? "WindClan heeft nu een nieuwe leider nodig. Als Hollystars opvolger zal ik morgen naar de moonstone reizen om mijn naam en levens te ontvangen," Hij knikte wat en voegde zich wat meer bij de menigte, aan de lippen hangend van Evergreen. "Wij WindClanners hebben het voorrecht niet door andere territoria te hoeven reizen op weg naar moedermuil, dus het lijkt mij niet nodig warriors mee te nemen. Wel wil ik Brindlepool vragen mij te vergezellen." Ergens voelde hij zich wel wat teleurgesteld, hij had graag een keer meegewild op zo'n grote reis, maar wie was hij? Een slechte Apprentice, wiens Mentor hem niet kon uitstaan. De kater ging wat meer in het midden zitten en liet zijn kopje wat hangen. Het was sowieso niet voor hem om naar Evergreen te lopen en haar te feliciteren.

Zijn helderblauwe ogen hield hij strak gericht op de uitgang van het kamp. Waar was Hollystar heen gegaan? En waarom kwam ze niet meer terug? Hij slikte. Hopelijk was er niets ergens met haar gebeurd, hij wilde niet dat zijn leider nu al verdween. Plots hoorde hij de stem van Evergreen en meteen brak iets in hem. Ja, dit kon niet veel goeds voorspellen. Hij richtte zijn blik op de rode kattin, die sinds kort tot deputy was vernoemd. "Ik heb treurig nieuws. Zoals jullie allemaal vast al gemerkt hadden, is Hollystar al enkele dagen vermist. De patrouilles die ik had gestuurd hebben haar spoor gevonden en dit gevolgd. Het eindigde aan de rand van het ravijn." Ze was even stil. "Ze is hoogstwaarschijnlijk naar beneden gevallen." Uit respect voor zijn overleden leidster boog hij zijn hoofd naar beneden en sloot zijn ogen. "May starclan light your path, Hollystar." Schoot door zijn hoofd, waarna hij zijn ogen weer opende en weer omhoog keek. "WindClan heeft nu een nieuwe leider nodig. Als Hollystars opvolger zal ik morgen naar de moonstone reizen om mijn naam en levens te ontvangen," sprak ze. "Wij WindClanners hebben het voorrecht niet door andere territoria te hoeven reizen op weg naar moedermuil, dus het lijkt mij niet nodig warriors mee te nemen. Wel wil ik Brindlepool vragen mij te vergezellen." Zachtjes knikte hij. Zo bleef hij even stil zitten, voor zich uitstarend. Totdat hij opstond en op Evergreen afstapte. "Hallo, Evergreen." Miauwde hij, met een vriendelijke glimlach op zijn gezicht. "Succes morgen," Er kwam geen gefeliciteerd uit hem, want het verliezen van een leider was altijd pijnlijk. Hij zou haar wel feliciteren wanneer ze haar leidernaam had, niet nu.

Frostpaw hief zijn kopje wat verbaasd toen hij de oproep hoorde. Wat was er aan de hand? Het zwarte katertje knipperde een aantal maal met zijn blauwe ogen en hief zich daarna omhoog uit zijn liggende positie in de apprentice den. "Laat alle katten oud genoeg om hun eigen prooi te vangen zich hier onder de hoge rots verzamelen voor een clanmeeting!" Had de clan deputy geroepen. Hij kroop de apprentice den uit en keek wat verbaasd omhoog naar de rots. Waar was Hollystar? Hij gaapte eventjes wat slaperig en ging zitten. Hij vond Evergreen ietwat.. eng. Hij had wel eens met haar gesproken, maar het had in zijn ogen geleken alsof ze hem absoluut niet aardig vond. Sindsdien had hij de clandeputy gemeden... Maar uiteindelijk zou ze zijn leader zijn en hem zijn naam moeten geven. Zou ze hem tot een warrior maken, ooit? Of zou ze hem misschien een vervelende naam geven? Dat hij in zijn hoofd zichzelf enorm druk zat te maken om niks, ontging hem totaal. "Ik heb treurig nieuws. Zoals jullie allemaal vast al gemerkt hadden, is Hollystar al enkele dagen vermist. De patrouilles die ik had gestuurd hebben haar spoor gevonden en dit gevolgd. Het eindigde aan de rand van het ravijn." Ze was even stil. Frostpaw's oren gingen langzaam hangen. "Ze is hoogstwaarschijnlijk naar beneden gevallen. Hollystar is er niet langer. Haar ster schijnt nu in Zilverpels. Vannacht zullen we een wake voor haar houden." Frostpaw hapte even geschrokken naar adem en sperde zijn ogen wijd open. Was Hollystar DOOD? Nee toch...? "Ik wil iedereen vragen de komende tijd goed op te letten of ze Hollystar kunnen vinden." Frostpaw knikte enkel zachtjes, maar liet zijn kop verdrietig hangen. "WindClan heeft nu een nieuwe leider nodig. Als Hollystars opvolger zal ik morgen naar de moonstone reizen om mijn naam en levens te ontvangen," sprak ze. "Wij WindClanners hebben het voorrecht niet door andere territoria te hoeven reizen op weg naar moedermuil, dus het lijkt mij niet nodig warriors mee te nemen. Wel wil ik Brindlepool vragen mij te vergezellen." Frostpaw knikte zachtjes. Everstar zou de clanleader worden.

Wat knorrig hief Emberstorm haar kop toen de clandeputy haar aankondiging deed. Wat nu weer? De poes vernauwde haar ogen iets om de rots wat scherper te zien, waar ze een schim van Evergreen zag zitten. Ze wilde het niet toegeven, maar ze zag steeds slechter. Ze werd dan ook ouder, maar ze wilde de elders den niet in... "Ik heb treurig nieuws. Zoals jullie allemaal vast al gemerkt hadden, is Hollystar al enkele dagen vermist. De patrouilles die ik had gestuurd hebben haar spoor gevonden en dit gevolgd. Het eindigde aan de rand van het ravijn." Ze was even stil. "Ze is hoogstwaarschijnlijk naar beneden gevallen." De boodschap was nu wel duidelijk. Geen kat kon zo'n val overleven, zelfs een kat met meerdere levens niet. "Hollystar is er niet langer. Haar ster schijnt nu in Zilverpels," zei Evergreen op wat zachtere toon. "Vannacht zullen we een wake voor haar houden." Emberstorm vernauwde haar ogen tot dunne, groene spleetjes. Dus zo zat het? "Ik wil iedereen vragen de komende tijd goed op te letten of ze Hollystar kunnen vinden." Nu moest ze haar volgende mededeling doen. "WindClan heeft nu een nieuwe leider nodig. Als Hollystars opvolger zal ik morgen naar de moonstone reizen om mijn naam en levens te ontvangen," sprak ze. "Wij WindClanners hebben het voorrecht niet door andere territoria te hoeven reizen op weg naar moedermuil, dus het lijkt mij niet nodig warriors mee te nemen. Wel wil ik Brindlepool vragen mij te vergezellen."

Emberstorm hief zichzelf overeind. Ook werd ze mentaal een dagje ouder en dat kon je ook merken. Ze wist niet meer goed wanneer ze haar mond moest houden. "Ook Tallstar is bij het ravijn gestorven!" Riep ze, haar stem ietwat krakerig. Oh wat voelde ze zich oud... "Is het een teken van Starclan? Of is het de Riverclan? Brengt de Riverclan onze leiders om?" De poes zwiepte even geagiteerd met haar staart terwijl ze eventjes haar ietwat gewaagde beschuldiging liet bezinken. "Waarom hebben we het ravijn bij ons territorium! Zelfs de Riverclan kan het niet oversteken en het brengt alleen maar sterfte! Het is een nutteloos gebied, het brengt niet eens prooi!" De poes vernauwde haar ogen kritisch en keek even om zich heen, alsof ze de andere katten uitdaagde om tegen haar in te gaan.

close your eyes, don't worry

I'll still be here in the morning

"Laat alle katten oud genoeg om hun eigen prooi te vangen zich hier onder de hoge rots verzamelen voor een clanmeeting!" galmde een stem door het kamp. Het eerste wat de poes opvalde, was dat deze woorden niet werden uitgesproken met de vertrouwde stem van hun Clanleader, maar door hun deputy. Ze draaide zich om en liep in stilte naar de verzamelplek. Waar was Hollystar? Evergreen stond bovenaan de rots, op haar gezicht was een moeilijke uitdrukking te zien. "Ik heb treurig nieuws. Zoals jullie allemaal vast al gemerkt hadden, is Hollystar al enkele dagen vermist. De patrouilles die ik had gestuurd hebben haar spoor gevonden en dit gevolgd. Het eindigde aan de rand van het ravijn." sprak ze en wachtte even. Het dringde meteen al door wat dit te betekenen had bij Brindlepool. "Ze is hoogstwaarschijnlijk naar beneden gevallen." Hun deputy sprak de woorden uit die de medicine kat al had gedacht, maar ze niet wilde geloven. Van het ravijn vallen, betekende wel degelijk de dood. Niemand kon dat overleven. "Hollystar is er niet langer. Haar ster schijnt nu in Zilverpels," zei de rode poes op zachtere toon. Brindlepool wist zich niet zo goed een houding te geven in deze menigte, gezien het verdriet duidelijk achter haar ogen prikte. "Ik wil iedereen vragen de komende tijd goed op te letten of ze Hollystar kunnen vinden." Ze wachtte even met haar volgende mededeling. "WindClan heeft nu een nieuwe leider nodig. Als Hollystars opvolger zal ik morgen naar de moonstone reizen om mijn naam en levens te ontvangen," sprak ze. "Wij WindClanners hebben het voorrecht niet door andere territoria te hoeven reizen op weg naar moedermuil, dus het lijkt mij niet nodig warriors mee te nemen. Wel wil ik Brindlepool vragen mij te vergezellen." De ogen van hun toekomstige clanleader kruisten haar blik voor even, en Brindlepool liet een korte knik zien in de richting van de deputy. Vervolgens sprong de poes van de rots af, Brindle zou haar later nog spreken. Morgen mocht ze haar eerste reis naar de moonstone maken, en dat moest nog tot haar door dringen. ♥

_{thank you ♥}

Icyrose's oren gingen in haar nek liggen toen ze de stem van de Deputy hoorde. De laatste tijd begon het op te vallen dat Evergreen veel meer clanleader taken op zich nam dan gebruikelijk, ook zag je Hollystar bijna nooit meer. Icyrose was er niet eens meer zeker van of ze überhaupt nog wel in het kamp aanwezig was. Haar vermoeden werd al snel duidelijk gemaakt, toen ze zich bij de andere katten verzamelde en Evergreen begon te spreken. "Ik heb treurig nieuws. Zoals jullie allemaal vast al gemerkt hadden, is Hollystar al enkele dagen vermist. De patrouilles die ik had gestuurd hebben haar spoor gevonden en dit gevolgd. Het eindigde aan de rand van het ravijn." Ze is hoogstwaarschijnlijk naar beneden gevallen." Was ze dood? Was Hollystar dood? Ze had van verhalen gehoord dat het niet de eerste clanleader was die daar zijn of haar dood had gevonden. Tallstar was daar ook dood aan getroffen. "WindClan heeft nu een nieuwe leider nodig. Als Hollystars opvolger zal ik morgen naar de moonstone reizen om mijn naam en levens te ontvangen," sprak ze. "Wij WindClanners hebben het voorrecht niet door andere territoria te hoeven reizen op weg naar moedermuil, dus het lijkt mij niet nodig warriors mee te nemen. Wel wil ik Brindlepool vragen mij te vergezellen." Evergreen was Deputy, dus zij zou de macht overnemen binnen de clan. Ze vroeg zich af hoe dat zou gaan aflopen. Automatisch gleden haar blauwe ogen naar de kater waar ze de laatste tijd veel mee had gesproken; Lionroar. Die zich direct aan de zijde van Evergreen had geschaard. Ergens zou het haar niet verbazen als hij de nieuwe deputy zou worden. Maar Icyrose had geen zin om daar over te gaan gissen. Ze ging zitten en besloot haar vacht te gaan zitten wassen. Ze vroeg zich af of dit nog een leuke discussiepunt zou kunnen gaan opleveren, want dan zou ze zeker van de partij zijn!

"Laat alle katten oud genoeg om hun eigen prooi te vangen zich hier onder de hoge rots verzamelen voor een clanmeeting!" Skypaw hoorde aan Evergreens stem dat er iets mis was. Het klonk ook wel vreemd, normaal had Hollystar dit altijd geroepen, en nu deed Evergreen het ineens.
"Ik heb treurig nieuws. Zoals jullie allemaal vast al gemerkt hadden, is Hollystar al enkele dagen vermist. De patrouilles die ik had gestuurd hebben haar spoor gevonden en dit gevolgd. Het eindigde aan de rand van het ravijn." Skypaw schrok, betekende dat... Evergreen sprak zijn voorgevoel uit "Ze is hoogstwaarschijnlijk naar beneden gevallen." Skypaw liet zijn staart hangen, en zijn kop ook. Hun trotse, waardige leider... Van een ravijn gevallen? Hij slikte, hoe kon dit ooit gebeurt zijn?
Evergreen gaf hem niet veel tijd om na te denken. "Ik wil iedereen vragen de komende tijd goed op te letten of ze Hollystar kunnen vinden." Hij knikte begrijpend, als iemand van een andere clan, of erger nog, een rogue, Hollystar vond zou die misschien iets ergs met haar doen! Sky's geadachten sloegen helemaal op hol, maar hij werd weer uit zijn gedachtenstroom gezogen door Evergreen. "WindClan heeft nu een nieuwe leider nodig. Als Hollystars opvolger zal ik morgen naar de moonstone reizen om mijn naam en levens te ontvangen," sprak ze. "Wij WindClanners hebben het voorrecht niet door andere territoria te hoeven reizen op weg naar moedermuil, dus het lijkt mij niet nodig warriors mee te nemen. Wel wil ik Brindlepool vragen mij te vergezellen." Skypaw vond dit wel jammer, hij had de reis naar moedermuil nog nooit gemaakt en het leek hem wel gaaf. Maar hij begreep Evergreen wel, en dus ging hij, toen de bijeenkomst afgelopen was, verdrietig maar verwachtingsvol naar zijn den. Hij zou Hollystar missen, maar was er van overtuigd dat Evergreen een goede opvolger was.

"Laat alle katten oud genoeg om hun eigen prooi te vangen zich hier onder de hoge rots verzamelen voor een clanmeeting! Ik heb treurig nieuws. Zoals jullie allemaal vast al gemerkt hadden, is Hollystar al enkele dagen vermist. De patrouilles die ik had gestuurd hebben haar spoor gevonden en dit gevolgd. Het eindigde aan de rand van het ravijn. Ze is hoogstwaarschijnlijk naar beneden gevallen. Hollystar is er niet langer. Haar ster schijnt nu in Zilverpels," zei Evergreen op wat zachtere toon. "Vannacht zullen we een wake voor haar houden." Skullfur snoof sarcastish. Wat stom, wie valt er nu in een ravijn? "Ik wil iedereen vragen de komende tijd goed op te letten of ze Hollystar kunnen vinden. WindClan heeft nu een nieuwe leider nodig. Als Hollystars opvolger zal ik morgen naar de moonstone reizen om mijn naam en levens te ontvangen. Wij WindClanners hebben het voorrecht niet door andere territoria te hoeven reizen op weg naar moedermuil, dus het lijkt mij niet nodig warriors mee te nemen. Wel wil ik Brindlepool vragen mij te vergezellen." De grijze poes lachtte kil. Ze liep op Evergreen af. Toen ze dicht genoeg stond miauwde ze; "Yey, nu hebben we een nog stommere leader." Ze draaide zich met een ruk om en liep een eindje weg. Daar bleef ze zitten en keek met half toegeknepen ogen naar de nieuwe leader.

Brindlepool knikte toen Evergreen naar haar keek. Goed, de medicine cat zou dus met haar mee gaan. "Ook Tallstar is bij het ravijn gestorven! Is het een teken van Starclan? Of is het de Riverclan? Brengt de Riverclan onze leiders om?" hoorde ze een kat roepen. Haar blik gleed naar de wat oudere warrior die de woorden had uitgesproken. "Waarom hebben we het ravijn bij ons territorium! Zelfs de Riverclan kan het niet oversteken en het brengt alleen maar sterfte! Het is een nutteloos gebied, het brengt niet eens prooi!" riep Emberstorm. "Het ravijn hoort bij ons territorium omdat RiverClan het niet over kan steken. Het is een gevaarlijke plek, maar het is de ideale grens," antwoordde Evergreen haar rustig. "Dat Tallstar en Hollystar hier beiden om het leven gekomen zijn heeft niets te maken met StarClan of RiverClan, het is puur toeval."
Een grijze poes liep naar haar toe en Evergreen moest moeite doen haar nekharen plat te houden. Skullfur. "Yey, nu hebben we een nog stommere leader," zei de poes. Evergreen glimlachte liefjes naar haar. "Oh, maar binnenkort zul je daar geen last meer van hebben, Skullfur," antwoordde ze. Nee, ze was niet van plan die kat nog veel langer in haar clan te laten. Niet na wat ze allemaal had gedaan.

"Oh, maar binnenkort zul je daar geen last meer van hebben, Skullfur." De grijze poes snoof minachtend. Haar blauw-paarse ogen vernauwde. "Ooh, jij bent daar sterk genoeg voor denk je?! Om mij te verbannen? Dat lukt je niet, nooit...", miauwde ze zuchttend. "Wat de arme Hollystar in je zag weet ik toch niet hoor. Of wel, er waren geen andere katten zo dom als jouw, net zoals Hollystar was. Daarvoor heeft zij jouw gekozen..." Ze grinnikte een seconde waardoor ze haar gesprek verbrak. Met een 'triestig' schuddende kop vervolgde ze haar zin; "Wat een mieserig stelletje leidster zijn jullie." Skullfur grijnsde haar tanden bloot. Dit zou Evergreen raken, dat wist ze zeker. Om het nog wat meer in te wrijven miauwde ze: "Als je mij probeerd te verbannen gooi ik je persoonlijk in de rivier, en dan ben je even dood als je zusje, Hazeshade." Haar misselijk makende lach schalde de open plek over.

"Yey, nu hebben we een nog stommere leader." De woorden schoten door zijn oren en zijn bloed begon te koken. Hoe durfde deze kat dat zomaar te zeggen? Hij richtte woest zijn blik op de grijze poes; Skullfur. Hij luisterde naar wat Evergreen terug zei en deed voor de rest niets. Ze kon dit wel alleen af, niet? "Ooh, jij bent daar sterk genoeg voor denk je?! Om mij te verbannen? Dat lukt je niet, nooit...", Zijn ogen had hij nog steeds op de twee gericht, terwijl hij met zijn staart op de grond tikte en probeerde zichzelf in te houden. "Wat de arme Hollystar in je zag weet ik toch niet hoor. Of wel, er waren geen andere katten zo dom als jouw, net zoals Hollystar was. Daarvoor heeft zij jouw gekozen... Wat een mieserig stelletje leidster zijn jullie. Als je mij probeerd te verbannen gooi ik je persoonlijk in de rivier, en dan ben je even dood als je zusje, Hazeshade." Hij gromde woest, spande zijn spieren aan en wierp zich op de poes. Met veel kracht duwde hij de poes tegen de grond aan en ontblootte hij zijn tanden. "Nu is het genoeg, Skullfur!" Gromde hij luid, terwijl hij de poes stevig tegen de grond aan duwde. "Evergreen, ik raad je aan om deze verrader nu meteen te verbannen. Ze heeft al een poging gedaan om Honeyblossom te verdrinken, ze heeft Irispaw bewusteloos geslagen, enkele katten aangevallen.." Gromde hij. "Genoeg redenen.." Miauwde hij. Hij wist dat hij ook dingen niet gezegd had, zoals dat Skullfur hemzelf had proberen te verdrinken toen hij Honeyblossom het water uit probeerde te krijgen.

"Laat alle katten oud genoeg om hun eigen prooi te vangen zich hier onder de hoge rots verzamelen voor een clanmeeting!" Firework rende erheen. Misschien had Evergreen nieuws over Hollystar! "Ik heb treurig nieuws." Firework vloekte, wat hij niet vaak deed, dit betekende dus dat ze Hollystar niet gevonden hadden. "Zoals jullie allemaal vast al gemerkt hadden, is Hollystar al enkele dagen vermist. De patrouilles die ik had gestuurd hebben haar spoor gevonden en dit gevolgd. Het eindigde aan de rand van het ravijn." Hij vloekte opnieuw, waarom Starclan? Waarom Hollystar! Schreeuwde hij in zichzelf. Maar Evergreen ging door. "Ik wil iedereen vragen de komende tijd goed op te letten of ze Hollystar kunnen vinden." Oké, Firework snapte dit, maar was het er niet mee eens. Wat als er een over-enthausiaste apprentice was die zometeen ook het ravijn in viel? Nou ja, hier had Evergreen vast wel rekening mee gehouden. Hij spitste zijn oren. Evergreen had meer te vertellen. "WindClan heeft nu een nieuwe leider nodig. Als Hollystars opvolger zal ik morgen naar de moonstone reizen om mijn naam en levens te ontvangen," sprak ze. "Wij WindClanners hebben het voorrecht niet door andere territoria te hoeven reizen op weg naar moedermuil, dus het lijkt mij niet nodig warriors mee te nemen. Wel wil ik Brindlepool vragen mij te vergezellen."
Dit was een slim idee volgens de wit-oranje kater. Evergreen kon goed voor haarzelf zorgen, en dit betekende dat er geen andere katten mee hoefden te gaan met een ceremonie die alleen voor Brindlepool en Evergreen was.
Nadat de clan meeting was geeindigt liep Firework naar Evergreen toe. Maar Skullfur en Lionroar waren hem voor. Firework kon nog net de woorden van Skullfur horen. "Yey, nu hebben we een nog stommere leader." Firework wilde Evergreen verdedigen maar besloot toen dat ze dat heel goed zelf kon, misschien wel beter dan hij. En inderdaad, al snel kwam Evergreen reactie. "Oh, maar binnenkort zul je daar geen last meer van hebben, Skullfur," Firework was impressed door de reactie, zo koeltjes, alsof Evergreen altijd al leider geweest was. En ineens wist hij zeker dat het allemaal goed zou komen met Evergreen als Leider, ze had Skullfur laten weten dat het gesprek wat aar betrof over was.
Maar Skullfur dacht daar anders over. "Ooh, jij bent daar sterk genoeg voor denk je?! Om mij te verbannen? Dat lukt je niet, nooit..." Firework snelde naar Lionroar toe die er inmiddels ook furieus uitzag. En nog steeds ging Skullfur door. "Wat de arme Hollystar in je zag weet ik toch niet hoor. Of wel, er waren geen andere katten zo dom als jouw, net zoals Hollystar was. Daarvoor heeft zij jouw gekozen..." Skullfur vervolgde haar zin nog voor Firework kon reageren. "Wat een mieserig stelletje leidster zijn jullie." Hij zette een stap dichter naar Lionroar toe, om te zorgen dat de deputy de poes niet aan zou vallen. Skullfur trok zich nergens iets van aan. Ongestoord ging ze verder. "Als je mij probeerd te verbannen gooi ik je persoonlijk in de rivier, en dan ben je even dood als je zusje, Hazeshade." Firework sprong achter Lionroar aan op de poes. Maar zei niets, dat deed Lionroar wel. Inderdaad, al snel zei Lionroar. "Evergreen, ik raad je aan om deze verrader nu meteen te verbannen. Ze heeft al een poging gedaan om Honeyblossom te verdrinken, ze heeft Irispaw bewusteloos geslagen, enkele katten aangevallen.." Firework knikte. "Ik wil me nergens mee bemoeien, maar deze kat is een gevaar voor onze clan." Hij keek naar zijn nieuwe leider.
"Haar vonnis ligt bij jou Evergreen, zeg het, en we zullen haar wegjagen. Wij met z'n allen, want wij weten dat je het geweldig gaat doen als leider."
Hij hoopte om hiermee Evergreen te laten zien dat wat Skullfur zei en dacht niets uitmaakte. "Het zal waarschijnlijk lastig worden, maar weet dat wij, of iniedergeval ik, er altijd voor je zullen zijn Evergreen. Je bent niet alleen."

"Ooh, jij bent daar sterk genoeg voor denk je?! Om mij te verbannen? Dat lukt je niet, nooit...", miauwde Skullfur. Evergreen was niet onder de indruk. Ze wist heel goed dat ze daar wel degelijk toe in staat was. "Wat de arme Hollystar in je zag weet ik toch niet hoor. Of wel, er waren geen andere katten zo dom als jouw, net zoals Hollystar was. Daarvoor heeft zij jouw gekozen..." De grijze poes grinnikte. Evergreen trok een wenkbrauw op. Skullfur dacht toch niet werkelijk dat het haar iets uitmaakte wat ze van haar dacht? "Wat een miezerig stelletje leidster zijn jullie." Goed, nu begon de poes haar te ergeren. "Als je mij probeert te verbannen gooi ik je persoonlijk in de rivier, en dan ben je even dood als je zusje, Hazeshade." Dat was de druppel. Evergreens kaak verstrakte en haar blik werd kil. Niemand, niemand, praatte zo over haar zus. Ze sloeg haar nagels uit, maar Lionroar was haar voor. "Nu is het genoeg, Skullfur!" gromde de kater en hij wierp Skullfur omver. "Evergreen, ik raad je aan om deze verrader nu meteen te verbannen. Ze heeft al een poging gedaan om Honeyblossom te verdrinken, ze heeft Irispaw bewusteloos geslagen, enkele katten aangevallen... Genoeg redenen.." De kater Firework voegde zich bij zijn clangenoot. "Ik wil me nergens mee bemoeien, maar deze kat is een gevaar voor onze clan. Haar vonnis ligt bij jou Evergreen, zeg het, en we zullen haar wegjagen. Wij met z'n allen, want wij weten dat je het geweldig gaat doen als leider," zei hij. Evergreens gezicht bleef neutraal, maar vanbinnen was ze geroerd. "Het zal waarschijnlijk lastig worden, maar weet dat wij, of iniedergeval ik, er altijd voor je zullen zijn Evergreen. Je bent niet alleen." Evergreen knikte vriendelijk naar hem. Daarna wendde ze zich tot Skullfur. "Ben je er nog steeds zo zeker van dat ik je niet kan verbannen, verraadster? Je krijgt één kans om je uit de voeten te maken, anders zal ik je persoonlijk de grens over jagen," siste ze de poes toe. Ze zouden Skullfur de clan wel uit krijgen, goedschiks of kwaadschiks. Niemand zou haar bijstaan, en zij, Evergreen, had een hele clan achter zich.

"Ben je er nog steeds zo zeker van dat ik je niet kan verbannen, verraadster? Je krijgt één kans om je uit de voeten te maken, anders zal ik je persoonlijk de grens over jagen," Firework stapte van Skullfur af. "Ik help wel hoor Evergreen!" Zei hij, het was nu nauwelijks mogelijk om zijn woede te verbergen. Snel liep hij naar zijn leader toe en ging naast haar zitten. Om aan Skullfur duidelijk te maken dat hij zijn woorden meende. "Knap dat je zo koel blijft Evergreen" fluisterde hij. "Ik was allang geknapt, dit bewijst dat je een goede leider zal zijn. Succes." Met deze woorden stond hij weer op, en liep naar Lionroar, om zo dichtbij mogelijk te zijn mocht Skullfur Evergreen proberen aan te vallen.

"Ben je er nog steeds zo zeker van dat ik je niet kan verbannen, verraadster? Je krijgt één kans om je uit de voeten te maken, anders zal ik je persoonlijk de grens over jagen," Met die woorden stapte hij van Skullfur af, maar zijn blik hield hij nog steeds op haar gericht. Hij stond redelijk dicht bij haar. Zijn haren gingen langzaam aan weer liggen, maar de vijandelijke blik in zijn ogen was nog steeds te zien. Misschien dat hij ook hier zijn naam aan te danken had; Hij zou zijn vijanden zo kunnen verscheuren als een echte leeuw. Iets kalmer zette hij enkele stappen terug om Skullfur de ruimte te geven om weg te gaan.

ps. Lionroar is nog steeds geen deputy in dit topic, hij is nog gewoon een warrior.

Firework legde even zijn staart op Lionroar's rug en fluisterde. "Knap dat je zo kalm blijft, ik zou willen dat ik dat kon. Je zou een goede deputy zijn." Hij meende wat hij zei. Lionroar bleek goed tegen stress en boosheid te kunnen.
Firework zette snel nog wat stappen naar achter aangezien hij bang was dat hij Skullfur aan zou vallen wanneer deze weer een snerende opmerking zou maken...

Tot nu toe had hij zich prima afwezig weten houden, maar naar meer zijn leeftijd verhoogde, meer hij uit zijn schuilplaats stapte en uit zijn rol viel. Hij was uitgevallen tegen Queens en het was duidelijk dat hij te groot was voor de Nursey. Nog een maan te gaan en dan mocht hij zich hopelijk een Apprentice noemen. "Laat alle katten oud genoeg om hun eigen prooi te vangen zich hier onder de hoge rots verzamelen voor een clanmeeting!"klonk opeens de stem van Evergreen, hun nieuwe Deputy. Silhouettekit stond op en liep naar het Midden van het Camp toe, waar hun Deputy plaats had genomen op de grote steen. Waar was Hollystar? Schoot er opeens door Silhouettekit af? Waarom sprak juist de Deputy de clan toe? Evergreen wachtte tot iedereen zich verzameld had en begon toen te spreken. "Ik heb treurig nieuws. Zoals jullie allemaal vast al gemerkt hadden, is Hollystar al enkele dagen vermist. De patrouilles die ik had gestuurd hebben haar spoor gevonden en dit gevolgd. Het eindigde aan de rand van het ravijn." Ze was even stil. "Ze is hoogstwaarschijnlijk naar beneden gevallen." Hollystar was dood? Zelfs voor een kat die verlangde naar haar dood was dat een schok. Silhouettekit ging rechter zitten en keek nieuwsgierig naar zijn deputy. "Hollystar is er niet langer. Haar ster schijnt nu in Zilverpels," Blegh... Wat een zoet vertelsel... Silhouettekit fronste, nauwelijks zichtbaar voor de rest. Nu was Evergreen de opvolger van Hollystar en dus straks de nieuwe Leader. En zijn nieuwe prooi. "Ik wil iedereen vragen de komende tijd goed op te letten of ze Hollystar kunnen vinden."
"WindClan heeft nu een nieuwe leider nodig. Als Hollystars opvolger zal ik morgen naar de moonstone reizen om mijn naam en levens te ontvangen," sprak ze. "Wij WindClanners hebben het voorrecht niet door andere territoria te hoeven reizen op weg naar moedermuil, dus het lijkt mij niet nodig warriors mee te nemen. Wel wil ik Brindlepool vragen mij te vergezellen." zei Evergreen inderdaad, zijn gedachtens bevestigend. Om hem heen zag hij de verdrietige en geschokte gezichten van zijn clanleden en het gaf hem een goed gevoel. Opeens riep Emberstorm iets over het ravijn, helemaal hoorde Silhouettekit het niet, aangezien hij niet echt oplette. Er was een korte discussie leek het. "Yey, nu hebben we een nog stommere leader."verbaasd keek Silhouettekit op, Skullfur was naar voren gelopen. Silhouettekit rekte zijn nek en keek toe, wat ging er gebeuren? Wat was zijn Idool van plan? "Oh, maar binnenkort zul je daar geen last meer van hebben, Skullfur," zei Evergreen opeens. Silhouettekit legde zijn oren in zijn nek en stond op en liep wat dichterbij de twee. "Ooh, jij bent daar sterk genoeg voor denk je?! Om mij te verbannen? Dat lukt je niet, nooit..." Silhouettekit grijnsde vals, enkele secondes. Ja, goed zo. "Wat de arme Hollystar in je zag weet ik toch niet hoor. Of wel, er waren geen andere katten zo dom als jouw, net zoals Hollystar was. Daarvoor heeft zij jouw gekozen..."Silhouettekit moest moeite doen zijn lachen in te houden, ach, wat was ze toch goed. "Wat een mieserig stelletje leidster zijn jullie.""Als je mij probeerd te verbannen gooi ik je persoonlijk in de rivier, en dan ben je even dood als je zusje, Hazeshade." Een prima idee! De Deputy voor de Leader-Ceremony doden, helaas was Silhouettekit nu nog te klein. Maar het beviel hem wel. Opeens viel een kater de poes aan. Onwillekeurig moest Silhouettekit blazen. Wat was hij van plan? Hij moest Skullfur met rust laten! "Evergreen, ik raad je aan om deze verrader nu meteen te verbannen. Ze heeft al een poging gedaan om Honeyblossom te verdrinken, ze heeft Irispaw bewusteloos geslagen, enkele katten aangevallen.." Gromde hij. "Genoeg redenen.." Miauwde hij. Silhouettekit ging nog dichterbij, hij wou haar beschermen, maar dan verraadde hij zijn ware aard. Te veel risico. Ik wil me nergens mee bemoeien, maar deze kat is een gevaar voor onze clan." zei Firework, een andere Warrior. "Haar vonnis ligt bij jou Evergreen, zeg het, en we zullen haar wegjagen. Wij met z'n allen, want wij weten dat je het geweldig gaat doen als leider."Slijmbal... Met zijn allen,''Behalve ik''schoot door de kitten heen. "Het zal waarschijnlijk lastig worden, maar weet dat wij, of iniedergeval ik, er altijd voor je zullen zijn Evergreen. Je bent niet alleen." Slijm slijm! Bah, hij was nu toch zijn eerste slachtoffer. Firework moest uitkijken, de Silhouet zal hem volgen. "Ben je er nog steeds zo zeker van dat ik je niet kan verbannen, verraadster? Je krijgt één kans om je uit de voeten te maken, anders zal ik je persoonlijk de grens over jagen,"siste de toekomstige Leader tegen Skullfur. Silhouettekit wendde zijn gezicht af, dit hield hij niet vol. Opeens zag hij dat Lionroar van Skullfur was afgestapt. Hij liet haar gaan! Maar alleen om weg te gaan... ''Val nu aan!''riep Silhouettekit in zijn gedachtens tegen de poes, maar dat verstond ze nooit. En toen liep Silhouettekit opeens naar de Campuitgang toe en ging er vlakbij zitten. Zijn vurige ogen keken naar Skullfur, als ze toch ging, zal hij haar nog eenmaal toespreken. Als fan. Waarschijnlijk werd de poes weg gejaagd, want zelfs zij kon niet tegen alle Warriors op. Het was zeer jammer en ergens ook wel dom van haar, waarom deed ze het zo? Silhouettekit vond dat hijzelf het persoonlijk beter aanpakte. Ze trapten allemaal in zijn spelletje en allemaal gingen ze verliezen. De hele clan, het hele woud! ''They Don't Know The Rules Of My Game.'' dacht hij in zich zelf. Hij bepaalde wie won en wie verloor. Skullfur en Poisonkit zouden winnen, net als hij. En Evergreen zal verliezen, ooit. Een beetje ongeduldig wachtte hij af, terwijl hij rondkeek. Wat vonden de rest van Skullfur's mogelijke verbanning? Waren er nog meer katten die dachten zoals hij? Die ook wraak wouden? Die in de Dark Forest hoorde, waar hij ooit naar toe ging, dat stond nu al vast. Wanneer nog niet. Zelfs de Starclan verraadde meestal niet de dood van een Warrior. Hopelijk verraadde ze hem niet...Dat kon hij niet hebben. Dat Brindlepool een bericht las, wat op hem sloeg. Dat moest natuurlijk niet gebeuren.

[OTC: Natuurlijk mogen enkele katten Silhouettekit's vreemde gedrag opmerken, maar niet met zijn allen. Enne: 1034 words]

_{Crowpaw was ietwat verbaasd toen Evergreen de hoge rots op sprong en de woorden uitsprak die gewoonlijk door een leider gezegd werden. Zwijgend luisterde ze naar de toespraak van de poes. Veel verdriet om haar leidster voelde ze niet. Ze schaamde zich er een beetje voor, maar het lukte haar gewoon niet om er veel bij te voelen. Ja, natuurlijk vond ze het wel erg, maar er waren al zo veel katten om haar heen dood gegaan dat een nieuw slachtoffer haar nauwelijks meer schokte. Bovendien had ze Hollystar niet echt vaak gesproken. Ze had de leidster best aardig gevonden, maar ze gingen gewoon niet met elkaar om. Toch zag ze om zich heen veel katten verdrietig zijn die toch ook niet echt een hechte band met Hollystar gehad hadden en dat vond ze een beetje vreemd. Een leidster was een kat als alle anderen, waarom was haar dood zoveel erger dan die van een gewone warrior?
Er ontstond wat tumult. Skullfur had Evergreen beledigd en de toekomstige leidster was daar niet van gediend. Al gauw schaarden anderen zich aan aar zijde. Crowpaw wilde niets met het gedoe te maken hebben, dus draaide ze zich om en verdween in de apprentices den.}

...Laat...Verban haar maar...
"Ogh, mij kan het niets schelen." Spuugde ze woest. Haar poten kneden de grond. Met toegeknepen ogen keek ze Evergreen aan. "Jij bent de aller slechtste leader, het achtervoegsel 'Star', ben je niet eens waard." Met een ruk draaide de grijze kat zich om en stormde het camp uit.

Onderwerp: Re: [Clan-meeting] She is gone