Something to say? [SHREWSTAR]

Het was duidelijk te voelen dat ze wel wat begon op te knappen, maar de ziekte knaagde nog aan haar energie en Shrewstar moest af en toe wel een beetje knipperen voordat ze verder ging. Elke dag ging ze haar eigen voedsel halen van de prooistapel en hierdoor kreeg ze haar conditie weer wat terug, haar spieren begonnen weer te wennen aan hun normale werk en dat was goed, ze wilde zo snel mogelijk weer gezond zijn. Terug in de Medicine cat's Den, merkte ze haar Den genoot, Mistypaw op. Een schaduw trok over haar gezicht, ze had met Smokebreath gepraat over haar lot en het was niet al te vrolijk. Snel vermande de Clanleader zich weer en liet ze een glimlach op haar gezicht staan. "Hallo Mistypaw." Glimlachte ze en liet het muisje voor zich neer vallen terwijl ze in haar nest ging liggen. "Oh, had ik misschien iets voor je mee moeten brengen?"

"Hallo Mistypaw." klonk er bij de zwartwitte poes en ze keek om. Shrewstar, herkende ze. Ze deelde de den met de leader, die was getroffen door een ziekte. Misty wist niet goed of ze een leven had verloren, maar ze knapte langzaam weer op. Een glimlach ontstond op het gelaat van de jonge apprentice en ze keek naar de poes. "Hallo Shrewstar," miauwde ze opgewekt en ze keek naar haar leader. Hopelijk kwam ze met het nieuws dat ze rustig mocht beginnen met trainen, of gewoon voor een gezellig gesprek. "Oh, had ik misschien iets voor je mee moeten brengen?" vroeg de leader toen ze een muisje op haar nest liet vallen. De honger knabbelde eigenlijk wel aan haar maagwand, maar ze vond het onbeleefd om ja te zeggen. "Ik heb nu nog niet zo vel honger, later op de dag vraag ik wel wat aan Smokebreath of een andere warrior." miauwde ze vriendelijk en ze draaide zich pijnlijk om. "Hoe gaat het zo?"

"Hallo Shrewstar," Haar opgewekte stem maakt het voor de poes alleen maar moeilijker om uit te vogelen hoe ze het zou moeten zeggen. Gewoon wachten op het goede moment. "Ik heb nu nog niet zo vel honger, later op de dag vraag ik wel wat aan Smokebreath of een andere warrior." De Leader knikte en begon wat te eten van haar muis, er werd haar zo vaak ingetimmerd dat ze moest eten, nou nu deed ze dat ook. "Hoe gaat het zo?" Shrewstar slikte haar eten door. "Wel goed, de ziekte geeft het langzaam op en dan is Smokebreath van mij af." Glimlachte ze en keek Mistypaw ook vriendelijk terug aan. "En hoe gaat het met jou?" Vroeg ze vervolgens wat voorzichtiger.

Shrewstar begon te eten aan haar muis, met een knik en de poes glimlachte vriendelijk. "Hoe gaat het zo?" vroeg de poes nieuwsgierig en ze staarde naar Shrwstar, die haar hap doorslikte. "Wel goed, de ziekte geeft het langzaam op en dan is Smokebreath van mij af." glimlachte de zwart met witte volwassen poes en Misty keek haar blij aan. "Mooi zo! Smokebreath is dan wel wat humeurig, hij is een prima Medicine cat!" zei en en ze zei het woord humeurig wat zachter, hopend dat Smokebreath haar niet hoorde. "En hoe gaat het met jou?" vroeg de leader, enigszins voorzichtig, maar de blik van de poes ging stralen. "Tja, soms is de medicine cats den wat saai, maar hopelijk kan ik snel wer uit de voeten komen. Zo mis ik natuurlijk veel training, stomme warrior. Wat deed hij eigenlijk op ons territorium, hij rook naar iets anders dan de ShadowClan, maar zeker niet de BloodClan, die geur herken ik nog van dat gevecht." miauwde ze peinzend en ze keek naar de poes. "En nu maar wachten tot Smokebreath met het nieuws komt dat ik weer bijna genezen ben en eindelijk mag trainen." miauwde ze met een glimlach.

"Mooi zo! Smokebreath is dan wel wat humeurig, hij is een prima Medicine cat!" Shrewstar glimlachte en knikte. "Tja, soms is de medicine cats den wat saai, maar hopelijk kan ik snel wer uit de voeten komen. Zo mis ik natuurlijk veel training, stomme warrior. Wat deed hij eigenlijk op ons territorium, hij rook naar iets anders dan de ShadowClan, maar zeker niet de BloodClan, die geur herken ik nog van dat gevecht." Shrewstar hief haar kopje iets op. "WindClan, Warriors waren naar die plek gegaan en hadden WindClan geur gemerkt op het territorium." Haar stem werd wat kouder bij het noemen van de Clan naam, die zouden nog wel wat horen van haar, dat was zeker. "En nu maar wachten tot Smokebreath met het nieuws komt dat ik weer bijna genezen ben en eindelijk mag trainen." Shrewstar liet haar kopje even hangen en kwam er maar op dat ze het beter nu kon doen. Je wachtte meestal ook niet tot een muis was doodgebloed, deze beet je meteen de nek door. "Het spijt me Mistypaw," Begon Shrewstar en bleef de Apprentice aankijken. "Maar Smokebreath heeft me verteld dat je wonden niet meer goed zullen helen, het leek ons beiden te risicovol om je weer in training te laten gaan." Ze nam een kleine pauze om het nieuws te laten in zinken en ging toen weer verder. "Het spijt me echt.."

"WindClan, Warriors waren naar die plek gegaan en hadden WindClan geur gemerkt op het territorium." zei de poes en Mistypaw rilde. Shrewstar klonk duidelijk wat kouder bij WindClan. De poes keek naar Shrewstar en zuchtte. "Normaal zou de WindClan zoiets toch niet doen, ik heb gehoord dat ze altijd een beetje banger zijn en sowieso zoiets niet doen." mompelde ze half in zichzelf, half tegen Shrewstar en ze staarde naar haar nest, die ze met haar linkerpoot bij elkaar schraapte. "En nu maar wachten tot Smokebreath met het nieuws komt dat ik weer bijna genezen ben en eindelijk mag trainen." zei ze opgewonden, hopelijk kwam hij dit nieuws snel brengen. De volwassen poes liet even haar kop hangen en Misty staarde vragend naar de zwartwitte poes. "Het spijt me Mistypaw," zei de poes en ze bleef Misty aankijken. "Maar Smokebreath heeft me verteld dat je wonden niet meer goed zullen helen, het leek ons beiden te risicovol om je weer in training te laten gaan." zei ze tenslotte en Misty dacht even na over wat ze zojuist gezegd had. Werd ze Elder? De poes keek Shrewstar even verbaasd aan, en liep haar kop verdrietig zakken. Wat kon ze hier op zeggen?  "Het spijt me echt.." mompelde haar leader en nog steeds zat de poes woordeloos op haar plek. Ze schudde haar kop en drukte haar kaken op elkaar om niet in janken uit te barsten.  Ze staarde met waterige ogen naar leader en zuchtte. "W-" mompelde de ze, niet goed wetend hoe ze uit haar woorden kon komen. "Wordt ik nu elder?" vroeg ze en ze keek naar haar poten.