Just with a friend [open] [spt]

Littleface opende haar ogen. Ze glimlachte toen ze het warriorshol uit liep. Haar glimlach verdween als sneeuw voor de zon toen ze zich bedacht dat ze vandaag op pad moest met de jagerspatrouille. Ze zuchtte zachtjes, en liet zich naast de ingang van het warriorshol neervallen. Met ruwe halen likte ze haar vacht schoon, en ze mopperde dat ze geen zin had in het jagen en dat ze zelf ook honger had.
~
Sorry inspiloos

Flyleaf stapte achter haar vriendin aan, ze was van plan om aan te bieden om mee te gaan op Jacht, daar had ze wel zin in. Ze trof Littleface aan voor de Warriors den, "zal ik meegaan op jacht? Wel zo gezellig denk je niet?" Daarna ging ze naast Little liggen en begon te helpen met de klitten, dit zou een leuke dag worden... Dat voelde ze gewoon.

"zal ik meegaan op jacht? Wel zo gezellig denk je niet?" Littleface keek op van haar ruwe haren en zag Flyleaf staan. Flyleaf knielde naast haar neer en begon haar te helpen met haar klitten. Littleface zuchtte. "Tja, ik vind het wel goed, maar dan moet er geloof ik iemand anders uit de jagerspatrouille. Weet je wat? Ik zeg wel dat ik met jou ga jagen, dan zoeken ze maar iemand anders, " Glinsterend dat haar vriendin meewilde, stapte Littleface op en ze liep naar de jachtpatrouilleleider. Die knikte en zei dat het goed was, dus Littleface wenkte haar vriendin dat het goed was en ze stapte samen de doorntunnel uit.

Flyleaf keek geamuseerd hoe Littleface naar de patrouilleleider liep, blijkbaar had Little inderdaad niet zo'n zin gehad in de jacht. Grinnikend volgde ze haar vriendin door de doorntunnel en liep het natte bos in. Ze likte wat dauw van de blaadjes en ging naast Littleface lopen. "Waar zullen we jagen?" Vroeg ze, ze had wel zin om even te rennen want het was een koele ochtend.
Ze keek door de bomen verlangend naar de zon, die zou zich vandaag niet zo vaak laten zien voorspelde ze. De katten liepen door en kwamen bij de Sandy hollow. "Wil jij ook zo graag een apprentice? Ik wacht er denk ik nog even mee..." Zei ze om de stilte te verbreken.

"Waar zullen we jagen?" Littleface schrok op uit haar gedachten over een eigen leerling, en ze glimlachte naar Flyleaf. "Een eindje verderop vind ik wel een goed idee, ik bedoel, ik ga zelf altijd gewoon wat staartlengtes van het kamp af en ik ga daar gewoon jagen" onverschillig haalde ze haar schouders op, en ze liepen samen verder. Een tijdje later kwamen ze bij de Sandy Hollow. "Wil jij ook zo graag een apprentice? Ik wacht er denk ik nog even mee..." Flyleaf verbrak de stilte die Littleface niet zo erg had gevonden, en ze snoof zachtjes. "Ja, ik wil wel een leerling ja, ik wacht op de volgende naamceremonie.. En misschien krijg ik dan wel een apprentice!" Ze stopte met lopen en ging zitten, om vervolgens haar vacht schoon te maken en ze likte een paar keer over haar rug, voor ze weer opstond om weer verder te lopen. Ze opende haar kaken en ze snoof is diep in. Teleurgesteld liet ze haar kop weer zakken. "Ik ruik niks, alleen onze geur.."

Flyleaf grinnikte "dan hoef je niet zo teleurgesteld te doen. Ik ruil toevallig wel heel lekker!" Vrolijk liepen ze verder, ze vond het leuk om met Littleface op pad te gaan, al helemaal omdat de poes een goed gevoel voor humor had.
Ze stond stil, "wacht even, ik ruik iets..." Ze snoof diep in, maar wist de geur niet te plaatsen. "Weet jij wat het is Littleface?" vroeg ze bezorgd, een onbekende geur kon problemen betekenen...

Littleface hoorde gegrinnik van Flyleaf komen. "dan hoef je niet zo teleurgesteld te doen. Ik ruik toevallig wel heel lekker!" Littleface snorde en keek Flyleaf vrolijk aan. Ze vond het fijn om zo'n vriendin te hebben waar ze lol mee kon hebben, dat had ze nooit echt gehad. Opeens stond Flyleaf stil. "wacht even, ik ruik iets..." Littleface merkte dat Flyleaf de geur probeerde te herkennen, maar het lukte haar niet. Ook Littleface opende haar kaken en ze snoof, net als Flyleaf, diep in. "Weet jij wat het is Littleface?" Flyleaf klonk bezorgd, precies zoals Littleface zich voelde. Ook zij kon de geur niet thuisbrengen, maar ze wist wel dat het iets heel bedreigend kon zijn! "Wat hebben wij toch een muizenhersenen dat we dat niet weten.. We zouden het de andere katten in het kamp moeten vertellen! Misschien kunnen ze dan een patrouille sturen?" Op dat moment klonk er een harde grauw. Littlefaces hart stond stil. Rechts van haar stond de grootste das die ze ooit had gezien!

"Wat hebben wij toch een muizenhersenen dat we dat niet weten.. We zouden het de andere katten in het kamp moeten vertellen! Misschien kunnen ze dan een patrouille sturen?" Flyleaf knikte, dat kon handig zijn...
Ineens klonk er een harde grauw, Flyleaf schrok, dit kon wel eens heel verkeerd aflopen! Een das stond recht voor de doodsbange poezen, het was waarschijnlijk de grootste die de vriendinnen ooit hadden gezien!
"Ren naar het kamp en stuur een patrouille naar Sunningrocks! Ik probeer de das daarheen te lokken!" Schreeuwde Flyleaf boven het gegrom uit, daarna sloeg ze de das over zijn neus en dartelde om hem heen. In de hoop dat hij haar vriendin met rust zou laten.
Het leek te werken, en Flyleaf koerste voorzichtig op Sunningrocks af, hopelijk zouden ze de das weg kunnen jagen...

@Loïs, pm jij wat warriors?

"Ren naar het kamp en stuur een patrouille naar Sunningrocks! Ik probeer de das daarheen te lokken!" Flyleaf schreeuwde om boven het gegrom van de das uit te komen, en Littleface rende zo snel als ze kon. Sneeuw knerpte onder haar poten en het duurde niet lang voor ze bij het kamp was, ze waren immers niet ver weg gegaan. "Een das! Een das!" gilde ze boven de stemmen van alle warriors uit. Toen ze merkte dat ze alle aandacht had, schuifelde ze met haar poten. "Flyleaf en ik waren aan het jagen, en opeens rook Flyleaf een zure lucht. Toen hoorde we een grauw en er stond een das voor ons, zo dicht bij het kamp! Flyleaf gaat hem nu naar de Sunningrocks lokken, kunnen er een paar warriors meegaan om hem weg te jagen?" Ze keek hijgend om zich heen. Er moesten toch wel een paar warriors mee willen?

Frozenpaw was zichzelf aan het schoonlikken, toen ze opschrok van een gil. "Een das! Een das!" Ze herkende de stem van Littleface, en ze strompelde zo snel mogelijk naar het geluid van de stem. En inderdaad, daar stond Littleface. "Flyleaf en ik waren aan het jagen, en opeens rook Flyleaf een zure lucht. Toen hoorde we een grauw en er stond een das voor ons, zo dicht bij het kamp! Flyleaf gaat hem nu naar de Sunningrocks lokken, kunnen er een paar warriors meegaan om hem weg te jagen?" Frozenpaw hoorde Littleface hijgen. "Ik ga mee,'' zei ze resoluut en ze strompelde nog dichter naar Littleface toe, zodat ze aan haar zij stond. "Ben ik toch nog ergens goed voor, met die gewonde poot," mompelde ze en ze keek in het niets.

Sunsplash bracht net haar prooi terug. Ze hoorde een kreet en keek verschrokken op. "Een das! Een das!" riep Littleface. Sunsplash rende naar haar toe. Ze zag ook dat Frozenpaw er was. "Flyleaf en ik waren aan het jagen, en opeens rook Flyleaf een zure lucht. Toen hoorde we een grauw en er stond een das voor ons, zo dicht bij het kamp! Flyleaf gaat hem nu naar de Sunningrocks lokken, kunnen er een paar warriors meegaan om hem weg te jagen?" riep Littleface hijgend. "Ik ben toch klaar met jagen. Ik wil ook helpen." zei Sunsplash en ze ging bij Frozenpaw en Littleface staan.

Speclepaw keek naar een trage kever. Hij tikte op het glansende schildje. Toen het dier zich niet meer bewoog wende de tabby kater zich af. Hij sloot zijn ogen om van de rust te genieten. Plotseling hoorde hij geschreeuw. Met tegenzin opende hij knipperend zijn ogen. Littleface riep paniekerig wat woorden. Specklepaw stond op en hupte van het ene been naar het andere om wat stijfheid uit zijn lichaam te krijgen. Hij liep traagjes naar de zilvergrijze poes. "Ik kom ook mee.", miauwde hij met een bezorgde blik op Frozenpaw.

Littleface was blij toen er al 3 katten bij haar stonden. 2 leerlingen weliswaar, maar toch 3 katten. En met Flyleaf en haar erbij, waren het 5 katten. "Vijf katten moet genoeg zijn! Ik ga nog snel naar de moederkatten om ze te zeggen dat ze de kittens moeten binnenbrengen, dan kom ik eraan." Littleface wilde net gaan, toen ze een stem hoorde zeggen: "Dat doe ik wel," ze knikte dankbaar naar de kat waarvan ze de naam vergeten was, en ze haastte zich op weg naar de Sunningrocks. Ze keek niet of de andere katten achter haar aan kwamen, de bezorgdheid om haar vriendin was te groot. Toen bedacht ze zich dat ze een plan nodig hadden. "Goed, de leerlingen vallen de das van zijn zijkanten aan, dan komt Sunsplash, en die valt aan op zijn neus. Dan springen ik en Flyleaf op hem, en dan zaal hij niet lang meer leven." Als Flyleaf nog leeft, dacht ze somber bij zichzelf.

Flyleaf sprong achteruit in paniek, als Littleface nou maar snel kwam! Anders zou ze zeker weten binnen een paar minuten cros-food zijn. Ze was inmiddels op Sunningrocks aangekomen en sprong nu in rondjes om de das heen, zo nu en dan sloeg ze met haar klauwen naar zijn lichaam, maar veel haalde het niet uit. Ineens sloeg de das toe, Flyleaf sprong achteruit in een poging zichzelf te redden. Te laat! Ze voelde de klauw door haar vlees snijden en een seconde later zeilde ze door de lucht, bloed spetterde alle kanten op, en FLyleaf voelde zichzelf snel zwakker worden.
Met grote passen kwam het logge beest op haar af, "ik zal je missen Little, jij was de beste vriendin die ik ooit heb gehad." Ze wist niet waarom ze het zei, ze wist alleen dat, hoogstwaarschijnlijk, haar laatste uur geslagen had...
Maar wacht! Ze hoorde stemmen! Warriors en apprentices, dat betekende dat Littleface aangekomen was met de patrouille. "Hier ben ik! schreeuwde ze, "hier!" Ze begon in paniek te raken, de das was nog geen vossenlengte verwijderd en ze kon niet opstaan...

"Hier ben ik!" Littleface hoorde de harde schreeuw en probeerde nog harder te rennen. Wat had er allemaal wel niet gebeurd kunnen zijn? "Hier!" Toen zag Littleface het. Flyleaf, die op de grond lag met een plas bloed om zich heen. De das, die nog maar een staartlengte van haar af was. Met een woedende schreeuw stormde Littleface naar de das die haar vriendin bedreigde, en botste met een geweldige klap tegen de das. De das klauwde woedend om zich heen, en Littleface sprong op hem, precies zoals het plan was. De leerlingen hielden zich met zijn zijkanten bezig en Sunsplash viel aan op zijn neus. Maar was dit genoeg?

Sunsplash bleef aanvallen. Ze zou niet opgeven. Ze hoorde hoe de das histe en zag hoe de leerlingen bleven vechten. Ze voelde de woede van het dier onder haar. Sunsplash zag Flyleaf en vreesde het ergste. Na een paar tellen zag ze de borst van de poes nog steeds, heel zachtjes, op en neer gaan. Sunsplash lette niet op en de das hapte in haar voorpoot. Met een schreeuw van woede en pijn beet Sunsplash de das in de hals, zo hard als ze kon. Ze voelde het bloed in haar mond. Ze beet nog een keer en kraste met haar andere voorpoot over het gezicht van de das. Oh Starclan! bad ze Help ons! We kunnen dit niet met z'n vieren!

Flyleaf had erge pijn, maar zodra haar vrienden kwamen om te helpen wist ze dat het goed zou komen. Ze hoorde gehijg en gepuf, en wist dat het niet eerlijk was dat zij daar zo lag...
Voorzichtig stond ze op, om daarna weer in elkaar te duiken van pijn. Moeizaam sleepte ze zichzelf naar de das, en sloeg hem op zijn neus. "We kunnen hem niet doden! Laten we hem maar gewoon wegjagen!" riep ze tegen de anderen, ze moest schreeuwen om boven het gegrom van de das uit te komen. Zo snel als haar wond toeliet krabde ze de das, uiteindelijk keerde hij om, waarna ze met z'n allen hem wegjoegen. Uit de richting van het kamp...

Frozenpaw strompelde zo snel als ze kon achter Littleface aan, en zag wat Littlefaces ogen zagen. De tabby poes Flyleaf lag bebloed op de grond. Met een harde Mrauw viel ze aan aan de zijkant van de das, precies zoals haar was opgedragen. Ze had dan wel een poot van niks, maar moed ontbrak haar niet. "We kunnen hem niet doden! Laten we hem maar gewoon wegjagen!" Frozenpaw knikte, maar besefte dat niemand op haar zou letten, dus riep ze: "Je hebt gelijk! Ik help hem met wegjagen!" ze merkte dat niemand een ander antwoord gaf, maar dat ze het gewoon deden. Flyleaf had veel respect van de andere krijgers, en dat kwam nu goed van pas. De das draaide zich om en liep boos weg, van het kamp af. Frozenpaw wist dat hun kamp nu niet meer in de problemen zou komen, maar de Riverclan dan? Ze zouden zo zien dat de das al aardig was toegetakeld en hij kwam uit Thunderclan richting, dus dan zouden ze bij de volgende Grote Vergadering ook grote problemen hebben... Ze deelde haar gedachten en ze hoopte vurig dat de anderen zouden toestemmen en de das zouden doden. Maar, ze kon er niet op wachten. Ze stormde voor zover haar poot dat toeliet naar de das, en beet hem in zijn nek. Hij draaide zich om, en probeerde haar te bijten, maar dat lukte niet. Hoelang zou Frozenpaw dit kunnen volhouden?

Flyleaf zuchtte diep toen de apprentice naar de das toerende, "daar gaan we weer..."
Snel schoot ze te hulp, en spoorde de anderen aan om dat ook te doen. Ze sprong op de das zijn rug en beet in zijn nek, daarna kroop ze, met haar nagels diep in zijn vacht, naar zijn buik waar ze ook toesloeg. De das had haar door en schudde haar af, hij was inmiddels al heel erg gewond, misschien hadden ze toch een kans!

De wereld en dit avontuur met de das ging als een waas voorbij voor Littleface. Ze hoorde de stemmen niet, ze zag alleen de das, en wat ze ermee moest doen. Ze miauwde trots als ze de das weer een nieuwe slag had gegeven, zonder zelf geraakt te worden. Op dat moment zag ze Frozenpaw op de das af strompelen. Ze dacht dat de leerling wel een beetje hulp kon gebruiken, dus begon ze de das af te leiden. Ze gaf een flinke krabbel over zijn neus en stormde toen op zijn buik af. Daar begon ze op in te hakken en al snel spoot het bloed eruit. Littleface werd gek van het bloed en iedere slag maakte haar bozer, sterker en trotser. Ze ontweek de slagen van de das en hakte er weer op in. Toen ze zag dat iedereen de das nu de genadeklap gaf, beet ze hard in zijn onbeschermde buik. Ze voelde de ijzeren smaak van bloed en ingewanden. Op dat moment ging er een siddering door de das heen.
De das was dood.

Onderwerp: Re: Just with a friend [open] [spt]