Rise and shine [Hawkscream]

Onderwerp: Rise and shine [Hawkscream] zo 4 aug 2013 - 0:10

Uitgeteld viel de jonge kater neer op zijn nest van bijeengeschraapt mos. Hij had zelfs fut niet meer om zijn vacht schoon te likken. Gingerpaw had het gevoel dat hij al dagen niet had geslapen. Het leek net alsof telkens wanneer hij een momentje rust wou nemen, iemand hem nodig had om mee te gaan op patrouille, of hij op jacht moest. Een goede nachtrust zal wonderen doen, dacht de apprentice. Moe legde hij zijn kop op zijn poten en sloot zijn ogen, terwijl hij zich al voelde wegdrijven.

Zwak zonlicht werd gefilterd door het dak van de apprentice den en viel in vlekken op de vacht van Gingerpaw. Langzaam knipperde hij met zijn ogen en stond op. Om zijn nestgenoten niet wakker te maken trippelde hij stilletjes naar buiten. Op de open plek zag de kater dat de zon net was opgekomen aan een wolkeloze hemel. Het zal warm worden vandaag, murmelde hij in zichzelf. Hij fatsoeneerde zijn vacht een beetje en rekte zijn stijve spieren. In de tussentijd liepen al enkele katten rond en begon het kamp langzaam wakker te worden. Gingerpaw besloot al te eten, zodat hij energie genoeg zou hebben voor wat de dag in petto had voor hem. Hij koos een kleine spitsmuis, die hij in twee happen verorberde. Toen hij klaar was, zag hij net zijn mentor uit de warriors den komen. Opgewekt liep de apprentice op hem toe en vroeg wat ze zouden doen die dag.

_{Leafbare was absoluut niet een van zijn favoriete seizoenen, nope. De kou was verschrikkelijk en als nog wat jonge Warrior moest hij aan de buitenkant van de Den slapen zodat de wat oudere Warriors hun warmte kregen. Maar toch maakte hij zich meer zorgen over Petalcloud met haar kittens, zouden ze wel kunnen tegen die vreselijke kou? De tabby slikte wat nerveus toen hij zijn ogen openden en wat stijfjes zijn nest verliet. Als er ook maar iets gebeurde met Petalcloud of zijn kittens, dan zou hij Nightstream of Otterpaw hardhandig erbij trekken, of ze het nou wilden of niet. Zijn leven zou geen zin hebben zonder de poes. Hawkscream verliet de Warriors Den op een wat traag tempo en botste bijna tegen een bekende kat op. "Hey Gingerpaw," Glimlachte hij naar de rossige kater die zijn Apprentice was. Er werd een vraag aan hem gesteld en voelde zichzelf wat vrolijker worden. Training? Ja. Dat zou hem wel wat moeten afleiden ja. Met Juicepaw kreeg hij dit genoegen niet, maar helaas, Gingerpaw was een stuk ouder en binnenkort zou hij zijn Warrior naam krijgen. "Dat zullen we buiten wel zien, oké?" Grinnikte Hawkscream en draaide zich om naar de kampuitgang. Het moesten de wat gevorderde en laatste lessen worden vandaag. Maar hij zou zich wel kunnen redden daarmee.}

»н α ω к ѕ c я є α м«

De leerling kreeg grinnikend antwoord, "Dat zullen we buiten wel zien, oké?". Gingerpaw knikte, en liep het kamp uit. Daar werd hij getroffen door een windvlaag die zijn haren deed rijzen van de kou. Het werd hem meteen weer duidelijk dat het leafbare was, en het dus een pak kouder was dan in het kamp, waar de ijzige wind niet kon komen. Gingerpaw spitste zijn oren om het kabbelen van de rivier te kunnen horen boven het huilen van de wind. Op dat moment hoorde hij het ruisen van rietstengels en rook verschillende RiverClankatten. Een patrouille die terugkwam van de grens met de ThunderClan. Gingerpaw knikte ze vriendelijk toe En ging van voor de kampingang weg, zodat ze zouden kunnen passeren. De leerling wachtte vol ongeduld op zijn mentor, want, hoewel hij gisteren helemaal uitgeteld was, had hij nu het gevoel dat hij de energie had van een kitten. Wat zouden we doen vandaag? Misschien jagen, of zijn vechttechnieken bijscherpen, of zwemmen... Gedachten raasden door zijn hoofd. Vlug waste hij nog even zijn poten terwijl hij met één oog de kampingang in de gaten hield, tot Hawkscream verscheen.

_{De rossige kater was voor hem uitgelopen, maar Hawkscream moest een paar mede Warriors voor zich dulden. Ze droegen een ThunderClan geur met zich mee die hem niet aanstond. Vooral in deze koude tijd waren katten veel vijandelijker naar elkaar toe, meer dan normaal. Goed, Hawk zelf zou dit niet echt snel doen. Elke kat had recht op leven en als ze echt van de honger om zouden komen kon de tabby zijn rug nog wel eens keren naar de regels. Buiten merkte hij een Gingerpaw op die hem opwachtte. "Goed Gingerpaw," Glimlachte Hawkscream naar zijn bijna volleerde Apprentice en ging voor de kater zitten. "Voordat we eerst iets gaan doen, wil ik van je weten voor welke Clan wij het meest moeten vrezen. Ik zeg je alvast dat er geen echt concreet antwoord is, maar dat betekent niet dat deze er niet is. Wat denk jij? En waarom? Onderbouw je antwoord met argumenten, dan heb je pas een echt antwoord." De Warriro wilde hiermee even kijken wat Gingerpaw nog had onthouden van de stof over de andere Clans en waar ze goed in waren en waar juist niet. Dit was misschien wel belangrijker dan vechten, want iedereen wilde zo'n conflict tegenhouden, toch?}

»н α ω к ѕ c я є α м«

Gingerpaw zag zijn mentor het kamp uitkomen en zijn snorharen wiebelden al van opwinding. Hawkscream ging voor hem zitten. "Goed Gingerpaw," Glimlachte hij, "Voordat we eerst iets gaan doen, wil ik van je weten voor welke Clan wij het meest moeten vrezen. Ik zeg je alvast dat er geen echt concreet antwoord is, maar dat betekent niet dat deze er niet is. Wat denk jij? En waarom? Onderbouw je antwoord met argumenten, dan heb je pas een echt antwoord." Gingerpaw fronste en dacht diep na. Hij wou zijn mentor niet teleurstellen. Na een lange stilte opende hij zijn mond. 'Nu het leafbare is, hebben alle Clans het moeilijk, denk ik', begon hij voorzichtig, 'Er zijn laatst geen dreigingen geweest van de andere Clans, maar misschien zouden ze onze prooi kunnen stelen. Ik denk niet dat ShadowClan ons gaat lastigvallen, sinds hun territorium niet grenst aan het onze. WindClan vormt volgens mij de grootste dreiging voor onze Clan. Het zou verleidelijk zijn om een mals stuk prooi aan onze kant van de grens mee te grissen. En wanneer je het voedsel van een Clan steelt, dan bedreig je die het meest.' Het was er in één adem uitgekomen. Nu vervolgde hij wat rustiger, 'En hoewel BloodClan niet echt een Clan is, moeten we toch oppassen voor hen. Zij zijn niet zo strikt met grenzen en ze zouden niet aarzelen op ons territorium te jagen wanneer dat hen uitkomt.' Gingerpaw keek Hawkscream aan. Was dit een goed antwoord?

_{'Nu het leafbare is, hebben alle Clans het moeilijk, denk ik', Hawkscream knikte, zijn ogen stonden neutraal zodat hij nog niet kon laten zien dat het antwoord al goed begon. Gingerpaw moest het nu al zelf kunnen, dus geen hulp meer. 'Er zijn laatst geen dreigingen geweest van de andere Clans, maar misschien zouden ze onze prooi kunnen stelen. Ik denk niet dat ShadowClan ons gaat lastigvallen, sinds hun territorium niet grenst aan het onze. WindClan vormt volgens mij de grootste dreiging voor onze Clan. Het zou verleidelijk zijn om een mals stuk prooi aan onze kant van de grens mee te grissen. En wanneer je het voedsel van een Clan steelt, dan bedreig je die het meest.' Ja. Dit klonk zeer zeker goed. 'En hoewel BloodClan niet echt een Clan is, moeten we toch oppassen voor hen. Zij zijn niet zo strikt met grenzen en ze zouden niet aarzelen op ons territorium te jagen wanneer dat hen uitkomt.' Hawkscream liet een glimlach op zijn gelaat zien toen Gingerpaw uitgepraat was. "Ik vind dit een perfect antwoord." Snorde de tabby en stond op. "Goed gedaan Gingerpaw, goed, we gaan even kijken hoe het met je jachttechnieken in het water gaat." Glimlachte hij en draaide zich om in de richting van de rivier.

Het was niet heel erg ver afgelegen van het kamp, dus waren ze er al erg snel. Het gebeurde zelden in een Leafbare dat de rivier bevroren was en dit was geen uitzondering. De stroming zorgde ervoor dat het ijs zich niet kon plaatsen, maar het water was wel ijskoud. "Ik wil dat je een vis voor me vangt, kleintjes tellen niet." Dit was de volgende opdracht voor Gingerpaw en daarna zou hij de Apprentice testen op zijn overige jachttechnieken en tenslotte zijn vechtkunsten.}

»н α ω к ѕ c я є α м«

Gingerpaw's zenuwen smolten weg als sneeuw voor de zon toen zijn mentor naar hem glimlachte. "Ik vind dit een perfect antwoord." De leerling voelde een scheut van trots. De goedkeuring van Hawkscream betekende veel voor hem. Onwillekeurig ging de roste kater meer rechtop zitten en er verscheen een glimlachje om zijn lippen. "Goed gedaan Gingerpaw, goed, we gaan even kijken hoe het met je jachttechnieken in het water gaat." Meteen waren zijn gevoelens vergeten en stonden zijn zintuigen op scherp. Vissen! Gingerpaw riep zichzelf tot de orde. Door opgewonden te zijn ging hij niets vangen! Zij aan zij liepen de twee katten naar de rivier. Al snel merkte Gingerpaw dankbaar dat hij door het lopen wat warmer kreeg. Aan de rivieroever gaf Hawkscream zijn opdracht. "Ik wil dat je een vis voor me vangt, kleintjes tellen niet." De roste leerling knikte, en liet zich dan zakken op zijn poten. Terwijl hij geluidloos naar de waterkant sloop, stonden zijn oren naar voren, helemaal geconcentreerd op de jacht. Aan de rand van het rivier ging hij zitten, en hoewel er maar een flauw zonnetje scheen door de dikke wolken, zorgde hij er toch voor dat zijn schaduw niet op het water viel. Hij tuurde ingespannen naar het sterk stromende water, dat nu zwart leek. Langzaam liet hij zijn blik over het water glijden, om dan in een flits terug te keren naar zijn beginpunt. Ineens zag hij een kleine, zilveren vlek in het water bewegen. Vliegensvlug haalde hij uit met zijn poot, zijn klauwen uitgestoken. Toen hij het ijskoude water raakte hapte Gingerpaw verrast naar adem, zijn poot werd meteen bijna gevoelloos. Hij liet zich niet uit het veld slaan, en in 1 haal had hij een zilverkleurige vis mee. De roste kater smeet deze op de oever, ver genoeg van het water zodat het er niet weer zou kunnen in vallen. Toen hij nog eens naar zijn net gevangen prooi keek zag hij dat deze geen spectaculair formaat had, ook niet klein, maar gewoon een doorsnee vis. 'Ik kan er nog een vangen hoor', mauwde hij een beetje beduusd.

_{Toen de Apprentice zijn opdracht begrepen had, liep hij geruisloos naar de oever van de rivier. Hij had de goede plek uitgekozen, want zijn schaduw bleef achter hem. En toen, vanuit het niets, sloeg Gingerpaw toe. Een zilverkleurige vis werd op het oppervlak gehaald en spartelde dar even door, totdat deze door tekort aan lucht stierf. Hawkscream knikte, maar Gingerpaw was blijkbaar niet heel erg blij met zijn vangst. 'Ik kan er nog een vangen hoor' De Warrior schudde zijn kop en deed een paar passen in de richting van de rossige tabby. "Nee, dat hoeft niet. Het gaat om je tactieken en het had me niet echt uitgemaakt of de vis zo groot was als een kat of een normale grootte. Je kijkt goed uit waar je schaduw ligt en je hebt de vis geen kans gegeven om te ontsnappen. Ooit vang je daarmee een gigantische vis, dat weet ik gewoon." Glimlachte hij en tikte Gingerpaw op zijn schouder met het puntje van zijn staart. "Nou, als jij je vangst naar de Elders Den brengt en me weer ziet bij het bos, gaan we beginnen met de volgende test, oké?" Grijnsde Hawkscream vervolgens.}

»н α ω к ѕ c я є α м«

"Nee, dat hoeft niet. Het gaat om je tactieken en het had me niet echt uitgemaakt of de vis zo groot was als een kat of een normale grootte. Je kijkt goed uit waar je schaduw ligt en je hebt de vis geen kans gegeven om te ontsnappen. Ooit vang je daarmee een gigantische vis, dat weet ik gewoon." Glimlachte Hawkscream en tikte Gingerpaw op zijn schouder met het puntje van zijn staart. "Nou, als jij je vangst naar de Elders Den brengt en me weer ziet bij het bos, gaan we beginnen met de volgende test, oké?" Weer vol van opwinding nam Gingerpaw de vis in zijn mond, zijn geurige aroma bereikte zijn neus. Maar de leerling dacht er niet aan de vis op te eten, hij kende de warrior code ondertussen al wel. 'Dat is goed, ik zie je daar', mauwde Gingerpaw. Zijn woorden klonken een beetje vervormd, aangezien hij zijn vis nog steeds in zijn mond had. Hij wachtte het antwoord niet af en spurtte weg. Normaal gezien was hij geen snelle renner, maar nu spande hij zich extra in. In geen tijd was hij bij het kamp aangekomen. Daar bleef hij enkele ogenblikken hijgend staan, en trippelde toen naar de Elders Den. Hij stak zijn kop binnen en bood de vis aan de oudsten aan. Beleefd weigerde hij het verzoek om binnen te komen en te luisteren naar hun verhalen. Daarna vertrok hij meteen weer uit het kamp, hij wilde zijn mentor niet laten wachten. Tijdens het rennen kon Gingerpaw het niet laten te glimlachen, benieuwd naar wat ze nu zouden doen.

_{Zijn grijns werd breder toen hij Gingerpaw weer zo opgewekt zag. 'Dat is goed, ik zie je daar' De Warrior knikt een draaide zich om toen Gingerpaw zich naar het kamp had gewend. Goed. Hij zou een prima jager zijn in zo'n Leafbare tijd, dus aan vis zouden ze vast genoeg krijgen. Op een rustig tempo kwam de kater aan bij de rand van het bos, waar hij rustig ging zitten en zijn staart over zijn aardig koud wordende pootjes drapeerde. Hopelijk zou Gingerpaw geen last hebben va de kou, want het laatste wat hij wilde was de rossige kater naar Nightstream sturen met een verkoudheid. Als snel zag hij zijn Apprentice aankomen en meteen sprong de Warrior overeind. "Goed, nu komt het echte werk. Een Assessment," Grijnsde Hawkscream speels en zwiepte een keer met zijn staart. "dat betekent dat je nu alleen het bos in gaat en daar zoveel mogelijk prooi vangt. Ik zal je als een schaduw volgen om je proces te volgen. Als de tijd op is kom ik je halen, probeer geen fouten te maken, want dit beslist of je klaar bent om een Warrior te worden." Het laatste sloot hij wat serieus af en zo keek hij Gingerpaw ook aan. "Ik zal je de uitslag natuurlijk niet meteen geven, pas op het eind van deze dag weet je of je er klaar voor bent. Hierna gaan we kijken hoe het staat met je vechttechnieken, maar concentreer je nu hier maar op." En vervolgens knikte hij naar Gingerpaw dat hij mocht beginnen. De tijd was begonnen.}

»н α ω к ѕ c я є α м«

Doordat de wind zijn kant op woei kon Gingerpaw zijn mentor al van een afstandje ruiken. Nog steeds rennend ging hij op de geur af en zag Hawkscream een de rand van het bos zitten. Hij hoopte maar dat hij niet te lang op hem hoefde te wachten. Langzaam vertraagde hij zijn tred tot hij naast zijn mentor stilviel. "Goed, nu komt het echte werk. Een Assessment," Hawkscream's grijns veranderde niets aan de knoop die opeens in zijn maag lag. "Dat betekent dat je nu alleen het bos in gaat en daar zoveel mogelijk prooi vangt. Ik zal je als een schaduw volgen om je proces te volgen. Als de tijd op is kom ik je halen, probeer geen fouten te maken, want dit beslist of je klaar bent om een Warrior te worden." Het laatste sloot hij wat serieus af en zo keek hij Gingerpaw ook aan. "Ik zal je de uitslag natuurlijk niet meteen geven, pas op het eind van deze dag weet je of je er klaar voor bent. Hierna gaan we kijken hoe het staat met je vechttechnieken, maar concentreer je nu hier maar op." En vervolgens knikte hij naar Gingerpaw dat hij mocht beginnen. Ondertussen was de roste leerling op en top gespannen. Als hij dit verprutste zou hij geen Warrior kunnen worden! 'Goed, Hawkscream', mauwde hij met een half verstikte stem. Hij hoopte maar dat zijn mentor niets zou merken van zijn zenuwen. Gingerpaw stond op, schudde even zijn vacht uit en liep toen nerveus het bos in. Nu zou Hawkscream elke beweging van hem in de gaten houden. Even haalde hij nog beverig adem, en liet toen al zijn twijfels los. Hij was dan geen natuurtalent in jagen, toch had hij veel geoefend en hij wist dat hij het kon. Door te twijfelen aan zichzelf kwam hij nergens. Een vreemd soort kalmte kwam over hem heen. De leerling spitste zijn oren en snoof de bosgeuren diep in. Zijn ogen flitsten heen en weer, op zoek naar een beweging. Voetje voor voetje sloop hij vooruit, ervoor zorgend dat hij geen enkel geluidje maakte. Even later had hij geluk. Een jonge merel zocht wat voedsel aan de voet van een berkenboom. Gingerpaw kwam van achter een struik en bleef muisstil staan toen hij de prooi zag. Hij merkte dat de wind verkeerd zat en de vogel hem meteen zou opmerken als hij de struik uitkam. Toch besloot hij het erop te wagen. In sluiphouding kwam hij nog een paar passen dichter en spande toen zijn achterpoten. Met een enorme sprong kwam hij de struik uit. De merel fladderde wild, maar een van zijn klauwen had deze in de vleugel geraakt. Snel, voor hij een angstkreet kon slaken, beet hij de nek van het dier door. De roste kater begroef zijn prooi om deze later op te halen. Hij verplichtte zich niet te lang te dralen, maar gewoon weer verder te gaan. Hij probeerde niet te denken aan zijn mentor die hem nu waarschijnlijk in het oog hield.

_{'Goed, Hawkscream' Antwoordde de Apprentice, maar Hawkscream zag de plotselinge nervositeit. Ach, daar had iedereen wel last van bij zo'n taak. Maar al snel verliet Gingerpaw de rand van het bos, op zoek naar prooi. Hawkscream gaf de Apprentice even en volgde toen zijn geurspoor. Petalcloud zou waarschijnlijk in een boom geklommen zijn, om het zicht te verbergen, maar hij zou nooit zijn lichaam in een boom krijgen, ook al zou hij kunnen klimmen. De Warrior zocht de richting waarbij zijn geur niet naar Gingerpaw toe blies en vervolgde toen zijn pad, stilletjes. En ja hoor, hij vond de rossige kater. Deze stond net op het punt toe te slaan op een merel, maar hij deed het niet op de manier die de meeste katten wel gebruikten. De Apprentice sprong door de struiken, wat veel geluid maakte, maar wist de vogel op de grond te klauwen. Zo snel mogelijk werd het nekje gebroken en had Gingerpaw zijn prooi gevangen. Dat zijn dus zeker pluspunten voor zijn originaliteit. Grijnsde de Warrior in zichzelf en wachtte tot de Apprentice zijn volgende zet zou maken.}

»н α ω к ѕ c я є α м«

Gingerpaw besloot wat voorzichtiger te werk te gaan, het was de bedoeling zoveel mogelijk te vangen! Muisstil sloop hij door het dichte bos, zich maar al te bewust van zijn opvallende roste vacht. Al snel had hij nog een klein muisje gevangen, waarvan het water hem in de mond liep. De kater schudde zijn hoofd om de gedachten aan eten te verdrijven. Hij schopte wat aarde over het diertje en ging weer verder. Plots bleef hij stokstijf staan. Zijn oren gingen heen en weer, op zoek naar het geluid dat hij net meende te horen. Maar het bleef muisstil. Het was vast gewoon de wind, dacht de leerling, nu een beetje ontgoocheld. Hij had juist nog een stap gezet toen hij het weer hoorde. Een blaadje dat kraakte. Met een ruk schoot zijn hoofd in de richting van het geluidje. Hij wist dat zijn mentor wel voorzichtiger zou zijn, dit was tenslotte een Assessment. Dus betekende het prooi. Zijn snorharen wiebelden even van opwinding. Hij kon zijn prooi niet zien, dus kwam hij met kleine, langzame passen vooruit. Recht voor hem zag hij de dikke stam van een boom. Het leek wel een eeuwigheid tegen dat Gingerpaw die bereikte, maar hij wilde geen enkel geluid maken. Nu helemaal opgewonden, keek hij voorzichtig om de stam. Daarna gebeurde alles razendsnel. Het kleine konijntje dat achter de boom zat, sprong al weg voor de roste kater hem had gezien en instinctief sprong hij erachter. Pas toen hij verstrikt raakte in een bramenstruik besefte hij dat hij zijn prooi niet zou kunnen vangen. 'Muizenstront!' Spugend worstelde hij zich een weg terug en begon de doorns uit zijn vacht te likken. Blijkbaar had de wind verkeerd gezeten en het konijntje hem meteen geroken toen hij zijn kop om de hoek stak. Gingerpaw was boos op zichzelf, nu was het niet het moment om zijn jacht te verpesten. Boos keek hij rond op de kleine open plek waar hij nu was terechtgekomen.

Onderwerp: Re: Rise and shine [Hawkscream]