i'm the best [+poisonkit] SPT

Het was een vrij zonnige dag voor Leaf-fall. Toch was het fris. Goldenkit trippelde een beetje rond in het kamp. Hij verveelde zich. Misschien kon hij poisonkit wat pesten. Hij glimlachte bij het idee. Maar dan moest hij hem wel eerst zien te vinden. Hij dacht eerst wat na wat hij zou zeggen. "Zijn verleden is een gevoelige snaar, aangezien hij er niks meer over weet. Of misschien over het feit dat hij niet geliefd is in de clan. Of anders kan ik hem uitlachen omdat hij zo anders is.". Goldenkit was een heel ijdel katertje. Hij is de beste, en dat zullen ze weten ook!

Een zachte sis verliet de bek van de jonge gestreepte kit toen ze het gestreepte velletje van Goldenkit herkende. Ze drukte zich tegen de grond terwijl haar staart snel heen en weer ging van woede en irritatie. Nerveus en bijna bang keek ze naar de kitten die vlak bij was. Hij leek haar nog niet opgemerkt te hebben. Gelukkig, misschien kon ze wel weg komen...
Poisonkit stond half op en sloop richting de ingang van de nursery, hopelijk zag hij haar niet...

Opeens hoorde hij een zacht gesis. "Dat zal Poisonkit wel zijn", dacht hij. Goldenkit deed alsof hij haar niet gezien had. Uit zijn ooghoeken zag hij haar bang en nerveus kijken. Ze stond half op en sloop in de richting van de nursery. Dit was zijn kans. "Onderweg naar je niet-bestaande ouders? Of volg je je onzichtbare vriend?", zei hij spottend.

"Onderweg naar je niet-bestaande ouders? Of volg je je onzichtbare vriend?"Bij de spottende stem van de jonge kater kromp ze in elkaar, al was dit maar voor ene paar secondes. Gelijk bedacht ze dat ze zo zwakte toonde en daardoor sprong ze op en zette haar haren overeind. Maar de angstige blik in haar ogen was onmisbaar. "I-ik zou maar niks zeggen hoor!" Spuugde ze hem niet echt overtuigend toe. "En trouwens, je weet niet eens of ze niet bestaan!" Vervolgde. Van binnen wenste ze dat ze kon verdwijnen

Ze kromp in elkaar bij het horen van zijn woorden. Maar een paar seconden, maar lang genoeg zodat Goldenkit kon zijn dat hij een gevoelige snaar geraakt heeft. Poisonkit sprong op en keek hem angstig aan. "I-ik zou maar niks zeggen hoor!" spuugde ze. Hij was niet erg overtuigd. "pfff" dacht hij. "En trouwens, je weet niet eens of ze niet bestaan!" vervolgde ze. "o nee? waar zijn ze dan?" hoonde hij.

"o nee? waar zijn ze dan?hoonde de kater. Poisonkit keek weg, ze had geen antwoord op zijn vraag. Natuurlijk had ze dat niet. En wie wist zou ze dat nooit hebben. Plots keek ze met vurige ogen naar Goldenkit. "Dat gaat je niks aan haarbal!" spuugde ze naar hem, nog steeds trilde ze van iets wat op angst leek. Maar nu was ook het vuur in haar ogen onmiskenbaar. Hij naderde haar grens

Poisonkit keek weg.Dat was de reactie waar goldenkit op gehoopt had. Opeens draaide ze haar kop naar hem op en keek hem vurig aan. Hij voelde dat hij de grens naderde. "Dat gaat je niks aan, haarbal!", spuugde ze naar hem. Hij glimlachte spottend. "Je weet het niet hé? Ik sta er niet versteld van dat ze je achterlieten. Zo'n misbaksel als jij wil niemand toch?" Hij wist dat hij misschien te ver gegaan was, maar het kon hem niet schelen. Als ze op hem af vloog, vluchtte hij gewoon weg naar de eerste de beste warrior. Dan zei hij gewoon dat Poisonkit hem opeens aanvloog. "Niemand gelooft dat misbaksel toch als ze zegt wat ik allemaal gezegd heb.", dacht hij.

Goldenkit glimlachte spottend. Oh Starclan, haal me hier alsjeblieft wegsmeekte Poisonkit in haar gedachtes. "Je weet het niet hé? Ik sta er niet versteld van dat ze je achterlieten. Zo'n misbaksel als jij wil niemand toch?" Poisonkit keek weg, furieus van woede. Maar toch aan de ene kant gebroken door de woorden van de kater. Hij bracht onder woorden wat zij al de hele tijd dacht. Als hij het dacht, dacht iedereen het dan ook?
Een plots steek van woede ging door haar heen, iedereen kon op rotten! Met een grauw sprong Poisonkit op de jonge kater,ze plante haar nagels in zijn rug en beet zich vast in zijn schouder. Kleine bloeddruppeltjes kwamen in haar bek, en gaf haar een misselijk goed gevoel.

Opeens sprong poisonkit op zijn rug. Hij voelde een pijnlijke steek in zijn schouder. Goldenkit probeerde zich los te worstelen en gilde "Help, Poisonkit valt me aan! Help!".

"Help, Poisonkit valt me aan! Help!". Schreeuwde het katertje. Poisonkit drukte zijn hoofd tegen de grond, zodat hij moeilijk kon praten. "Houd je bek!"Siste ze hem toe. Maar het was al te laat, er kwam een warrior aan. Snel liet ze los, al stonden haar haren nog steeds dreigend overeind.

-sorry laat D;
even een vraagje, verzinnen we de wrarior of moet een van ons in het OAT vragen of iemand wil reageren?-

-misschien is het leuker met een echte warroir, vind je niet?-
"Hou je bek!", siste Poisonkit. Ze wou net iets terugspuwen, toen Poisonkit hem losliet. Hij vroeg zich af waarom, Tot hij zag dat er een warrior tussen was gekomen. Hij herkende de warrior niet.

Twee ogen gingen open toen enkele zonnestralen de den binnenglipte. Even knipperde Camomilepelt met haar ogen en rekte zich uit. Een geeuw ontsnapte uit haar mond en ze trippelde de den uit. De zon was al bezig met zijn weg naar boven het verbaasde haar dat de zon scheen. Ze keek nog eens goed of ze het niet fout had maar het was echt de zon die zich niet meer verstopte achter de dikke, grijze wolken. Ondanks dat de zon scheen was het toch koud en blies de wind haar haren door de war. Ze viel op haar poten en likte even haar vacht die met plukjes overeind stond. Ze stond weer op en liep op de prooihoop af tot ze plots een schreeuw hoorde achter haar. Een kitten met felgroene ogen drukte een katertje, die ze herkende als Goldenkit, tegen de grond. Even twijfelde ze of de kittens een schijngevecht aan het doen waren maar de vacht van de grijze kitten stond dreigend overeind en haar nagels waren uitgetrokken. Het leek helemaal niet op een spelletje. Snel liep ze erop af maar het katje ging al van Goldenkit af toen ze haar zag. Camomilepelt schoot tussen beiden en keek hen dreigend aan. "Waar zijn jullie mee bezig? Straks vlucht alle prooi weg door jullie lawaai!" vroeg ze boos.

"Waar zijn jullie mee bezig? Straks vlucht alle prooi weg door jullie lawaai!"vroeg een warrior die zich tussen hun indrong kwaad. "Gaat je niks aan!"siste Poisonkit haar toe, haar haren nog steeds overeind. "We kunnen dit heus wel zelf uit zoeken, laat ons met rust!"

"Waar zijn jullie mee bezig? Straks vlucht alle prooi door jullie lawaai!", vroeg een warrior, die ze nu herkende als Camomilepelt. "Gaat je niks aan! We kunnen dit heus zelf wel uitzoeken, laat ons met rust!", hoorde hij Poisonkit sissen. Hij keek voorzichtig naar haar en zag dat haar haren overeind stonden. "Ik..ik was een beetje aan het dollen met Poisonkit, toen ze op me afvloog..", Zei Goldenkit. Hij probeerde zijn stem zo onschuldig en meelijwekkend mogelijk te laten klinken.

"Gaat je niks aan! We kunnen dit heus wel zelf uit zoeken, laat ons met rust!" siste het grijze katje brutaal wiens haren overeind stonden. Camomilepelt keek de kitten aan en vroeg zich af of ze het meende of enkel van streek was. "Wel een beetje een grote mond voor zo een klein katje." wierp ze de kitten toe met een scherp randje in haar stem. "Ik..ik was een beetje aan het dollen met Poisonkit, toen ze op me afvloog.." zei Goldenkit meelevend naast haar. Ergens geloofde Camomilepelt de kitten niet maar ze ging er niet verder op in. Ze richtte haar blik zich weer op de grijze poes die Poisonkit leek te noemen. "Vertel me dan wat er echt is en waarom je zo van streek bent Poisonkit." maiuwde ze vriendelijk tegen de kitten.

"Vertel me dan wat er echt is en waarom je zo van streek bent Poisonkit", zei Camomilepelt. "pff, ze gelooft haar toch niet", dacht Goldenkit. "Ik ben toch schattiger en meelijwekkender." Een hoge dunk van zichzelf, dat had hij wel. Hij moest én zou de beste zijn. Hij ging zitten en begon zijn vacht te likken. Ze voelde dat Poisonkit hem een beet gegeven had in zijn schouder. Het prikte. Misschien moest hij straks maar eens naar de medicine cat gaan.

Poisonkit siste giftig naar de poes, Camomilepelt was haar naam. Wist ze. "Vertel me dan wat er echt is en waarom je zo van streek bent, Poisonkit." de grijze poes keek haar minachtend aan, van streek? Nee. Woedend? Ja.
Goldenkit ging zitten en verzorgde zijn vacht, alsof het hen weinig boeide. Een scherp antwoord brandde op haar tong. Maar ze hield het in. Misschien moest ze website proberen te acteren... schichtig keek ze naar Goldenkit. "H-Hij." begon ze, misschien iets te dramatisch. "Hij zei d-dat hij me ging vermoorden!" Zo, dat zou hem leren. Hogelijk geloofde de achterlijke warrior haar

"H-Hij, Hij zei d-dat hij me ging vermoorden", zei Poisonkit, duidelijk nep. "Dat is niet waar! Ik maakte een grapje, en opeens sprong ze op mijn rug en beet ze in mijn schouder! kijk maar!", en hij toonde zijn schouder aan de warrior.

Camomilepelt keek wat afwezig voor zich uit terwijl de tijd verder tikte. Haar oren waren nog steeds gespitst. Poisonkit leek iets te willen zeggen maar ze hield het voor zich terwijl Goldenkit zijn vacht begon te likken. "H-Hij. hij zei d-dat hij me ging vermoorden!" begon Poisonkit dramatisch. "Dat is niet waar! Ik maakte een grapje, en opeens sprong ze op mijn rug en beet ze in mijn schouder! kijk maar!" begon Goldenkit al meteen terug te roepen. Even dacht ze gewoon weg te gaan en haar nuttige tijd ergens anders aan te besteden dan twee kittens uit elkaar te halen. Hoe kon zij nu weten wie gelijk had als ze er niet bij was? Ze blies een lichte zucht. "Jullie zijn allebei in de fout wat je ook beweerd, een ruzie komt van twee kanten. Probeer het op te lossen en niet koppig blijven of je rukt elkaar vacht er nog eens uit." miauwde ze. Ze keek even naar Goldenkits schouder. De kater had een diepe wonde in zijn schouder en er stroomde vuurrood bloed uit. "Kom Goldenkit, ga maar even mee naar de medicine cat." Ze wendde haar staart terwijl ze langs Goldenkit liep. Even keek ze nog achter zich naar het grijze poesje. "Heb jij iets Poisonkit?" miauwde ze.

De poes leek zich niet echt te vermaken. Poisonkit snoof minachtend. "Dat is niet waar! Ik maakte een grapje, en opeens sprong ze op mijn rug en beet ze in mijn schouder! kijk maar!"bracht Goldenkit tegen haar woorden in. Ze siste dreigend naar hem. Ze kon zo zijn andere schouder open halen. "Jullie zijn allebei in de fout wat je ook beweerd, een ruzie komt van twee kanten. Probeer het op te lossen en niet koppig blijven of je rukt elkaar vacht er nog eens uit."miauwde de warrior. Met ogen die tot spleetjes waren geknepen keek ze de witte poes met tabby vlekken aan. Haar emoties zorgvuldig verborgen. Camomilepelt keek naar de schouder van Goldenkit, Poisonkit volgde haar blik en zag tot haar genoegen dat er vuurrood bloed uit sijpelde. "Kom Goldenkit, ga maar even mee naar de medicine cat." zei ze. De jonge kitten keek de kater honend aan. de warrior wende haar staart terwijl ze langs Goldenkit liep. Nog even keek ze achterom naar haar. "Heb jij iets Poisonkit?"vroeg ze. Poisonkit grijnsde kil. "Nee hoor, die lafaard kon niet vechten."miauwde ze om daarna weg te lopen, haar ogen glinsterden vol genoegen.

Onderwerp: Re: i'm the best [+poisonkit] SPT