It's Christmas time[Kittypet event!]

Korte info:

De lichtjes maakte de donkere straten prachtig en gezellig. De kinderen zongen liedjes en de ouders begonnen met koken. Nou, dat zag ze door het raam. Bij haar zaten allemaal volwassenen aan tafel te lachen en te eten en de kinderen speelde met hun speelgoed, dat ze net onder de boom vandaan haalde. Zij waren gewoon wat sneller met deze dingen. Naar de jonge poes werd amper gekeken, ergens ergerde de poes dat. Ze sprong op het raamkozijn en keek hoe veel kinderen genoten van hun avond. Dit was ook een erg speciale avond. De poes zuchtte en liet zich voorzichtig van het raamkozijn glijden en staarde naar de blafferd, Kira. Die werd warm verwelkomt, kreeg aandacht en eten. Haar blauwe ogen staarde naar een jong mensje die vrolijk op haar af stoof. "Katje geen cadeautje?" zei ze lachend en Apple werd opgepakt. Ze raakte enigszins in paniek en keek geschrokken naar het lachende jonge kind, maar krabben wilde ze het ding niet. "Laat die kat los, en snel!" riep haar baasje boos en het kind liet Apple uit haar handen vallen. De jonge poes schoot snel weg, maar haar baasje pakte haar op en aaide haar rustig. "rustig maar, we gaan jou naar het kattenopvang brengen, maar eerst je cadeautje." zei ze vriendelijk en Apple ontspande weer een beetje, maar liet haar ogen schichtig rond schieten. Haar baasje liep de keuken in en zette Apple voorzichtig op haar pootjes en pakte een verpakt doosje uit de kast. Apple keek nieuwsgierig naar het pakje en zag hoe haar baasje het opende. "Je nieuwe halsband." zei ze vriendelijk en Apple keek verbaasd en nieuwsgierig in het doosje. Net een ketting, vol glimmende diamanten. De poes snorde en wachtte tot haar baasje het ding om haar hals deed. De poes staarde blij naar het glimmende halsband, hij was echt prachtig. Maar baasje deed alleen wat onverwachts en greep de poes beet en duwde haar in de box. "Kom," zei ze en ze liep richting de auto.

De auto remde langzaam af en de poes wist dat ze zo meteen aangekomen waren. De auto werd uitgeschakeld de deur ging open. Een diepe zucht ontsnapte uit de bek van de poes en nu werd ook zij uit de auto gehaald. Haar baasje liep richting een huisje en de deur ging open. De poes knipperde haar ogen tegen het ineens felle licht en staarde rond. Het was stil, maar haar box werd neer gezet. "Leuk idee zeg!" hoorde ze en haar baasje reageerde. Het werd een heel gesprek en de poes staarde verveeld rond. Geen enkele kat. Langzaam werd haar boxdeur geopend en ze sprong uit haar krappe box, nog steeds erg trots op haar nieuwe halsband. Ze keek verbaasd en nieuwsgierig rond. Overal lagen cadeaus met namen, eten en speelgoed voor katten. Ze keek benieuwd rond. Langzaam kwamen er steeds meer mensen met boxen en de poes keek benieuwd naar de boxen. Vol met katten! Ze glimlachte blij en ging zitten.

Company: -|I do: Sitting and waiting

De koude wind kwam tegen zijn tedere pels aan. Buiten zitten was iets wat hij graag deed, ook in de kou. Hij wist wel dat hij nog kort te tijd had. Zijn baas had al de auto ingepakt en alles, en zijn mandje stond al klaar. Hoewel hij wist dat er ook een box bij zat. Hij stond op en sprong van de paal af. Hij sprong in de stinkende auto. Hij ging in zijn mandje liggen, en hoorde de deur dichtgaan. Van de andere kant ging een deur op en zijn riempje werd omgedaan, die vast zat aan de auto stoel. Een lange, verstikkende rit, een die langer duurde dan naar zijn andere opvang. Waar ging dit heen? Dacht hij in zichzelf. De auto stopte, en hij wurmde zich onder de riem door. De auto deur ging open. Hij sprong eruit. Zijn baasje hield een gesprek met een meneer, nog steeds buiten, wat vervelend was. Hij mauwde zijn baasje gedag en ging door de deur naar binnen, die open was. Hij rook aanwezigheid van andere katten, en zette zijn staar op. Hij tuurde rond, en zag mensen met boxen. En een kat, uit de box. Een kleine Siamese poes net blauwe ogen. Hij liep naar haar toe. "Uhm.. Weet jij misschien waar dit alles over gaat? Mooie halsband heb je trouwens." Zei hij op vriendelijke toon. Hijzelf had geen halsband, dat vond zijn baas niet zo fijn. Die kon hem altijd herkennen aan zijn grijze ogen en zijn ravenzwarte vacht. Hij ging naast de poes zitten, en wachtte geduldig op antwoord, terwijl hij rondkeek wat er allemaal gaande was hier.

Kerstmis. De zwarte kater haatte het met heel zijn hart. Het was de tijd dat iedereen gezellig binnen zat en genoot van lekkernijen en koekjes. Maar zijn arme baasje niet. Hij was een zwerver, voor hem geen cadeautjes of lekker eten. Nee, de arme man moest in de koude buitenlucht zitten. Jinx voelde hoe hij trilde van de kou. De kater sprong op zinnen schoot en nestelde zich daar, in de hoop de man wat warmte te schenken. Iets wat een beetje lukte, en de zwerver, die de naam Lucas droeg aaide hem dankbaar. Jinx spinde zachtjes terwijl hij een kopje gaf aan het gezicht van de man. Een tijd zaten de 2 zo, totdat een stil kinderen langs kwamen rennen. Jinx gromde zachtjes toen hij zag dat de kinderen stopte voor Lucas en hem. Ze hadden sneeuwballen in hun handen. "Haha! Kijk die oude zwerver eens!" Lachte een van hen en hij gooide de sneeuwbal naar zijn arme baasje. De anderen kinderen volgde zijn voorbeeld. Lucas boog zich voorover zodat Jinx beschermd was. Hij deed niks om ze te stoppen, omdat hij wist dat hij niks kon doen. "Vrolijk kerstfeest vieze oude man!" Lachte ze opnieuw. Jinx wurmde zich onder zijn eigenaars armen uit. Blazend en met een opgezette vacht liep hij dreigend op de jonge kinderen af. Deze schrokken van de enorme kater. Jinx kwam dichterbij en haalde uit naar een van hen. Hij negeerde het geroep van zijn eigenaar. Hij raakte het kind en deze rende huilend weg. De anderen volgden hem. Jinx liep weer terug naar zijn eigenaar. "Dankgebed" mompelde deze zacht. De zwerver pakte Jinx op en begon richting de katten opvang te lopen.

Na een tijdje kwamen de 2 er aan. Lucas zette Jinx op de grond en gebaarde hem dat hij naar binnen moest gaan. De zwarte kater twijfelde, hij wilde zijn eigenaar niet alleen laten. Lucas bleef hem aanmoedigen met vriendelijke woordjes, en uiteindelijk ging Jinx toch naar binnen. Hij draaide zich nog even om en zag zijn baas segmenteren. End zucht rolde over zijn lippen en hij naar binnen. Al snel zag hij 2 katten, een zwarte die hij niet kende, en de poes die hij al eerder was tegen gekomen. Een kleine glimlach sierde zijn snuit. "Goeden avond" miauwde hij. Het viel hem op dat de Siamees een twinkelende halsband om half. "Zo, de Diva heeft een nieuw halsband?" zei hij niet vriendelijk, maar ook niet gemeen. "Jinx is de naam"

Olley had maar een behagelijk plekje voor zichzelf gemaakt. Een doos was veel fijner dan zo'n klein hokje. En zijn baasjes hadden er ook nog een krant in gelegd. Die had hij op een hoopje gelegd. Rustig rekte hij zich uit en sprong de doos uit. Het zag er erg gezellig uit. En er waren een hoop katten. Hij herkende Apple. Een kat die een paar huizen verder op woonde. En een kat die volgens hem Latty heette. Olley wist niet waar hij woonde. En die goede.. jonge Jinx. Het was een aardige kater. Wat Olley het eerste opviel aan de ruimte was een hoek gevuld met.. kussens! Hij liep er snel heen en begon de gekleurde stoffen zakken te controleren. Ze waren niet van de beste kwaliteit, maar het kon slechter. Olley besloot eerst nog een rondje te lopen door de ruimte. Een mooie kerstboom met pakjes en eten. Een krabpaal. Er waren een hoop slingers en light gevende draden. Hij moest toegeven dat het er knus uitzag. Hij had wel zin in deze avond.

Words; 492 || Tags; Other cats || Notes; First time outside

"Pitwo! Pitwo~!" De naam schalde door het lege huis heen, maar er werd niet op gereageerd. "PITWO!" De stem was harder en dichterbij, toch kwam er nog steeds geen reactie op. Een zacht getik, alsof er iemand zachtjes op zijn of haar knieën ging zitten. "Ah, dar ben je, Pitwo." De jonge mevrouw haalde een klein, pluizig, bruin poesje onder een lage kast vandaan en hielt d'r in de lucht. Het poesje miauwde wat onzeker en nieste zachtjes. "Awhh, je bent zo schattig," zei de jonge vrouw, terwijl ze de kitten weer op de grond zetten en haar begon te aaien.
Een geïrriteerde, maar toch angstige blik ontstond in haar blauwe oogjes en ze dook angstig in elkaar. Ze wilde hier zo snel mogelijk weg, maar in de afgelopen maand was het haar nog niet gelukt om te ontsnappen en terug naar haar moeder te gaan. Pitwo voelde zich ontzettend eenzaam, toen ze opeens weg was gehaald bij haar moeder, Little, en in een vreemd ding werd gezet samen met mensen. Van angst had ze toen zitten plassen in een mandje en had aan de randen staan krabben om eruit te komen. En de mensen? Die vonden het geweldig.
Later werd haar pas verteld, door de dikke, oudere, maar vriendelijke kater die al in het nieuwe huis aanwezig was, dat ze was gekocht door de mensen en dat ze nu hun huisdier was. Én, dat ze haar moeder waarschijnlijk nooit meer zou zien.

Sindsdien had Pitwo zich verscholen onder een lage kast, of lag ze, van pure uitputting, op de verwarming te slapen. Maar ze was nog steeds angstig als de mensen in de buurt kwamen en haalde uit op het moment dat iemand haar wilde oppakken.
Toch was het vandaag een grote dag, ze kreeg een felgekleurd blauw halsbandje om, die prachtig matchte bij haar blauwe oogjes, en ze mocht naar buiten toe. Tenminste, ze mocht in de tuin lopen en door het belletje aan haar halsband, konden de mensen haar altijd in het oog houden.

Pitwo snuffelde voorzichtig in de tuin rond, schrikkend van verschillende dingen die ze niet kon. Toch vermaakte ze zich in de tuin, ze had eindelijk vrijheid en kon nieuwe dingen ontdekken. En het leukste? Een klein gaatje in de heg waar ze zich door heen zou kunnen wurmen. Pitwo keek om zich heen, haar mensen waren er niet, gelukkig. Ze wrong zichzelf door het gaatje heen en voelde een windvlaag door haar vacht heen te gaan. Ze had geen idee waar ze nu was, maar ze was vrij. Tenminste voor eventjes.
In de verte zag ze katten staan en uit nieuwsgierigheid wandelde ze erheen. Haar kopje ging laag en haar oortjes stonden nieuwsgierig overeind. Pitwo keek om zich heen en wandelde daardoor opeens tegen een kat op. "S-S-Sorry," miauwde ze met een hoog stemmetje. In een tel had Pitwo zich opgerold tot een pluizig, bruin, trillend bolletje. "Doe me niets," kwam er mompelend uit het bolletje vacht.

Onderwerp: Re: It's Christmas time[Kittypet event!]