{OPEN+SPT} sneaky me

Owlkit keek geergerd om zich heen. De sneeuw begon haar de laatste tijd echt te irriteren, het was meer een modderige brij dan het witte spul waar ze een paar weken geleden doorheen had gehuppeld. Behoedzaam keek Owlkit om zich heen. Niemand lette op haar. Stiekem sloop ze naar de uitgang van het kamp. Toen ze zeker wist dat niemand naar haar keek, glipte ze naar buiten. Ze was één keer buiten het kamp geweesd, dit zou de tweede keer zijn dat ze wegglipte. Buiten het kamp strekte zich een eindeloze witte vlakte uit.

Met een slappe haas in zijn bek die wel erg klein was wandelde Senji op een sukkeldrafje door het uitgestrekte WindClan territorium. Hij had zijn boerderij verlaten om speciaal in één van de vier territoria een prooi te vangen vandaag. Missie geslaagd! Hij had nooit echt veel haas gegeten, één á twéé keer op zijn meest. Waar hij ronddwaalde waren geen konijnen maar dikke ratten, muizen en zelfs molletjes. De sneeuw reikte tot zijn polsen, al was de sneeuw bijna geen sneeuw meer te noemen. Het was van die gore, grijze drab dat veroorzaakt werd door regen. De regenbui had vannacht toegeslagen als een bom. Op zijn minst zag het er naar uit dat de leaf-bare snel voorbij zou zijn. Senji stopte heel eventjes toen hij iets kleins in de verte zag. Door zijn gevangen prooi werd zijn reuk lichtelijk verstoord maar hij kon aan de contouren zien dat het een kat was. Een jongkie. Met een air alsof hij door zijn achtertuin liep in plaats van een vijandig territorium liep hij op haar af. Hij herinnerde zich nog uit zijn eigen tijd dat een kit zo klein nog geen leerling moest zijn. Anderzijds, nu hij het eens goed bekeek zou het niet lang meer duren. “Ben jij niet een beetje jong om hier rond te lopen helemaal in je eentje?” Zong hij met gevaarlijk twinkelende ogen.

Owlkit keek rustig om zich heen en trippelde wat verder het territorium in. Ze bleef staan en liet de geuren haar neus binnen en schrok zich dood toen ze een stem achter zich hoorde. “Ben jij niet een beetje jong om hier rond te lopen helemaal in je eentje?”, Vliegensvlug draaide ze zich om en zag dat een donkergekleurde kater met groene ogen naar haar keek. "Jij hoord hier anders ook niet thuis", snoof ze, onbeschoft, zoals altijd. De queens hadden daarom vaak erg veel kritiek op haar. Owlkit zag dat hij een konijn bij zich had. "Ik ga straks tegen Hollystar zeggen dat jij prooi steeld", siste ze tegen de donkerbekleurde kater.

Senji’s lippen krulde om in een geluidloze sneer van plezier. Dat was waar. Hij hoorde hier niet thuis. Nergens voor die categorie. “Oh nee!” riep hij uit op haar dreigement “Alsjeblieft, alles behalve Hollystar!” Hij lachte schamper en trok zijn gezicht in de plooi. Met een vies, nat geluid viel de haas in het drassige gras. Hij spande zijn spieren aan en zuchtte heel erg diep alsof hij heel even voor een grote beslissing stond die hij niet wilde nemen. “Kunnen we niet een deal sluiten? Zo dat ik je mij niet verraad aan Hollystar?” Stelde hij onschuldig voor met een zelfgenoegzame grijns. Kits aanvallen en eventueel doden was niet erg eervol. Volgens de meeste. Maar het was wel effectief. Zo raakte je de clan recht waar je ze raken wilde. In hun hart. Eindeloos staarde hij neer op het poesje. Zijn Bengaalse vlekken paste bij haar donkere strepen. Bedacht hij zich achteraf.

"Oh nee!", riep hij, het was duidelijk dat hij het niet meende. "Alsjeblieft, alles behalve Hollystar!", vervolegde hij lachend. Owlkit trok één wenkbrouw op. De bengaalse kater liet zijn haas vallen in het natte gras. Hij zuchte. "Kunnen we niet een deal sluiten? Zo dat ik je mij niet verraad aan Hollystar?", Stelde hij voor. "Oké dan", zei ze rustig. Owlkit moest haar best doen om haar gezicht in die serieuze plooi te houden toen ze bedacht dat de kater blijkbaar niet pienter genoeg was om te beseffen dat zij, in tegenstelling tot een hele groep andere kits, hem waarschijnlijk toch zou verraden.

Senji liet zijn oogverblindende glimlach glimmen toen ze instemde. Hij veegde met zijn voorpoot een stel natte sneeuw weg en ging zitten. Hij rilde. Het ijs was koud aan zijn achterste. Hij bracht zijn gezicht in een bedachtzame uitdrukking en zweeg een tijdje. “Wat zeg je er van dat ik er op zal toezien dat je de hele dag buiten in het territorium kunt lopen zonder gestoord te worden door krijgers? Je bent nog jong dus is het niet leuk om eindelijk eens buiten te kunnen zijn?” Stelde hij rustig voor met een gemeende blik in zijn ogen. “Je mag in ruil daarvoor mijn haas meenemen en vertellen hoe glorieus je die gevangen hebt, klinkt dat wat?” Hij wachtte niet op antwoord. “In ruil daarvoor laat je mij nu weglopen en weet niemand van mijn aanwezigheid hier af” en mochten ze dat wel doen word het spel toch alleen maar leuker, hoe meer zielen hoe meer vreugd, nietwaar?.

De bruine kater ging zitten. "Wat zeg je er van dat ik er op zal toezien dat je de hele dag buiten in het territorium kunt lopen zonder gestoord te worden door krijgers? Je bent nog jong dus is het niet leuk om eindelijk eens buiten te kunnen zijn?", stelde hij voor. "Je mag in ruil daarvoor mijn haas meenemen en vertellen hoe glorieus je die gevangen hebt, klinkt dat wat?", ging hij verder, "In ruil daarvoor laat je mij nu weglopen en weet niemand van mijn aanwezigheid hier af", zei hij, juist toen Owlkit iets wilde zeggen. Over dat voorstel moest ze even nadenken. Hij zou haar kunnen aanvallen, vermoorden als hij zou willen. Maar ja, wie vermoord er nu een kitten? "Oké", stemde ze na een tijdje denken uitijndelijk in. Na lang wikken en wegen, had ze besloten dat de meeste voordelen aan haar kant lagen.

Senji glimlachte gemeend. "Uitstekend! Wat zeg je er van als we eens je territorium gaan verkennen?" Stelde hij voor met een onvervalste, zelfingenomen grimas. Hij wachtte niet op antwoord en ging er vanuit dat ze zou volgen. Hij duwde zich omhoog en spande al zijn spieren aan. Met een brede geeuw spreidde hij zijn klauwen en ontblootte ze voor enkele tellen. Toen hij ze weer introk geeuwde hij breed. Hij was serieus moe geworden na zijn tocht hier heen, zijn wilde jacht achter de verrekte haas aan en nu moest hij alweer doen alsof de kit voor hem iets interesseerde. Hij had het moeilijk. Ik heb het moeilijk.. Beaamde hij. Hij begon vooruit te lopen en nu schoot het hem pas te binnen dat hij haar naam nog niet had gevraagd. Logischerwijs omdat het hem niets interesseerde. Namen waren onbelangrijk in gelegenheden als dit. "Wat is je naam eigenlijk, kleine krijger?" Vleide hij met een scheve glimlach.

"Uitstekend! Wat zeg je er van als we eens je territorium gaan verkennen?", stelde hij grijnzend voor. Owlkit wou juist iets zeggen maar de bengaalse kater was verder gelopen. Kan ik hem eigenlijk wel vetrouwen? "Wat is je naam eigenlijk, kleine krijger?", glimlachte hij. "Owlkit", antwoorde ze, terwijl ze haar best deed om haar wantrouwigheid te verbergen. "En jouw naam?", vroeg ze, terwijl ze hem nieuwsgierig aankeek.

Senji gaf een kort knikje. “Senji, maar ik had ooit een clannaam” Zei hij kort zonder al te veel omhaal. Hij kon het niet helpen maar hij bleef toch wel nieuwsgierig hoe Owlkit op hem zou reageren als ze eenmaal doorhad dat hij ook ooit een clancat geweest was. Dat zou de hele situatie veranderen. Hij sloeg zijn staart omhoog en zijn lippen krulde om. “Coyoteleap was mijn naam” Vervolgde hij “Hoe staat het met jouw naam? Wat word jouw krijgers naam later?” Miauwde hij terloops terwijl hij met een tik van zijn voorpoot een steentje door het drassige land liet glijden.

"Senji, maar ik had ooit een clannaam", zei hij. Owlkit keek hem met haar hoofd schuin aan. "Coyoteleap was mijn naam", zei Senji met omgekrulde lippen. "Hoe staat het met jouw naam? Wat word jouw krijgers naam later?", vroeg de bengaalse kater. Owlkit dacht even na. "Daar heb ik nog niet zo veel over nagedacht", zei ze schouderophaalend. "Misschien zo iets als Owlflight", zei ze terwijl ze bedachtzaam voor zich uitkeek. "waarom ben je eigenlijk verbannen?", vroeg ze nieuwsgierig aan de bengaalse kater. Ze ging er van uit dat geen enkele kat vrijwillig zo goed als de hele dag alleen was, terwijl hij ook een clan die om hem gaf had kunnen hebben. En aangezien ze hem in het wind-territorium ha betrapt, was er ook niet te veel prooi in het gebied waar hij nu leefde.

Senji voelde hoe zijn kaak verstrakte. Hij had de vraag moeten zien aankomen. Hij had het zien aankomen. Voor alsnog was het geen leuke vraag. Hij haalde diep adem en herstelde. "Nou zal ik jou eens haarfijn de waarheid uitleggen, Owlflight?" Vroeg hij eigenlijk meer aan zichzelf dan aan zijn kleine compagnon. "Toen ik net krijger was geworden vond ik een zwangere ThunderClan poes op mijn territorium. Ik viel haar zacht aan om haar weg te jagen en dat pakte niet zo heel goed uit, ben ik bang" Nu kwam de waarheid die zo dichtbij een leugen stond. Hij krulde zijn lippen om. "Het was een ongeluk. Maar daar wilde de clan niets van weten. Duststar kende de poes blijkbaar en hij verbande me omdat ik een moord gepleegd had die niet mijn fout was" Hij toonde geen enkele keer berouw. "Zie je, Clan katten zijn bang voor moord. Hypocrieten zoals jouw clanleider kunnen niet verder zien dan hun eigen neus als het om moord gaat. Stel dat ik jou nu aanval uit zelfverdediging en jij struikelt en valt in het ravijn niet ver van hier" Begon hij onschuldig met een boosaardig twinkelingetje in zijn ogen "Het zou moord zijn. Niet een ongeluk. Moord. Hollystar zou me achterna komen en me eigenhandig de strot doorbijten. Opeens is moord niet zo onschuldig meer. Natuurlijk zal ze zeggen dat het 'gerechtigheid' verschiet. Maar daar heeft ze het mis. Moord is moord. Moord is als je slachtoffer je recht in de ogen kijkt en je hem dan nog steeds zijn keel doorsnijd. Kijk ze recht aan zodat je hun gezicht goed kunt zien want die zullen je voor altijd achterna komen" Eindigde hij met een dramatische slag van zijn staart en hij vernauwde zijn groene ogen. Waarom vertelde hij dit? Het zou wel grappig zijn om een kat hierop te horen reageren. Speciaal een jonge kat.

OOC: Sorry voor de late reactie, ik had je post niet gezien! + Beetje een vreemde post, het vergaat me even niet zo lekker op het moment met Senji. Even weer inkomen door school (:

"Nou zal ik jou eens haarfijn de waarheid uitleggen, Owlflight?", zei hij, Owlkit had het gevoel dat ze die vraag beter niet gesteld had. "Toen ik net krijger was geworden vond ik een zwangere ThunderClan poes op mijn territorium. Ik viel haar zacht aan om haar weg te jagen en dat pakte niet zo heel goed uit, ben ik bang", zijn lippen krulde. "Het was een ongeluk. Maar daar wilde de clan niets van weten. Duststar kende de poes blijkbaar en hij verbande me omdat ik een moord gepleegd had die niet mijn fout was", Owlkit keek Senji nieuwsgierig aan. "Zie je, Clan katten zijn bang voor moord. Hypocrieten zoals jouw clanleider kunnen niet verder zien dan hun eigen neus als het om moord gaat. Stel dat ik jou nu aanval uit zelfverdediging en jij struikelt en valt in het ravijn niet ver van hier", zei hij, terwijl hij haar boosaardig aankeek. "Het zou moord zijn. Niet een ongeluk. Moord. Hollystar zou me achterna komen en me eigenhandig de strot doorbijten. Opeens is moord niet zo onschuldig meer. Natuurlijk zal ze zeggen dat het 'gerechtigheid' verschiet. Maar daar heeft ze het mis. Moord is moord. Moord is als je slachtoffer je recht in de ogen kijkt en je hem dan nog steeds zijn keel doorsnijd. Kijk ze recht aan zodat je hun gezicht goed kunt zien want die zullen je voor altijd achterna komen" eindigde hij. Owlkit keek benouwd om zich heen, haar avontuurtje buiten het kamp, was oppeens niet zo leuk meer. "Euh, mag ik gaan?", vroeg ze, in de hoop dat ze niets verkeerds had gezegd.

-ik heb ook niet altijd direct gereageerd, hoor^^