[@Nightpaw'] Two love [SPT]

Specklepaw liep vastberaden door het ThunderClan camp. De sneeuw was even op gehouden met vallen en alles leek rustig. De katten waren gewoon bezig aan hun dagelijkse werk. Hij begroette er een paar toen hij langs liep. Toen hij langs een grote krijger kwam vroeg hij waar Specklepaw naartoe ging. De apprentice antwoorde rustig dat het een prachtige dag was om te gaan jagen. Daarop knikte de krijger en Specklepaw versnelde zijn pas. Een waterig zonnetje scheen door de bomen. De wandelpassen van hem werde trager naarmate hij dieper het territorium inging. Hij stond even stil en dronk de lucht. Verschillende geuren kwamen op hem afgevlogen. Ook de geur van prooi. Instinctief liet hij zich in sluiphouding zakken. Met stille pootstapjes liep hij over het sneeuwtapijt. Met zijn oren probeerde hij de plaats van de prooi te bepalen. Hij opende zijn kaken. Heel duidelijk rook hij nu de geur van een houtduif. Even verder zat het dier. Specklepaw grijnsde breed. Hij waagde nog een paar pasjes en dook toen ineen met zijn achterste in de lucht. Hij had de wind mee dus de duif kon hem niet ruiken. Wiegend op zijn achterpoten maakte de apprentice zich klaar voor de sprong. De opwinding van de jacht jaagde door zijn zenuwen. Ergens dicht bij hem hoorde hij een takje knappen. De duif keek op, maar het was al te laat. Specklepaw sprong met uitgestrekte poten naar de prooi. Zijn klauwen flitsten over de nek heen en kreeg de prooi nog net te pakken. Hij kwam met een harde smak op de grond. Hij had zijn eerste prooi te pakken. Trotsheid gloeide vanbinnen. Hij keek naar een goede plek om de prooi te verstoppen. Even verderop zag hij 4 grote massieve eiken. Spijtig dat hij prooi tussen zijn kaken had, anders zou zijn mond open zijn gevallen door de schoonheid die daar heerste. Nieuwsgierig liep Specklepaw door. Iets verderop verscheen er een ravijntje zoals bij het camp. De apprentice liet zijn pas versnellen en spurtte het dal in. Hij kon nog net optijd stoppen voor een reusachtig rotsblok. Specklepaw zag een klein kuiltje en verstopte daar zijn duif. Toen hij zich omdraaide kreeg hij bijna een hartaanval. Voor hem stond een vreemde kat.

#Words: 371

"Je moet wel uitkijken hé? Dadelijk val je er nog in." Bezorgd probeerde ze over de rand te kijken. Het was wel een paar meter diep. Het katertje was nog jong en kon waarschijnlijk niet zo snel stoppen. Haar blik gleed even over de duif die hij in zijn mond. "Mooie duif heb je trouwens gevangen." Hij was wat molliger dan de konijnen. Onwillekeurig vroeg Nightpaw zich af hoe het zou smaken. Ze had meestal konijnen en muizen. Één keer had ze een vogel gegeten. Dat was wel lekker, maar een beetje raar. Ze had ook wel honger, dus het was logisch als je honger kreeg van een dikke duif. Nightpaw liep een beetje verder van de ravijn af en wachtte tot het katertje zou komen.

Note: Ik zie net dat Speckle uit de thunderclan komt. Ik denk dat de aanmelding voor de partnerrol was hé? ~~Dat hij later wss haar partner word en dat ze kits krijgen etc~~

"Mooie duif heb je trouwens gevangen.", miauwde de vreemdeling. Specklepaw stapte een paar pasjes achteruit en sperde zijn ogen wijdopen van angst. Zijn keel leek toegeknepen te zijn zodat hij moeilijker kon ademhalen. "Wie ben jij.", piepte hij bibberend. De poes leek wel dubbel zo oud als hij. Die kon hij nog niet aan. Toen de andere apprentice een stapje naar voren deed, deed hij een stap achteruit. Angstig ontblootte hij zijn tanden. "Ga bij me weg.", piepte hij schor. Er sprongen zelfs tranen in zijn ogen. Bibberend rolde hij zich op tot een bal.

#Words: 95 #Note: Ja, als hij het wint tegen die andere twee ^^

"
Het deed pijn. Een kat van haar eigen leeftijd was bang voor haarzelf. Nou ja, hij was misschien een paar maandjes jonger dan haar. Een stuk of vier. Maar ze was toch geen monster? Haar ogen werden een beetje groter. Ze bedacht dat ze een stuk groter was dan het katertje. "Oké" Het was bijna een fluistering. Met geboren kop slenterde ze weg. Het enige wat ze wilde was helpen, maar als hij zo reageerde hoefde het niet meer. Ze slikte de brok weg. Als alle andere kits of jonge apprentices zo tegen haar zouden doen.. Ze was een stuk ouder. Ze kon niet meer met apprentices van andere clans praten. Die zouden bang worden. Nightpaw hield er van om te weten hoe het in andere clans was. Een harde rukwind zorgde dat ze met een paar struikelende stappen terug in de realiteit kwam. Het was begonnen. Ze werd volwassen. Ze moest wijs worden en rustig. Nooit meer spelen en in de clan blijven. De hele tijd zou ze moeten opletten dat ze niet tegen iemand anders opliep. Het excuus 'ze is nog jong' zou ze niet meer krijgen. Night zou het liefste voor altijd kit zijn. Aan het leven van een warrior was niks aan. Helemaal niks

Note: Ok. Het is trouwens maar één tegenstander. Maar Speckle moet haar maar snel terugroepen, achtervolgen of iets anders. Anders word het wel een korte meet XD

Specklepaw zag dat de vreemde kat met de vreemde geur triest wegschrompelen. Hij ontrolde zich en bekeek de kat eens goed. Eigenlijk was ze niet eng maar het was vooral de geur waarvan Specklepaw bang was geweest. Hij wist nog steeds niet wie het was maar hij had een beetje medelijden gekregen. Voorzichtig trippelde hij een stukje achter haar. Hij sloeg zijn ogen neer en wist niet goed wat te zeggen. "Hallo.", zijn stem beefde nog een beetje. "Ik ben niet bang voor jou, maar ik ben bang voor je geur." Specklepaw snoof en schudde zijn hoofd. "Wat is dat voor geur eigenlijk?", gromde hij een beetje nieuwsgierig.
~Flut

#Words: 108 #Notes: komt voor de bakker. :]

Haar gepeins werd onderbroken door een zacht trillende stem. Ze keek op en slikte langzaam. "Ik ben niet bang voor jou, maar ik ben bang voor je geur." Langzaam rezen haar oren wat omhoog. Het zag er wat aarzelend uit. Dat kon ze wel begrijpen.. Misschien dat ze nog niet volwassen hoefde te zijn! Meteen stonden haar oren kaarsrecht en glinsterde haar ogen vrolijk. "Wat is dat voor geur eigenlijk?" Nightpaw trok een wenkbrauw ~~op voor zover katten dat kunnen~~. "Dat is van de.. Windclan..." Dat hij dat niet wist.. Dan moest het katertje wel héél jong zijn.

"Dat is van de.. Windclan...", zijn oren gingen heen en weer. "De WindClan? Ik dacht dat er maar 2 Clans waren in het woud.", miauwde Specklepaw verrast. Hij keek naar de mooie zwarte pels van van de apprentice. "Hoe heet jij eigenlijk?" Zijn stem klonk een tikkeltje nieuwsgierig. Terwijl hij wachtte op een antwoord ging hij zitten. Hij keek met grote bruine oogjes om zich heen. Waar ben ik?, vroeg hij inzichzelf.

#Words: 73 #Note: Specklepaw gaat inderdaad iets voelen voor Nightpaw, maar hij ontdekt uiteindelijk dat zijn hart bij een andere poes ligt. :]

"De WindClan? Ik dacht dat er maar 2 Clans waren in het woud." Nightpaw kon zich nog net beheersen om niet in lachen uit te barsten. "Wel nee joh. Er zijn er vijf!" Ze bracht het af met een glimlach en een rare stem. "Hoe heet jij eigenlijk?"
"Mijn naam is Nightpaw" 'oeh.. Gedist' Als ze een twoleg was had ze dit gedacht. Maar Night was een kat, dus dacht ze dat niet.

"Wel nee joh. Er zijn er vijf!" Specklepaws mond viel open. "Vijf?!", echode hij verbaasd. "Mijn naam is Nightpaw" Specklepaw knikte nog steeds verbaasd. "Mijn naam is Specklepaw.", miauwde hij zachtjes. Hij danste vrolijk om Nightpaw heen en mauwde: "Is de WindClan leuk?" Hij keek haar aan met twinkelende ogen. Nightpaw had mooie blauwe ogen en een pikzwarte vacht. Specklepaw vond haar wel iets hebben.

#Words: 65

"Is de WindClan leuk?" Nightpaw knikte enthousiast. "De Windclan is de leukste clan in héél het woud!" Ze begon wat met hem mee te dansen. Het was grappig, dus lachte ze. Night maakte een paar grote passen met tussendoor af en toe een sprongetje. Bregje was nu inspiratieloos. Dat was erg jammer, want ze had nog geen 5 regels vol en het was geen SPT. Niet dat ze de 5 regels regel zo serieus neemt, maar ze heeft er liever wel 5. Om de 5 regels vol te krijgen begon het zachtjes te regenen.

Note: Lol. Zodra hij maar een beetje begint te flirten ben ik inspiloos XD
Maar dat komt weer terug hoor ^^

"De Windclan is de leukste clan in héél het woud!" Specklepaw snoof. Dat geloofde hij niet. Toch bleef hij blij. Een lichte motregen liet het woud in stilte hervallen. "Heb jij een mentor?", vroeg hij warm aan haar.

"Heb jij een mentor?" * Ze knikte. "Tuurlijk heb ik een mentor. Hij is heel aardig." Vragend keek ze hem aan. "En die van jou?" Het was dom om te vragen of hij een mentor had. Anders zou hij hier niet zijn. Dan zou hij ook geen duif kunnen vangen. " Had ik al gezegd hoe ik heet? Mijn naam is Nightpaw. Hoe heet jij?" Een gesprek zonder te weten wat de naam van de ander was zou raar zijn.

* Awkward.. Ze is haar mentor een beetje kwijt en ik neem de moeite niet om een nieuwe aan te vragen :0

"Tuurlijk heb ik een mentor. Hij is heel aardig." Vragend keek ze hem aan. "En die van jou?" "Mijn mentor is Sunflower, ik heb met haar nog geen trainingen gedaan, maar ik denk dat ze best goed is." " Had ik al gezegd hoe ik heet? Mijn naam is Nightpaw. Hoe heet jij?" "Ja dat had je al gezegd.", grinnikte hij verlegen. "Mijn naam is Specklepaw." Hij rolde over de grond van het lachen. Waarom dat wist hij zelf ook niet.

"Mijn naam is Specklepaw." Langzaam knikte ze terwijl het katertje hard begon te lachen en op de grond viel. Wanneer was dat ook al weer.... Night moest een tijdje nadenken voor ze het weer wist. Toen ze Specklepaw had verteld over de vijf clans! Ze begon zachtjes te geichelen, want het was behoorlijk dom van haar.

Specklepaw knipperde lachend de tranen uit zijn ogen. Hij keek naar de knappe WindClan poes. "Zeg, ga jij naar de Gathering? Ik wel waarschijnlijk.", miauwde hij opgewonden. De lichtte motregen die had neergedaald van de hemel maakte plaats voor een warme Newleaf zon. Hij stond op en schudde de sneeuw van zich af. "Kijk Nightpaw, de sneeuw! Wat gebeurt er?" Hij keek met grote verbaasde ogen naar de sneeuw die langzaam in water veranderde.

Nightpaw knikte aarzelend. Misschien. Maar wie weet wat er zou gebeuren? Misschien zouden de clans ruzie krijgen en zouden ze elkaar aanvallen. "Kijk Nightpaw, de sneeuw! Wat gebeurt er?"
Nightpaw keek omhoog. "Ik denk dat starclan de sneeuw een beetje zat is. Maar ze kunnen het niet in één keer warm laten worden. Dus doen ze het langzaam.." Ze dacht even na. "Misschien dat het boven kouder is dan hier beneden. En dat de sneeuw door dat verschil veranderd.."

Note: Word Nightpaw nou een nerdje? XD

Onderwerp: Re: [@Nightpaw'] Two love [SPT]