Testing [+Phantompaw]

Onderwerp: Testing [+Phantompaw] di 27 aug 2013 - 16:14

Phantompaw was de eerste die het kamp verliet en Aspenpaw nam ruim haar tijd. Nog even keek ze achterom, waar een verslagen Warrior zich voor de Nursery had gevestigd. Stakker, hij had nooit zijn hart moeten volgen. Met een grijns verdween ze door de uitgang. Daar merkte ze op dat haar tegenstander al weg was gegaan. Goed, als hij vals wilde spelen, mocht hij dat. Kalmpjes volgde ze zijn achtergelaten pootstappen. Alleen stoof zij niet gelijk weg, maar stak ze haar snuit ook nog door de de struiken die zich dichtbij bevonden. De geur van de dennennaalden waren erg sterk, dus zou het kunnen zijn dat Phantompaw een prooi was vergeten. Maar nee, haar geluk leek een beetje op te raken. Toch gaf Aspenpaw niet op. En toen, toen rook ze een zeer lichte geur. Kraai! Meteen spitste de Apprentice haar oren en liet ze haar ogen over haar omgeving glijden. De geur werd deels gemaskeerd door de bomen en was vermengd met kraaienvoer. Dus hij bevond zich dicht in de buurt van de Carrionplace? Goed. Aspenpaw dook door haar poten en zette ze neer op plaatsen waar de sneeuw al was platgestampt. De geur van kraaienvoer werd steeds sterker en het geluid van veren ook. Toen Aspenpaw zich zo stilletjes mogelijk door de struiken had gewurmd stond ze oog in oog met de gigantische vogel. Dit zou de hele Elders Den kunnen voorzien, maar daar ging het haar niet om. Ze moest hem vangen om Phantompaw een lesje te leren, maar om het op de normale manier te doen, dat klonk haar te saai. Voorzichtig keek Aspenpaw om zich heen en ja, daar zag ze het. Een boom wiens takken erg laag hingen.

Onderwerp: Re: Testing [+Phantompaw] do 29 aug 2013 - 18:37

_{Phantompaw was ondertussen afgedwaald naar de Carrionplace. Hij ging nieuwsgierig op de muffige geur van kraaienvoer af, hier was hij nog nooit echt geweest, wel vanaf een afstandje, maar er echt in niet. Hij keek naar de hopen troep en zag zo hier en daar een verrotte prooi liggen. Hij trok zijn neus op voor de stank en twijfelde of hij wel verder moest gaan, maar de drang was nu eenmaal te groot en met een paar grote passen stond hij er nu echt op. Zijn ijsblauwe ogen keken eventjes om, nog geen Aspenpaw te zien. Hij snoof wat minachtend, die poes was zeker van plan een of andere grap met hem uit te halen, nee, daar was hij niet voor te vinden. Zijn ogen volgden een dikke kraai, die tussen het afval hupte en zo hier en daar wat tussen de troep vandaan haalde. Meteen zakte hij in elkaar en sloop om de berg met troep heen, zodat hij het dier van achteren naderde. De sneeuw knarste zachtjes onder zijn poten, maar de kraai was te druk bezig om tussen de sneeuw te wroeten. Een lachje verscheen op zijn gelaat, nog een klein stukje. Zijn ijsblauwe ogen stonden gespannen en hij begon steeds harder te lopen. Toen zette hij zich af en liet zich met een plof op de kraai vallen, die verschrikt krijste en probeerde omhoog te komen. Phantompaw bracht een aantal wonden aan, maar net niet goed genoeg om het dier meteen te laten sterven. Vol genoegen keek hij naar het jammerende dier, zijn laatste adem verspillend aan wegkruipen, hij volgde het zwaar bloedende prooidier gewoon.}