{SPT} The Mocking cat ~

_{Voorzichtig waande het poesje zich buiten de apprentice's den en wandelde ze rechtstreeks naar de uitgang van het kamp toe. Met een rustige, bijna slome tred betrad ze het territorium dat zich rondom het kamp bevond. Haar zwarte pels had ze zonet nog een wasbeurt gegeven, dus deze glom mooi op in het schrale, bladerdak gefilterde zonlicht dat zich tussen de bomen heen worstelde. Een mentor had ze niet, dus had ze ook geen plicht om in het kamp te blijven wachten tot die haar misschien mee op training zou nemen. Maar ach, Shrewleap was leader geworden, en die zou vast en zeker binnenkort een goede Ceremonie houden. Blij dat die Rushspirit weg was, ja, dat was ze zeker.

+ Mockingpaw ~}

Zo stil als een schaduw liep Mockingpaw door de struiken heen. Hij had een warrior in het kamp boosgemaakt door de kater zijn woorden straal te negeren en langs hem heen te lopen. Ach, dan had de warrior hem maar niet moeten proberen te antagoniseren door hem moederloze niksnut te noemen. Mockingpaw had geen behoefte aan ruzie, totdat ze over een bepaalde streep waren gegaan. Die streep, was alleen nog niet bereikt. De kater hield echter halt en spitste zijn oren toen hij iets hoorde in de struiken. Stilletjes sloop de kater door de struiken heen en gluurde hij erdoorheen.

_{De fragiele zwarte poes liet haarzelf door haar poten zakken toen een prooigeur haar neusgaten binnensloop. Voorzichtig kroop ze over de bosbodem, niet wetende dat iemand haar bekeek vanuit de struiken. Haar poten bewogen zich geruisloos over de grond heen, en toen het kleine grijze lichaampje van een muis in haar zichtveld verscheen wiegelde ze lichtjes met haar achterpoten. Haar adem stokte en door een flinke trap tegen de grond vloog ze omhoog, richting de spitsmuis die naar de veiligheid van zijn holletje begon te vluchten. Halverwege de achtervolging moest ze ophouden wegens zuurstof tekort. Hijgend gleed ze tot stilstand en keek ze mokkend de muis achterna die zegevierend in een gat in de grond schoot. Kleine tranen welde op in haar ooghoeken, en door wild te schudden wist ze die te verwijderen uit haar ogen. Waarom lukte niks? Waarom moest alles perse verkeerd gaan wegens haar slechte conditie en lichaamsbouw? Niemand zou haar ooit beschouwen als een echte Shadowclan poes, eerder als een kittypet. "Waarom konden jullie me niet gewoon laten sterven toen jullie de kans hadden?" Bracht ze zacht, bijna jammerend uit toen ze naar de hemel boven haar keek. Ze bedoelde duidelijk de tijd dat ze Greencough had. Die ziekte had haar groeiproces in gevaar gebracht, en maakte haar tevens zwak en fragiel. Misschien speelde Starclan gewoon een spelletje met haar, wouden ze zien hoelang ze het zou kunnen uithouden?}

Bijna wilde Mockingpaw doorlopen toen hij zag dat de poes aan het jagen was. Zijn poten droegen hem al weg van de open plek. De zwart met witte kater had weinig interesse, weinig interesse aan iedereen. Hij hield zichzelf afgesloten van de rest van de wereld sinds zijn ouders en zusje overleden waren aan Greencough een tijdje terug. Het was nog niet eens zo lang geleden, maar niemand kreeg het verdriet uit het systeem van de kater. Simpelweg omdat hij het weigerde te delen, met niemand niet. Maar als je zoiets bij je droeg, verkilde het je vanzelf... Maar hij spitste zijn oren toen de stem van Blessedpaw meegleed met de wind. "Waarom konden jullie me niet gewoon laten sterven toen jullie de kans hadden?" Miauwde de poes achter hem. Mockingpaw's ogen spreidden zich ineens wat verder open, vreemd geraakt door deze woorden. Plotseling sprong de kater door de struiken. "Zusje!" Miauwde hij vrolijk, terwijl hij Blessedpaw met een verbazingwekkend vrolijke grijns aankeek.

_{Ze wist met een klein snikje van haar tranen af te komen, en liet haar kopje ietwat hangen. Een onverwachte stem deed haar opkijken, echter waren het de woorden die de kater uitsprak die haar eens goed deden schrikken. "Zusje!" Miauwde de gevlekte kater welke ze herkende onder de naam Mockingpaw vrolijk. Geschrokken bleef ze stilstaan en keek ze hem aan met grote ogen. "W-wat bedoel je?" Miauwde ze op een fluisterende toon. Haar oortjes had ze nieuwsgierig naar voren gespitst, echter twinkelde er wel een ietwat bange blik in haar gele oogjes. Er was toch niks mis met hem, eh? Want als ze eerlijk moest zijn was ze echt niet in de stemming om hem naar de Medicine cat te brengen. Echter baarde nog iets haar zorgen; Wat als hij haar zonet had gehoord? Blessed's oogjes werden nog iets groter en met wijd opengesperde kijkers keek ze de leerling voor haar aan.}

Mockingpaw's ogen twinkelden met een warm en vrolijk licht, terwijl hij een vriendelijke grijns opzette naar Blessedpaw. Op de één of andere manier hadden haar woorden hem ertoe gedreven haar op te vrolijken en te beschermen. "Vanaf nu ben je m'n zusje." Besloot Mockingpaw vrolijk, terwijl hij met zijn poot naar Blessedpaw wees. "Als je jezelf zwak vind, of wil sterven, zal ik je beschermen." Miauwde hij er vrolijk achteraan, duidelijk erop wijzende dat hij haar gehoord had toen ze sprak. Maar toch bleef hij haar vrolijk aankijken. "Ik zal je niet laten sterven." Miauwde hij met een grote, vrolijke grijns, die groot contrasteerde met zijn eerdere onverschilligheid.

{I'm so sorry he's so weird x'D}

_{Een geschrokken blik vond plaats in haar gele ogen toen hij nogmaals zei dat ze vanaf nu zijn zusje was. "Als je jezelf zwak vind, of wil sterven, zal ik je beschermen." Miauwde hij nog nadien. Nog steeds bleef ze als versteend aan de grond vast gespijkerd staan en knikte ze stijfjes. Hij had haar dus gehoord... "Ik zal je niet laten sterven." "Probeer je me beet te nemen?" Zo ja, dan is dit de slechtste grap ooit, voegde ze er al zwijgend nog aan toe.}

"Probeer je me beet te nemen?" Miauwde het poesje, duidelijk ietwat verbouwereerd door zijn woorden. Mockingpaw hield wat verbaasd zijn kopje scheef en knipperde met zijn gele ogen. "Nee?" Miauwde hij. Hij besefte zich niet hoe raar zijn woorden waren, maar ach, daar was het Mockingpaw voor.

{Kortig xD..}

_{"Nee?" Algauw veranderde haar gelaatsuitdrukking en glimlachte ze schraaltjes. "Oh, oké dan." Ze slikte even en spitste haar oortjes. "Kun jij al jagen?" Vroeg ze nieuwsgierig met een zekere bewonderende toon in haar stem. Waarschijnlijk wel, hij was namelijk ouder dan haar.

-- Hier ook~ xD --}

Mockingpaw's glimlach werd alleen maar vrolijker toen Blessedpaw zijn woorden eindelijk accepteerde. Nu hoefde hij diep van binnen ook niet meer eenzaam te zijn. Maar op haar volgende woorden grijnsde hij wat onschuldig. "Een beetje... Ik wacht nog op een nieuwe mentor," Miauwde hij, waarna hij zijn staart om zijn pootjes krulde.

_{"Een beetje... Ik wacht nog op een nieuwe mentor," Ze keek hem ietwat plagend aan. "Oh," Begon ze met een grinnik in haar stem. "Heb jij dan al ooit iets gevangen?" Terwijl ze dit vroeg gleed een zachte wind over haar rug heen en huiverde ze even bij de gedachte dat het binnenkort Leafbare werd. Ze verafschuwde dat seizoen, en simpelweg omdat het zo koud was en omdat het zoveel ziektes met zich meebracht...}

Mockingpaw huiverde eventjes mee met de bries. "Heb je het koud?" Vroeg hij uiteindelijk maar. Maar hierna moest hij toch echt Blessedpaw's vraag beantwoorden. "Had gekund, als ik beter had opgelet." Bekende het katertje, waarna hij weer overeind sprong. "Laten we nu wat gaan vangen!" Besloot hij vrolijk.

_{"Heb je het koud?" Vroeg de gevlekte kater. Blessedpaw glimlachte even zoetjes en knikte. "Ik mag de koude niet echt, alles dat koud is of nat... Nah, geef mij dan maar Greenleaf." Ze wist dat er vele katten waren die van de sneeuw die tijdens Leafbare naar beneden viel, hielden. Maar zij hield daar dus duidelijk niet van. "Had gekund, als ik beter had opgelet." Bekende de kater waarna hij overeind sprong. Ietwat nieuwsgierig keek ze hem aan toen hij weer begon te spreken. "Laten we nu wat gaan vangen!" Zelf sprong ze ook overeind, maar helaas voor haar iets te wild en verloor ze even haar evenwicht. Waggelend vond ze haar evenwicht terug en probeerde ze te balanceren op de aarde. "M-maar ik kan niet jagen..." Beaamde ze, plots weer verlegen.}

"Ik mag de koude niet echt, alles dat koud is of nat... Nah, geef mij dan maar Greenleaf." Miauwde Blessedpaw. Mockingpaw hield zijn kopje eventjes scheef, maar knikte daarna begrijpend. "Ik snap het!" Miauwde hij, met een onschuldige, jongensachtige grijns. "Ik kan ook niet zo goed tegen de kou, maar mama zei vroeger altijd dat je vacht dikker werd." Besloot Mockingpaw. Zijn oortjes gingen eventjes wat hangen om Blessedpaw's woorden. "Maar als jagen niet gaat lukken, wat kunnen we dan gaan doen?" Vroeg Mockingpaw zichzelf hardop af, terwijl hij eventjes met zijn staart zwiepte.

_{"Ik snap het!" Miauwde hij, met een onschuldige, jongensachtige grijns. "Ik kan ook niet zo goed tegen de kou, maar mama zei vroeger altijd dat je vacht dikker werd." Besloot Mockingpaw. Blessedpaw knikte ietwat verlegen en besloot maar haar verdere vragen voor later te bewaren. "Maar als jagen niet gaat lukken, wat kunnen we dan gaan doen?" Een klein lachje sierde haar lippen en ietwat nieuwsgierig stak ze haar neusje in de lucht. Er waren toch geen verse prooigeuren meer te bekennen, dus jagen zou sowieso al wegvallen. "W-we zouden bijnamen voor elkaar kunnen verzinnen..." Met een onschuldige blik keek ze hem aan, afwachtend op response.}

Een beetje afwezig staarde Mockingpaw naar een voorbij vliegende mot. Het beestje dwarrelde op de wind. Maar al snel trok Blessedpaw's stem hem weer terug qua aandacht en zette hij weer een grijns op. "W-we zouden bijnamen voor elkaar kunnen verzinnen..." Miauwde Blessedpaw, met een lichte aarzeling in haar stem. Eventjes knipperde Mockingpaw wat verbaasd met zijn heldere, gele ogen. Maar vervolgens zette hij een vrolijke grijns op. "Is goed!" Miauwde hij, "Maar euh...wie eerst?" Hij wist er om eerlijk te zijn zo snel nog geen. Je kon wel aan z'n hoofdje zien dat hij er hard over aan het nadenken was, hoe hij Blessedpaw zou noemen.

_{"Is goed! Maar euh...wie eerst?" Lichtelijk piekerend beet ze op de binnenkant van haar lip en vernauwde ze haar oogjes een beetje. "Maakt me niks uit..." Bracht ze zacht uit. Echter, aan de twinkeling in haar oogjes kon je zien dat ze toch wel lichtelijk nieuwsgierig was naar wat hij haar zou noemen.}

Nog altijd was Mockingpaw diep in gedachten, zijn ogen half dichtgeknepen. "Ik... denk..." Begon het katertje zachtjes, "Turtledove!" Hij grijnsde vrolijk. "Net zo teer, ietsjes teruggetrokken, maar toch heel mooi." Miauwde het katertje vrolijk, niet eens bewust dat hij eigenlijk een groot compliment gaf.

_{"Ik... denk..." Begon de kater zachtjes. Ze wachtte vol spanning af op het volgende moment dat zijn stem zou luidden, en keek hem met grote oogjes aan. "Turtledove!" Ze bleef even enkele seconden stilstaan, en knikte nadien traagjes. "Net zo teer, ietsjes teruggetrokken, maar toch heel mooi." Ze staarde hem geschrokken aan en nam een stapje naar achter. "O-oké." Miauwde ze terwijl ze teruggetrokken voor hem stond. Ze bleef zo enkele seconden staan, maar kreeg nadien het besef dat het nu haar beurt was om iets te zeggen, een bijnaam te verzinnen. "Tornado!" Bracht ze voorzichtig uit. "Je weet nooit wat zijn volgende actie zal zijn, geheimzinnig, maar toch zeer interessant." Een klein glimlachje kwam tevoorschijn rond haar lippen.}

Mockingpaw hield eventjes nadenkend zijn kop scheef. "Tornado?" Herhaalde hij, terwijl hij eventjes naar de lucht keek. Hierna begon hij vrolijk te lachen. "Prima! Tornado is prima!" Besloot hij vrolijk, waarna hij met zijn voorpoot eventjes op Blessedpaw's voorhoofd tikte. "Weet je wat?" Miauwde hij, terwijl hij zijn poot nog eventjes op Blessedpaw's kop hield. "Jij bent hem!" En met die woorden racete hij vrolijk weg.