[Spt][Training]A good day..[Burnsoul]

Nog steeds vol ongeloof dat hij hier zat, keek hij naar de grond. Het koude van buiten was scherp, maar werd door zijn vertrouwen onvoelbaar. Hij was Apprentice.. Daarom zat hij hier. Niet ver van het kamp, tussen de bomen. Naar de geluiden te luisteren. Burnsoul was zijn mentor, en vandaag zouden ze trainen. Shadekit, nu Shadepaw dacht dat het was handig was om even buiten te wachten. Hij wou niemand tot last zijn in het kamp. Een paar sneeuwvlokjes bleven op zijn vacht zitten, die hij afschudde.

Op rustig tempo liep de zwart-witte kater de den uit. Hij had weinig geslapen maar genoeg om recht overeind te blijven. Straks zou hij zijn slaap wel inhalen maar eerst ging hij opzoek naar Shadepaw. Hij had het grijs-witte katertje al meteen herkent en stapte rustig op hem af, tussen de sneeuw. Enkele koude sneeuwvlokjes vielen op zijn vacht en smolten, het voelde koud en kil aan maar hij was het gewend. "Hallo Shadepaw." miauwde hij terwijl hij voor hem ging zitten. Zijn groenige ogen hielden zijn blik even vast. "Heb je er zin in?" vroeg hij. Het was meteen al een test om te kijken of hij wel durfde en niet bang was voor een uitstapje dat veel verder ging dan de nursery, véél verder.

"Hallo Shadepaw." Verbaasd keek hij op, en zag Burnsoul staan, die voor hem ging zitten. "Heb je er zin in?" Shadepaw knikte ja. Niet te hevig, dat zou misschien té zijn. Hij was heel enthousiast, wat duidelijk te zien was in zijn ogen. Zijn blauwe ogen stonden wel wat bezorgd, wat minder werd met de tijd. Hij was sowieso al niet zo'n geliefde kater, vond hij. Buitenstaander.. Hij schudde zijn kopje. Hij stond maar één stap verder dan de kittens, en meteen dacht hij aan Ratkit. Zijn beste vriendin tot nu toe. Zijn gedachtes werden overspoeld, en hij probeerde zijn ogen oplettend naar zijn mentor te richten.

Shadepaw knikte ja. Hij keek even in zijn blauwe ogen die enthousiast stonden. De zwart-witte kater hees zichzelf overeind en wendde zijn staart. Hij wist nog niet helemaal waar hij eerst ging beginnen maar hij zou er wel uit komen. Bovendien was het nog vroeg in de dag dus hadden ze genoeg tijd. Hij was wat in gedachten verzonken dat hij zelf niet doorhad dat hij al naar de uitgang begon te wandelen. "Kom je?" miauwde hij terwijl hij nog een blik over Shadepaw liet vallen. De apprentice keek wat bezorgd, alsof hij met iets zat. Hij wist niet hoe hij zo een situatie moest aanpakken. Hij had zelf vaak genoeg in zo een situatie gezeten maar dan stond er wel altijd iemand klaar voor hem. "Gaat het wel?" vroeg hij bezorgd terwijl hij enkele passen terug wandelde. "...Shadepaw?..." aarzelde hij met een vragende blik.

"Kom je?" Shadepaw zag dat zijn mentor al stond. "Gaat het wel?" vroeg hij bezorgd terwijl hij enkele passen terug wandelde. "...Shadepaw?..." aarzelde hij met een vragende blik. Vanbinnen schrok hij een beetje, maar was ook verward. Iemand was bezorgd.. Om hém? Dat was iets nieuws. "Ja, h-het gaat wel. Er is niks," Probeerde hij zijn mentor gerust te stellen. Hij gooide de bezorgde blik weg en verving hem door een vriendelijke. Hij stond op en ging naast Burnsoul staan.

"Ja, h-het gaat wel. Er is niks," zei de apprentice. Burnsoul leek niet echt overtuigd maar hij zag dat Shadepaw er niet verder over wou praten dus vroeg hij er ook niet naar. Het katertje kwam naast hem staan en hij trippelde de uitgang uit met zijn blik op Shadepaw. Naarmate ze verder weg van het kamp afdwaalde, werd de grond steviger en enkele bomen lieten hun schaduwen over de weg hangen. De grond was sneeuwwit waardoor hij hun spoor bloot legde. Hij zou Shadepaw gaan trainen in het dennenbos, het leek goed om daar te beginnen, in het begin. De bomen werden steeds hoger en de bekende geur van dennenbomen werd sterker. Hij kroop het dichtbijzijnde struikgewas in met zijn blik viel op een muisje die aan enkele nootjes aan het knabbelen was. Hij had het beestje al van ver geroken en was zo stil mogelijk het struikgewas ingekropen. "Laat eens tonen wat je al kan." miauwde hij terwijl hij naar de muis wees met zijn staart . "Laat je niet afleiden." gaf hij nog mee.

"Laat eens tonen wat je al kan." miauwde hij terwijl hij naar de muis wees met zijn staart . "Laat je niet afleiden." Eerst begreep Shadepaw er geen hout van, maar toen kwam de geur van muis in zijn neus. Meteen liet hij zich zakken. Hij had nog nooit leren sluipen, maar hij wou het wel goed doen. Hij liet zijn staart laag, sloop er min of meer op af, wachtte even, en sprong. Maar hij was te laat. De muis gloop hem tussen de poten, maar Shadepaw nam geen conclusie. Hij sprong op en rende erachter aan. Een race door de bladeren, en uiteindelijk wij terug met de half dode muis in zijn bekje. Hij hijgde. Hij had nog nooit zo hard gerend, hij moest altijd binnen blijven van zijn pleegouders. Hij legde het muisje neer, en beet er zachtjes in, waardoor het beest zijn laatste puf naar buiten bracht. Hij keek omhoog en dankte binnenmonds Starclan dat dit beestje zijn leven voor hem wou geven.

Zijn groene ogen volgde aandachtig Shadepaw's bewegingen. Hij was best onder de indruk van het katertje, al was zijn sluiphouding niet helemaal hou het hoorde, hij gaf niet op. Toen zijn apprentice in het struikgewas verdween achter de muis aan, kroop hij het struikgewas uit en ging op de plek zitten waar Shadepaw eerst zat. "Goed gedaan." miauwde hij zo kalm mogelijk. Hij wou niet te enthousiast reageren dus hield hij zich kalm. "Enkel aan je sluiphouding moet nog wat gewerkt worden." miauwde hij.

OOC; Sawrry flutje

"Goed gedaan." Hoorde hij zijn mentor zeggen. "Enkel aan je sluiphouding moet nog wat gewerkt worden." miauwde hij. Ok.. Het ging dus.. Goed, dacht Shadepaw. Hij groef met wat moeite een gat in de bevroren grond, en stopte de muis erin. Hij gooide er aarde over, zodat hij hem later kon ophalen. "Kun je me leren hoe ik goed moet sluipen, Brunsoul?" Vroeg hij heel zachtjes, en keek neer op zijn poten.

Onderwerp: Re: [Spt][Training]A good day..[Burnsoul]