Just a spark of madness

Omdat de blikken van de katten in het kamp steeds feller begonnen te worden, besloot Aspenpaw maar weg te gaan. Ze deed waarschijnlijk niets in hun ogen, maar goed, nu kon ze toch net zo goed ergens in het territorium blijven en luieren? De poes grijnsde even en keek fel terug naar het kamp. Hoelang was Shrewstar van plan om nog te wachten tot de ceremonie? Er waren wel meerdere Apprentices die nu een nieuwe Mentor nodig en dan nog duurde het waarschijnlijk lang voordat de ceremonie kwam. Maar ja, Aspenpaw kon al prima jagen voor haar leeftijd en ze zou haar klauwen direct gebruiken in een gevecht, het was gewoon dat ze geen moeite hoefde te doen om de beste van haar generatie te zijn. En dat was nou wat haar verveelde.

De Apprentice was bij een laag struiken aangekomen en rook een bekende ShadowClan geur. De poes besloot eerst even te kijken wie het was, voordat ze een begroeting uit zou roepen. Door een klein gat in de begroeiing en zag een tabby vacht, wat aan de lange kant. Bullet..paw? Een grijns speelde rond haar lippen. Ze had de kater wel een paar keer eerder gezien, toen ze een kitten was, maar toen was de kater nog vrolijk voor zijn doen. Maar nu, nu zag hij er eerder leeg en koud uit. Hier kon ze dan wel wat mee, niet? Direct haalde Aspenpaw de glimlach van haar gelaat en stapte met zachte pasjes de struiken door, haar uitdrukking was wat zielig gemaakt. "Oh, hey Bulletpaw.." Miauwde ze met een wat eenzame toon en liet haar kopje even hangen.

"Hallo Aspenpaw," Ze keek even voorzichtig op, haar oortjes wat meer tegen haar nek aan leggende. Het gelaat van de kater werd geprobeerd in een glimlach om te zetten, maar de poging was tevergeefs. "Wat is er?" Aspenpaw slikte even bij de vraag, niet echt wetend wat ze zou kunnen antwoorden. Er waren meerdere opties en elke zou een andere uitwerking hebben. Het poesje beet wat op haar lip om haar act nog realistischer te maken en liet haar kopje weer wat hangen. "Het is gewoon.. iedereen lijkt wel gewoon langs me heen te kijken, ze zien me gewoon niet. Iedereen zegt wel dat elke kat speciaal is, maar zo voel ik me helemaal niet.." Mompelde ze vervolgens en verbrak oogcontact met de kater, die wel een paar Moons ouder was dan zij.

"Ehm-" Moeite met het antwoord? Goed, dan geloofde hij tenminste een deel van haar act of misschien wel alles? "Ik zie je nu toch?" Aspenpaw begon een beetje met haar hoofd te schudden, maar kon geen woorden vinden. "Waarom deel je dit met mij eigenlijk? Je kent me amper." Ze voelde de blik van de kater op haar vacht gericht worden, maar nog steeds hield ze haar kopje neer. "Oh.." Mompelde ze zachtjes en stond wat verslagen op, nog steeds geen blik gunnende op Bulletpaw. "Niet dat het erg is hoor." Maar nee, haar karakter moest nu even doorzetten met die zieligheid. "Nee, je beoordeelt me, ik hoor het wel. Laat ik dan maar eens gaan, als ik je toch alleen maar lastig val.." Aspenpaw draaide zich om naar de struiken en ze kon haar blik even plezierig laten glimmeren, maar al snel slofte ze door de struiken heen om haar act verder te zetten.