Lionpaw en Sparrowpelt trippelde de Hoge Vlaktes op. De wind waaide stevig door zijn vachtje. Zachtjes kneep hij zijn ogen dicht tegen de wind. Dit was wel een mooie plek! Het was vlak uitgestrekt. Dit zou vast een fijne plek om te kunnen rennen, en jagen! Dacht Lionpaw. Haar mentor draaide zich om, en ging zitten. 'Lionpaw,' Zei ze als gebruikelijk. De jonge Apprentice spitste zijn oortjes, en ging voor haar zitten. Hij kwam nog een stukje onder haar schouders, maar dat maakte niet uit, vond hij. in een korte tijd was hij al flink gegroeid. Al zijn pluizige kitten haartjes waren bijna weg, en hadden al voor een kwart plaats gemaakt voor echt, volle lange haren. Lionpaw was Sparrowpelt alweer bijna vergeten, en richtte zijn aandacht weer op haar. 'Konijnen zijn snel, en hebben vlugge reacties,' Vervolgde ze. 'Maar als je het eenmaal kan, is het bijna een makke,' Lachte ze. Sparrowpelt liep weg. Ze ging vast een geschrikt prooi vinden. Een minuutje later had ze er waarschijnlijk al een konijn gevonden, want Lionpaw zag haar sluipend over de grond kruipen. Vlak voor dat ze er was, kreeg het dier haar in de katen, en sprong er van door. Lionpaw keek vol verwondering naar haar mentor. Zij had inmiddels al een snelle sprint afgelegd, en racede achter het konijn aan. Het konijn had Lionpaw vast niet gezien, en rende op hem af. Instinctief dook de Apprentice in elkaar, maar Sparrowpelt was er al bovenop gesprongen. Met haar krachtige kaken had ze het beest gedood. Vlug pakte ze haar prooi op, en lede het voor hun neer. 'Nu jij,' Zei ze kortaf. 'Het is niet erg, als het de eerste keer niet lukt,' Zei ze er vlug achteraan. 'Je hoeft je er niet voor te schamen.' Sparrowpelt ging zitten, en gaf de Apprentice een knikje. Lionpaw keek om zich heen. Moest híj een konijn vangen?! Dat ging hem nooit lukken! Adrenaline spoot weer door de jonge kater heen. Vlug stond hij op, en nam de geur van konijnen in hem op. Daarna trippelde hig het open veld op. Zachtjes trok hij zijn poot op, en snoof in de lucht. Er was wel een muiste ruiken, maar nu kwam hij voor konijnen. Ineens ving hij een geur op. Meteen dook Lionpaw in een jacht houding. Langzaam kroop hij vooruit, en sloop naar het konijn toen, en hield hem in de gaten. Zijn gifgroene ogen schoten even tussen zijn mentor, en het konijn in. Sparrowpelt zat hem nog steeds aandachtig aan te kijken. Glimlachend sloop hij verder. Nu was de Apprentice er bijna.. Mar het beest kreeg hem in de gaten. Als een gek stoof het dier weg. Lionpaw kreeg weer een stoot energie, en stoof er achteraan. Wacht eens even.. Dit was precies als hoe zijn droom verliep!(Zie deel 1) Lionpaw kreeg de moed, en kracht door zijn zelfvertrouwen. In een snelle sprint racede Lionpaw achter het konijn aan. Wat was die snel! Hijgend ging de jonge kater verder. Hij duwde zich vermoeid door zijn uithoudingsvermogen heen. Zijn spieren begonnen te protesteren, maar hij gaf niet op. Diep hijgend bleef hij er achteraan jagen. Er zaten nog een paar staartlengtes tussen. Zijn zelfvertrouwen begon weg te trekken, en als laatste kans zette hij krachtig af met zijn achterpoten. Lionpaw vloog letterlijk door de lucht heen, en belande op 2 muizenlengtes na niet op het konijn. Dof viel hij neer. Gelukkig had hij veel rondjes gerend, en zat hij nu een paar staartlengtes van Sparrowpelt af. Liopaw liep op haar af. Zijn flanken gingen snel op en neer, maar dat negeerde hij even. 'Ging dat goed?' Vroeg de jonge kater voorzichtig aan zijn mentor. Hij had het konijn niet gevangen, maar Sparrowpelt zei dat dat niet erg was. Voor zijn gevoel had hij nog nóóit zo hard gerend. Hij gaf een kort lachje, en staarde naar de grond.
(Holi, met Lionpaw kan ik lange posten maken xD)
Onderwerp: Konijnenjacht. (Lionpaws training 2) 
ma 3 jan 2011 - 17:18