[SPT] Damn you

_{Met een grote glimlach keek hij achterom, naar de jachtpatrouille die hij een soort van in de steek liet. Hij ging erhm, gewoon ergens anders jagen. Ja. Dat was het. Om nog even te doen alsof hij zijn taak serieus nam snoof hij de lucht op en deed alsof hij een geurspoor had gevonden. Pas toen de struiken hem omringd hadden liet hij zijn act vallen en trippelde hij vrolijk over het zachte gras. De dauwdruppeltjes kleefden aan zijn voorpoten en gaven een soort verkoelend gevoel. Maar omdat de tabby zo bezig was met het bestuderen van zijn omgeving, zag hij de Apprentice die tegen hem aanbotste niet. De Warrior stapte even achteruit en schudde zijn kop. Vervolgens keek hij in een paar blauwe ogen die een wat arrogante glans met zich meedroegen. "En wat doet een Apprentice nog wel zo alleen op het territorium?"}

_{"Bewegen, ademen, of simpelweg leven. Wat elke niet dooie kat doet" Hawkscream keek wat verbaasd op van de toon waarop de Apprentice sprak. "Ik ben trouwens niet alleen, jij bent hier. Tenzij je jezelf als niemand beschouwd natuurlijk." De Warrior fronste, maar liet zich niet zo snel van zijn stuk brengen. "Maar voordat ik hier was, was je wel alleen. Dus was mijn vraag misschien toch juist. En sinds wanneer spreekt een Apprentice zo onrespectvol tegenover een Warrior?" Vroeg Hawkscream op een kalme toon, hij speelde geen strenge Warrior, maar ook niet op een makkelijk overwinbare kat. Een Apprentice moest zijn plaats weten in de Clan, of die het nou wilde of niet.}

_{"Er was genoeg prooi dat mij gezelschap hield." Oh, dus deze kater hield ervan om bijdehand te zijn? Goed, iedereen had zo zijn karakter. "Sinds die destbetreffende apprentice geen respect voor warriors kent" Zijn verbaasde blik werd nog wat intenser en Hawk wist ook dat kwaad reageren totaal geen zin had bij dit soort katten. Die zouden er alleen van genieten en dat uiteindelijk tegen je gebruiken. Dus nee, de extreem harde aanpak zou nergens voor nodig zijn. "En hoe komt dat? Heeft je Mentor je dit dan nooit geleerd?" Vroeg de tabby en keek de Apprentice kalm, maar doordringend aan.}

_{"Die begint na een tijd ook wel in te zien dat het niet lukt dat aan te.leren." Hawkscream negeerde de arrogante toon en keek Jaggedpaw gewoon luchtig aan. "Zitten sommige te zeiken hoe ik in StarClans naam zo onrespectvol ben." Hawkscream haalde dit keer zijn schouders op. "Als jij zo wilt zijn of bent, dan ben je dat. Als je maar je best doet, dan moet iedereen daar blij mee zijn. Want ja, als een Apprentice je zo aanspreekt met een grote glimlach raakt iedere kat daar wel geïrriteerd aan, en je wilt niet leven in een wereld vol met vijanden, geloof me."}

_{"En hoe weet jij dat?" Natuurlijk moest hij weer een verhaal gaan vertellen als hij deze Apprentice wilde overtuigen. Nou, een verhaal had hij voor 'm. "Omdat ik vroeger geen vrienden bij me had en niemand tot me door wilde laten dringen. Het is een vreselijke wereld als je geen vrienden om je heen hebt of wilt, weet je? Alles wilt tegen zitten, maar sinds ik Petalcloud heb ontmoet is alles vrolijker geworden. Alles fleurt op en je kan alles aan. Je wordt er zelf ook gewoon een beter persoon van." Zei Hawkscream simpel en bleef de Apprentice kalm en vriendelijk aankijken. "Ik weet niet of jij dat wilt, maar ik gun iedereen die blijdschap. Dus zie het maar als een tip."}