It's a revolution I suppose

De bruin gestreepte kater rekte zijn voorpoten uit om nadien voldaan op te staan en zijn rug even nonchalant te krommen. Hierna stapte de kater de den uit en begroette hij de buitenwereld met een kleine glimlach. Sinds de Ceremonie was geweest stond hij bekend onder de naam Shadepaw, dus geen Shadekit meer voor hem. Hij vond het best wel stoer, de paw op het einde van zijn naam. Het toonde aan dat hij als kit gezond en sterk genoeg was om het al tot apprentice te maken. Hij wist dat het vaak voorkwam dat kits stierven in hun eerste dagen. Omdat ze te zwak waren. Maar dat was niet gebeurd met hem, dat was niet gebeurd bij geen een van zijn nestgenoten. De kater wist een geeuw te onderdrukken en trippelde nadien naar de prooistapel toe. Hij griste een kleine spitsmuis mee terug naar zijn den en ging vlak naast de ingang weer zitten. Prooi was schaarser geworden, er was nog maar net genoeg om iedere kat één stuk prooi te geven, maar meer niet. Al gelukkig dat er nu minder Queens waren, want dan kon het wel eens zijn dat die te weinig melk hadden door het tekort aan voedsel. Ach ja, dat waren momenteel zijn belangstellingen niet. Hij probeerde zich te focussen op zijn trainingen, al ging dat wel moeilijk als je mentor nooit kwam opdagen.

+ Strugglepaw.

_{Na een zachte geeuw opende de poes haar ogen. De aanblik van het territorium deed haar even schrikken. Was ze hier in slaap gevallen? Het zou ook wel. Dan werd het tijd dat ze weer eens terug ging naar het kamp. Hier en daar lagen plukjes sneeuw, die door de bomen heen hadden weten te dringen. Een snijdende wind woei door haar vacht en ze was blij dat haar vacht dikker werd in Leafbare. Ze moest er niet aan denken nu met haar zomervacht te moeten rondlopen. Eenmaal in het kamp viel haar blik op de kleine prooistapel, die duidelijk wel wat meer prooi nodig had. Voorzichtig keek ze om zich heen. Eigenlijk zou ze eerst voor de clan moeten jagen, maar wie kon er nou met een lege maag jagen? Snel pikte ze een kleine eekhoorn van de hoop en liet haar blik toen door het kamp gaan. Ze zag een jonge apprentice voor de ingang van de den zitten. Shadepaw. Rustig trippelde ze op hem af. 'Hey' miauwde ze voorzichtig, 'Mag ik erbij zitten?'}

Hij bukte zich voorover en nam zijn eerste hap van de kleine spitsmuis die voor zijn poten lag. Het vlees was draderig, maar genoeg om zijn maag al stil te krijgen. Toen hij weer opkeek merkte hij een zwart witte poes op die op hem af kwam gelopen. 'Hey' Miauwde de mede leerling. "Hallo." Begroette hij haar simpel terug. 'Mag ik erbij zitten?' Oh, gezelschap? Dat had hij niet verwacht. Zeker niet van een iets oudere apprentice. "Tuurlijk mag je dat." Miauwde hij vriendelijk, waarna hij met zijn staart wenkte dat ze naast hem mocht gaan zitten. Pas nu herkende ze de poes als zijn zus. Natuurlijk, dat verklaarde veel. Hij had dus echt niet verwacht dat een oudere leerling zomaar bij een jonkie zou gaan zitten. "Jij bent Strugglepaw, toch? Mijn zus?" Vroeg hij lichtelijk nieuwsgierig terwijl hij met zijn groene ogen in de eveneens groene kijkers van de zwart witte kattin keek.

_{"Tuurlijk mag je dat." miauwde de kater vriendelijk. Glimlachend ging de poes zitten en legde haar staart rustig over haar poten. "Jij bent Strugglepaw, toch? Mijn zus?" Vroeg hij. De lichte nieuwsgierigheid was duidelijk in zijn stem te horen en vrolijk knikte ze. 'Ja, dat ben ik. Shadepaw is het toch?' antwoordde ze en keek hem toen nog een keer aan. 'Ik geloof niet dat wij elkaar ooit echt gesproken hebben...' Het was een beetje vreemd om te beseffen dat dit broertje al een half jaar lang elke dag hier was en dat ze hem toch nog nooit gesproken had. Tja, haar relatie met Shrew toen had het er ook niet makkelijk op gemaakt. Maar ze was ervan overtuigd dat ze het nu beter zou doen. Ze zou zijn zus zijn en hij zou alles bij haar kwijt mogen. Wat het ook was!}

'Ja, dat ben ik. Shadepaw is het toch?' Antwoordde de poes vrolijk. Shadepaw nam de gelijkheid goed op en glimlachte vrolijk terug, zijn groene kijkers al twinkelende. 'Ik geloof niet dat wij elkaar ooit echt gesproken hebben...' Merkte ze nadien op. Hij beet eventjes op zijn lip en het deed hem pijn om op de conclusie te komen dat ze daar gelijk in had. "Ach ja, we hebben nog alle tijd van de wereld om onze verloren tijd samen in te halen!" Merkte hij vrolijk op. Zijn mondhoeken krulden omhoog maar daalden algauw weer toen hij zijn mond weer opende. "Maar ik heb een vraagje, is het normaal dat je mentor nooit komt opdagen?" Hij hield zijn bruine koppie iet wat scheef terwijl hij zijn oudere zus aankeek. Vast niet, dacht hij. Maar Shadepaw kon het alsnog niet laten om die vraag te stellen. Je kon maar nooit zeker genoeg zijn, toch?

_{"Ach ja, we hebben nog alle tijd van de wereld om onze verloren tijd samen in te halen!" Merkte hij vrolijk op. 'Helemaal gelijk in,' miauwde ze als antwoord. "Maar ik heb een vraagje, is het normaal dat je mentor nooit komt opdagen?" Even trok Struggle een wenkbrauw op. Hij ook al? Zij was ook al eens in de steek gelaten. Gelukkig deed Cinderflame dit niet. 'Eehm... Niet echt, alhoewel het wel eens vaker voorkomt,' begon ze voorzichtig, 'Laat je mentor je in de steek dan? Want dan raad ik je aan dat tegen mama te zeggen...' Met een licht gepijnigde blik keek ze haar broertje aan. Ze wou niet dat hem hetzelfde als haar overkwam. En misschien kon zij hem wat leren? Niet veel, maar toch iets? Dat was toch altijd beter dan niets in ieder geval. Ze kon hem het territorium laten zien, daar had ze al meer dan genoeg in rondgezworven. Ze kon hem een beetje leren jagen en misschien de basistechnieken van het vechten leren, alhoewel ze die zelf ook niet echt onder de knie had. Vechten, het was ook niks voor haar. Al die katten verwonden, waarom?}

'Helemaal gelijk in,' Miauwde zijn zus als antwoord op z'n eerdere vaststelling. 'Eehm... Niet echt, alhoewel het wel eens vaker voorkomt,' begon ze voorzichtig, 'Laat je mentor je in de steek dan? Want dan raad ik je aan dat tegen mama te zeggen...' Met een licht gepijnigde blik keek ze hem aan. Hij beet even op zijn lip en keek plots geen honger meer hebbende naar zijn prooi dat voor zijn pootjes lag. Dus het had niks persoonlijk met hem te maken? Als hij Strugglepaw's woorden moest geloven dan had het inderdaad niks met hem te maken, maar hij wist niet goed of ze het gewoon zei om hem te troosten. "En wat zal mama daar dan aan doen, denk je?" Waagde hij maar licht onzeker te vragen. Hij spitste zijn oortjes naar voren en keek naar het gelaat van zijn oudere sibling. Hij moest en zou iedere trek van haar gezicht goed bestuderen, zodat hij er zeker van kon zijn dat ze niet aan het liegen was. Dat was één iets waar hij al zeker niét tegen kon.

_{"En wat zal mama daar dan aan doen, denk je?" vroeg haar broertje licht onzeker. Even keek de poes naar de grond, maar richtte haar blik daarna weer op haar sibling. 'Waarschijnlijk geeft ze je een nieuwe mentor... Misschien dat ze de mentor die je nu hebt, gaat bevelen je te trainen, maar dat weet ik niet.' De poes verplaatste haar blik even naar de ingang van het kamp, dat eerste had haar moeder voor haar gedaan in ieder geval. 'Maar dat is natuurlijk wel pas bij de volgende ceremonie...' voegde ze er zachtjes aan toe. Er was haast geen wolkje uit de lucht en op de plek waar zij zaten, was ook geen wind. Dat zorgde ervoor dat het best wel dragelijk was om hier te zitten. Sneeuw was hier in het kamp niet echt meer. Door al die katten smolt het hier veel sneller. Maar daar ging het nu niet over. Ze hadden het hier wel over zijn trainingen en dus ook zijn toekomst.}

'Waarschijnlijk geeft ze je een nieuwe mentor... Misschien dat ze de mentor die je nu hebt, gaat bevelen je te trainen, maar dat weet ik niet.' Hij merkte op dat Strugglepaw haar blik verplaatste naar de ingang van het kamp, alsof ze niet wou dat Shadepaw de blik zag die in haar ogen te zien viel. 'Maar dat is natuurlijk wel pas bij de volgende ceremonie...' Voegde de poes er zachtjes aan toe. Hij haalde zijn schouders op en keek de kattin vrolijk aan. "Ach ja, beter laat dan nooit, toch?" Glimlachte hij haar toe, waarna Shadepaw zijn zus een zachte por gaf in haar zij. "Zou jij me in de tussentijd willen trainen?" Vroeg het bruine katertje nadien, de vrolijke glans in zijn ogen verplaatsende voor een iets serieuzere. Hij nam zijn trainingen serieus op, dus moest hij ook zo overkomen.

_{"Ach ja, beter laat dan nooit, toch?" sprak de stem van Shadepaw vrolijk, waarna deze haar een por in haar zij gaf. 'Heej!' miauwde ze, maar al snel kwam er een volgende vraag van de jonge kater, "Zou jij me in de tussentijd willen trainen?" Er verscheen een serieuze blik in zijn ogen en even keek ze hem wat ongelovig aan. Maar al snel schudde ze met haar kop om er weer bij te blijven en miauwde toen vrolijk, 'Natuurlijk' Een glimlach verscheen op haar gezicht. 'Ik kan het proberen althans... Ik kan niet beloven dat ik een geweldige mentor zal zijn!' De glimlach verbreedde zich iets, terwijl ze haar broertje aankeek. Natuurlijk wou ze haar broer helpen. Alles om hem te helpen.}

'Heej!' Miauwde ze waardoor Shadepaw zachtjes begon te grinniken. 'Natuurlijk' Een glimlach verscheen op haar gezicht, net zoals bij het katertje zelf. 'Ik kan het proberen althans... Ik kan niet beloven dat ik een geweldige mentor zal zijn!' Hij haalde zijn schouderbladen nogmaals op en keek haar aan alsof het hem niet veel uitmaakte. "Zolang ik de basis dingen al kan leren is het voor mij oké," Verklaarde hij al glimlachend. Hierna kwam hij rustig overeind en strekte hij eventjes al zijn poten. Al vanaf de geboorte van hem en zijn siblings was hij de grootste, en hij had te horen gekregen dat de andere zoon van Shrewstar, Thrushpaw, ook de grootste was geweest van zijn moeder's eerste nest. "Kun jij me wat vertellen over Thrushpaw?" Vroeg hij maar nieuwsgierig.

_{"Zolang ik de basis dingen al kan leren is het voor mij oké," Verklaarde hij al glimlachend. Dat zou moeten lukken, normaal gezien. Als ze nog even zouden wachten, zou ze immers ook die van het vechten wel kunnen. Moest ze nog even op oefenen, maar dat kwam wel goed. Hij was gaan staan en vroeg toen een vraag die haar weer even van de kaart bracht. "Kun jij me wat vertellen over Thrushpaw?" Thrushpaw, ze had de kater al een tijdje niet meer gesproken. Eigenlijk al sinds het probleem met hun moeder. Zou hij het eigenlijk al hebben bijgelegd? Waarschijnlijk niet... 'E-Eehm' begon ze stotterend, 'Thrushpaw...' Even keek ze naar haar poten, 'Tja, ik heb hem zelf al een tijdje niet meer gesproken...' bekende ze zacht, 'maar, eehm, hij is mijn, eehm onze oudste broer. Hij kwam altijd voor ons, ik en Salt dus, op en was ontzettend aardig. Maar zoals ik al zei, heb ik geen idee wat er nu van hem is. Ik heb wel gehoord dat hij nogal... rebellious is soms...' Haar poten leken tijdens het "verhaal" plots heel interessant.

~ Lol, was het nederlandse woord voor rebellious vergeten xD Rebels? :'D}

'E-Eehm' Begon de poes. Hij hield zijn kopje ietwat schuin en begon zich af te vragen of hij misschien iets verkeerds had gezegd. Vast niet, Thrushpaw was haar broer, toch? 'Thrushpaw...' De poes keek naar haar poten en sprak nadien verder. 'Tja, ik heb hem zelf al een tijdje niet meer gesproken...' Bekende ze zacht. 'maar, eehm, hij is mijn, eehm onze oudste broer. Hij kwam altijd voor ons, ik en Salt dus, op en was ontzettend aardig. Maar zoals ik al zei, heb ik geen idee wat er nu van hem is. Ik heb wel gehoord dat hij nogal... rebellious is soms...' Hij knikte en volgde met veel interesse het "verhaal" dat Strugglepaw vertelde. "Maar hoe komt het dat je hem niet meer hebt gesproken?" Zijn groene oogjes werden groot van nieuwsgierigheid terwijl hij afwachtte op haar reactie.

Ja xD

_{"Maar hoe komt het dat je hem niet meer hebt gesproken?" Ze zuchtte even, het was duidelijk dat de jonge kater helemaal niks afwist van de ruzie tussen hen en hun ouders. 'Nou...' begon ze, maar zweeg toen weer. Hoe ging ze dit ooit vertellen. 'Eehm... Toen onze moeder nog Shrewleap was, had ze nogal vaak ruzie met onze vader. Hierdoor eehm... had ze ooit eens gezegd dat dat allemaal door ons kwam. Thrush, Salt en mij. Thrush had dat gehoord en vertelde het aan ons. We wisten eerst niet goed of we het moesten vertrouwen, maar toen kwam Shrew het even bevestigen. En...' Weer zweeg ze. Het was immers niet echt een onderwerp waar ze heel erg graag over sprak. Maar ze kon toch moeilijk die ogen van haar broer negeren? Hij luisterde duidelijk, vond het interessant en het ging hier wel over zijn familie. Hij had het recht om het te weten, toch? 'Nou ja, j-je kan je misschien inbeelden dat dat ... een beetje ... verkeerd viel... We hebben alle drie onze ouders sinds toen niet echt meer gesproken. Ui-uiteindelijk heb ik het al goed gemaakt! Salt geloof ik ook... Maar Thrush... heb ik sindsdien niet meer gesproken... H-hij leek het er ook het zwaarst mee te hebben, ook al hield hij z-zich sterk v-voor ons...' Dat laatste kwam er een beetje stotterend uit. Het waren dan ook wonden die aan het helen waren, maar hierdoor weer werden opengehaald. Het zou altijd een zwarte vlek in haar geschiedenis blijven. Ze zou het nooit vergeten, maar toch...

~ Whaha xD Oh well...}

Vol nieuwsgierigheid luisterde Shadepaw naar het hele verhaal dat Strugglepaw aan het vertellen was. Hij had nooit gedacht dat Shrewstar, hun moeder, ooit zó iets zou zeggen. En hun vader; Als ze vaak ruzie hadden, hoe kwam het dat ze nu nooit ruzie hadden? Vele nieuwe vragen stapelden zich op in haar hoofd terwijl hij het poesje aankeek. "Hebben Timesong en Shrewstar nu nog altijd vaak ruzie?" Zijn groene oogjes twinkelde nog altijd van interesse. Eigenlijk was het best zonde dat Willowsong nooit was komen opdagen, gezien hij toch een leerling was die heel snel bijleerde, wat kwam door zijn grote nieuwsgierigheid.

_{"Hebben Timesong en Shrewstar nu nog altijd vaak ruzie?" Timesong? Wat...? Verward keek ze haar broer aan. Ze was helemaal zeker dat hij geen half-broertje was. Héél zeker zelfs. Misschien had ze het wel verkeerd verstaan. Dat moest toch haast wel. Wolftail was hun vader. Niet Timesong. Timesong was gewoon een vriend van hun moeder. Echter nam ze toch het zekere voor het onzekere en besloot het te vragen. 'Zei je nou Timesong?' miauwde ze voorzichtig. Ja, ze was er 100% zeker van dat deze apprentice een kitten was van Shrewstar en Wolftail, maar waarom... Ze kon eigenlijk helemaal niks bedenken op dit moment. Hij sloeg haar met elke vraag weer van de kaart. Telkens was ze weer het noorden kwijt.

~ Lol, wrong question xD}

'Zei je nou Timesong?' "Ja." Antwoordde hij bijna meteen nadat de poes haar vraag had gesteld. Dat klopte toch? Timesong was hun vader, al moest hij eerlijk dat bijna niemand van de kits op hem leek. Maar goed. Zijn groene oogjes twinkelden van nieuwsgierigheid en ietwat opgewonden ging hij weer zitten, met zijn staartje rond zijn lichaam gekruld. Waarom was Strugglepaw toch zo onzeker? Waarom had ze de vraag gesteld of hij nou Timesong had gezegd? "Wij hebben dezelfde vader, t-toch?" Besloot hij dus maar ietwat afwezig te vragen, bang dat hij iets verkeerds had gedaan.

_{"Ja." klonk het antwoord haast direct. Even keek ze naar haar poten. Ze wist het zeker, zo zeker dat ze dezelfde vader hadden en toch, toch had hij het over iemand anders. "Wij hebben dezelfde vader, t-toch?" Ze verplaatste haar blik weer naar het katertje. 'I-ik dacht het wel, i-ik wist h-het zelfs e-erg zeker,' stotterde ze. Dat hij deze vraag stelde, zorgde bij haar ervoor dat ze nog erger achter haar idee ging staan. Ze hadden dezelfde vader. Het kon haast niet anders. Maar ze was al even zeker dat Wolftail hun vader was. Wat moest Timesong ineens erbij? Compleet in de war keek ze weer naar haar poten. Ze kon er niet echt een touw aan vast knopen. Hun moeder zou toch niet liegen over wie hun vader was? Dat kon niet! Dat mocht niet! Dat was gewoon niet eerlijk. Waarom zou ze dat doen? Ze was een trotse poes, die zou daar niet over liegen! Nee, dat kon niet. Het was vast Timesong zelf geweest, wie hen leugens had verteld. Ze had al wel gezien hoe hij naar haar moeder keek!}

Onderwerp: Re: It's a revolution I suppose