Sorry miss. {Honeymist}

Dorst...Hijgend rende de kitten door de sneeuw, opzoek naar iets te drinken. Dat je de sneeuw kon eten en dat dan ook kon werken als dorstlesser, kwam niet in de kitten op. Eindelijk! Een tak had de sneeuw tegengehouden en daaronder lag een heerlijke plas water. Ratkit rende er naar toe en begon gulzig te drinken. Het was wel koud...Maar dat was alles nu. Boven oop de tak ging een duif zitten. De tak, die al verzwaard was van de sneeuw, boog naar beneden. Een groot pak viel er eraf, net naast Ratkit, die van schrik naar achter sprong. Tegen een vecht. Van schrik sprong ze weer de andere kant op en keek een Warrior aan. Normaal had ze niet veel respect voor de Warriors, maar ze was tegen deze gebotst, dus ze moest wel sorry zeggen. ''Sorry mevrouw''

Met kleine pasjes liep Honeymist door het kamp. De rede? Gewoon zomaar. Haar pootjes waren nat en koud van de witte laag sneeuw, en erg fijn voelde het dan ook niet aan.'Hopelijk smelt die sneeuw snel.' Murmelde ze zacht terwijl ze haar blik over het kamp liet glijden. Er was niet veel interessants te zien. Een paar warriors die Honey niet te veel aandacht schonk. Ze waren gewoon niet boeiend, concludeerde ze. Verder zag ze in haar ooghoek nog twee spelende kittens. Kittens die haten ze nou niet, maar ze waren ook nog zo onwetend. Ze wiste niet hoe Honey echt was, en reageerde daardoor ook niet met voorkennis. Met groten stappen liep ze verder waarna ze voor haar nog een kitten spotte. Hij was water aan het drinken, uit een plasje. Zachtjes grinnikte ze. Zo onwetend.. Ze schudde zachtjes met haar hoofd. Zo onwetend, de sneeuw lag voor het oprapen. Sluipend liep ze naar hem toe. Het was een grijze kitten, waarvan Honeymist niet gelijk op zijn naam kwam. Hij zag er, naar Honeys mening, zeker niet al te onschuldig uit. Vlak achter hem bleef ze stil staan. Bovenop de tak, waaronder zich het plasje water had gevormd, zat een duif. Dat gewicht was te veel voor de tak en die boog naar beneden, met gevolg dat de sneeuw eraf viel. Net naast de kitten. Deze sprong van schrik naar achter, recht in de buik van Honeymist. Een mengeling van Boos en verbaasdheid was van haar gezicht af te lezen. De kitten keek haar aan."Sorry mevrouw" Sprak hij. Haar gezicht kreeg een strenge uitdrukking."Jaja, sorry, en dan is het vast allemaal weer over." Mompelde Honeymist zacht en binnensmonds zodat de kitten het niet of nauwelijks kon horen."Voortaan beter uitkijken." Vervolgde ze een stuk harder.

De poes mompelde wat binnenmonds en het enige wat Ratkit opving was iets over 'allemaal weer over'. Ze kroop wat in elkaar bij de volgende woorden van de poes, die een stuk harder waren. Hoe kon ze nou wegspringen en uitkijken te gelijk? Ratkit keek weer op, maar nu met haar brutale blik. ''Het was een reactie!''zei ze hardop, en in haar stem was de zekerheid te horen. Ze wist dat de Warriors daar niet dol op waren, maar ze had er de maling aan. Begreep deze poes niet dat het een ongeluk was? Ratkit sprong op en wijdspoots keek ze de rode warrior wat uitdagend aan. Dat ze hiermee problemen kon krijgen, dat was haar een zorg. Ook Warriors moesten soms inzien dat Kittens wel eens gelijk konden hebben. Want dat had Ratkit zeker te weten. Daar twijfelde ze niet over.

Ratkit keek weer op, maar nu met haar brutale blik. Een emotieloze blik van Honey kreeg ze als antwoord. ''Het was een reactie!''zei ze hardop, en in haar stem was de zekerheid te horen. Vast wel, dacht Honeymist, maar dan nog had ze kunnen uitkijken. Ratkit sprong op en wijdspoots keek ze de rode warrior wat uitdagend aan. Zuchtend liet Honeymist zich op de grond zakken, wat waren kittens soms toch vermoeiend."De jeugd van tegenwoordig.." Sprak ze waarna ze de kitten ongeduldig aankeek."Ga je nog iets doen, of wat?" Die kitten mocht best wat meer respect aangeleerd worden.

[kort]

De Warrior liet zich op de grond zakken, "De jeugd van tegenwoordig.." sprak ze waarna ze Ratkit ongeduldig aankeek. "Ga je nog iets doen, of wat?" Ratkit ging weer zitten, maar keek nors naar de poes. Waarom vonden Warriors zichzelf altijd zo belangrijk? Omdat zij konden jagen en vechten? ''Ik heb niks te doen'' Ratkit wou graag deze poes inzien dat ook kittens stevig op hun pootjes stonden, dus ze liet zich niet verjagen door een Warrior. ''Gaat u nog wat doen? Warrior taken?''de laatste woorden sprak ze wat sissend uit. Woedend was ze niet echt, maar toch. Ratkit bleef strak zitten en wachtte op antwoord. Misschien werd ze kwaad, misschien wist ze niks te zeggen. Het lag eraan.

Ratkit ging weer zitten, maar keek nors naar de poes die nors terug keek. ''Ik heb niks te doen'' klaagde de kitten. ''Gaat u nog wat doen? Warrior taken?''de laatste woorden sprak ze wat sissend uit. Even dacht Honeymist na, zocht die kitten nou ruzie? "Ik? Nou nee.. Was ik eigenlijk niet van plan." Verbrak ze de stilte. Ze had vanochtend in de buurt van het kamp al twee muisje gevangen, genoeg voor vandaag, had ze toen besloten. Fronsend keek ze de kitten aan, eigenlijk mocht ze hem wel. Geen respect voor andere, bot, ze leken wel op elkaar. Langzaam stond Honeymist op."Ga je nog weg of wat?" Vroeg ze ongeduldig. Dat ze Ratkit wel mocht betekende nog niet dat hij haar rust mocht verstoren.

"Ik? Nou nee.. Was ik eigenlijk niet van plan." Verbrak de andere poes de stilte en Ratkit keek haar plezierig aan, dit ging ze misschien nog wel winnen. De Warrior fronste naar haar, maar echt een frons van kwaadheid leek niet. Ratkit fronste terug, maar een fonkeling van plezier in haar ogen verraadde haar grapje een beetje. De Warrior stond langzaam op, "Ga je nog weg of wat?" vroeg ze ongeduldig. Nou zeg! ''Nee, ik zit hier prima...Daarnaast, gaat u niet weg nu?''De vraag was echt een vraag en niks anders, maar toch had het een doel...

-Ratkit is een zij-

''Nee, ik zit hier prima...Daarnaast, gaat u niet weg nu?'' Met een vijandige blik keek Honey Ratkit aan. Die.. Die kitten."Ja, ik kan mijn tijd inderdaad beter ergens anders benutten dan bij een klein mormeltje." Miauwde ze, bijna snauwend waarbij een sissende onderklank in haar stem was te horen. Zich uitrekkend hield ze haar blik strak op die van Ratkit gevestigd. Langzaam draaide ze zich om. Rustig met bijna stampende passen liep ze weg. Die kitten moest niet denken dat ze gewonnen had.
[Nee, ze is de topic nog niet uit]