Welcome to hell- oh, sorry, I mean training (Littlepaw)

Zwijgend en lichtjes brommend stapte Smokebreath de medicine cat's den in nadat hij Littlepaw had weg gedirigeerd van haar akkefietje met een nieuwe warrior, van wie hij de naam allang weer vergeten was. Uiteindelijk, na een paar passen de den in gestapt te hebben, draaide hij zich om en keek hij zijn nieuwe apprentice aan. "Ik heb geen idee waar dat over ging," Bromde hij, "En om eerlijk te zijn, het kan me ook geen barst schelen. Maar weet wel dat ik het beste eis en dat ook wens te krijgen. Zo niet, dan is je kans verspeeld. Nadat Birchpaw de ernaar met de pet mee is gaan zwaaien, ben ik niet gediend van lamlendig hangen en lui gedoe. Is dat duidelijk, Littlepaw?" Hij vernauwde zijn ogen even terwijl hij wachtte op antwoord.

Ze volgde de kater de den in, en bleef staan toen hij zich omdraaide om haar de spelregels uit te leggen. "Ik heb geen idee waar dat over ging," Bromde hij, "En om eerlijk te zijn, het kan me ook geen barst schelen. Maar weet wel dat ik het beste eis en dat ook wens te krijgen. Zo niet, dan is je kans verspeeld. Nadat Birchpaw de ernaar met de pet mee is gaan zwaaien, ben ik niet gediend van lamlendig hangen en lui gedoe. Is dat duidelijk, Littlepaw?" Ze knikte zelfzekerd en zwaaide even met haar staart als teken dat ze het had begrepen. Ze snapte wel dat de kater het niet moest weten, maar alsnog zei ze niets. Ze was niet van plan om op haar donder te krijgen gewoon omdat ze iets verkeerds had gezegd. En daarbij; de kater verwachtte alleen maar het beste, dus had hij duidelijk gemaakt dat hij niet zat te wachten om samen met haar een theekransje te houden. Ze zou wel bewijzen dat ze niet was zoals Birchpaw wie met zijn staart tussen z'n poten zijn verantwoordelijkheden ontliep, hoe dan ook.

Smokebreath knikte kort en vernauwde zijn ogen kritisch. Hoe erg hij het ook haatte dat hij weer vast zat aan een apprentice, zelfs hij begreep dat het oneerlijk was om al zijn toorn op de jonge apprentice voor hem los te laten. Hij hield zich dan ook nog wel redelijk... fatsoenlijk. "Oké, nu dat duidelijk is," bromde de kater, waarna hij zich half omdraaide naar de kruiden die hij netjes geordend had. Niet dat hij veel andere dingen te doen had op een dag dan kruiden ordenen en sorteren, dus je kon het hem zeker niet aanrekenen dat het een hobby van hem was. Alles behalve zelfs. "Zoals je ziet ligt alles hier gesorteerd in stapeltjes. De oudste kruiden houd ik over het algemeen aan de randen onderaan de stapel." Legde hij uit, "Als ze tekenen van rot beginnen te vertonen, moeten ze weg zonder uitzondering."

"Oké, nu dat duidelijk is," Bromde de kater. Hierna draaide hij zich om, en volgde ze zijn blik. "Zoals je ziet ligt alles hier gesorteerd in stapeltjes. De oudste kruiden houd ik over het algemeen aan de randen onderaan de stapel." Legde hij uit, "Als ze tekenen van rot beginnen te vertonen, moeten ze weg zonder uitzondering." Ze knikte, en kon het toch niet laten een eerste vraag op hem af te vuren toen hij over rottende kruiden begon. "Duurt het lang voor ze beginnen te rotten?" Ze keek hem met intense nieuwsgierigheid aan en wierp nadien nog eens een bewonderende blik op de nette stapel van kruiden. Ze moest toegeven dat de kater toch netter was in omgang met kruiden dan ze had verwacht. Misschien waren de gedachten van andere katten over hem toch niet helemaal correct, en zat er toch nog iets in hem naast alle kilheid.

Smokebreath was alweer klaar om naar de volgende horde van de training te gaan, zo snel mogelijk. Met een licht mankende pas, liep hij alweer door, verder de Medicine cat den in. Zijn voorpoot was nog steeds niet genezen zijn ongelukje in het territorium, waardoor hij niet ver kom lopen. Het ergerde hem verschrikkelijk. "Duurt het lang voor ze beginnen te rotten?" Kwam echter een plotselinge vraag zijn oren binnen racen. Smokebreath fronste eventjes en draaide zijn kop om. "Denk eens goed na." Bromde hij. Het kwam er dan wel een beetje rottig uit, maar stiekem was het een eerlijke vraag. Als je er zelf over na dacht, onthield je het beter dan als je het voorgekauwd kreeg.

"Denk eens goed na." Bromde hij. Ze fronste even en beet op haar lip. Hing het er niet van af? Of nee... Misschien... Ze schudde haar kopje en keek de donkergekleurde kater hierna weer aan. "Hangt er van af, denk ik..." Beantwoordde ze de vraag eerlijk, de frons op haar voorhoofd behoudende. Misschien had ze dan toch maar beter haar mond dicht gehouden, dan had Smokebreath die vraag niet aan haar kunnen stellen, en dan had zij nooit een verkeerd antwoord kunnen geven. Ze begon ietwat nerveus met haar pootjes de aarde samen te kneden en wierp nog gauw een blik op de stapel kruiden die er netjes geordend bijlag.

"Hangt er van af, denk ik..." Miauwde Littlepaw. Het antwoord was niet slecht, maar haar weifelende, bijna angstige toon irriteerde hem. Smokebreath schudde zijn pels eventjes uit en stelde enkel een wedervraag. "Denk je dat een zaadje even snel rot als een bloem? Of een bes als een blad?" Bromde de kater, hopende dat ze zelf één en één bij elkaar op zou tellen. Dan hoefde hij het niet voor haar te doen en leerde ze er meer van. Hopelijk voor haar zou ze snel door hebben wat zijn lesmethodes waren. Dat zou de training voor beide een stuk makkelijker maken.

"Denk je dat een zaadje even snel rot als een bloem? Of een bes als een blad?" Ze vernauwde even haar bleke groene ogen als teken dat ze aan het nadenken was en kwam uiteindelijk op een conclusie uit. "Een bloem rot sneller als een zaadje, en gezien een bes meer vocht bevat denk ik dat die sneller rot dan een blad." Stelde ze vast. Ze keek weer omhoog, naar Smokebreath, maar eens haar blik met de zijne kruiste keek ze weer weg. Ze had zo'n gevoel dat zijn trainingen die ze aan haar zou geven niet zo de gemakkelijkste zouden worden.

Smokebreath wachtte licht ongeduldig op een antwoord van zijn nieuwe, kleingebouwde apprentice. "Een bloem rot sneller als een zaadje, en gezien een bes meer vocht bevat denk ik dat die sneller rot dan een blad." Miauwde Littlepaw als antwoord. Smokebreath bromde wat onverstaanbaars, maar knikte daarna, "Correct. Je moet gewoon letten op de verschijnselen van rotting, dus droogte, verkeerde kleuren, een vieze, andere lucht, schimmel. Dan kom je er vanzelf wel uit." Hierna stapte de kater verder zijn den in. "Ik neem aan dat je het territorium al kent. Als je dat niet kent, zul je een andere warrior mee moeten vragen, want ik kan het op het moment niet." Bromde Smokebreath.

"Correct. Je moet gewoon letten op de verschijnselen van rotting, dus droogte, verkeerde kleuren, een vieze, andere lucht, schimmel. Dan kom je er vanzelf wel uit." Sprak hij, waarna de kater verder zijn den instapte. Littlepaw volgde hem gehoorzaam en toen de donkerte van de den haar lichaam volledig had opgeslokt, ging ze weer zitten. Bang dat ze per ongeluk iets omver liep, of erger nog, Smokebreath aanlopen. Ze zou wel wachten tot haar kijkers zich hadden aangepast. "Ik neem aan dat je het territorium al kent. Als je dat niet kent, zul je een andere warrior mee moeten vragen, want ik kan het op het moment niet." "Ik ken het territorium ... redelijk." Beaamde ze, met lichte twijfeling in haar stem. Ze zou niet weten aan welke warrior ze het zou kunnen vragen. Ashdrizzle misschien, wanneer hij weer was bijgedraaid. En anders zou ze het wel aan Shrewstar vragen.

Smokebreath ging niet zo soepeltjes zitten, zijn dikke staart om zijn lichaam heen krullende. Af en toe voelde hij nog steeds steken van branderige pijn door de voorpoot waar hij doorheen was gezwikt. Hij richtte zijn blik op de kleine apprentice voor hem. "Ik ken het territorium ... redelijk." Miauwde de apprentice. Smokebreath knikte kort. "Wat mij betreft mag je wel alleen het territorium in." Bromde de kater. "Ik ben zelf door mijn poot gezwikt, dus ik kan nog geen grote afstanden lopen. Maar zodra dat mogelijk is, zal ik je de beste plekken laten zien voor kruiden." Miauwde hij. "Dus, hoeveel kruiden ken je nog van je tijd hier in de medicine cat den? Ik hoop op zich nog wel wat." Zijn toon werd weer brommerig. Dat zou nog een hel voor hen beide worden, al die kruiden doornemen.

"Wat mij betreft mag je wel alleen het territorium in." Bromde de kater. Maar, dat mocht ze toch al? Ach, het zou wel. Ze haalde haar schouders luchtig op en spitste haar grijze oortjes toen de stem van Smokebreath weer hoorbaar was. "Ik ben zelf door mijn poot gezwikt, dus ik kan nog geen grote afstanden lopen. Maar zodra dat mogelijk is, zal ik je de beste plekken laten zien voor kruiden." Ze keek naar de poten van Smokebreath, en merkte op dat hij inderdaad op één poot minder gewicht zette. "Dus, hoeveel kruiden ken je nog van je tijd hier in de medicine cat den? Ik hoop op zich nog wel wat." Op deze vraag had ze zich al voorbereid. Ze had geweten dat hij dat sowieso ooit zou vragen, vroeg of laat, dus had ze haar antwoord al klaar liggen. "Papaver zaadjes, moederkruid, en dan nog jenever bessen." Ze keek de kater eventjes strak aan en opende nadien haar mond weer. "Dan nog enkele andere kruiden om katten mee te kalmeren, maar hoe deze heette ben ik vergeten, weet alleen nog hoe ze eruit zagen." Beaamde ze.

"Papaver zaadjes, moederkruid, en dan nog jenever bessen." Ze keek de kater eventjes strak aan en opende nadien haar mond weer. "Dan nog enkele andere kruiden om katten mee te kalmeren, maar hoe deze heette ben ik vergeten, weet alleen nog hoe ze eruit zagen." Legde haar zijn apprentice uit. Smokebreath knikte kort. "Ook jeneverbessen worden gebruikt voor het kalmeren van katten," Bromde hij. "Verder, voor het kalmeren van katten, hebben we kamille," Hij strekte zijn poot uit en prikte wat witte blaadjes zijn zijn nagel om ze te laten zien. "Vergis je niet, dezen lijken heel erg op moederkruid en madeliefjes." Hij schudde de blaadjes weer op z'n stapel. "Verder, wil Thijm ook nog wel eens helpen," Miauwde hij, naar een stapeltje kwiekgroene blaadjes gebarende. "Maar goed. De elders klaagden dat ze last hadden van teken. Neem wat muizengal mee en ga ze helpen. Daarna ben je voor de rest van vandaag vrijuit. Vergeet niet je nest te maken." Bromde hij.

"Ook jeneverbessen worden gebruikt voor het kalmeren van katten," Miauwde de kater op zijn gebruikelijke brommende toon. Ze begon er stilletjes aan al wel aan te wennen, maar alsnog zou het nog altijd anders zijn dan wanneer ze met een andere kat praatte. "Verder, voor het kalmeren van katten, hebben we kamille," De kater strekte zijn poot en prikte wat witte blaadjes aan zijn scherpe nagels. Ze bestudeerde de bladeren goed, voor zolang ze kon, want hierna schudde hij ze er weer af zodat ze terug op de stapel lagen. "Vergis je niet, dezen lijken heel erg op moederkruid en madeliefjes." Ze knikte en probeerde al de informatie ter vergeefs in haar kop te steken. "Verder, wil Thijm ook nog wel eens helpen," Miauwde hij, naar een stapeltje kwiekgroene blaadjes gebarende. "Maar goed. De elders klaagden dat ze last hadden van teken. Neem wat muizengal mee en ga ze helpen. Daarna ben je voor de rest van vandaag vrijuit. Vergeet niet je nest te maken." Bromde hij. Ze zuchtte even en knikte gehoorzaam. "Oké, Smokebreath." Fijn, haar eerste taak als Medicine cat apprentice, de elders een muizengal behandeling geven. Maar ze vond het nog te vroeg om al te beginnen klagen, dus trippelde ze ietwat opgewonden en deels teleurgesteld naar de muizengal toe, en nam het voorzichtig beet, zodat de smaak niet in haar mond zou druipen. Hierna trippelde ze de den uit en rende ze naar de elders den toe.