White World{Open}{SPT}

''Pardon'' Ratkit wurgde zich tussen de twee pratende Queens door en rende toen tevreden de Nursey uit. Rillingen schoten door haar lichaam en geschrokken rende ze terug. Wat was dat? Wat angstig keek de kitten opzij en zag toen een dikke laag wit spul, wat overal over heen lag. Warriors liepen zo vlug mogelijk en er waren niet veel actief vandaag. Wat was dit? Waarom was het zo koud? Kouder dan een week geleden dan. Ze boog voorover en rook aan het 'iets', weer ging een rilling door haar lichaam,maar ze wist nu dat dit kwam. Opeens kwam er een schaduw over haar heen en Ratkit keek omhoog, zodat haar nek pijn deed. Boven haar stond een Queen en die keek glimlachend naar de jonge kitten. ''Hoi. Wat is dat?'' zei ze, nog steeds omhoog kijkend. De Queen ging nu naast haar zitten, en Ratkit kon gewoon weer vooruit kijken, naar het koude spul. ''Dat is sneeuw, het valt bijna altijd in Leaf-Bare. Het kan je ziek maken, dus kijk wel uit'' Sneeuw? Dus dat was sneeuw? Waarover enkele katten het bezorgd over hadden? Dit was mooi! Maar ook erg koud en ze besloot dat de Queen gelijk had. Ze had niet zo zin om ziek te worden. De Queen ging weer naar binnen. Ratkit bleef zitten en keek naar de witte wereld voor haar. Waarom kon zo iets moois zo lastig zijn? Voorzichtig ging ze weer in sneeuw, het kwam tot haar zij. Het was eerst veel rillen, maar op een gegeven moment ging het weer beter. Ze bleef echter in de buurt van Nursey, maar intussen liep ze vrolijk door de sneeuw.

Nog slaperig tilde hij zijn kleine kopje op. Zijn blauwe ogen opende en de Nursery kwam in beeld. Hij gaapte zacht en stond op. Hij rekte zich uit. Weer trof hij het lege nest. Waar zijn moeder had horen te liggen. Zijn pleegmoeder was echter een Warrior, maar dat betekende niet dat hij niet van haar hield. Hoewel hij het echter wel jammer vond zo'n nest aan te treffen. Hij liep langs een paar Queens. Een paar kittens snauwden naar hem, maar hij trok er niks van aan. Hij keek door de ingang, en zag een kitten voor hem zitten. Het witte spul wat hij eerder had gezien, sneeuw, lag er nog steeds. Hij zag wel dat deze kitten iets jonger was dan hem. "H-Hallo?" Vroeg hij zacht.

Ratkit was uiteindelijk weer gaan zitten aan de rand van de Nursey ingang en terwijl de sneeuw smolt door haar lichaams warmte bleef ze kijken naar de bewegingen in het camp. De Warriors kwamen met weinig prooi terug, gooide dat op de prooistapel, haalde er dan wat van af en gingen toen vlug hun den in. Er was vanmorgen al wat prooi gebracht in de Nursey, wist Ratkit. Opeens klonk er een stem achter haar, ''H-Hallo?'' het was een zachte stem. Ze draaide zich om en zag een oudere kitten staan. Ze had zijn naam wel eens opgevangen, echter kwam ze er nu niet op. ''Hoi, daar!''zei ze vrolijk tegen de kitten. ''Wie ben jij?''vroeg ze nieuwsgierig aan de kitten, het maakte haar niks uit dat hij ouder en groter was. ''Ik ben Ratkit in elk geval''besloot ze eerst te vertellen. Ze sprong langs het katertje langs en gaf hem vriendschappelijk een duwtje. Misschien wou hij spelen?

Ze draaide zich om. ''Hoi, daar!'' Zei de kitten. ''Wie ben jij?'' Hijzelf keek nu wat verlegen naar beneden. ''Ik ben Ratkit in elk geval'' Eerst twijfelde hij een beetje. "Ik ben Shadekit," Besloot hij te vertellen. Ze sprong langs hem langs en gaf hem vriendschappelijk een duwtje. Bedoelde ze spelen? Hij keek haar aan, en nam een wat gemakkelijkere houding aan. "Is goed," Zei hij als antwoord, nu meer overtuigd dat dit niet een van de pesters was. Hij deed een stap naar voren, waarna het ijs zijn poot verkoelde. De sneeuw knarste. Zijn blauwe ogen keken ernaar. Hij herinnerde zich de trip met Honeymist. Dat hij bijna Apprentice zou worden.. Was het waar? Hij wou nog wel genieten van het klein zijn, dacht hij. In gedachten verzonken staarde hij nog steeds naar de grond. Denkend aan hoe zijn toekomst kon zijn.

De andere kitten had zich voorgesteld als Shadekit en Ratkit herkende hem weer. Hij begreep blijkbaar haar gebaar, want terwijl hij een andere houding aannam, sprak hij weer, ''Is goed'' Ratkit liet een tevreden mauw horen en keek naar Shadekit die de sneeuw inging. Ze sprong hem achterna en sneeuw stoof op. Ze rende richting Shadekit en wou net op hem springen totdat ze merkte dat hij niet echt er bij was. Wat wou hij nou? Spelen of naar de grond kijken? Wat was er te zien op de grond? Ratkit besloot toch maar op hem te springen. Ze probeerde hem op de grond te drukken en beet hem speels in zijn oor. Opeens verloor ze haar evenwicht en plofte ze in de sneeuw neer op haar rugje. ''Oef''kreunde ze, maar voordat Shadekit iets kon doen, stond ze alweer overeind en schudde ze de sneeuw van zich af. ''Shadestar, Shadestar!''zei ze zogenaamd opgewonden tegen de donkergrijze kitten, in de hoop dat hij het begreep en meespeelde.

Hij voelde iets op zijn rug belande en er al weer afvallen. ''Oef'' Hoorde hij. Hij draaide zijn kop maar ze was al opgestaan. ''Shadestar, Shadestar!'' Onder zijn vel bloosde hij. Hij ging voor haar staan in speelse houding. Hij was nog nooit zo genoemd.. Hij begreep wat hij moest doen, dacht hij. "Wat je wilt, Ratstar!" Speelde hij mee. Hij boog zich voorover met zijn staart en oren in de lucht.

Shadekit ging in een speelse houding voor Ratkit staan en die glimlachte tevreden. Hoei! Dit ging leuk worden. "Wat je wilt, Ratstar!" Even betrok Ratkit's gezichtje, hij begreep het niet helemaal. Ratkit was natuurlijk geen leider, een clan had maar een Leader nodig en dat was hij al. Hoe loste ze dit op zonder ruzie? ''Ratstar? Hahaha, die is goed.''zei ze op speelse toon en ze maakte duidelijk dat ze nog steeds speelde, hopelijk begreep Shadekit de hint. ''U moet een nieuwe Deputy aanwijzen''zei ze zo ernstig mogelijk, wat niet echt haar ding was. Ze ging rechtop staan en keek ernstig naar Shadekit, echter barstte ze toen in lachen uit. Toen ze was uitgelachen, sprong de jonge poes opeens naast Shadekit. ''De Shadowclan heeft voedsel nodig, we zijn te zwak''

''Ratstar? Hahaha, die is goed.'' ''U moet een nieuwe Deputy aanwijzen''zei ze zo ernstig mogelijk, wat niet echt haar ding was. Ze ging rechtop staan en keek ernstig naar Shadekit, echter barstte ze toen in lachen uit. Toen ze was uitgelachen, sprong de jonge poes opeens naast Shadekit. ''De Shadowclan heeft voedsel nodig, we zijn te zwak'' Shadekit knikte ernstig. "Ik begrijp dat, Ratbite," Hij verzon maar even een naam voor haar, hopelijk vond ze het goed. "Maar wie zal ik die rang geven? Als Shadowclan echt zo zwak is, hebben we een nu sterke Deputy nodig. Maar zelfs de sterkste kan niet de goede zijn, weet je!" Zei ze tegen haar. Hij ging in een nadenkede houding staan, en begreep dat hij voor het eerst echt speelde.

Shadekit knikte ernstig, "Ik begrijp dat, Ratbite," Ratbite, dat was dus nu haar speelnaam. Mooi. En het paste ergens wel bij haar. "Maar wie zal ik die rang geven? Als Shadowclan echt zo zwak is, hebben we een nu sterke Deputy nodig. Maar zelfs de sterkste kan niet de goede zijn, weet je!" Dat was een mondvol en wat te veel voor de jonge Ratkit om het allemaal in een keer op te nemen. Maar toen ze alle woorden eenmaal op een rij had gezet, beantwoorde ze Shadekit weer, die in een nadenkende houding stond. ''U heeft gelijk, hoe weten we wie we kunnen vertrouwen om een Deputy te zijn?''Dit was leuk! Ze ging zitten en keek opzij naar Shadekit. Ze was erg benieuwd naar zijn antwoord en ze hoopte dat dit een leuke middag ging worden.

''U heeft gelijk, hoe weten we wie we kunnen vertrouwen om een Deputy te zijn?'' Hij zag hoe Ratkit naast hem ging zitten en naar hem keek. "Ik denk.. Ik denk dat ik het weet." Vertelde hij. "Ik heb alleen jou stem nodig om het te bevestigen," Legde hij haar uit.

"Ik denk.. Ik denk dat ik het weet." Ratkit keek afwachtend naar Shadekit"Ik heb alleen jou stem nodig om het te bevestigen," legde hij uit. Ratkit stond op en ging plechtig voor hem staan, ''Mijn stem heb je''zei ze met een knikje. ''Wie is volgens u geschikt voor Deputy?''

Ratkit stond op en ging plechtig voor hem staan, ''Mijn stem heb je''zei ze met een knikje. ''Wie is volgens u geschikt voor Deputy?'' Hij knikte terug. "Ik denk dat jij mijn beste Deputy zal zijn, Ratbite. Er is nog nooit zo'n goede Warrior voor me getreden." Zei hij tegen haar. Hij vond dit spel zo leuk, al had hij niet verwacht leider te zijn.

Shadekit knikte terug, "Ik denk dat jij mijn beste Deputy zal zijn, Ratbite. Er is nog nooit zo'n goede Warrior voor me getreden." Ratkit glimlachte en boog haar kopje wat, ''Bedankt, het is me een eer. Ik zal deze taak goed betreden'' zei ze zo plechtig mogelijk. Maar daarna zette ze weer een kitten glimlach op en ze sprong weer bovenop Shadekit. ''Even kijken of we allebei goed voorbereid zijn op eventuele aanvallen!''Riep ze. Ze sprong weer van hem af en ging in een uitdagende vechthouding voor hem staan...Voor hoever je het een houding kon noemen. Haar achterpoten stonden zover uit elkaar dat ze er bijna door heen zakte, dus zette ze die vlug wat beter neer.

Ingedoken in de sneeuw bekeek ze de twee kittens. Ze waren misschien net iets jonger dan haar, maar veel jonger waren ze niet. Ze hadden het over ene Shadestar en Ratbite, benoemden zichzelf toch Leader en Deputy. Zachtjes snoof ze en vernauwde ze haar ogen toen ze de woorden van Ratkit hoorde. ''Even kijken of we allebei goed voorbereid zijn op eventuele aanvallen!'' Dat klonk als een uitdaging.. voor haar. Zachtjes gleden haar mondhoeken een beetje omhoog, waarna ze haar achterpoten aanspanden en een sprong nam. "De machtige Cinnamon komt jullie clan veroveren!" Schreeuwde ze luid en duidelijk door het kamp heen, waarna ze zich met al haar kracht op Ratkit stortte en over de grond heen tuimelde. Hopelijk had ze de kitten goed vast. Zonder haar klauwen te gebruiken sloeg ze enkele keren tegen het hoofd van Ratkit aan, natuurlijk niet enorm hard. Ze schoot weer omhoog en speels rezen haar haren omhoog. "Je zult het verliezen van mij, machtige Cinnamon, leider van het hele woud." Grijnsde ze breed uit, terwijl haar staart heen en weer sloeg.

. "De machtige Cinnamon komt jullie clan veroveren!"hoorde ze iemand luid roepen boven haar. Ratkit sprong blazend naar achteren,maar het was al te laat. Ze voelde hoe het lichaampje van de nieuwkomer op haar landde. Ze viel meteen om, samen met de witte kitten. Wat verdwaasd kwam Ratkit omhoog, om vervolgens klappen te krijgen. De andere kitten was omhoog gegaan en Ratkit herkende Cinnamonkit. "Je zult het verliezen van mij, machtige Cinnamon, leider van het hele woud." Ratkit grijnsde uitdagend, ''O ja? Wel, jij bent maar in je eentje en wij zijn met zijn tweeën.'' Ze ging in vechthouding staan en blies zogenaamd kwaad naar Cinnamonkit, terwijl haar grijze vacht omhoog rees.

De witte poes tilde haar lip omhoog en een zachte grom verlies haar mond. Het was natuurlijk allemaal om te spelen, ze zat volledig in haar rol. ''O ja? Wel, jij bent maar in je eentje en wij zijn met zijn tweeën.'' Charmant tilde ze haar hoofd op en begon ze schaterend te lachen. "Ik versla jullie gemakkelijk!" Sprak ze bijna arrogant uit, haar ogen twinkelden vol plezier. "En als dat niet lukt dan heb ik een heel leger vol katers achter me staan!" Zei ze vol plezier, waarmee ze haar nestgenootjes natuurlijk bedoelde.

Cinnamonkit begon schaterend te lachen en Ratkit fronste, werd ze nou uitgelachen. "Ik versla jullie gemakkelijk!" sprak de witte kitten bijna arrogant uit en Ratkit siste uitdagend. ''Opschepper'' "En als dat niet lukt dan heb ik een heel leger vol katers achter me staan!" Dat deed pijn. Een steek schoot door Ratkit's ziel heen en ze ging zitten. ''Geluksvogel''siste ze, dit keer was het echter geen toneel. Waarom had Cinnamonkit wel familie en zij niet? Ze had haar familie nauwelijks gekend, dus veel missen deed ze niet. Maar ze was soms wel wat jaloers. Maar Ratkit leidde het spel af. Echter wou ze eerst een reactie..Dan ging ze verder als Ratbite.