Bad impressions seem to last {Open SPT}

Met zachte pootstapjes, stapte Snowynight verder het territorium in tot de modder aan haar sneeuwwitte pootkussentjes bleef kleven. Een beetje mistroostig keek de sneeuwwit getinte poes rond. Deze plek liet altijd een beetje een nare indruk op haar achter, door ervaringen die ze hier had gehad. Toch probeerde ze de plek niet te vermijden. Alles behalve zelfs. Ze moest hier toch doorheen na haar jacht, om zo snel mogelijk bij het kamp te komen. Ze klemde haar kaken nog iets steviger om de kikker die ze had gevangen en stapte daarna met stevige passen door.

{Open}

Blegh! Nogmaals was hij op net de verkeerde plek gaan staan. Zijn hele rechtervoorpoot bevond zich nu in de modder en de zuigkracht die hem tegenwerkte om verder te stappen was bijna te groot. Klunzig probeerde hij met zijn andere voorpoot de ander te bevrijden, dat was misschien wel iets te dom. Nu stond hij heel ongemakkelijk met twee poten vast in de modder, alleen zijn achterpoten stonden nog vrij. Moeizaam krabbelde hij daarmee achteruit en probeerde zich uit de modder te trekken. Maar een achterpoot kwam ook vast te zitten, alleen de ander bleef op het droge. Ashdrizzle keek hulpeloos om zich heen, maar hij kon geen levende ziel zien. "HELP!" Riep hij uit als een wat hulpeloze kitten en voelde langzaam zweetdruppels langs zijn slapen glijden.

Met een beetje een dromerige blik in haar ogen stapte ze door, hier zo snel mogelijk weg willende voordat ze zichzelf compleet in gedachten verzonk, oftewel, herinneringen. Snowynight voelde de walgelijke koude modder aan haar pootkussentjes kleven en trok even een vies gezicht. Ja, zo snel mogelijk hier weg. Dat was duidelijk. Maar dit werd toch heel erg vlug afgesneden toen een kreet de lucht vulde. "HELP!" Klonk het, en het was nog een bekende stem ook. Voor een moment bevroor Snowynight, maar daarna kwam ze meteen in beweging, haar kikker liet ze vallen. Met rennende pootstappen drong ze zichzelf door het struikgewas heen, alleen maar om begroet te worden door een beetje een apart aangezicht. "Ashdrizzle?" Bracht ze uit, terwijl ze haar kop scheef hield met een licht geamuseerde glimlach. "Toevallig hulp nodig?" Vroeg ze onschuldig.

Hij kon het bijna niet geloven toen hij pootstappen hoorde, er was iemand! Snel keek de grijze kater in de richting van het geluid en zijn hart maakte een sprongetje van opluchting toen het een kat was die door de struiken heen brak. "Ashdrizzle?" De stem kwam hem zeer bekend voor, Snowynight? De kater draaide zijn kopje weer om naar de witte Warrior die zich wel wist te amuseren. "Toevallig hulp nodig?" De kater hield zijn kopje even scheef, terwijl zijn poten steeds natter werden en begraven voelden onder de dikke laag modder. "Hmm, laat me even denken hoor.." Begon hij en keek om zich heen om weer te eindigen bij zijn poten. "Wat dacht je van een 'heel goed mogelijk'?" Een grijns bekleedde zijn gezicht vervolgens.

Met een geamuseerde grijns op haar gelaat keek Snowynight naar Ashdrizzle, wachtende op zijn reactie. Het zag er wel vreemd uit hoe hij nu stond en ze moest haar best doen om niet te lachen over zijn benaderde positie. "Hmm, laat me even denken hoor.." Begon hij en keek om zich heen om weer te eindigen bij zijn poten. "Wat dacht je van een 'heel goed mogelijk'?" Miauwde haar vriend. Snowynight keek hem even heel erg onschuldig aan. "Je weet dat ik nu in de positie ben voor serieuze chantage," Miauwde ze poeslief, "Dus... Wie was hier ook alweer klein?" Ze grijnsde breed en plagerig. Maar ondertussen liep ze toch maar met voorzichtige passen in de richting van Ashdrizzle, om te pogen hem los te trekken.

“Je weet dat ik nu in de positie ben voor serieuze chantage,” De kater haalde zijn schouders, voor zover dat nog kon, wat nonchalant op. Hij was altijd wel in de positie om ‘chantage’ te plegen. Toch bleef de grijns op zijn gezicht staan. "Dus... Wie was hier ook alweer klein?" Sprak de poes met een plagerig toontje en Ashdrizzle versmalde zijn kijkers. Oh, dus ze wilde zo gaan doen. Met een kalme, maar toch vriendelijke blik keek Ashdrizzle zijn vriend aan. “Ik blijf bij mijn worden, Little Snowy.” Grijnsde hij plagerig terug en probeerde een van zijn poten los te trekken uit de modder, maar dit zorgde er alleen maar voor dat hij nog dieper wegzonk. Niet erg slim van hem, maar wie weet wat voor een trucs Snowynight nu zou gaan uithalen terwijl hij daar maar hulpeloos stond.

Snowynight stond op het punt om haar vriend los te trekken uit de modder, toen de kater weer begon te spreken. Dat had hij niet moeten doen. “Ik blijf bij mijn woorden, Little Snowy.” Miauwde hij haar toe. Snowynight trok haar wenkbrauwen even op. "Iemand hier wil niet gered worden?" Vroeg ze onschuldig, "Als het zo door gaat, wordt je vanzelf wel kleiner dan ik." Miauwde ze daarna met een onschuldigere glimlach. Eventjes liet ze een stilte vallen, maar daarna begon ze weer te spreken. "Maar, ik heb een hart, dus ik help je wel." Ze liet haar tanden voorzichtig in zijn nekvel zinken en begon hem weer omhoog te trekken.

"Iemand hier wil niet gered worden?" klonk de stem van Snowy even later en Ashdrizzle keek wat verbaasd op. Maar ze wist toch dat hij haar altijd zou zo noemen of was ze dat nu alweer vergeten? "Als het zo door gaat, wordt je vanzelf wel kleiner dan ik." En toen verscheen er een glimlach op haar gezicht en dit keer haalde Ashdrizzle zijn wenkbrauwen wat op. "Weet je het niet meer dan? Ik zou je altijd zo blijven noemen, al word je zo groot als een vos." Grijnsde hij terug. "Maar, ik heb een hart, dus ik help je wel." En vervolgens zette ze haar tanden in zijn nek en begon ze hem eruit te trekken. De modder wilde tegen stribbelen, maar met een *plop* geluidje kwam hij vrij. Voor een moment bevonden alle vier zijn poten zich in de lucht en was hij bang dat hij Snowy zou 'verpletteren' met zijn gewicht.

"Weet je het niet meer dan? Ik zou je altijd zo blijven noemen, al word je zo groot als een vos." Miauwde Ashdrizzle en Snowynight stak eventjes haar tong uit als reactie. Nu had ze al haar concentratie nodig om hem los te trekken. Ze zette zichzelf nog wat harder af terwijl ze de grotere kater uit de modder probeerde te te trekken. "Eet 'ns wat minder," Mompelde ze tussen zijn pels door, terwijl ze nog wat harder trok. Maar uiteindelijk kwam de kater vrij met een plopgeluid. Ze schrok ervan hoe hij plotseling leek mee te zweven en tuimelde achterover, kats de modder in. "Ugh!" De lucht werd uit haar longen geperst toen ze letterlijk de modder in gedrukt werd door het gewicht van Ashdrizzle.

De reactie bracht hem alleen maar meer plezier. "Eet 'ns wat minder," Kwam haar stem toen ze was begonnen met praten en Ashdrizzle keek zogenaamd beledigd op. "Dat zijn spieren, hoor." Grijnsde hij en vervolgens kwamen zijn poten vrij. Voor een moment was hij blij dat hij weer vrij was uit die vervelende val, maar de zwaartekracht liet hem niet zo snel los. Samen met Snowy viel hij achterover in de modder, maar gelukkig kwam hij niet meer vast te zitten. "Ugh!" Klonk er vanonder hem toen hij was geland. Zo snel mogelijk sprong de kater op en dit keer trok hij de poes bij haar nekvel eruit. Toen hij een blik op zichzelf wierp zag hij vele bruine vegen op zijn normaal grijs gekleurd vacht. "Geen Ashdrizzle voor mij, nu ben ik Muddrizzle!" Grinnikte hij.