crazy {SPT+open}

Owlkit keek om zich heen. De witte laag op de grond, die bekend stond als 'sneeuw' was haar beste vriend geworden. Aan de overkant van het kamp lag een bolletje mos, Owlkit rende er overanthousiast op af. Ze sprong er op, en deed alsof het haar 'vijand' was. Ze zette er haar nageltjes in en beet er een stukje af, toen vond ze het niet meer zo interresant. Vlak bij de Nursery lag een steentje, Owlkit spurte er op af. Toen sprong er oppeens een kat voor haar. Ze had het pas gezien toen ze er half slippend tegenaanbotste.

O.o
Skullfur gromde toen de ijzige vlokken door haar vacht drongen. Ze haatte Leaf-bare. Een slechte maand voor de katten. Om mijn Clan moet ik me geen zorgen maken want één die overleeft het bijna altijd en twee boeie! Ze liep een beetje rond. Haar buik gromde, de prooistapel was leeg. Er lag nog maar een piepklein konijntje op. Hoofdschuddend liep de kattin naar de prooistapel. Plotseling stoof er iets haar kant op. Het botste half slippend in haar buik zodat dat haar adem benam. Snakkend naar adem sprong ze achteruit. Ze keek met opgetrokken lip naar de kitten. "Grrr... Olwkit kun je niet uitkijken waar je loopt.", spuugde ze naar de kitten. Skullfur grinnikte gemeen als er plotseling een idee in haar opkwam. "Kom eens kijken Olwkit", miauwde ze neutraal. Met een staart wenkend liep ze naar de plek waar de sneeuw het diepst was...

Owlkit moest even schrikken toen ze zag tegen wie ze was opgebotst. Het was de grijze poes die bekend stond als Skullfur. "Grrr... Olwkit kun je niet uitkijken waar je loopt.", Spuugde ze boos in Owlkits gezicht. "Ik gleed uit", mompelde ze zacht. Skullfur grinnikte even. "Kom eens kijken Olwkit", ze wenkte haar met haar staart. Ze wist dat ze de grijze poes beter niet kon vertrouwen, maar ze zou toch geen kitten pijn doen waar iedereen bij was. of wel? Owlkits nieuwsgierigheid nam de overhand en trippelde op de grijze poes af. "Wat is er?", vroeg ze, nieuwsgierig naar wat Skullfur haar wou laten zien.

>.<
Skullfur grinnikte toen ze Olwkit hoorde. "Wat is er?" Ze wenkte en ging zitten. "Zie je dat hoopje sneeuw, als je erop durft springen wil ik je wel eens meenemen naar buiten als je het niet durft ja dan heb je pech." Ze knipperde bij de gemene gedachte: De kitten zakt tot het kopje in de sneeuw, stikt en dan is er een kitten minder!

"Zie je dat hoopje sneeuw, als je erop durft springen wil ik je wel eens meenemen naar buiten als je het niet durft ja dan heb je pech." grinnikte Skullfur.Owlkit dacht even na, als Skullfur haar het kamp uit zou nemen, overleefde ze het misschien niet, maar als ze het niet deed, zouden de andere kittens haar laf vinden en was haar reputatie zo goed als stuk. "Ik zal zien...", mompelde ze en ze trippelde naar de hoop sneeuw en zette er haar rechter voorpoot op. "Nee!", piepte ze, toen ze haar poot diep voelde wegzakken. Ze herstelde haar evenwicht en trok haar poot terug.

>]
"Ik zal zien...", mompelde de kitten. Skullfur moest haar kop afwenden om niet in lachen uit te barsten. De kitten trapt erin! juichte ze in stilte. Ze kwam terug op aarde toen Olwkit geschrokken piepte en net niet wegzonk. "Ooh, dus je durft niet hé, wel dan zal ik je een duwtje in de rug geven.", gilde ze gemeen. De kattin gaf een harde klap op de rug zodat de kitten wel naar voren moest vallen. Ze lachte toen ze haar poot op de kitten drukte. Skullfur boog haar kop...

"Ooh, dus je durft niet hé, wel dan zal ik je een duwtje in de rug geven.", lachte Skullfur gemeen, waarna ze Owlkit in haar rug naar de hoop sneeuw duwde. Ze viel voorover en spartelde om zich te kunnen omdraaien. "Help! Help!", riep ze wanhopig terwijl ze zichzelf dieper voelde zakken, tot op een gegeven moment, haar pootjes de grond raakten. Owlkit keek omhoog, Skullfurs plan was niet echt efficient geweesd, boven haar gaapte het gigantische gat dat ze had gemaakt toen ze door de sneeuw zakte.

... Met haar tanden zocht ze het nekvel van de kitten. Toen ze die te pakken had gekregen zwaaide ze Olwkit uit het gat. Stevig tussen mijn enorme kaken moet die kitten toch wel bang hebben?! De kattin schudde Olwkit door elkaar. Ze gooide haar in de lucht en ving haar op. Haar tanden zonken in Olwkits buik. Rood druppelde in haar bek. Skullfur gooide de kitten terug in de lucht, deze keek ving ze die op door in Olwkits staart te bijten. Ze gromde van verruking.

Ijndelijk gered! Dacht Owlkit, toen ze de tanden in haar nekvel voelde, tot ze ondekte van wie de tanden waren. Met een krachtige worp werd ze de lucht in gesmeten. Skullfur ving haar op en liet haar tanden in Owlkits buik zinken. Ze voelde hoe ze opnieuw de lucht in werd geworpen. "Help!", riep ze, zo luid als ze kon. Heefd niemand dan door dat dat monster hier een kitten aan het martelen is? Toen ze bij haar staart werd opgevangen, krulde ze haar ruggengraad en haalde haar uitgetrokken klauwtjes over Skullfurs neus.

Leafheart kwam net terug van het jagen. Ze had alleen een mager konijn kunnen vangen. De prooistapel was zo goed als leeg en iedereen was net zo mager als dit konijn. Haar vacht hielp niet echt, het roodbruin valt nogal op in de sneeuw. In leaf-fall was ze op haar best. Ze legde haar konijn op de stapel en keek eens rond in het camp. Ze zag groepjes katten bijeengekropen zitten om warm te worden. Ze zag Owlkit met een hoopje sneeuw spelen. Maar opeens duwde Skullfur haar in het hoopje sneeuw! Leafheart rende eropaf. Nog voor ze er was had Skullfur Owlkit alweer uit het hoopje gehesen. Opgelucht vertraagde ze, tot ze zag dat ze Owlkit omhoog smeet en opving met haar tanden in haar buikvel, en daarna nog eens omhoogsmeet en haar staart vastpakte. Leafheart rende erheen op volle snelheid, en hoorde Owlkit roepen: "Help! Heeft niemand door dat dat monster hier een kitten aan het martelen is?". Leafheart botste in volle snelheid tegen Skullfur aan, in de hoop dat ze zou omvallen en Owlkit zou laten vallen.

Owlkit voelde een andere kat tegen Skullfur aanbotsen en dat de tanden van de grijs-gestreepte poes iets losser rond haar staart kwamen te ziten. Ze maakte gebruik van dat moment en worstelde zich uit haar greep. Toen ze op de grond lande, zag ze dat het Leafheart, een bruin-wite poes, was die tegen Skullfur aan was gebotst. Dapper rende ze terug naar de grijze poes en zette haar tandjes in Skullfurs achterpoot.

Het ging allemaal heel snel. Het ene moment had ze de smakelijke kitten nog vast en het andere moment wurmde die zich los en zette de tandjes in Skullfurs poot. Grommend pakte ze Olwkit bij haar nek. De kop van de kitten verdween in haar mond. Skullfur beet hard in de nek en storte zich toen op Leafheart. "Stomme kat kun je niet beter uitkijken waar je loopt", spuugde ze naar de poes.
Met haar klauwen probeerde ze de ogen stuk te krabben...

Skullfur pakte Owlkit grommend bij haar hoofd vast en beet hard. Eerst probeerde Owlkit zich uit de verstikkende greep van de poes te wurmen, maar daarna schoot er een andere gedachte door haar hoofd. Doe alsof je dood bent, dan laat ze misschien los. Ze liet, tegen haar instinkten in, haar ledematen rustig bungelen. Skullfur liet los, Owlkit hapte naar adem toen ze op de grond viel, bloed stroomde uit de wonden in haar nek en kleurde de sneeuw die haar omringde rood. "Stomme kat kun je niet beter uitkijken waar je loopt", hoorde ze Skullfur grommen, het was niet tegen haar, maar tegen Leafheart. Als ze niet zo bang en gewond was geweesd, was Owlkit haar misschien te hulp geschoten. In de plaats daar van, schoot ze naar de eerste de beste rots en verstopte zich daarachter.

"Stomme kat, kun je niet beter uitkijken waar je loopt!", spuugde Skullfur haar toe, waarna ze haar ogen probeerde uit te krabben. Leafheart ontweek de klauwen en zag Owlkit wegvluchten. Misschien ging ze hulp halen. Ze probeerde In de poot van dat grijze mormel te bijten en krabte haar huid open. "Grrrrrrrrrrrrr", grauwde ze met Skullfur's vacht in haar mond.