There's only one path to choose, and one to follow 'till the end

Zijn poten maakten nauwelijks geluid op de zachte grond terwijl hij voortsloop. Fourtrees, territorium van alle vier de Clans. En wat dan nog? Rogue's hadden evenveel recht op territorium als Clankatten. Ijsel en de kits hadden voedsel nodig. Hij wilde niet dat ze omkwamen door kwantitatieve of kwalitatieve honger. Zijn gezin, daar lag zijn hart. Aube, Moon en Ice. Aube leek nog wel het meest op hem, Ice leek het meest op Ijsel. Moon zat ertussenin. Het waren echt kits van hen. Hij had nooit durven dromen dat zijn leven deze kant op zou slaan, dat hij zo'n lieve partner tegen het lijf zou lopen in een park. Van de Tweebenen notabene. Dat mocht de verliefdheid niet drukken, echter. Hij was dol op Ijsel en dat zou hij ook altijd zijn.
Sandstorm spitste zijn oren. Muis? Ja, muis. Precies wat hij zocht. Zachtjes begon hij in de richting te sluipen die zijn neus aangaf. Goede kant, goede prooi. Een lekkere, dikke muis. Daar zou Ijsel vast blij mee zijn! Sandstorm kreeg de muis in het vizier. Het kleine diertje zat ijverig te knagen op een zaadje. Blijkbaar had het net zo'n honger als hijzelf. Ach, het was geven en nemen. Zonder ook maar een greintje medeleven voelde Sandstorm zijn tanden even later in het nekje glijden. De angst in de ogen van het muisje had hij al zo vaak gezien. Doodsangst, hij werd er elke dag mee geconfronteerd. Iedere prooi had die blik in de ogen. Het kon hem alleen niet meer raken. Net of er een muur om zijn hart was gekomen, een wand van onverschilligheid en emotieloosheid. Sandstorm droeg het muisje snel naar een plaats naast een flinke boom, waar hij het begroef. Één muisje was bij lange na niet genoeg voor drie kittens! Met een glimlach op zijn gezicht liep hij weer weg van de boom, om even later echter doodstil te blijven staan. Kwam er iemand aan? Er klonk zacht gekraak.. of verbeeldde hij het zich maar?

Xana had al een flink beetje gejaagd voor Goldtail en haar. Ze had al ongeveer drie muizen gevangen. Toch kon ze beter, vond ze zelf. Oké, soms was ze te streng voor zichzelf, maar ze moest van zichzelf flink goed jagen. Ze wou Goldtail trots maken op haar en blij laten worden met haar. Ze opende haar zintuigen en rook een geur. Een vreemde kattengeur. Een Rogue. Leuk! Misschien kon ze nu vrienden maken! Xana liep richting de geur, die alsmaar verser werd. Volgens Xana, was de kater, de geur rook ook zo sterk voor een kater, aan het jagen. Misschien wist hij wel goede plekjes om te jagen, konden ze kennismaken of konden ze samen gaan jagen. Een takje kraakte onder haar pootje, waarmee ze al voor grotendeels gezien was. Ze stapte dus maar uit de struiken en liep op de kater af. 'Hallo!' zei ze opgewekt, om een goede eerste indruk te maken tegenover de kater. Ze wou geen eerste vijandige indruk maken. Zo maakte je tenslotte ook geen vrienden. 'Mijn naam is Xana en ik joeg hier een beetje in de buurt. Toen rook ik jouw en ik dacht dat het misschien leuk was om een paar vrienden erbij te maken,' snorde ze zachtjes, terwijl ze haar kopje respectvol voor de kater boog. Als je dat deed voor SchaduwClanleden, kon je wel is je kopje kwijt zijn.

- OMG Sorry! Ik had niet gezien dat je gereageerd had! Sorry sorry! OMG *schaamt zich* -

Onverwacht bezoek zou hij hier vast niet krijgen. Er mochten dan veel Rogues zijn, ze leefden her en der verspreid over het hele gebied. Hij moest trouwens echt meer vangen. Sandstorm was al blij dat hij gemerkt had dat er drie muisjes lagen: hij vergat wel eens dat hij er meer neergelegd had. Gelukkig vond hij ze altijd terug. Alhoewel drie muisjes nog steeds niet genoeg was voor zijn gezin, het was een begin. Hij wilde best even honger leiden voor hen. Het geluid! Had hij het zich echt niet ingebeeld? Hij richtte zijn blik snel op de poes die uit de bosjes stapte. Misschien was ze iets jonger dan hem, misschien dezelfde leeftijd, maar niet veel ouder. Ze was een Rogue, dus ontspande hij alweer wat. Clankatten, die haatte hij. Arrogante, opgeblazen verraders. Ze doodden zonder omhaal, maar als je met één klauw aan een Clangenoot kwam lag je kop er in een paar seconden af. Naast je gehavende lichaam. Nee, ze waren zo oneerlijk als hun ego groot was. En geloof Sandstorm; hij kon het weten. Hij schudde even met zijn kop om alle gedachten weer te ordenen en te horen wat de poes ging zeggen. Ze had een mooi kleurenpatroon op haar rug, haar buik was wit. Ijsel, zijn Ijsel.. zij was helemaal wit. Hij hield zielsveel van haar.. 'Hoi,' antwoordde hij, wat voorzichtig, maar zeker niet bang. Om zijn nek hing de halsband van Bloodclan, met hondentanden. Als de Rogue wist wat dat betekende, dan zou ze in ieder geval wat respect voor hem hebben. De poes leek vast besloten vrienden te maken. Sandstorm keek wat ongeduldig. Hij wilde verder met jagen. Toch besloot hij aardig te doen. 'Hoi Xana. Ik ben Sandstorm. Het is heel leuk om nieuwe Rogues te ontmoeten, maar ik moet echt verder jagen voor m'n gezin, sorry,' legde hij snel uit, terwijl hij zich alweer concentreerde op de geluiden in de omgeving.