{SPT} Let it snow and go away

Wat gevloek ontsnapte uit de mond van de perzische poes toen haar prooi ontsnapte. Ze had die dag nog helemaal niks kunnen vangen en er was al weinig tot geen prooi te vinden in het gebied rond haar huidige verblijfplaats. Kleine vlokjes sneeuw dwarrelden omlaag, haar crèmekleurige vacht zat al onder de half gesmolten vlokken. Het geluid van knerpende sneeuw zorgde ervoor dat ze zich omdraaide. Ze zag een andere kat staan.

OPEN

Droppaw was al een tijdje door het sneeuw aan het ploeteren. Ze was de weg kwijt en ze wist niet hoe ze terug zou geraken. Het was weer aan het sneeuwen en het hele landschap was bedekt met mooi wit sneeuw. Droppaw vond sneeuw heel leuk maar haar pootjes waren ondertussen al bijna helemaal bevroren. Ze liep verder om te kijken of er kat in de buurt was die haar de weg zou kunnen wijzen maar ze zag niemand. Ze bleef maar stappen en stappen tot ze in de verte een kat zag zitten. Haar hart maakte een sprongetje van blijdschap. Ze rende zo snel als ze kon naar de kat. Toen ze voor de poes stond vroeg ze:"Hallo, weet jij soms de weg terug naar het Thunderclan camp?" Droppaw ging even zitten en wachte op het antwoordt van de poes.

Hij volgde de perzische poes nu al een tijdje, en ze had hem nog steeds niet opgemerkt. Ze was blijkbaar op jacht, maar ze had nog niet veel gevangen. Er ontsnapte net een prooi aan haar, die zo de bek van Dogfang inliep. Hij doodde het konijn, en hoopte dat hij niet teveel lawaai maakte. Ondertussen was er een andere kat aangekomen. De nieuwe kat was een grijs poesje, die vaag naar clan rook. "Hallo, weet jij soms de weg terug naar het Thunderclan camp?", vroeg het poesje. Aha, dus dit was een thunderclan cat. En blijkbaar nog verdwaald ook, zijn dag kon niet beter worden! Hij stapte nonchalant met het konijn uit de struiken en zette zich op zijn gemak bij de twee poezen. Hij had meer ervaring met vechten dan de andere twee katten, hoewel zij misschien sterker en jonger waren. Hij liet het konijn vallen en zei kalm, maar met een gemene ondertoon: "Ben je verdwaald? Je weet toch dat hier gevaarlijke katten rondlopen hé? Je hebt maar geluk dat ik je nog niet opgevreten heb."

Droppaw hoorde opeens geritsel van een struik. Ze keek rondom zich tot ze een bruin gestreepte kater uit het struikgewas zag komen. Hij had een konijn in zijn mond die hij waarschijnlijk net had gevangen. Droppaw voelde zich wat ongemakkelijk. De kater zag er erg sterk uit en Droppaw was klein en kon nog niet echt goed vechten. De kater kwam bij Droppaw en de perzische poes zitten. Droppaw's vachtje zat ondertussen al vol sneeuwvlokjes. Ze schudde haar vachtje uit en lekte haar pootje even. Ze probeerde zelfverzekerd over te komen ook al lukte dat niet echt. De kater liet het konijn vallen en zie:"Ben je verdwaald? Je weet toch dat hier gevaarlijke katten rondlopen hé? Je hebt maar geluk dat ik je nog niet opgevreten heb." Droppaw zocht even naar woorden. Ze had het gevoel dat de kater niet echt vriendelijk deed. Uiteindelijk zei Droppaw:"Ik ben gewoon even op pad."

Pepper hoorde de vage geluiden van een gesprek al voor hij de bosjes door kwam lopen. Hij was een grote imposante kater, waar natuurlijk niet mee te spotten viel.
Snel overzag hij de situatie, Dogfang was aan het praten met een, aan de geur af te leiden, thunderclan apprentice. De apprentice keek geschokt, dus Pepper nam aan dat Dogfang weer eens katten aan het bedreigen was. Er was ook nog een andere poes, een die Pepper niet kon plaatsen...
Hij baande zich een weg door het lage struikgewas en kwam recht voor Dogfang te staan. "Weer eens katten aan het bedreigen die kleiner zijn dan jij Dogfang? Wel zo makkelijk hè, nou.. Ik noem het laf." zei hij met een zware dreigende stem. Hij hoefde van zichzelf niet voorzichtig te doen, hij was groter, sterker en zwaarder dan de ander, en daar hoefde hij alleen nog maar de skills die hij geleerd had bij Shadowclan bij op te tellen en Dogfang zou crow-food zijn...