'Hallo daar, schoonheid. Wat doet u hier alleen in het bos?', sprak een kater. Snel keek Nala op. Haar diepe bruine ogen keken recht in het gezicht van een oranje kater. Nou zeg, hoezo alleen? Ze kon best voor zichzelf zorgen."Zo alleen ben ik anders niet." Miauwde ze ongeïnteresseerd, terwijl ze een likje over haar poot gaf."Jij, katertje," Ze schonk hem een klein knikje."bent er ook nog toch?"Langzaam stond ze op, waarna ze met charmante passen op hem afliep. Haar blik stond licht fronsend, maar haar ogen glinsterde van plezier.