Counting stars [& Acornpaw*]

Een zwarte gedaante glipte het windclan kamp uit. Het sloop een eindje van de ingang en begon daarna te rennen. Een stuk verder ging ze op een uitstekende rots zitten en..... Keek naar boven. Misschien dat ze de Starclan aanbad? Of dat ze aan het murmelen was tegen een overleden dierbaare kat?

Het was allebei mis. Nightpaw was gewoon naar de sterren aan het kijken. Dat deed ze vaak als ze niet kon slapen. Het stelde haar op haar gemak. Maakte haar rustig. Ze was niet voor niets Nightpaw genoemd! Haar eerste naam was Blackkit, maar die was al snel veranderd naar Nightkit omdat de kleine donder vaak de Nursery uit sloop om naar de sterren te kijken. Zo verweg en toch zo dichtbij. Nightkit begon zachtjes te tellen. Ze telde sterren. Zoals jij schaapjes telt als je niet kan slapen. Maar Nightkit kende geen wolken op pootjes. Die had ze nog nooit gezien. Ze ging langzaam liggen, zonder haar blik van de sterren af te halen.

_{Met sierlijke passen rende Acornpaw het ThunderClan camp uit. Zijn zachte voetkussentjes vlogen over de grond terwijl zijn snuit snel door de wind sneed, als een mes door boter. Het was al donker, maar met zijn goede nacht ogen kon de kater alles zien, en vooral ruiken! Hij sjeesde door de bossen en voelde zich zo vrij als een vogel buiten het Clans territory, wat hij nog nooit had verlaten. Ooit wilde hij eens naar de Two Legs, gewoon om te weten hoe zij leefden... Hij grijnsde even bij de gedachte een kittypet poesje te versieren, en meteen daarna af te kraken en het nooit meer terug zien. Wat een wereld! De jonge Apprentice schudde met zijn bruine kop om deze gedachtes eruit te zetten en versnelde zijn pas. Hij was vastbesloten om vandaag nog een territory van een andere Clan te bereiken!
Zijn missie was geslaagd! De felle ThunderClan geur was volledig ingepalmd door een sterke geur van WindClan. Acorn was nu al wel een eindje van de grens, dus besloot hij hier stand te houden en even rond te hangen, in de hoop dat hij niet gepakt zou worden door een warrior. Een wel heel verse geur van een WindClan poesje doordrong zijn neusgaten. Ja, hier was een mooie kat in de buurt! Hij volgde de weg die zijn neus hem leidde en zag een pikzwarte kat op de grond neerliggen, starend naar de hemel. Wat was ze aan het doen? Zo stil als hij kon sloop hij erop af. Acornpaw glimlachte vriendelijk en liet zijn poot voorzichtig op haar romp zakken. "Hallo daar. Ik ben Acornpaw van ThunderClan. Maar wees niet bang hoor, ik kom volledig in vrede!", sprak de bruine tabby kater zacht.

OOC; Ik had geen inspiratie om zelf een topic aan te maken en kwam deze tegen x'D}

"Ááááághtendertig!" Het was de bedoeling het niet als een schreeuw te laten klinken. Maar het was nogal hard. Nightpaw`s haren en staart stonden recht overeind. Geïrriteerd keek ze hem aan. "Nou, wat kom je dan 'in vrede' doen? Acornpaw van de Thunderclan." Het klonk erg bot. Maar dat vond ze niet erg. Die kat had hier niets te zoeken! Uitdagend ging ze voor hem staan. Een bruinige tabby kater met heldere blauwe ogen stond voor haar. Hij was eigenlijk wel ver gekomen.. Als zij dat ooit zou halen.. "Je hoort hier niet te komen." Oh, en dat zou hij ook echt niet weten. Hij was ongeveer even groot als zij, ietsje kleiner. Waarschijnlijk ook een apprentice. Als apprentice weet je zulke dingen.

_{Vreselijk hard geschrokken ging de knappe zwarte poes voor hem staan en schreeuwde ze wat dingen naar Acornpaw. "Rustig aan, meid. Ik verveelde me, en had zin om vrij weg te lopen van het camp. Maar wat doe jij zo laat nog, zo helemaal alleen?", antwoordde hij, trachtend om haar wat te kalmeren. Eigenlijk vroeg hij zich echt wel af wat de naam was van deze mysterieuze kattin, maar eerst moest Acorn de poes wat kalmpjes zien te krijgen. Hij glimlachte vriendelijk en ging zitten met zijn bruine staart over z'n voorpoten geplooid. Een windje suisde door zijn haar waardoor het zachtjes ging wapperen. Dit gaf eigenlijk wel een sexy effect.}

Langzaam knikte ze. Dat begreep je wel. "Ik kon niet slapen." Een fris windje stak op en maakte óók Nightpaw sexy ~~lol~~. Ze zwiepte de sneeuw van haar staart en ging langzaam weer zitten. Ze had behoefte om naar het kamp te lopen om te kijken of niemand wakker was geworden. Ze had ook behoefte om weer sterren te gaan tellen en óók om gewoon in de warme, knusse den te gaan liggen. Het was een beetje fris en dat laagje sneeuw maakte het niet beter. Nightpaw stond op en krabde de sneeuw onder haar kont ~~noem je dat zo?~~ weg. Waarna ze weer ging zitten. "Dus.. Als je je verveelt ga je de warriorcode overtreden?" Wat een oen. Zo zou hij nooit warrior worden. Als zei betrapt zou worden was het een ander verhaal. Ze zou ook juist níét op een van de clankatten afstappen.

Note: De verleider

_{De wind die net bij Acornpaw langs was gekomen passeerde nu de mooie, zwarte, en, mysterieuze poes. Oh mijn StarClan! Wat is zij sexy! dacht hij in zichzelf. Hij moest en zou scoren bij deze babe! Hij ging wat dichter bij de poes staan wanneer hij zag dat ze het koud had. Wel nee joh, ik ben geen oen of zo. Mijn gevoel zij gewoon dat er iemand was wie ik moest gaan vergezellen, jij dus. Heb je het niet te koud?, vroeg hij terwijl hij naast haar ging staan. "Wat is je naam trouwens? Mysterypaw?", gokte hij charmerend. Hij bewoog zijn bruin-roze neusje wat opzij waardoor hij de zachte zwarte vacht van haar raakte. Het was maar heel zachtjes, en aan de toppen van haar vacht, zodat ze niet meteen zou gaan denken dat Acorn opdringerig was ofzo. Zijn eind doel voor vandaag was de poes zover krijgen om nog een keertje af te spreken, en, dat leek nu al een hele klus!

OOC; Écht wel! En het gaat er niet op beteren hoor, verwacht dat maar niet! ;p Ik zei toch dat je z'n karakter snel zou kennen ;'D}

"Tuurlijk wel. Jij dan niet?" het was bládkaal! Ze keek hem verbaasd aan. Om vervolgens in lachen uit te barsten. "Místerypaw!?" hikte ze. Ze lachte nog even na. Tot de lol er af was. "Nee. Ik ben Nightpaw. Van de Windclan." Ze moest moeite doen om niet wéér te lachen. 'Je bent wel een beetje melig hé?' Ja. Dat was ze zeker. Maar dat mocht best. Het ging niet tegen de warriorcode in of zo. Het kwam er niet eens in de buurt. Toen ze iets langs haar vast zag strijken spande ze haar spieren en wierp een korte blik opzij. Het beeld van een kater die met zijn staart over de schouder van een poes streek kwam in me op. "Wacht eens even.. Ben jij nou aan het flírten!?" Het klonk nogal verontwaardigd. En daar was ze wel blij om. Want stiekem moest ze wéér bijna lachen. Acornpaw van de Thunderclan was zijn charmes aan het loslaten op Nightpaw van de Windclan. Hoe hilarisch was dat? Ja. Het was gewoon zó onmogelijk dat het grappig was. 'Wat heb je toch een goed gevoel voor humor deze avond.' Het stemmetje in haar hoofd klonk sarcastisch.

Note: Ik hoop toch wel dat het (later) wat serieuzer word -.-

_{'Tuurlijk wel, jij niet dan?', vroeg de poes. Eigenlijk had hij het niet zo koud nee. Zijn donzige, opgezette vacht beschermde hem, was dat zo raar dan? 'Místerypaw!?', hikte ze om zijn spottende reactie. 'Nee. Ik ben Nightpaw. Van de WindClan', vervolgde de poes die blijkbaar Nightpaw heette. Dat ze van WindClan was dat had Acorn ook al wel door, hij was niet dom of zo? Wanneer hij zijn bruine tabby staart om haar schouder heen sloeg, vroeg ze op een verontwaardigde manier: 'Wacht eens even.. Ben jij nou aan het flírten!?' Waauw, haar blauwe ogen waren ook al wel van het beste af! Had ze dat nu pas door?! Acornpaw zuchtte in zichzelf, maar liet hier niets van merken aan de zwarte poes. "Wel nee joh!", sprak hij op een wel erg sarcastische toon. "Bij elke poes die het koud heeft doe ik dit", vervolgde hij, al even sarcastisch als daarvoor. "Je ziet mij er gewoon een knappe, intelligente, maar vooral aardige poes uit. Ik zou je graag beter leren kennen...", ging hij vriendelijk verder, al wat meer naar de zieligere kant uit. Hij had zijn ijsblauwe ogen op z'n poten geslagen.

Note: Tsja, hij gaat wat de andere richting uit, aangezien Night dat ook wat doet ;'D Hij moet en zal haar tempo volgen ;p}

Had ze hem pijn gedaan? Maar flirten was iets voor warriors.. Hij zag er heel zielig uit. Ze kreeg op eens heel veel medelijden met hem. Hij vond haar leuk, en dan ging zij zo kinderachtig doen. Terwijl ze al bijna warrior werd! "Hé. Sorry. Maar ik kan er ook niet veel aan doen dat ik soms zo kinderachtig doe.." Ze slikte. Van het melige gevoel was niks meer over. Misschien was dit wel de eerste en laatste kat die haar leuk zou vinden. Dan zou ze oud worden zond ooit lief te hebben gehad. En dan zou ze ook geen kittens kunnen hebben. Dat zou haar heel leuk lijken. Voor later dan. Ze moest toegeven dat hij er wel leuk uitzag. Maar ze had nu gewoon geen behoefte in partnerdingen. Ze wou nog even random kunnen spelen nu ze nog apprentice was. Als ze zelf een warrior zag spelen vond ze het er ook raar uitzien. Dan zou ze het niet meer kunnen. Nog maar een klein maandje en dan zou het zover zijn.. "Maar over een maand zou ik me wel anders moeten gedragen.."

_{De pikzwarte poes leek medelijden te krijgen. 'Hé. Sorry. Maar ik kan er ook niet veel aan doen dat ik soms zo kinderachtig doe..', klonk het uit haar mond. Ze moest even slikken. "Maar Nightpaw, je bent niet kinderachtig?! Je bent enkel wat anders dan anderen, maar dan op een geweldige manier! Je bent wie je bent hé...", antwoordde Acornpaw. Nu voelde híj zich schuldig voor het feit dat Night zichzelf kinderachtig noemde... Voorzichtig probeerde hij contact te maken met haar mooie, blauwe ogen wanneer ze zei: 'Maar over een maand zou ik me wel anders moeten gaan gedragen..' Het katertje schrok verschrikkelijk bij deze woorden! Ze mocht niet veranderen! Ze moest blijven wie ze was! "Nee, Night, je mag je niet anders gaan gedragen! Je moet blijven wie je bent! Deze Nightpaw vind ik leuk... en geen andere...", de laatste woorden kwamen er maar erg zachtjes uit, dus hopelijk had ze hem verstaan. Deze woorden zou hij niet nog een keer over zijn lippen kunnen krijgen...}

"En geen andere..." Haar oren schoten omhoog. Zouden er dan meer Nightpaw`s zijn? Hoe veel in wel niet? 100? Dan zou hij 99 andere Nightpaw`s hebben afgewezen. Ze liet haar staart en oren hangen. 'Ik kan dit niet.. Ik heb gewoon de ziel van een jonge kit. Dit is te veel voor me.' Ze keek naar haar poten en begon pootafdrukken te maken. Ze bekeek het alsof het iets heel bijzonders was. 'Als hij nog één compliment geeft barst ik nog uit elkaar.' Ze smeekte de starclan om hem te laten stoppen met aardig doen. Ze deed gemeen. Ze was te jong. Ze kon te niet aan en stond op ontploffen. Ze wilde zo niet dood gaan. Nightpaw wilde nog warrior worden... En misschien Elder. Ze wilde niet als apprentice dood gaan vanwegen een ontploffing. Maar natuurlijk was de kater niet te stoppen. Hij gaf nog een compliment. Nightpaw kromp ineen. En wachtte.... Wachtte... Wachtte... En wachtte..... Niets. Langzaam kwam ze overeind. Niks. Verdwaasd keek ze om zich heen. Het zag er niet anders uit. Ze was niet ontploft.... Ze was niet ontploft!

_{De pikzwarte poes dook in elkaar, waardoor Acorn haar best wel vragend aankeek. Verbaasd trok hij zijn bruine tabby staart over haar schouder weg. Waauw! Zij is best raar zeg! Dat bevalt me wel... De kater glimlachte. Laag kwam ze weer overeind en keek verbaasd op, ja, even verbaasd als Acornpaw net ook was. "Gaat het wel, Nightpaw?'', vroeg hij vriendelijk. Plotseling besefte hij dat deze Nightpaw de enige Nightpaw was die hij kende, en dat hij 'En geen andere' had gezegd. Hij twijfelde even of hij dit wel zou zeggen, maar ging er gewoon voor. "In ThunderClan zitten nog twee Nightpaw's, maar die ken ik niet zo goed als jij en ik heb ze eigenlijk nog nooit gesproken, daar heb ik geen behoefte aan...", sprak hij. Zou hij nu weer wat fout gezegd hebben? Hij hoopte van niet! Hij zou alles eruit gaan gooien als ze nog zo'n dwaze bewegingen zou gaan doen...}

Starclan zij dank! Misschien ~~konten~~ konden katten niet ontploffen.. Daar was ze eigenlijk wel blij mee. Nightpaw keek stil naar haar poten. Ze wist niet zo goed wat ze nu moest doen. Gewoon alsof er niks was gebeurd? Maar dat was ook weer zo raar. Ze kon maar beter gaan.. "Ik. Ik denk dat ik je maar eens naar de borderline breng en ga slapen..." Ze moest er niet aan denken dat hij nog langer in haar territorium zou blijven. En Nightpaw moest toegeven dat ze best moe was. Aarzelend stond ze op en liep richting vierboom.

_{Nightpaw zei niet veel meer, en keerde haar blik naar haar voorpoten. 'Ik. Ik denk dat ik je maar eens naar borderline breng en ga slapen...', zei de poes, waarna ze zich omkeerde en richting Fourtrees begon te stappen. "Maar Nightpaw, wacht! Ik... Ik zie je nog wel eens terug, toch? Misschien eens niet in het WindClan territory? En wat meer euh, overdag?", vroeg Acornpaw, licht in paniek en vrezend dat ze deze mooie kat nooit meer terug zou zien. Hij moest gewoon nog eens afspreken met 'r, dat kon niet anders! Maar wat hij zich nu wel sterk afvroeg, was of hij niet te overhaast overkwam. Het katertje keek een beetje vriendelijker naar de mooie zwarte vacht van de slanke en jonge poes. Zou ze écht weggaan, voor altijd dan?

Note: Nog een volgend topicje afspreken dan? ;3}

Hij reageerde een beetje paniekerig. "Natuurlijk. We kunnen over... een week afspreken bij de fourtrees? Als de zon midden in de hemel hangt." Het begon nu wel koud te worden.. Nightpaw begon snel richting de bomen te lopen. Hij was wel aardig.. Maar hij was alsnog van een andere clan. Hij mocht hier niet zijn. En ze zou er zelf op toezien dat hij hier ook niet bleef.

Ze zwaaide even met haar staart als gedag. Ze riep nog snel even 'doei' en sprintte meteen weg. De koude nacht in. Naar de warme apprentices den. Naar het veilige kamp, maar vast een stuk minder wind zou zijn.

Note: Maak jij dat het volgende topic aan?

Onderwerp: Re: Counting stars [& Acornpaw*]