It's all my Damn fault {Lionroar}

Slapend lag hij daar. Er was al zoveel gebeurd in zijn leven, dat hij het gewoon niet meer leuk vond. Hij zag zijn leven in zijn droom voorbij flitsen. Het begon dat hij geboren was, en meteen zijn moeder overleed. Zijn vader toen zijn zusje boos meenam naar de BloodClan, hij toen pleegouders kreeg die al snel kwamen te overlijden. Hij rilde bij het idee. Een tijdje had hij het toen leuk gehad, met Colorkit waarmee hij beste vrienden werd, en het was ook zijn eerste Crush. Samen werden ze apprentices... Maar nu in zijn apprentice tijd was zijn leven een stuk erger geworden. Het begon dat hij zijn vader bij de Snakerocks weer tegenkwam en hij meteen dood ging door een slang, daarna kwam zijn zusje tevoorschijn en gaf hem de schuld dat hun vader dood was. Ze wou hem vermoorden. Jaypaw kreunde zachtjes in zijn slaap. Hij heeft zijn zusje moeten vermoorden, om in leven te blijven. En toen... De dag dat alles nog meer veranderde. Hij was gewoon aan het jagen toen het begon te stormen en hij een aparte geur rook. Hij ging het achterna en... Een grote hond pakte hem in zijn poot vast. Toen de hond weg was kwam zijn mentor en hij sleepte hem mee naar het kamp. Door dat bloedspoor wat hij achterliet kwam de hond in het kamp, waardoor de hele clan ertegen moest vechten. Waardoor uiteindelijk een paar apprentices erachteraan gingen en bewusteloos raakten, Littlepaw en Fireheart doodgingen... En toen Bluestar kwam en haar laatste 2 levens opofferde voor de apprentice en de Deputy. Het was allemaal zijn schuld.. Jaypaw schokte wakker. ''Waarom..'' murmelde hij zacht. Hij zuchtte diep en keek naar zijn poot. Het ging inmiddels al veel beter, maar nog mocht hij niet weg uit de Med. Cat den. Hij keek om zich heen of hij Maskpaw of Jayfeather zag, maar dat was niet het geval. Hij stond op en liep de den uit, voor het eerst sinds tijden was hij weer buiten. Nu moest hij alleen oppassen dat niet zoveel katten hem zagen. Hij liep precies langs de rand van het kamp, en glipte bij de ingang naar buiten. Hij liep door allerlei bosjes en uiteindelijk kwam hij na een tijdje terecht bij de Fourtrees. Daar zou geen enkele kat van Thunderclan hem straffen ofzo. De jonge kater ging zitten en genoot van het zachte zonnetje, want Leaf-fall was alweer begonnen.

-- 'nd Lionroar ^-^ --

LIONROAR

Zacht liep hij langs de grote bomen. Bladeren vielen er door de wind vanaf. Rood, oranje, soms nog groen. Leaf-fall was aangebroken. Een seizoen waarin alle bomen kaal werden en de kou langzaam maar zeker aannam. Hij bevond zich bij Fourtrees, een plek waar hij al een tijdje niet gekomen was. Sinds de laatste gathering was hij hier niet meer geweest, iets wat lang was voor hem. Hij was al een tijd niet meer gegaan naar een gathering, gewoon omdat hij het kamp liever bewaakte dan daar naartoe te gaan. Er waren niet zoveel belangrijke dingen gebeurd de laatste tijd, maar hij was er zeker van dat hij de volgende keer wel mee wilde.

You make me wanna shut it all down,
Throw it all away,
Cause I’m nothing if I don’t have you.

Jaypaw rook opeens een geur van een bekende Clan, WindClan. Hij begon een beetje te trillen van angst, want een gevecht zou hij nu zo verliezen met zijn poot. "Oh Starclan sta me bij." murmelde hij en hij keek wat er aan zou komen. Toen de kat steeds dichterbij kwam bleef hij gewoon naar de kat kijken. Hij stond rustig op om richting de kat te lopen. Het was een witte kater met wat rood en blauwe ogen. "Hallo." Zei hij maar. Hij vertrouwde bijna niemand, vooral met zijn poot in deze conditie. De kater keek naar de andere kater, hij kwam hem niet bekend voor. Maar hij was de vorige Gathering niet geweest en de volgende leek hem nog niet verstandig om te gaan. Hij geeft zijn poot liever wat langer de tijd. Het litteken op zijn poot was duidelijk zichtbaar, waardoor andere Clans zich vast gingen afvragen wat er gebeurt was. Hij zou niks vertellen, niet zolang Fireheart/Firestar het ongeval verteld had.

--Sorry, was het topic vergeten D:--

What’s the point of being on top,
All the money in the world,
If I can’t blow it all on on you.

LIONROAR

De kater verstarde bij het horen van een stem. Thunderclan! Waren ze bij de borders? Zijn helderblauwe ogen schoten zo snel mogelijk naar de kat die hem zojuist had begroet. Bij het zien van de apprentice ontspande hij weer wat. Het was maar een kat, geen gevaar dus. Thunderclan leek hem dan ook niet de clan die zomaar een list opstelde. "Hallo." Zei hij, waarna hij voor de rest weer zweeg. Zijn blauwe ogen gleden over de kater voor hem. Het was een langharige kat, met een enorm litteken op zijn poot. Het verbaasde hem wel een beetje. Hoe kwam een apprentice aan zo'n groot litteken? Maar hij vroeg er niets over, wie wist mocht hij het niet eens weten en dan wilde hij het juist heel graag weten. Hij keek de kater vervolgens weer recht aan, en om een moeilijke sfeer te voorkomen besloot hij maar weer te praten. "Was je op weg voor een patrouille?" Een wat ongemakkelijke glimlach verscheen op zijn gezicht. Hij wilde wel aardig tegen de kater voor hem zijn, maar hij was gewoon niet zeker of hij de kat wel kon vertrouwen. Hij hield zijn zintuigen echter op scherp, zodat hij andere geuren vrijwel meteen zou merken. Althans, daar vertrouwde hij in.

You make me wanna shut it all down,
Throw it all away,
Cause I’m nothing if I don’t have you.

"Hallo." zei hij tegen de kater tegenover hem. Het was een tijdje stil, dus een goede timing om de kater tegenover hem te inspecteren. Het was een witte kater met wat oranje en blauwe ogen, zeker een warrior. WindClan kater, zag er redelijk verzorgd uit. "Was je op weg voor een patrouille?" Een ongemakkelijke glimlach verscheen op het gezicht van de kater tegenover hem. Jaypaw schudde zijn kop. "Ik wou gewoon even uit het kamp en territorium." Zei hij eerlijk tegen de kater tegenover hem. "Ik ben Jaypaw, Apprentice van Thunderstrike." Zei hij tegen de kater met blauwe ogen. "Zou ik uw naam mogen weten?" vroeg hij beleefd aan de kater voor hem, hij was uit zichzelf al redelijk beleefd, wat soms in zijn voordeel kon werken.

What’s the point of being on top,
All the money in the world,
If I can’t blow it all on on you.

LIONROAR

Hij hoopte ergens heel erg dat deze kat te vertrouwen was, en dat dit niet een of andere val was van Thunderclan. Hij had geen zin in oorlog, vooral nu het zo koud begon te worden en Leaf-fall langzaam aan zijn weg begon te vinden in het gebied. Hij keek kort langs de kater door, maar hij kon geen andere katten opmerken. Toen hij zichzelf ervan had overtuigd dat er niets ging gebeuren, ontspande hij wat. Hij keek de langharige kater weer aan, die zich nu had voorgesteld. Jaypaw was zijn naam. Hij knikte zacht, en toen de kater naar zijn naam vroeg, besloot hij dan ook om deze gewoon maar te geven. "Lionroar," Meer dan dat zei hij niet. Hij wilde geen Windclan dingen verklappen, zijn naam kon geen kwaad, maar wie wist wat deze apprentice wilde doen. De kater snoof de lucht nogmaals diep in, maar weer rook hij niets. Dan moest er wel niets zijn, niemand die van plan was aan te vallen. Zijn schouders ontspanden iets meer. "Je bent geen jonge apprentice zie ik, ben je bijna klaar met je training?" Hij slikte. "Als ik dat vragen mag, natuurlijk." Zei hij, waarna hij kort naar de kater glimlachte.

You make me wanna shut it all down,
Throw it all away,
Cause I’m nothing if I don’t have you.

"Lionroar," zei de kater alleen. Er viel weer een stilte tussen hun beide, en eigenlijk kon hij de stilte niet verdragen. Maar wat zou hij moeten zeggen zonder iets over de hond te zeggen? "Je bent geen jonge apprentice zie ik, ben je bijna klaar met je training?" en de kater slikte even. "Als ik dat vragen mag, natuurlijk." Zei Lionroar, waarna hij kort naar de kater glimlachte. Jaypaw knikte even. "Bijna, ik ben 11 Moons." Zei hij even. "Waarschijnlijk krijg ik dus volgende moon mijn warrior naam. Misschien wel een apprentice erbij. Maar niet dat ik dat denk..." zei hij daarna, een beetje verzuchtend. "Hoe is het om je warrior naam te ontvangen? Ik bedoel, U heeft al uw warrior naam al een tijdje denk ik..."

What’s the point of being on top,
All the money in the world,
If I can’t blow it all on on you.

"Bijna, ik ben 11 Moons." Hij knikte. Dus officieel zou het nog een maan moeten duren voordat deze apprentice zijn warrior naam zou ontvangen. Dan was het dus al een redelijk oude apprentice, volgens hem. "Waarschijnlijk krijg ik dus volgende moon mijn warrior naam. Misschien wel een apprentice erbij. Maar niet dat ik dat denk..." Weer knikte hij, niet wetend hoe hij er precies op moest reageren. Moest hij de kater feliciteren dat hij al zo ver was gekomen? Nee, dat zou raar klinken, toch? "Hoe is het om je warrior naam te ontvangen? Ik bedoel, U heeft al uw warrior naam al een tijdje denk ik..." Hij keek wel een beetje op van de vraag en grinnikte zacht. "Het is fantastisch. Je voelt je eindelijk een volledig lid van de clan, klaar om de taken van een warrior aan te gaan." Zijn ogen glommen trots. "En ja, ik ben al een tijdje warrior, ik heb zelfs al een apprentice tot warrior getraind." Hij grinnikte zachtjes. "Oh.. een tip. Zorg dat je goed slaapt voor je ceremonie, het kost heel veel energie om die hele avond te waken over de clan als je moe bent." De kater knikte, hopelijk had deze apprentice daar iets aan.

Jaytail

"Het is fantastisch. Je voelt je eindelijk een volledig lid van de clan, klaar om de taken van een warrior aan te gaan." De ogen van de kater begonnen trots te glimmen. "En ja, ik ben al een tijdje warrior, ik heb zelfs al een apprentice tot warrior getraind." Lionroar begon zachtjes te grinniken. "Oh.. een tip. Zorg dat je goed slaapt voor je ceremonie, het kost heel veel energie om die hele avond te waken over de clan als je moe bent." waarna de kater naar hem knikte. "Dankuwel voor de tip!" zei hij ietwat te vrolijk tegen de kater. Waarna hij iets te enthousiast opstond over de tip, waardoor zijn litteken heel duidelijk te zien was nu. Zijn ogen schoten er meteen naar toe, hij raakte vanbinnen in paniek. Een litteken kon wel, maar die van hem was echt groot, daaraan kon je zien dat het niet kwam uit zijn kitten tijd of begin apprentice tijd. Hij bedekte het snel weer met zijn volle staart. In de hoop dat de kater het wellicht niet had gezien.

OOC & WORDS	FEELINGS & COMPANY
Eindelijk weer normaal posten met IE (:	Afraid for reaction
178 Words	& Lionroar

Zijn vlaag vol trots was nu weer verdwenen, een serieus masker hing over zijn gezicht heen. Hij vertrouwde de apprentice nog steeds niet, maar doorvragen over bepaalde dingen deed hij niet. Hij wilde niet onbeschoft zijn of Windclan het imago geven dat ze verschrikkelijk nieuwsgierig zijn en zich in andermans levens willen mengen en iedereen maar zo makkelijk vertrouwen. De apprentice sprong enthousiast op, waardoor een flink litteken op zijn poot zichtbaar werd. Zijn blik verroerde hij niet, zelfs zijn emotie veranderde niet. Toch keek hij naar het litteken. Waar zou hij dat vandaan hebben? Toch hield hij zijn mond stevig op elkaar, nee, hij wilde nu nog niet doorvragen. Zijn hoofd draaide hij weg van de apprentice, terwijl hij deed alsof hij het litteken niet gezien had.

Hij voelde de spanning nog steeds stijgen terwijl hij wegkeek van de apprentice, alsof hij iets heel interessants had gezien bleef hij ernaar staren. Hij zuchtte kort waarna hij Jaypaw aankeek. Nee, hij ging niet vragen wat er aan de hand is. "Het wordt tijd dat ik hier wegga, ik denk dat jij ook beter hetzelfde kunt doen," Miauwde hij. Hij wilde niet dat de apprentice de grens overstak, daarom zei hij dat. Hierna draaide hij zich om en verdween hij in het struikgewas van Windclan.

- Topic uit