hello there {Cryara}

Zarre liep wat rond in zijn tuintje, hij verveelde zich want zijn twolegs waren op reis. Alleen 's ochtends en 's avonds kreeg hij wat aandacht en eten van familie van haar twolegs. Zojuist was er nog iemand geweest die hem zijn brokken gaf, maar hij had geen honger, hij at later wel wat. De gestreepte kater sprong op het hek dat zijn tuintje scheidde van de andere en het woud. Hij dacht dat hij een gevlekte pels herkende in een tuintje wat verderop, maar wist het niet zeker. Hij liep wat verder over de hekkens richting de kat. Ja hoor, dacht hij blij, het was Cryara. Hij versnelde zijn pas en sprong daarna in de tuin van Cryara. 'Hallo, hoe gaat het?' Vroeg hij haar vriendelijk. Hij kon wel een gat in de lucht springen dat er nog een kat buiten was, zodat hij zich niet meer hoefde te vervelen. Hij zat neer en krulde zijn staartje om zijn voorpoten. Hij was te actief en sprong meteen weer recht. Het zonnetje scheen hoog in de lucht en scheen fel om hun pelzen waardoor Zarre het warm kreeg. Hij zwiepte heen en weer met staart.

De jonge lapjespoes had net gegeten en had zin om naar buiten te gaan. Ze gaf haar twoleg, Emma, een paar vriendelijke kopjes voor ze via de open tuindeuren naar buiten glipte. De geuren van bloemen en planten drongen haar neus binnen en ze trippelde naar de eik, achterin de tuin. Ze ging op de laagste tak zitten, haar favoriete uitkijkplaats. Ze keek omhoog, en voelde de warmte van de zon. Het beloofde een prachtige dag te worden. Via de tak waar ze op zat kon ze ook het bos duidelijk zien en ze moest meteen aan Spottednose denken, die ze niet lang geleden nog had ontmoet. Ze bleef even genieten van de zon en haar ogen vielen op een gestreepte pels, in haar tuintje. 'Hallo, hoe gaat het?' voeg hij en meteen herkende ze hem, het was Zarre. Vrolijk snorrend stond ze op en sprong uit de boom. 'Goedenmiddag,' begroette ze hem vriendelijk. 'Met mij gaat het prima! Het zou toch zonde zijn om op zo'n mooie dag verdrietig te zijn?' Ze keek vrolijk op naar de zon, die haar pels heerlijk verwarmde.

'Goedenmiddag,' Begroete Cryara hem vriendelijk. 'Met mij gaat het prima! Het zou toch zonde zijn om op zo'n mooie dag verdrietig te zijn?' Zei ze terwijl ze naar de zon keek die heerlijk straalde. 'Dat is helemaal waar!' Beaamde Zarre meteen. 'Heb je nog iets te doen vandaag?' Vroeg hij de poes met een glimlach. Hij hoopte van niet, dan kon ze lang buiten blijven en was er weer een dag gepasseerd zodat zijn twolegs sneller thuis kwamen. Er schoot ineens iets in hem te binnen. 'Heb je anders zin om mee te gaan naar mijn tuin?' Vroeg hij opgewonden door het idee dat in zijn hoofd rond spookte. Hij had gedacht aan lekker zwemmen! Hij was vrijwel de enige kat die hield van zwemmen, maar hé je wist nooit of er nog iemand was die er van hield. Anders konden ze nog van het water drinken of spelen met de vissen in de vijver, dat vond hij ook altijd leuk de vijver was zo diep dat hij er nog net in kon staan dus Cryara kon er zeker in staan. Hij vond het altijd grappig als de vissen, glibberig als ze waren, van tussen zijn poten schoten.

Cryara zwiepte met haar staart. 'Heb je nog iets te doen vandaag?' vroeg Zarre. De lapjespoes haalde haar schouders op. 'Niet echt,' murmelde ze. Zoals altijd had ze nooit iets te doen, meestal ging ze het bos in en meestal liep ze gewoon rond in haar eigen tuintje, zodat ze niet veel katten kwam te zien. 'Heb je anders zin om mee te gaan naar mijn tuin?' vroeg Zarre opeens en Cryara dacht na. 'Oké dan,' zei ze na een stilte die een paar seconden duurde. Ze was nog nooit in het tuintje van iemand anders geweesten ze was wel benieuwd hoe dat zou zijn. Het zou er natuurlijk anders uitzien dan haar eigen vertrouwde tuin, die volzat met kleurige bloemen en planten. Ze stond op en rekte haar poten uit, klaar om naar Zarre's tuintje te gaan.

Hij zag dat Cryara nadacht en ze nam na een paar seconden een beslissing. 'Oké dan.' Antwoordde ze terwijl ze recht stond en haar poten uitrekte. Zarre was blij dat ze meeging en leidde haar naar zijn tuintje. 'Je moet er niet te veel van verwachten.' Waarschuwde hij haar snel dat ze niet dacht dat er net zoveel bloemen gingen staan, want het enige wat de gestreepte kater in zijn tuintje had was de vijver en aan het einde enkele planten met hier en daar een bloemetje, niet meer. Al snel kwamen ze in zijn tuintje en de kleine bruine kater sprong van zijn hek in zijn tuintje. 'Tada, ik weet het is niet veel, maar ach.' Zei hij met een glimlach en zijn schouders opgehaald. Daarna liep hij naar de vijver, de vis zwommen hoog aan de oppervlakte doordat het zo warm is. 'Hou je van zwemmen?' Vroeg hij plots. Hij sprong in de vijver waardoor het water opspatte en Cryara onderdompelden in glinsterende druppeltjes. Zarre moest zijn lach inhouden toen hij sorry zei. Hij zwom van de kant naar de andere kant, steeds achter die glibberige visjes aan. Het was zo leuk en het kon nog leuker worden met twee.

Ze volgde Zarre en glimlachte toen ze het tuintje in het oog kreeg. Er was niet veel, maar tot haar verassing zag ze een vijvertje. 'Tada, ik weet het is niet veel, maar ach.' Cryara giechelde. 'Ik vindt het wel leuk zo,' zei ze en liep naar het vijvertje. Ze zag er allemaal vissen in zwemmen. 'Hou je van zwemmen?' vroeg Zarre opeens en Cryara hief haar kop op, net op het moment dat hij de rivier in sprong. Het water spatte op zodat Cryara kletsnat werd. Ze gilde van plezier. Nu ze toch nat was sprong ze ook de vijver in en liet al het water opspatten, zodat Zarre ook nat werd. 'Ik ben er dol op!' siste ze hem speels toe en grinnikte toen ze de vissen voelden die langs haar poten heen zwommen.

Cryara sprong ook het water in zodat Zarre dit keer onder een druppelregen stond. 'Ik ben er dol op!' siste de lapjespoes speels. Zarre lachte toen hij Cryara hoorde grinniken door de visjes. 'Eindelijk nog iemand! Je bent de enigste buiten mij in de buurt.' Zei hij opgetogen. Hij spartelde rond in de vijver. 'Je moet proberen op de visjes te staan!' Riep hij enthousiast. Hij had het nog maar gezegd of hij was al aan het springen op de glibberige visjes. Hij voelde ze bijna elke keer tussen zijn pootjes, maar ze zwommen er gewoon weer vanonder. 'Jak wat zijn ze glibberig!' Piepte hij als een kitten die voor het eerst buiten speelde. Hij was echt dol op deze vijver, met de visjes in de zomer zwemmen en in de winter schaatste hij op het ijs. Hij viel dan altijd op zijn kont, maar dat scheelde hem niets, het deed geen pijn dus waarom zou hij het niet doen, het was veel te leuk! En altijd nadat hij weer kleddernat naar binnenkwam door de sneeuw en het ijs, werd hij lekker verwarm in een dekentje gewikkeld op de schoot van zijn twoleg Lana.

'Je moet proberen op de visjes te staan!' riep Zarre enthousiast en Cryara richtte haar ogen op de vissen. Ze strekte haar poot uit naar een best klein visje maar die schoot meteen weg, nog voor ze hem kon aanraken. 'Jak wat zijn ze glibberig!' hoorde ze Zarre piepen en de poes grinnikte. 'Dat weet ik ook wel!' riep ze en gooide met haar poot wat water over de kater heen. Ze probeerde weer op de visjes te staan, maar elke keer mislukte het. Ze kon hier wel de hele dag mee doorgaan. Ze verbeeldde zich hoe het zou zijn om zelf zo'n vijvertje in de tuin te hebben. Ze zou elke dag op de vissen kunnen jagen, ze zou elke dag kunnen zwemmen. Dat zou zo geweldig zijn!

'Dat weet ik ook wel!' Grinnikte de poes terwijl ze water over Zarre gooide met haar poot. 'Hé, dat kan ik ook hoor!' Riep Zarre speels toen ook hij een schep water over Cryara goot terwijl ze alweer verder deed met het proberen van visjes vangen. Hij wide er net nog een schepje boven opdoen, maar toen hij op zijn twee achterpoten stond, viel hij achterover door een vis die lang zijn teentjes kietelde. Hij ging kopje onder en kwam weer proestend naar boven. Hij schudde heftig met zijn kopje om het water uit zijn oren, ogen, neus te halen, maar de glimlach plakte nog steeds op zijn gezichtje. 'De vissen nemen wraak denk ik.' Grapte hij. Ik geef die vis een koekje van eigen deeg! Dacht Zarre speels in zichzelf toen hij probeerde te springen op de vis die hem net had laten vallen. De vis schoot weg, maar Zarre bleef erachter aan gaan. Uiteindelijk moest hij het opgeven toen de vis zich had verstopt in een rare onderwater plant.

Cryara hoorde Zarre speels roepen: 'Hé, dat kan ik ook hoor!' en druppels water vielen neer op haar vacht. Met grote ogen keek ze toe hoe Zarre kopje onder ging. Ze barstte in het lachen uit toen de kater heftig heen en weer schudde en alle druppels liet opspatten. 'De vissen nemen wraak denk ik.' zei Zarre en Cryara grijnsde. 'Dan pakken wij ze toch weer terug?' zei ze en probeerde een vis uit het water te gooien. Het glibberige diertje zwom snel weg en de poes viel voorover in het water. Nu was zij kopje onder. Cryara opende haar amberen ogen en stond oog in oog met de vis, die schrok van de kat en snel wegzwom. Hoestend kwam ze weer boven water, maar ze maakte ze zich niet druk om haar natte pels. Ze barstte weer in het lachen uit en toen ze wilde opstaan gleed ze uit over een vis. Alwéér ging de poes krijsend het water in. Cryara genoot ervan. Ze voelde zich net een kitten, spelend in het water die probeerde de visjes te vangen. Toen ze boven water kwam snakte ze naar adem en spuugde het water uit haar mond. Ze sprong het water uit, voor ze weer kopje onder zou gaan en schudde haar vacht uit. Ze keek op naar Zarre, met glimmende ogen van plezier.

'Dan pakken wij ze toch weer terug?' Hoorde hij Cryara zeggen terwijl ze een vis uit het water probeerde te scheppen. Zarre gierde het uit toen de poes twee keer kort achter mekaar kopje onder ging. Hij zag hoe ze water uitspuugde en uit de vijver sprong. 'Hé er word niet gespuugd in mijn vijver.' Zei hij lachend nep streng. Daarna sprong ook hij eruit en schudde zijn bruine gestreepte vacht. Hij zag er niet uit met zijn vacht dat overal langs alle kanten piekte. 'Als je nog eens wilt komen zwemmen mag je gewoon komen, ook als ik niet thuis of buiten ben.' Zei Zarre terwijl hij Cryara met stralende oogjes aankeek. Hij was dolblij dat hij Cryara heeft leren kennen en dat ze ook zoveel hield van zwemmen en spelen in zijn vijvertje. Zijn staart ging vrolijk en speels heen en weer. Hij likte wat vacht in de juiste richting op zijn borst. En keek Cryara dan weer aan.

sorry nogal kort ;s

'Hé er word niet gespuugd in mijn vijver.' riep Zarre en Cryara keek hem met glinsterende ogen van plezier aan. De kater sprong ook ui de rivier en ze grinnikte bij de blik op Zarre; al zijn haren piekten alle kanten uit. 'Als je nog eens wilt komen zwemmen mag je gewoon komen, ook als ik niet thuis of buiten ben.' Cryara schudde zich ook uit zodat de druppels water alle kanten opspatten. 'Dankje, Zarre,' zei ze vrolijk. 'Ik heb wel genoeg gezwommen vandaag, denk ik.' Ze grinnikte zachtjes. Ze kreeg de toppen van de bomen in zicht, die aan de andere kant van het hek te zien was. Plotseling kreeg ze een idee. 'Hé, zullen we het bos ingaan?' vroeg ze en keek Zarre smekend aan.

Cryara schudde zich uit waardoor druppeltjes alle kanten op spatten. 'Dankje, Zarre, Ik heb wel genoeg gezwommen vandaag, denk ik.' Grinnikte de lapjespoes zachtjes. 'Hé, zullen we het bos ingaan?' Vroeg ze terwijl ze Zarre smekend aankeek. De jonge kater aarzelde even, hij was nog nooit het bos ingegaan, maar voor alles was een eerste keer hield hij zichzelf voor. 'Ja, waarom niet.' Gaf hij uiteindelijk toe. 'Maar ik ken er wel mijn weg niet, ik ben er nog nooit geweest.' Waarschuwde hij haar snel. Daarna stak hij haar voorbij en sprong behendig op zijn hek. Hij keek even achter zich naar Cryara en dan naar het bos. Voorzichtig sprong hij eraf. Allerlei nieuwe geuren en geluiden kwamen in hem op. 'Wow.' Fluisterde hij verbluft van het bos die zo groot voor hem uitstrekte dat je niet wist waar het eindigde. Hij keek alle kanten op, dit was een avontuur die hij graag wilde beleven!

Cryara zag dat Zarre aarzelde. Ze zwiepte geduldig met haar staart, met een verlangde glans in haar ogen. 'Ja, waarom niet.' zei Zarre tenslotte en de lapjeskat sprong meteen op. 'Maar ik ken er wel mijn weg niet, ik ben er nog nooit geweest.' zei de kater toen snel. 'Daar hoef je je geen zorgen over te maken,' stelde ze hem gerust. 'Ik ben er meer dan één keer geweest!' Zarre sprong al op het hek en de poes volgde hem. Aan de andere kant van het hek bleef ze even staan en snuffelde even. Naast haar hoorde ze Zarre verbluft fluisteren. 'Wow.' en ze glimlachte geamuseerd. Ze sloot haar ogen en luisterde naar de geluiden. De wind die door de boomtoppen raasden, het geluid van muizen die in de struiken trippelden en het gezang van de vogels. Wat zou het geweldig zijn om in het bos te leven! Ze opende weer haar ogen en zag een flits van grijs voor zich uit. Ze kende die flits, het was een muis. Ze keek snel even om zich heen. Zou ze misschien wat muis kunnen meenemen, ze wilde zo graag dat Zarre ook die geweldige smaak zou proeven. Maar ze wist dat ze op de territorium was van Spottednose's Clan, en dat ze niet zomaar een muisje konden meenemen. 'Kom mee,' siste ze Zarre toe en liep zelfverzekerd wat dieper het bos in.

Zarre zag een muisje en dacht dat Cryara die ging vangen, maar tot zijn verbazing zei ze dat hij moest meekomen en liep ze dieper het bos in. Misschien had ze het muisje niet gezien. 'Wacht even, ik ga dat muisje proberen vangen.' Fluisterde overmoedig naar haar. Hij zakte in sluiphouding en sloop pootje voor pootje dichterbij. Toen hij er nog slechts een staartlengte vandaan was, spande hij zijn spieren en sprong op zijn prooi. Hij doodde het grijze beestje met een snelle beet en kwam vrolijk en trots terug naar Cryara. Hij had nog nooit eerder muis gegeten, maar hij had het wel al eens gevangen, Zijn baasje had er helaas voor gezorgd dat hij zijn prooi nooit meer terug zou zien. Hij legde het voor Cryara's poten neer. 'Heb jij al eens eerder muis geproefd?' Vroeg hij haar nieuwsgierig. Als ze nog nooit eerder eentje had gegeten, mocht zij de eerste hap nemen.

'Wacht even, ik ga dat muisje proberen vangen.' zei Zarre plotseling en Cryara wou hem waarschuwen dat dat niet zomaar kon. Het was al te laat. De kater kwam trots terug met de muis. Ze kon het niet laten om even te lachen. 'Ik zie dat dit niet de eerste keer is dat je een muis vangt,' zei ze en het water liep in haar mond toen ze de geur rook van voedsel. Het leek wel manen geleden dat ze voor het laatst iets had gegeten. 'Heb jij al eens eerder muis geproefd?' vroeg Zarre en Cryara's ogen begonnen vrolijk te glinsteren terwijl ze knikte. 'Ja, ik heb wel eens eerder een muisje gegeten,' zei ze. 'En jij?' vroeg ze daarna. 'Anders mag jij wel de eerste hap nemen.'

'Ja, ik heb wel eens eerder een muisje gegeten,' Knikte Cryara. 'En jij?' vroeg ze daarna. 'Anders mag jij wel de eerste hap nemen.' stelde ze voor. 'Nee, ik heb er alleen een gevangen, maar nog nooit een geproefd. Dankjewel.' Zei het bruine katertje terwijl hij een hap nam van de muis. Geschrokken keek hij naar Cryara. 'Wow, dit is heerlijk!' Riep hij uit. Hij schoof de muis wat naar Cryara en deed teken dat het haar buurt was. Verlekkerd likte hij de restjes muis van zijn snorharen. 'Kom je hier wel vaker? Heb je dan al eens een Clankat gezien? Ik heb er al een paar keer over gehoord.' Vroeg Zarre plots. Hij zou het wel cool vinden om er eentje te ontmoeten, maar hij zou ook wat bang zijn, dacht hij. Zou Cryara er al gezien hebben? En zou zij ook bang geweest zijn of juist niet? Zarre spatte zowat uiteen van nieuwsgierigheid.

Cryara keek toe hoe Zarre een hap nam van de muis en daarna geschrokken opkeek. 'Wow, dit is heerlijk!' riep hij uit en Cryara's snorharen begonnen geamuseerd te trillen. 'Ja he, dat dacht ik ook toen ik mijn eerste muis proefde.' Ze boog zich voorover om ook een hapje te nemen. 'Kom je hier wel vaker? Heb je dan al eens een Clankat gezien? Ik heb er al een paar keer over gehoord.' vroeg Zarre terwijl ze op haar stukje vlees kauwde. 'Oh ja, ik ben hier al heel vaak geweest,' antwoordde ze. 'En ja... Ik heb een Clankat ontmoet. Eerst kunnen ze eng overkomen, maar als je ze beter leert kennen zou je liever ook een van hen willen zijn.' Cryara zuchtte terwijl ze naar de bomen staarde. 'Niet opgesloten zitten, omringd worden door vrienden en elke dag vers vlees eten. Wie wilt dat nou niet?' zei ze half in zichzelf.

LAAT, ik weet het :S

'Ja he, dat dacht ik ook toen ik mijn eerste muis proefde.' Beaamde de lapjespoes. 'En ja... Ik heb een Clankat ontmoet. Eerst kunnen ze eng overkomen, maar als je ze beter leert kennen zou je liever ook een van hen willen zijn.' Zarre zag hoe Cryara zuchtte terwijl ze naar de bomen staarde. 'Niet opgesloten zitten, omringd worden door vrienden en elke dag vers vlees eten. Wie wilt dat nou niet?' Ging ze verder, meer in zichzelf dat tegen hem dacht Zarre. 'Ja dat zou leuk zijn, maar ik zou mijn huismensen niet zomaar in de steek kunnen laten of in de winter buiten slapen, straks vries je nog dood!' Antwoordde Zarre toch maar. 'Zouden we wat dieper het woud in kunnen? Ik wil nog zoveeeel zien!' Riep hij daarna opgewonden heen en weer springend.

(sorry laat was eerst op kamp en dan op reis en nogmaals sorry dat hij zo kort is ;s )

'Ja dat zou leuk zijn, maar ik zou mijn huismensen niet zomaar in de steek kunnen laten of in de winter buiten slapen, straks vries je nog dood!' Nou ja, daar had Zarre wel gelijk in. 'Zouden we wat dieper het woud in kunnen? Ik wil nog zoveeeel zien!' Cryara haalde met een glimlach haar schouders op. 'Tuurlijk, maar we kunnen niet lang blijven... Ik leg je wel later uit waarom,' zei ze en stond op. Ze rekte haar poten uit en keek lachend toe hoe Zarre opgewonden heen en weer sprong. Cryara snoof de frisse lucht op. Wat heerlijk om weer in het bos te zijn...