Little rabbit {+Dovepaw, SPT}

Gooseberry was net het kamp uit gegaan, ze liep op haar gemakje tussen de hoge grassen om te gaan jagen. De zon stond laag en ze was er vroeg op uitgetrokken om de ontwakende diertjes op te wachten. Het was Leaf-bare geworden en haar vacht was veranderd in een dik pluizig ding. Ze kon het amper netjes houden en soms zaten er wel eens klitten in haar vacht die ze er moeilijk uit kreeg. Maar ze was er wel blij mee dat haar vacht zo dik stond, niet iedereen kreeg zo een dikke vacht tijdens Leaf-bare, de ene was wel wat dunner en de andere weer wat dikker. In haar geval behoorde zij tot de laatste categorie. Maar dat was niet het enige, er lag een dikke laag sneeuw op alles en alle bomen waren kaal geworden. Ze vond het best een mooi plaatje maar al die koude en eenzaamheid werd ze toch al snel beu.
De wind waaide en het hoge gras blies met de wind mee. Geuren gingen alle kanten op, het was moeilijk om te bepalen waar de prooi zich bevond. De grijzige poes spitste haar oren. Verschillende vage geluiden ritselde om haar heen. Ze concentreerde zich, maar ze kon geen duidelijke weg aan geven. Ze sloop verder door het gras, de wind waaide frisjes door haar vacht. Ze dwong zich om zich nog een keer te concentreren en haalde diep adem. Een zwak geritsel was te horen in het gras en de hoop op wat prooi kwam weer terug. Gooseberry zakte door haar poten en sloop, tegen de grond aan, naar het dichtstbijzijnde struikgewas. Haar staart hield ze rustig om geen beweging te verraden, ze sloeg haar nagels uit en sloop richting het geluid. Met een gespannen uitdrukking op haar gezicht keek ze langs het struikgewas heen en zag een mager konijn met zijn neusje tegen de grond gedrukt op zoek naar eten. Een geluid van opwinding kon ze nog net onderdrukken. Ze maakt zich klaar voor een sprong en dook meteen op het konijn. Ze beet hem in zijn nek waarna het konijn nog een piepend geluid maar dat stierf al snel weg. Trots nam ze het in haar bek en dook weer het struikgewas in, op weg naar het kamp. Een paar keer zakte ze bijna weg in de sneeuw maar ze wist zich overeind te houden tot bij de ingang van het kamp naar binnen stormde. Ze was eerst van plan om het op de prooihoop te leggen maar zag een apprentice, die Dovepaw meende te noemen, aan de kant zitten. Zo nieuwsgierig als ze was, liep ze op het poesje af en legde het dode konijn voor haar poten. "Heb je honger?" miauwde ze met een vriendelijke glimlach op haar gezicht.