Hollypaw's grijzige ogen vernauwde zich, een kat met een ochtend humeur ofzo? Zijn moet jij weten klonk niet echt vriendelijk. Ze vroeg zich af wat er met 'm aan de hand was, hij leek zo afwezig, alsof iemand anders zijn lichaam had overgenomen en zijn geest had verdrongen. Hollypaw glimlachte eventjes, tegen zichzelf, zij ook altijd weer met d'r vreemde fantasieën. "Is er iets?" waagde ze erop om te vragen. Haar ogen bleven even op de oudere apprentice hangen, maar richtte zich daarna weer op haar muis. Terwijl ze op antwoorden wachtte, nam ze voorzichtig een klein hapje, zodat ze straks niet met volle mond zat als haar, misschien, iets werd gevraagd.