[OPEN] Lately I've been craving more

Vroege zonnestralen wekten haar uit haar dromenloze slaap, de Clanleader knipperde wat duf met haar ogen en keek neer op het nest kittens. Allemaal lagen ze netjes opgerold aan het slapen, elk zoveel lijkend op hun ouders. Toch deed het haar pijn als ze naar Shadekit of Falconkit keek, elke keer als ze met een van de twee sprak moest ze denken aan de kater die haar leven gewoonweg had fijn gedrukt. Alles had hij kapot gemaakt aan haar vertrouwen, alles. Een vriendelijke begroeting was er alleen voor katten die ze al kende, nieuwe kittens werden even met een wat wantrouwend oog nagekeken en als de kater ook maar met iemand sprak was diegene meteen een verdachte. Shrewstar had geweigerd nog een woord aan hem vuil te maken toen ze hun relatie had opgebroken. Maar nee, de kater was haar verdoemde pad weer gekruist. Ze was een Clanleader nu, moest zich goed gedragen, woede-uitbarstingen stonden door niet bij. Die vuile verrader had daar geluk mee gehad, anders had ze persoonlijk zijn spuuglelijke vacht van zijn rug gerukt. Zonder het te merken hadden haar voorpoten het mos onder haar vastgepakt en naar haar toe getrokken. Geschrokken neusde ze het weer goed en stond met een lichte zucht op. Nee. De kittens mochten er niets vanaf weten. Hun leventje zou veel vrolijker moeten worden dan die van hun vreselijke moeder. Shrewstar wierp nog een blik op elke kitten en besloot toen de Nursery te verlaten. Toen ze eenmaal in de gaten had dat ze het kamp verlaten had, begon ze te rennen. De koude Leafbare lucht blies tegen haar gezicht, maar ze voelde er niets van. Haar witte poten raakten de grond nauwelijks tijdens haar vlucht. Een vlucht van problemen. Maar als de poes het zou durven om achterom te kijken, zouden die er gewoon staan, dichterbij dan ooit. De Clanleader kwam hijgend tot stilstand. Lichte wolkjes ontsnapten uit haar mond terwijl ze doelloos naar de grond staarde. Nee, met wegrennen zou ze niets kunnen oplossen. Met de Clan verlaten ook niet. StarClan had haar negen levens toevertrouwd die ze aan de Clan zou moeten wijden. Het feit alleen al dat StarClan haar had geaccepteerd als nieuwe Leader was al een grote last op haar schouders. Waarom zij? Waarom had zij haar arrogante bek open moeten trekken tegen Rushspirit? Hij had alles verpest, als Brokenstar nou niet was vertrokken. Als de kater ShadowClan nou maar niet in de steek had gelaten. Vol door verse woede rende ze naar de eerste de beste boom en sloeg haar klauwen in de bast. Langzaam trok ze haar klauwen naar beneden en repen hout vielen als splinters naar beneden. Shrewstar liet los en kroop achteruit. Langzaam schudde ze haar kop terwijl kleine tranen langs haar wangen rolden. Haar toekomst was vervloekt. Zelfs als ze ooit weer het geweldige gevoel zou krijgen om verliefd te zien, zou de ander elke keer naar haar moeten kijken. Ze was geen vrolijke poes meer die elke dag wel het nut vond om te jagen, ze was geen knappe poes die katers verleidde. Nee, ze was iemand geworden die alles deed voor de Clan en haar persoonlijke leventje verloren liet gaan. Smokebreath had gelijk gehad met zijn hele verhaal. Niemand was goed genoeg voor een kat die alleen de Clan voor ogen had. Haar eerste nest had een spuughekel aan haar, alleen Strugglepaw had wat gesproken met haar. En? Thrushpaw en Saltpaw zagen haar waarschijnlijk niet meer als moeder, ze was een monster voor hen. Goed. Dan hadden ze tenminste een realistische kijk op de wereld. Langzaam kroop de zwart witte kat weer overeind, maar haar kop had een hangende positie ingenomen. Kleine sneeuwvlokjes klemden zich vast aan haar vacht, maar het kon haar niets meer schelen. Haar groene blik ging wat omhoog en de hemel had een donkergrijze kleur aangenomen en de sneeuwvlokjes werden groter en kwamen met steeds meer getallen. Als ze slim was zou ze nu beschutting moeten zoeken, maar waarom de moeite doen? Niemand wilde háár als Clanleader. Innerghost zou het veel beter doen. Ja, ze had tenminste een goede Deputy gekozen. Die kon haar grote rommel opruimen en haar doen vergeten. Over een paar Moons zou het dan zijn van; ‘Wie is die Shrewstar..?’. Haar groene ogen vonden hun weg weer naar beneden. Het klonk ook niet.. Shrewstar. Het was een naam die er gewoon niet mocht zijn. Niet bij haar. Andere Clanleaders hadden hun hele leven gewerkt naar iets, zij was met geluk tot deze rang benoemd. Geen Deputy geweest, geen flauw idee wat een Clanleader zou moeten doen. Van Brokenstar had ze moeten leren, maar nooit had ze voor ogen gehad dat ze ooit in zijn pootstappen zou staan. Rushspirit had alleen gedaan wat hem plezierde en daarmee de Clan kapot gemaakt. Maar hoe wist ze of ze het zelf wel zo goed deed? Was zij nu niet de Clan aan het verscheuren. Er waren al twee kampen in de Clan. En het grootste gedeelte had een bloedhekel aan haar. Goed, nu kregen ze hun zin. Over een paar uur konden ze haar in een hoop sneeuw vinden.

Haar ogen flitsten even fel en ze hief haar kop in een snelle beweging op. Nee. Dan zou ze hen alleen maar een plezier doen. Wolftail had haar gedachten alleen maar besmet met zijn gezeik. Hij wilde haar kapot maken. De kater had haar oude Apprentice al omgetoverd en daar had ze ook ontzettende spijt van. Nightpaw.. Hij had er niets aan kunnen doen, het was zij die zijn trainingen in de steek had gelaten. Maar op dat moment leed de Clan en moest zij de rommel opruimen omdat niemand anders daar blijkbaar zin in had gehad. De zwart witte poes zette haar poten in bewegen. Ondertussen was de sneeuwstorm pas echt begonnen. De Clanleader had door de plotselinge witte bedekking van haar omgeving ook geen idee waar ze zich bevond. Het enige wat ze nu moest doen was beschutting vinden. Haar adem kwam er nu als witte stoom uit en haar poten verdwenen zowat in de sneeuw als ze een stap deed. Het werd steeds vermoeiender om te bewegen, maar de poes had gezien dat ze haar einde nu niet tegemoet wilde komen. De Clan had een sterke Leader nodig, Innerghost zou het goed doen, maar had ook geen goed voorbeeld gekregen. Misschien dat de zwarte poes ambities had en misschien wel wilde dat Shrew van haar troon werd verstoten, maar dan zou ze alsnog moeten wachten. Moeizaam kwam de poes tot stilstand, ondertussen wel hijgend en bedekt met sneeuw. Een oud vossenhol, waarschijnlijk van de vos die ze laatst nog had verjaagd met twee andere Warriors, zag er aanlokkelijk uit. Toen ze omkeek en de sneeuw als een heftige bui zag vallen, kroop ze snel naar binnen. Ze schudde zich als een hond uit en bekleedde de ingang met een dun laagje sneeuw. Shrewstar kroop naar achteren zodat de kou haar niet te snel kon pakken en gelukkig was het einde wat bestending tegen de kou. Snel begon ze zich droog te likken, omdat de overgebleven stukjes sneeuw haar vacht nat hadden gemaakt. De ingang werd steeds witter en als de storm nog veel langer zou duren zou ze uiteindelijk vast komen te zitten. Een rilling gleed over haar lichaam en Shrewstar kroop wat naar voren. Toen ze het geluid van pootstappen hoorde werden haar ogen groot en prikkelden de haren op haar nek. Maar nee, zelfs al was er een kat buiten die niet bij haar Clan hoorde, deze zou ook beschutting nodig hebben. Gelukkig was het wel iemand die tot haar Clan behoorde en relaxte ze wat. Door de hevige sneeuwval kon ze niet herkennen wie het was, maar wat ze wel wist was dat het iemand was die ze wel wat vaker had gesproken. “Kom snel, voordat je doodvriest.” Sprak ze op een wat dringende toon, maar bleef op haar drogere plek. Als ze Greencough of zelfs Blackcough kreeg zou de Clan niets aan haar hebben, maar een Warrior was er maar een keer, dus wie het ook was die er buiten stond, moest snel hier binnen komen.

OOC; Zoals er ook staat, het moet sowieso iemand van ShadowClan zijn én iemand die Shrew kent [mag iemand zijn die ze gewoon mag of juist niet][dus sowieso iemand waar ze al een topic mee heeft gehad of familie etc.] Ook graag iemand die gewoon, ja, wat vaak post en het topic niet inactief laat worden.
Shrew zelf kan zo instorten ook al heeft ze zelfs dekking gezocht, dus verwacht geen stil gesprek.
Voor maar één kat.