Euh...Hello{Shadekit-Wonderland-SPT}

Nightwhisper wandelde in de richting van de Nursery, hij was de pleegvader van een jonge kater met de naam Shadekit geworden. Hij had veel verbaasde blikken van clanleden opgevangen toen het nieuws bekend werd, de meeste katten vonden hem en kittens niet echt een goede combinatie. De meeste kittens keken hem met grote, bange ogen aan toen hij de Nursery binnenwandelde. Hij keek rond, en zag het grijs-witte katertje waar hij naar op zoek was, in een hoekje zitten. "Dag Shadekit", zei hij, toen hij op de kitten af liep.

Hij speelde wat met een bolletje gras in een hoekje in de Nursery. Hij hoorde zacht pootstappen achter zich. "Dag Shadekit" Shadekit draaide zijn kopje om en zag een forse zwarte kater op hem afstappen. Hij draaide zich om en liet het gras achter. Hij keek nieuwsgierig in de gele ogen. Was dit zijn pleeg vader? Hij weet nog hoe hij over zijn ouders dood had gehoord.. Het was vreemd, voor een jonge kitten om dan dit mee te maken. Hij was 3 moons, maar begreep het nog niet helemaal. Hij had in stilte geleden, zoals hij alles in stilte deed. Zoals altijd sprak hij geen woord. Met kleine stapjes liep hij op hem af, en keek de zwarte kat met een scheef vragend kopje aan.

Shadekit keek met zijn blauwe ogen nieuwschierig in die van Nightwhisper. Hij wandelde naar hem toe en keek hem vragend aan. "Ik ben Nightwhisper, je, euh.. pleegvader", zei hij, een beetje aarzelend. Hij vroeg zich ook even af waarom hij eigenlijk pleegvader had willen zijn, hij zou Shadekit waarschijnlijk toch alleen maar bang maken of teleurstellen. Maar nu kon hij niet meer terug, als hij het zou proberen zou hij zich pas echt schuldig voelen, hij moest gewoon zijn best doen. Hij sloot zijn ogen even en keek Shadekit daarna met zijn vriendelijkste blik, wat niet echt makkelijk was voor hem.

"Ik ben Nightwhisper, je, euh.. pleegvader" Nightwhisper sloot even zijn ogen en probeerde daarna op zijn vriendelijkste manier te kijken. Shadekit glimlachte, en liep wat dichterbij. Hij liep om de kater heen en sprong op zijn staart, en sprong op zijn rug. Hij probeerde te blijven staan en kroop dichterbij de nek, en probeerde zich vast te houden eraan. Hij hield zij nageltjes ingetrokken. Zijn pootjes gleden uit en hij bungelde toen aan Nightwhispers nek, maar verloor al snel evenwicht en viel op de grond. Hij stond nu recht onder zijn kin. Hij keek omhoog en probeerde in de gele ogen te kijken. Hij wreef zijn kleine kopje tegen de poten van de kater aan, uit dank. Niemand vond de kitten leuk, maar dit betekende hoop.

Shadekit glimlachte terug, liep om de zwarte kater heen en sprong op zijn staart. Toen verhoogde hij zijn niveau tot Nightwhispers rug en beet in zijn nekvel, waarna hij op de grond donderde, vlakbij Nightwhispers borst. Het katertje keek omhoog en probeerde in zijn ogen te kijken, waarna hij zijn kopje tegen de poten van de zwarte kater aanvreef. Nightwhisper had het gevoel dat de kitten hem wel mocht, en gaf hem een lik over zijn grijze kopje. "Zo, is er iet wat jij wil doen?", vroeg hij, met wat meer zelfvertrouwen dan daarvoor.

Shadekit voelde een lik over zijn kopje. "Zo, is er iet wat jij wil doen?" Aj, hij moest antwoorden. Hij liep naar achter en dacht na. Hij draaide Nightwhisper de rug toe en liep naar het hoekje. Even later kwam hij terug met het bolletje gras in zijn bekje. Hij liet het vallen en duwde het met zijn neus naar Nightwhisper, als een soort bedankje. Maar hier konden ze ooit mee spelen. "Heb ik ook een.. Een stiefmoeder? En.. W.. Zou jij met mij.. Willen spelen?" De woorden kwamen er moeilijk uit voor het kleintje, omdat hij eigenlijk nooit sprak. Hij keek Nightwhisper hoopvol aan. Deze kat werd vast veel gemogen door de Clanleden, dacht hij. Owh.. Als hij nog een pleegmoeder had.. Dat zou geweldig zijn!

Shadekit liep teug naar het hoekje waar Nightwhisper hem had gevonden en kwam terug met een bolletje gras in zijn bek, hij liet het vallen en duwde het met zijn neus naar hem toe terwijl hij hem bedankend aankeek. "Heb ik ook een.. Een stiefmoeder?", zei hij. "Ik denk het wel, maar ik weet niet wie het is", hij vond het moeilijk om tegen het kleintje te zeggen dat hij daar echt totaal geen idee van had. "En.. W.. Zou jij met mij.. Willen spelen?", vervollegde hij, terwijl hij Nightwhisper hoopvol aankeek. "Natuurlijk wil ik met je spelen", Nightwhisper vond het leuk dat de kitten zo van zijn aandacht genoot, het gaf hem een gewaardeerd gevoel.

"Ik denk het wel, maar ik weet niet wie het is" Nog wat hoop werd in het lichaampje geblazen. "Natuurlijk wil ik met je spelen" Hij was blij aan het worden, maar langzaam vormde een brok in zijn keel. "Hoe.. Moet je spelen?" Vroeg hij onzeker. Hij vroeg het alleen om de andere kittens na te doen, terwijl hij amper wist wat het was. Het grasbolletje was een van zijn weinige levenloze vrienden. Hij hoorde wat lawaai en keek om Nightwhisper heen. Twee wat grotere kittens zaten te vechten aan de andere kant van de kraamkamer. Shadekit legde zijn oortjes plat en liep een beetje naar achter terwijl hij naar die twee keek.

"Hoe.. Moet je spelen?", vroeg hij, zijn stem klonk onzeker. Nightwhisper was nogal verrast toen hij Shadekits vraag hoorde. "Wel...", begon hij. "Spelen is doen wat je leuk vind", vervolegde de zwarte kater, in de hoop dat hij alles goed uitlegde. Shadekit deed Nightwhisper een beetje aan zichzelf denken, hij had het zelf ook moeilijk om vrienden te maken. De zwarte kater kon zich niet voorstellen dat hij eerst dacht dat Shadekit bang van hem zou zijn. Er kwam lawaai van de andere kant van de kraamkamer. Nightwhisper draaide zich om en zag twee kittens, ouder dan Shadekit spelen.

"Wel..." begon de kater. "Spelen is doen wat je leuk vind" Shadekit spitste zijn oren, en dacht dat hij hem kon laten zien wat hij wou als hij later groter was. Net als hij bij de kattin deed. Hij maakte van zijn mosnest een rots achtig iets, en ging erop staan, als iemand die reist. Hij keek naar de kater, en wenkte met zijn staartje om naast hem te komen staan. Andere kittens keken hem raar aan, ze dachten dat hij Clanleader wilde zijn, maar het was jij het tegenovergestelde. Hij wou een Warrior zijn, zonder ruzie of problemen.

Shadekit maakte een nestje van een onbekend iets dat hier een daar in de nurery te vinden was. Hij wenkte Nightwhisper met zijn staart en deed teken dat hij naast hem moest komen staan. De zwarte kater wandelde op de kitten af en ging voor een stuk op het nest zitten. "Wat gaan we dan precies doen?", vroeg Nightwhisper terwijl hij Shadekit vragend aankeek.

"Wat gaan we dan precies doen?" Zijn vader begreep het waarschijnlijk niet. "Reizen," Zei hij voor het eerst in zijn leven vloeiend. Hij keek hem hoopvol aan, hopend dat zijn vader hem begreep. Ook al was het niet zijn echte vader.. Zijn echte vader had hem geleerd wat reizen was, de tijd dat hij nog leefde. De tijd dat Shadekit nog praatte.. Hij keek hem nog steeds aan, met gespitste oortjes. Zou hij hem begrijpen?

Wonderland rekte zich eventjes rustig uit, waarna ze eventjes haar heldere groene ogen over het kamp liet glijden. Pasgeleden was Wonderland door iemand gevraagd om pleegmoeder te worden van een kitten en natuurlijk had ze ja gezegd. Ze was zelf dan geen geen echte moeder, maar ze ze was dol op jonkies. Als ze het goed had onthouden, was de naam van de kitten Shadowkit of Shadekit of iets dergelijks. Voorzichtig liep ze naar Shadekit en Nightwhisper toe. "Hallo daar," Miauwde ze op een vriendelijke toon.

"Hallo daar," Shadekit draaide zijn hoofdje en keek naar een poes. Hij herkende haar niet.. Haar stem klonk vriendelijk, maar Shadekit snapte iets niet. Hij liep wat dichter tegen Nightwhisper aan, en legde zijn oortjes plat, terwijl hij de poes aankeek. Hij hield zijn kopje scheef, als in: Wie ben jij? Hij hoopte dat het niet een van de moeders van de pesters was, of dat ze ruzie kwam maken met Nightwhisper. Hij durfde weer niet te praten, en liep nog wat naar achter, toen hij tegen iets aan kwam en schrok. Hij sprong over het ding heen en verborg zich erachter. Hij zag dat het zijn grasheuveltje was, maar zijn nekhaartjes stonden nog steeds overeind. Het was raar dat hij zo bang was.. Dat was hij normaal nooit tegen andere, tot nu. Misschien vanwege het feit dat Nightwhisper in de buurt was.

"Reizen", zei Shadekit, terwijl hij Nightwhisper met een hoopvol gezicht aankeek. Nightwhisper begreep het niet helemaal, juist toen hij de grijs-witte kitten om wat meer uitleg wou vragen, klonk er een vaag bekende stem vlak voor hun. "Hallo daar," Zei Wonderland, een groenogige calico. Shadekit liep dichter tegen Nightwhisper aan. "Euh.. Dag Wonderland", zei hij. Shadekit keek haar met een scheef kopje aan waarna hij zachtje achteruit begon te lopen en zich achter zijn grasbolletje verborg. "En..", begon hij. "Wat kom je hier doen?",

Wonderland glimlachte warm naar de kitten, maar haar blik zag er toch iets gepijnigd uit toen ze zag dat het jonkie bang voor haar was. Ze legde haar oren wat achteruit, al helemaal toen de kitten zich ging verstoppen. "Euh.. Dag Wonderland", Miauwde Nightwhisper. Wonderland keek weer omhoog naar de kater. "Hallo Nightwhisper," Miauwde ze beleefd. "Wat kom je hier doen?", Kwam de volgende vraag. Wonderland glimlachte eventjes wat ongemakkelijk. "Nou.. euh.. Er is mij gevraagd om op één van de kittens te letten.. Als een soort moeder.." Mompelde ze erachteraan, nu helemaal ongemakkelijk. Ze kreeg het gevoel alsof ze niet zo welkom was.

"Nou.. euh.. Er is mij gevraagd om op één van de kittens te letten.. Als een soort moeder..", dat laatste was nauwlijks verstaanbaar. "O, ben jij Shadekits pleegmoeder?", vroeg hij, met een hoopvolle blik op de grijs-witte kitten. Hij wist nog hoe hoopvol hij had geklonken toen hij Nightwhisper vroeg of hij ook een pleegmoeder had.

Wonderland gaf een aantal ongemakkelijke likken over haar sneeuwwitte voorpoot, maar keek weer op toen Nightwhisper begon te spreken. "O, ben jij Shadekits pleegmoeder?" Vroeg de kater. Wonderland knikte zachtjes, het was dus Shadekit. "Dat is me gevraagd ja," Miauwde ze voorzichtig, "Maar als Shadekit het liever niet heeft..." Voegde ze er weifelend aan toe.

Shadekit bedekte zijn oren met zijn poten, zodat hij het gesprek niet kon horen. Hij wou voorkomen nog een ruzie te horen. Af en toe schoten een paar woorden naar binnen, en hij durfde te luisteren. "O, ben jij Shadekits pleegmoeder?" Shadekit spitste zijn oren. "Dat is me gevraagd ja," Hij stak zijn kopje boven de gras bol. "Maar als Shadekit het liever niet heeft..." Hij sprong over het gras en liep langzaam richting Wonderland, een langharige groen oog lapjespoes. Zijn pleegmoeder. Hij keek haar in de ogen aan. Langzaam liep hij dichterbij haar, tot hij nog maar een konijnlengte van haar af was. Hij wierp een blik op Nightwhisper, maar wende zich meteen weer naar Wonderland. Ze was best groot, net als Nightwhisper leek ze een reus voor hem. Hij ging langzaam zitten en krulde zijn grijze staartje over zijn poten, met een warme, veel minder bange blik op Wonderland.