[Perishblossom][SPT] Please, get me out of here.

Nee.. Nog niet wakker worden. Met haar ogen nog dicht geknepen draaide ze zich weer om."Niet wakker worden. Open je ogen niet." Zei een fluisterende stem. Wie was dat? Met een schok merkte Honeymist dat ze het zelf was. Ging ze nu ook al tegen zichzelf praten? "Wakker ben ik nu toch al." Beantwoorden ze zichzelf mompelend. Elke ochtend ging het zo. Elke ochtend stond ze weer met tegenzin op. Kon ze maar eeuwig slapen. Nooit meer hier hoeven zijn. Langzaam opende ze haar geel kleurige ogen. Het licht wat door de opening van de warriors den kwam scheen fel in haar ogen. Om haar heen lagen nog enkele katten te slapen, maar de meeste waren er al niet meer. Hoe laat zou het zijn? Aan het licht te zien niet erg vroeg meer. Stilletjes stond ze op. Rekte haar poten een voor een uit en liep sluipend naar buiten.

[Flutje]

Die muis die voor haar poten lag zag er wat smakeloos uit, met een zucht boog ze voorover en nam een hap. Het was eten en in Leafbare mocht men niets verspillen. Har wat zielige blik gleed over het kamp en toen ze beweging zag bij de Warriors Den, slikte ze snel haar mondvol weg. Kon ze dit wel? Perishblossom nam een hap lucht en keek naar de rossige Warrior die de naam Honeymist droeg. "H-hallo.." Kwam er wat stapelend uit en meteen liet de Warrior haar kopje wat hangen. Ze kon ook niets. Helemaal niets..

Honeymist voelde dat er naar haar gekeken werd. Voorzichtig keek ze op, recht in de blauwe ogen van de kat die naar haar keek. "H-hallo.." Kwam er wat stapelend uit en meteen liet de kat die Honeymist herkende als Perishblossom haar kopje wat hangen. Onverschillig liep Honeymist naar haar toe. Haar blik stond emotieloos."Wat..?" Vroeg ze stug. Het alleen zijn had Honeymist emotieloos gemaakt. In haar ogen deed ieder ander altijd alles fout. Maar arrogant was ze er zeker niet van geworden. Zichzelf dat was nogsteeds de persoon gebleven die ze het meest verafschuwde. En nu niet meer omdat ze niet kon jagen, of onzeker was over zichzelf. Maar meer over hoe ze was. Ze werd gedwongen om zo te doen. En wie dwong haar dan? Ja, dat was ze zelf.

Het geluid van pootstappen die naderden deed haar een beetje opschrikken, ze keek wat angstig op. .Wat..?" Kwam er als antwoord op haar begroeting en direct wendde Perish haar blik af. "Ik.. Ik dacht alleen maar h-hallo te zeggen." Haar stem beefde wat van angst en nervositeit. Maar ja, wat konden andere katten eraan doen? Die wisten niet hoe de Warrior er van binnen uitzag.

"Ik.. Ik dacht alleen maar h-hallo te zeggen." Haar stem beefde wat van angst en nervositeit. Die angst, dat verafschuwde Honeymist. Net alsof, net alsof zij een of ander groot monster was. 'Maar dat ben je toch ook..' hadden vele clangenoten vast gedacht. En ja dat was ze ook. In haar ogen was iedereen, maar dan ook echt iedereen tegen haar. Met een vuile blik keek ze Perishblossom aan."Ja dat had ik al door." Antwoorden ze na een stilte.

[Hoe kan Honey daar nou boos op worden..? :-)]

De blik die op haar werd gericht liet haar alleen maar in een krimpen. "Ja dat had ik al door." Waarom moest ze zo onbegrijpelijk doen, met een zeer klein beetje moed hief ze haar kopje weer op, slikte een keer en waagde het om te antwoorden; "Je hoeft het toch niet zo te brengen?" Angst was nog te horen door haar stem, maar ze probeerde ten minste voor één keertje zichzelf een beetje te verdedigen.

"Je hoeft het toch niet zo te brengen?" Zo te brengen? Hoe te brengen? Hatend.. Misschien? "Als jij niet zo'n onbenullige vraag had gesteld was dat inderdaad ook niet nodig geweest." Sprak ze op een vriendelijke toon waarbij ze met haar lippen een flauw glimlachje vertoonde. Zuchtend ging ze zitten met haar staart om haar heen geslagen. Onderzoekend bekeek ze de poes voor haar. Aan haar gezichtsuitdrukking veranderde niks. Met moeite behield ze het flauwe glimlachje op haar mond.