.: It's not called life, it's called surviving :.

silently she's filled with pride

One day they'll know, she's got a heart of gold And she sings, I want to know what love is But it seems to come with so much pain If no one wants to show me It seems easier just to run away When I am gone it's just a penny for my soul But God he knows, I got a heart of gold but now change is clear

Slaperige oogjes probeerden hun vat te krijgen op de felle kleuren die buiten te zien waren. Terwijl haar ogen langzaam wenden aan het licht strekte ze haar korte, slanke poten uit en liet haar scherpe nageltjes vervolgens uit hun hulsjes glijden. Het fragiele, witte bolletje vacht stond voorzichtig op en draaide haar kopje vervolgens een kwart slag om. De rest van de kittens in de nursey leken allemaal nog druk bezig met slapen, al kon zij niet meer langer blijven liggen. Uitslapen... Ze heeft het nooit gekunt. De namen van deze kittens wist ze niet, ze had immers nog nooit geprobeerd om contact met ze te maken. Niet dat ze dat nodig had. Je hoefde toch geen andere katten in je leven? Sinds haar ouders waren overleden en haar broertje en zusje waren verdwenen stond ze er alleen voor. Tot nu toe ging het haar goed af, en zo wilde ze het ook houden. Een lichte zucht rolde over haar lippen en ze nam een zithouding aan, al starend naar de opening van de nursey.

- Fogkit

.: It's not called life, it's called surviving :. Kgsd

_{► ιт ѕєємѕ тнαт α ℓιƒєтιмє ιѕ ραѕѕιηg υѕ ву}

De jonge grijze kit keek vol genoegen het kamp rond. Ze was al vroeg wakker, heel vroeg. Zelfs al voordat de zon was opgekomen zat ze hier. Toch was ze niet moe, niet nu. En als dat later kwam kon ze gewoon gaan slapen. Het was toch zo dat ze als kit weinig te doen had. Met de andere kittens praten ja, maar Fogkit was niet zo het sociale kit. Ze was niet bepaald zoals de andere. Enkel met Forestkit kon ze het wel vinden. Die dacht het zelfde als haar, een beetje. De enige waarmee ze het echt goed kon vinden was zichzelf.. En anders Deathkit. Haar broertje.
De mist grijze kitten keek toe hoe enkele vroege clankatten al op stonden, om te gaan jagen waarschijnlijk. Niemand besteedde echt aandacht aan de jonge kit, maar veel boeide dat haar niet. Plots klonk er geluid uit de nursery. Fogkit stond op en gluurde naar binnen. Een witte kitten met tabby vlekjes zat al overeind. Ze leek de enige te zijn die wakker was. Fogkit besloot op haar af te gaan. "Jij ook wakker? Fogkit, aangenaam" Zei ze vriendelijk met een gedempte stem om de andere niet wakker te maken. De poes liet haar blik over de slapende gestaltes glijden. "Ik begrijp slapen niet, je bent dood, maar toch leef je. Je beweegt je zonder dat je dat wil, en soms snurk je zonder dat je dat wil. en je kan je niks herindelen van je slaap behalve soms je droom. Slapen is raar..."

sorry laat :$

.: It's not called life, it's called surviving :. 2nk0su9

theme: